"Σαν Θάλασσα στη γυάλα" - Το puzzle της ζωής,με την υπογραφή του Δημήτρη Λιόλιου
Γράφτηκε από τον La Vita
Πιστός στο ραντεβού του και στις υποσχέσεις του, ο Δημήτρης Λιόλιος,μας εκπλήσσει ευχάριστα με το "Σαν Θάλασσα στη γυάλα"
Μια χαρούμενη,αισιόδοξη σύνθεση,πάνω σε ρυθμούς reggae και funk,σε πανέξυπνους στίχους της Πωλίνας Κωνσταντινίδου.
Ο Δημήτρης Λιόλιος ,παίρνει τα κομμάτια από το puzzle της ζωής,έτσι,όπως του τα προσφέρει απλόχερα η στιχουργός και σκαρώνει ένα τραγούδι,που θες να το ακούσεις και να το ξανακούσεις.
Ενα τραγούδι,που σου ανεβάζει τη διάθεση...που σε κανει να θες να κουνηθείς και που σίγουρα σε κάνει να χαμογελάς...
Στην ερμηνεία,ο Λιόλιος,δείχνει να έχει αφεθεί τελείως και του πάει πολύ.
Φαίνεται να το χαίρεται πραγματικά....
Προσέξτε τον ,πως ερμηνεύει στο ρεφρέν τη φράση "χωρίς βυθό,πως να στο πώ"...ερμηνεία,μποέμικη,βγαλμένη από παλιά ακούσματα...
Ειναι φανερό,πλέον,πως ο Δημήτρης Λιόλιος εμπνέεται ιδιαίτερα από τους στίχους της Πωλίνας Κωνσταντινίδου.
Μετά από το "Σινιάλο",που λατρέψαμε,έρχεται το "Σαν θάλασσα στη γυάλα" κι απ'ότι φαίνεται έπεται και συνέχεια.
Εν κατακλείδι και παραφράζοντας ένα μέρος των στίχων...κι αν τελικά ήταν τετράγωνη η Γη,πάλι ο σημαντικός τραγουδοποιός ,θα έβρισκε τρόπο ,να τη μελοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...
Τα λόγια αρκούν....
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ,ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ....ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ....
Γιάννης Ταμπάκης
{youtube}hO1o-u6Wif8{/youtube}
Η ΜΙΚΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΣΑ..... ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ....
Γράφτηκε από τον La Vita
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ώρες από την κυνική ομολογία Χουλιαράκη στην Βουλή ότι η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης ήταν μια συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης τάχα υπέρ των αδυνάτων …
Με αφορμή αυτή την δήλωση ας πούμε ένα άλλο παραμύθι που αφορά την Ελληνική πραγματικότητα …Μερικοί ίσως δείτε τον εαυτόν σας κάπου μέσα στο παραμύθι ΜΗΝ εκνευριστείτε, απλά αντιδράστε, δεν μας έχει μείνει χρόνος για εφησυχασμό.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική.
Η ΜΙΚΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΑ
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε 'Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;' ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.'
'Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε, 'Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου'.
'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.
Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα. 'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.
'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.'
'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'
Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα καλά -με το ένα τέταρτο της φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.
(Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : "The little red hen.")
ΝΤΕΠΗ ΣΤΕΝΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΚΟΠΟΥΛΟΣ : Ισως ήρθε ο καιρός να πατήσουμε γερά πάνω στην πολιτιστική κληρονομιά μας και να ανθίσουμε...
Γράφτηκε από τον La Vita
Η χαρά μου,όταν επικοινώνησα με τον Γιάννη Λεκόπουλο,σχετικά με την συνομιλία μας,ήταν μεγάλη.Οχι μόνο για την άμεση αποδοχή από τη μεριά του εξαιρετικού ερμηνευτή. Κυρίως γιατί εκτιμώ ιδιαίτερα τον καλλιτέχνη,αλλά και τον άνθρωπο Γιάννη Λεκόπουλο. Ενας ,πραγματικά,άοκνος εργάτης στον χώρο του Ελληνικού Τραγουδιού. Ενας άνθρωπος ,που ενδιαφέρεται,όχι μόνο για τη δική του πορεία στον χώρο,αλλά και κύρια για την ανάδειξη του σύγχρονου έντεχνου Ελληνικού τραγουδιού και των νέων καλλιτεχνών,που το υπηρετούν.Με πρόσφατη,την κυκλοφορία δύο τραγουδιών ,που ερμηνεύει στα "Βελούδινα Σκοτάδια",σε στίχους του Ηλία Μάστορη και με νωπά,ακόμα,τα υπέροχα συναισθήματα,που μας δημιούργησε με τα "Συρτάρια",του Ανδρέα Κατσιγιάννη,πιστεύω,πως η συζήτηση μαζι του θα αποδειχτει ενδιαφέρουσα.
Γιάννη, θα ήθελα να ξεκινήσω, ευχαριστώντας σε, για την άμεση αποδοχή της πρόσκλησής μου γι αυτή τη συνομιλία μας. Είναι για τον Lavita Radio και για μένα, προσωπικά, μεγάλη τιμή και χαρά, μιας και σε θεωρώ, σαν έναν από τους άοκνους εργάτες του σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού.
Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ άμεσα, ξέρεις πως σε θεωρώ φίλο και ο Lavita Radio έχει αποδείξει - όλα αυτά τα χρόνια - πως θα συνεχίσει να "εκπέμπει"... την αγάπη του για το καλό ελληνικό τραγούδι.
Σε βρίσκουμε, Γιάννη, αμέσως μετά από μια, ακόμα, συνεργασία. Και εννοώ τη συμμετοχή σου, με 2 τραγούδια στα "ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ", μια συλλογική δουλειά, βασισμένη, πάνω σε στίχους του Ηλία Μάστορη. Και η πορεία σου, ως τώρα, σημαδεύεται από πολύ επιτυχημένες συνεργασίες. Τελικά, Γιάννη, ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης συνεργασίας... ποια είναι αυτά τα στοιχεία, που κάνουν ένα τραγούδι να αγαπηθεί;
Ίσως να μην υπάρχει κάποιο - καλά κρυμμένο - μυστικό! Συμπράττουμε ο καθένας με τις δυνάμεις μας, είναι μια χημεία σχέσεων των δημιουργών. Με αγάπη, υπομονή και επιμονή σε αυτό που μας αντιπροσωπεύει και με αλήθεια το εκφράζουμε.
Αγαπημένα τραγούδια... είναι εκείνα που αφήνουν ελεύθερο το νου και την ψυχή…
Στα ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ερμηνεύεις τις "Θυρίδες του Δόλου" και "Της ήττας τα τοπία". Τι ήταν αυτό που σε μαγνήτισε στους στίχους του Ηλία Μάστορη;
Οι δυνατές λέξεις, που φέρνουν ζωντανές εικόνες και δημιουργούν ένα ολόκληρο σκηνικό.
Τόσο στις "Θυρίδες του Δόλου", μια σύνθεση του Στάθη Γκότση, όσο και στο "Της ήττας τα τοπία", μια σύνθεση του Αντώνη Παπαγγελή, ακούμε την χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Λεκόπουλου, να χρωματίζει, όπως, μόνο εκείνος ξέρει, δύο λαϊκά, κατουσίαν τραγούδια, οδηγώντας τα, όμως σε άλλα ακουστικά μονοπάτια. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και με τα "Συρτάρια", μια σύνθεση του Ανδρέα Κατσιγιάννη, σε στίχους του Κώστα Καρτελιά, πριν λίγους μήνες. Ένα τραγούδι, μάλιστα, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα. Τελικά, περί χαρίσματος πρόκειται, όταν ένας τραγουδιστής μπορεί να σφραγίσει, ερμηνευτικά, ένα τραγούδι;
Δεν ξέρω αν πρόκειται για χάρισμα. Νομίζω πως έχει περισσότερο να κάνει με το ίδιο το τραγούδι.
Το 2006 είχες την πρώτη σου συμμετοχή στη δισκογραφία με φωνητικά στο δίσκο του Νότη Μαυρουδή και του Ηλία Κατσούλη «CARTE POSTALE».Από τότε συμμετείχες σε 10, αν δεν κάνω λάθος, ολοκληρωμένες, συλλογικές δισκογραφικές παραγωγές, αλλά και ερμηνεύοντας μεμονωμένα τραγούδια, που δεν συμπεριελήφθησαν σε cd. Αν δει κάποιος τα ονόματα των συνθετών, στις δουλειές των οποίων συμμετείχες, θα αντιληφθεί, πως κάνεις, πραγματικά, πολύ προσεκτικά βήματα, στη καριέρα σου. Πόσο σε επηρέασε η συνεργασία σου με τόσο καταξιωμένους συνθέτες και τι βάσεις έχουν μπει, από αυτές τις συνεργασίες για το από δω και πέρα της καριέρας σου;
Με επηρέασαν θετικά και με βοήθησαν να συνεχίσω με την ίδια αγάπη και ενθουσιασμό. Να επεξεργάζομαι όσα ζω κι ακούω, να τα αφομοιώνω και να μπορώ να προχωρήσω. Όταν ακούς καλά λόγια παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις και ιδιαίτερα όταν καταξιωμένοι καλλιτέχνες αναγνωρίζουν στην προσπάθειά μου κάτι όμορφο και ουσιαστικό, αυτό με τιμά. Πραγματικά τους ευγνωμονώ.
Αν και οι καλλιτέχνες, συνηθίζετε να λέτε, πως όλα τα δημιουργήματα σας, είναι παιδιά σας, άρα και δύσκολο να ξεχωρίσετε κάποιο από αυτά, εγώ θα σε προκαλέσω να μου πεις, ποιο τραγούδι, που ερμήνευσες, ως τώρα θεωρείς, πως σε αντιπροσωπεύει απόλυτα και γιατί?
Είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσω τα τραγούδια μου. Κάθε τραγούδι εμπεριέχει και ένα κομμάτι από τον εαυτό μου. Δέχομαι όμως την πρόκληση και θα σου απαντήσω... θα έλεγα πως με αντιπροσωπεύει το τραγούδι "Συρτάρια" του Ανδρέα Κατσιγιάννη και του Κώστα Καρτελιά. Ένα τραγούδι σε πιο λαϊκά μονοπάτια, που τόσο αγαπώ και με δυνατό στίχο, που καθρεφτίζει μια ζωή γεμάτη από μικρές και μεγάλες αλήθειες. Ίσως και γι' αυτό να αγαπήθηκε ιδιαίτερα.
Συμμετοχές...ναι. Πολλές και σημαντικές για τον Γιάννη Λεκόπουλο. Μια ολοκληρωμένη, προσωπική δισκογραφική δουλειά, υπάρχει κατά νου, Γιάννη;
Δεν αποκλείεται από τα μελλοντικά μου σχέδια.
{youtube}r5ZY5B4W5I4{/youtube}
Η γνωριμία μας, Γιάννη, κρατάει από το 2015, όταν κι ο LaVita Radio, βρισκόταν στα πρώτα του βήματα. Πέρασαν, έκτοτε, 2 χρόνια...μέσα στα ατέλειωτα, κατά πως φαίνεται, χρόνια της κρίσης. Πόσο, πιστεύεις Γιάννη, πως επηρέασε η κρίση τα μουσικά πράγματα της χώρας; Άντεξε ο μουσικός κόσμος της χώρας, τους κραδασμούς από τη κρίση;
Πολύ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και θετικό πρόσημο μέσα σε όλο αυτό που λέμε "κρίση" στα μουσικά δρώμενα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις.. νομίζω πως θα φανεί ποιοι θα αντέξουν τους κραδασμούς... και ίσως ήρθε ο καιρός να πατήσουμε γερά πάνω στην πολιτιστική κληρονομιά μας και να ανθίσουμε... Άλλωστε η τέχνη έχει αποδείξει πως αντέχει σε περιόδους κρίσης και γεννάει αληθινά διαμάντια…
Έχοντας τόσα χρόνια στον χώρο του τραγουδιού, τι θα συμβούλευες κάποιον νέο, που θέλει να ανοίξει τα φτερά του, σ' αυτόν τον χώρο;
Αυτό που μου είπε κάποτε ένας αγαπημένος φίλος, "Σκέψου ποιά είναι η αλήθεια σου..."
Ποιά είναι τα προσεχή σου σχέδια Γιάννη; Έχεις προγραμματίσει κάποιες ζωντανές εμφανίσεις;
10. Υπάρχουν πολλά σχέδια στα σκαριά...
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου θα γίνει παρουσίαση του δίσκου ''Τα βελούδινα σκοτάδια '' του Ηλία Μάστορη,στη Λιβαδειά.Οπως,επίσης,θα έχω τη χαρά να συμμετέχω, στα μέσα Δεκεμβρίου στην παράσταση της αγαπημένης Πόπης Αστεριάδη, που θα πραγματοποιηθεί σε γνωστό χώρο της Αθήνας .Μαζί της θα είναι το μελοδραματικό συγκρότημα hip-hop Soul Destiny και η λυράρισα -τραγουδίστρια Καλλιόπη Βασιλείου.
Ήταν μεγάλη η χαρά μου για την κουβέντα μας Γιάννη. Είμαι σίγουρος, πως οι σωστές επιλογές, για τις οποίες διακρίνεσαι, αλλά και η σκληρή δουλειά και η αγάπη σου για το τραγούδι, μόνο παρακαταθήκες για μια λαμπρή συνέχεια στη καριέρα σου είναι. Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι, πάντα επιτυχίες.
Γιάννη μου και εγώ σε ευχαριστώ , σου εύχομαι πάντα καλές εκπομπές...
{youtube}Dqdoh78K5V4{/youtube}
Διαβάζω στο σαββατιάτικο ΒΗΜΑ (4/11/2017)
H χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας που επέβαλαν οι δανειστές της Ελλάδας φταίει για τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας εργαζόμενων φτωχών, γράφει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.
«Πρόκειται για τους "working poor", νέοι σπουδασμένοι και με προσόντα, αλλά με αποδοχές που μόλις φτάνουν για να καλύψουν το φαγητό τους. Οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρεται το δημοσίευμα έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι η ......, 24 ετών, μπαργούμαν με σπουδές στις γλώσσες και στη λογοτεχνία, ο ........, 27 ετών, καθηγητής Αγγλικών, με 25 ώρες εργασίας την εβδομάδα, αλλά με αποδοχές 15 ωρών και ο ...., 30 χρονών, εργαζόμενος σε φαστφουντάδικο, με σπουδές στην Φυσική Αγωγή».
«Η χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας επέφερε ακριβώς το αντίθετο από το σκοπούμενο», επισημαίνει στο δημοσίευμά του το περιοδικό. «Ο νομοθέτης μείωσε το κατώτατο όριο μισθού στα 586 ευρώ και παράλληλα επέτρεψε στους εργοδότες να πηγαίνουν και χαμηλότερα, όταν αυτός που ψάχνει εργασία είναι κάτω των 25. Πίσω από αυτό κρύβονταν η ελπίδα ότι έτσι θα καταπολεμούνταν η νεανική ανεργία που το 2016 άγγιξε το 47%. Παράλληλα προέκυψε μια γενιά εργαζομένων που έκαναν σχεδόν τα πάντα, γνωρίζοντας ότι εάν δεν το έκαναν αυτοί, θα το έκαναν άλλοι». To Spiegel σημειώνει: «Παρόλα αυτά η μεγάλη κραυγή των εργαζομένων φτωχών δεν ακούστηκε, επειδή ειδάλλως οι ευκαιρίες για μια έστω κακοπληρωμένη δουλειά θα μειώνονταν. Και μια κακοπληρωμένη δουλειά είναι πάντα καλύτερη από την ανεργία».
Όπως εκτιμά το Spiegel «το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τούς φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερα από το μέσο μισθό… Ο κίνδυνος, ακόμη και με σταθερή εργασία, να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ».
Το άρθρο κάνει και σύγκριση ανάμεσα στο Βερολίνο και την Αθήνα σε ότι αφορά στο κόστος ζωής. «Για παράδειγμα, στο Βερολίνο οι τιμές για προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης είναι μόλις 14,5% υψηλότερα από ότι στην Αθήνα, παρά το ό,τι στη γερμανική πρωτεύουσα η αγοραστική δύναμη είναι 117%».
Δεν μπαίνω στα οικονομικά θέματα του 21ου αιώνα, αν και δε χρειάζεται να είσαι Οικονομολόγος για να το κάνεις. Πιστεύω μάλιστα ότι οι Οικονομολόγοι σήμερα είναι μια από τις πολύ κακές Επιστήμες για τον άνθρωπο και την εργασία. Θα μου πείτε, πως μπορεί να εξελιχθεί ο κόσμος σήμερα χωρίς Οικονομικές Επιστήμες. Μακρά κουβέντα...
Ιστορικά, στην Βαβέλ της Ανθρωπότητας, πάντοτε υπήρχαν πατρίκειοι και πληβείοι, αφέντες και δούλοι, πλούσιοι και φτωχοί.
Η Αρχαία Ρώμη μοιάζει να είναι σήμερα το μοντέλο του 21ου αιώνα. Στην αρχαία Ρώμη έβρισκε κανείς 3 τάξεις αρχικά, τους πατρίκιους (εύποροι), τους πελάτες (αποδεκτοί μεσαίοι) και τους πληβείους (φτωχοί, χωρίς δικαιώματα κλπ.). Σιγά σιγά οι πελάτες αφομοιώθηκαν στα κάτω επίπεδα των πατρικίων, τουλάχιστον όσοι μπόρεσαν και είχαν τη δυνατότητα ή τις διασυνδέσεις να το κάνουν. Μήπως το ίδιο δεν γίνεται σήμερα με την εξαφάνιση ουσιαστικά της μεσαίας τάξης? Αυτός ο διαχωρισμός στην αρχαία Ρώμη, είχε και έναν δεύτερο, προερχόμενο από τη στρατιωτική θητεία. Τους συγκλητικούς (αντίστοιχοι των πατρικίων ή και οι ίδιοι), τους ιππείς (ξεκάθαρα η μεσαία τάξη που γινόντουσαν μετά τη θητεία έμποροι μεσαίας δυναμικότητας) και οι προλετάριοι, κατώτερη τάξη χωρίς δικαιώματα και χωρίς δυνατότητα στράτευσης (σχεδόν ατιμωτικό).
Στη μαρξιστική θεωρία ο προλετάριος ήταν ο ανθρωπος που ανήκει στην τάξη των μισθωτών εργατών, ζει μόνο από το μεροκάματό του και δεν μπορεί να ελέγξει τα μέσα παραγωγής
Στη νουβέλα του Τολστόι "Αφέντες και δούλοι", είναι τοποθετημένο ένα πρόβλημα που θα πάρει αργότερα την πρώτη θέση σ΄όλη την πνευματική δημιουργία του δημιουργού: η αναγέννηση των ανθρώπων εκείνων, που ενώ ανήκουν στις προνομιούχες τάξεις, αντιλαμβάνονται την κοινωνική αδικία, την ηθική ποταπότητα και την ψευτιά του περιβάλλοντός τους
Στο μυθιστόρημα του "Πλούσιοι και Φτωχοί", ο Γρηγόριος Ξενόπουλος προσπαθεί να απαντήσει ένα φλέγον ερώτημα: Υπάρχουν "εκ γενετής" φτωχοί και πλούσιοι, και ποιο είναι το χαρακτηριστικό που διαχωρίζει τις δύο αυτές "ράτσες" ανθρώπων; Μπορεί το χάος που τους χωρίζει να γεφυρωθεί, φερ' ειπείν μέσω του σοσιαλισμού; Ή είναι καταδικασμένος αυτός που γεννιέται "αρνί" (πράος, τίμιος, ειλικρινής) να παραμείνει για πάντα φτωχός, ασήμαντος και περιφρονημένος, βορά στους "λύκους" της κοινωνίας (τους αδίσταχτους, τους εκμεταλλευτές, τους "κεφαλαιοκράτες")
Σε κάθε περίπτωση οι σκεπτικιστές λογοτέχνες παίρνουν εικόνες από την βαβελική αλλά και άνιση ιστορία της Ανθρωπότητας, αναλύουν ένα φαινόμενο διαχωρισμού μιας ίδιας ράτσας ζώων, αυτής που ο Όργουελ στη "Φάρμα των ζώων" έκλεισε με τη φράση "Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια είναι πιο ίσα από τα άλλα". Κρατώ τη φράση από το βιβλίο, μη ασχολούμενος με το συνολικό περιεχόμενο της αντισταλινικής άποψης του συγγραφέα.
Και επειδή ο www.lavitaradio.gr είναι κατά κύριο λόγο ένας μουσικός διαδικτυακός σταθμός και η ιστοσελίδα του εκεί αναφέρεται, όπως σε κάθε άρθρο έτσι και σε αυτό θα προσπαθήσω να εντάξω κάποια "προσομοιώδη" (αδόκιμος όρος) τραγούδια της ελληνικής μουσικής σκηνής στο άρθρο.
Πρώτος και καλύτερος, τα λεφτά δε βγαίνουν, Λουκιανός Κηλαηδόνης - Κάπου την έχουμε πατήσει
{youtube}TkYmlaXpmuA{/youtube}
ο Γιώργος Νταλάρας δια χειρός Μάνου Ελευθερίου και μουσικής σύνθεσης Στάυρου Κουγιουμτζή - Οι ελεύθεροι κι ωραίοι
{youtube}wSagoZitInc{/youtube}
ο Μπιθικώτσης στην ποιητική ανατριχίλα του Οδυσσέα Ελύτη, μουσική Μίκης Θεοδωράκης - Ένα το χελιδονι
{youtube}7biQLcP5CHg{/youtube}
ο μεγάλος κι αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης στη σύνθεση του Ξαρχάκου και σε στίχους Βασίλη Ανδρεόπουλου - Αυτόν τον κόσμο τον καλό
{youtube}9KguKieqH90{/youtube}
Αεροπλάνα και βαπόρια, Μαλαματένια λόγια, η Φάμπρικα κλπ. κλπ.
Κώστας Προβατάς
https://www.facebook.com/costas.provatas.9
Υ.Γ. Κάθε Δευτέρα βράδυ στις 23.00 και για 2 ώρες διαλέγουμε από τη "Μουσική Ελληνική Ιστορία" πολλά τραγούδια, ενταγμένα στην εκπομπή του www.lavitaradio.gr "Οδός Ονείρων".
Μπορούμε να τα λέμε και στο chat της εκπομπής www.lavitaradio.gr/chat.html
“Δραπετσώνα” (Μίκη Θεοδωράκη – Τάσου Λειβαδίτη) - Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Γράφτηκε από τον La Vita
Τη δεκαετία του ’50, η Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί ξανά όρθια και να μαζέψει τα κομμάτια της μετά τον πόλεμο και την Κατοχή που άφησαν πίσω τους βαθιές πληγές. Μπαίνοντας εκείνη του ’60, το είχε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό κι όλα έδειχναν ότι χρόνο με το χρόνο τα πράγματα θα πήγαιναν όλο και καλύτερα, ώσπου το ρολόι σταμάτησε στο 1967…
Βεβαίως, ακόμη και πριν την έλευση της δικτατορίας η ελληνική κοινωνία ήταν γεμάτη προβλήματα. Η ανοικοδόμηση της χώρας σήμανε μεταξύ άλλων και την εμφάνιση των μεγάλων κι επιβλητικών πολυκατοικιών, οι οποίες ειδικότερα στην Αθήνα έκαναν την εμφάνισή τους με καταιγιστικό ρυθμό και φυσικά σε βάρος των μικρών σπιτιών που γίνονταν κομμάτια από τις «δαγκάνες» της μπουλντόζας.
Κάποιοι όμως δεν ήταν διατεθειμένοι να παραδώσουν τις μονοκατοικίες τους στον «εκμοντερνισμό» και τις «ανέσεις» της πολυκατοικίας. Έτσι, αντιστάθηκαν όπως και όσο μπορούσαν στη νέα «μόδα» αλλά το ποτάμι δε μπορούσε να γυρίσει πίσω.
Από τις σχετικές περιπτώσεις που έτυχαν μεγάλης δημοσιότητας, ήταν εκείνη της Δραπετσώνας το 1961. Η απόφαση της τότε κυβέρνησης να γκρεμίσει τα σπίτια και τα παραπήγματα της περιοχής ούτως ώστε να χτιστούν πολυκατοικίες, συνάντησε την έντονη αντίδραση των κατοίκων της και προκλήθηκε μεγάλη αναταραχή.
Σε καθημερινή βάση όλες οι εφημερίδες είχαν εκτενέστατα ρεπορτάζ για τις κινητοποιήσεις των πολιτών, το θέμα είχε πάρει οξύτατες διαστάσεις και τίποτε δεν έδειχνε ότι θα ολοκληρωνόταν σύντομα και ήρεμα. Κάθε φορά που οι μπουλντόζες πήγαιναν να γκρεμίσουν τα σπίτια, συναντούσαν μπροστά τους ένα ανθρώπινο τείχος από τους διαμένοντες στη Δραπετσώνα κι έτσι έφευγαν άπρακτες…
Εκείνη την εποχή, ο Γιάννης Θεοδωράκης -αδελφός του Μίκη- κάλυπτε τις εξελίξεις στην περιοχή ως ρεπόρτερ της εφημερίδας «Αυγή» και σε μια συζήτηση που είχε με τον συνθέτη, του πρότεινε να γράψει ένα τραγούδι για τα τεκταινόμενα εκεί, μήπως και ηρεμήσει κάπως η κατάσταση. Εκείνος συμφώνησε και του είπε ότι με την πρώτη ευκαιρία θα το προσπαθούσε…
Παραλίγο …ατύχημα
Κάποιο πρωί, ο Θεοδωράκης μπήκε στο αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για τα στούντιο της Columbia όπου είχε ηχογράφηση. Την ώρα που οδηγούσε, εντελώς ξαφνικά ήλθε στο μυαλό του η μελωδία του τραγουδιού που επρόκειτο να γράψει για τη Δραπετσώνα και αμέσως φρέναρε καταμεσής της οδού Πατησίων με όλα τα οχήματα εν κινήσει, προκειμένου να γράψει τις νότες που εμπνεύστηκε σ’ ένα πακέτο τσιγάρων!
Ωστόσο με το απότομο φρενάρισμα, το αυτοκίνητο που τον ακολουθούσε ήταν μοιραίο να χτυπήσει από πίσω το δικό του. Ο οδηγός του άλλου οχήματος -όπως ήταν φυσικό- βγήκε έξαλλος για να ζητήσει εξηγήσεις από τον Θεοδωράκη αναφορικά με την -εντελώς παράτολμη κι επικίνδυνη- ενέργειά του. Εκείνος όμως ήταν τόσο αφοσιωμένος στο να …γράφει τη μουσική στο πακέτο του που ούτε καν του έδωσε σημασία!
Μετά το τέλος αυτής της περιπέτειας, ο συνθέτης έφτασε στο στούντιο κι αμέσως κάθισε στο πιάνο κι άρχισε να παίζει τη μελωδία για να μη την ξεχάσει. Στη συνέχεια, τηλεφώνησε στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη και του ζήτησε να σπεύσει στην Columbia για ν’ ακούσει τη μουσική και να γράψει στίχους με θέμα τη Δραπετσώνα και τα προβλήματά της. Αφού έγινε κι αυτό, δύο ημέρες μετά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έμπαινε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το τραγούδι με τη συνοδεία του μπουζουκιού και της δεύτερης φωνής του Μανώλη Χιώτη.
Η «Δραπετσώνα» κυκλοφόρησε σε δισκάκι 45 στροφών (“His master’s voice” – 2792) έχοντας στην άλλη πλευρά το επίσης πολύ μεγάλο τραγούδι «Μάνα μου και Παναγιά» επίσης σε στίχους του Λειβαδίτη, τα οποία σχεδόν ταυτόχρονα ηχογραφήθηκαν και με τη φωνή της Μαίρης Λίντα επίσης σε 45άρι (“His master’s voice” – 2793). Αμφότερα, εντάχθηκαν στον κύκλο τραγουδιών του Θεοδωράκη «Πολιτεία».
Φυσικά, είναι εντελώς περιττό να σχολιάσουμε την αξία, τη διαχρονικότητα και τη σημασία της «Δραπετσώνας» για τον ελληνικό πολιτισμό. Πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές, αγαπημένες και χιλιοτραγουδισμένες δημιουργίες του συνθέτη, η οποία πρωταγωνιστεί και σήμερα στα γλέντια, στις χαρές και στις πίκρες των Ελλήνων. Άλλη μια αθάνατη κληρονομιά που μας αφήνουν οι μέγιστοι δημιουργοί Θεοδωράκης και Λειβαδίτης, αλλά και η δωρική, «ξύλινη» και μεγαλοπρεπής φωνή του επίσης μέγιστου Μπιθικώτση… (από blog του Τάσου Κριτσιώλη)
{youtube}LKS1-FZFXeY{/youtube}
Υ.Γ. Και μην ξεχνάτε, κάθε Δευτέρα βράδυ στις 23.00 και για 2 ώρες στην "Οδός Ονείρων" μαζί οδηγούμε την Κιβωτό του Ελληνικού τραγουδιού, μόνο στον www.lavitaradio.gr
Κώστας Προβατάς
"ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ" : Μια αμφίδρομη σχέση εμπιστοσύνης
Γράφτηκε από τον La Vita
Ενα μικρό εικονίδιο...ένα μικρό λογότυπο,που,όμως αποκτά τεράστια αξία .
Μια αξία που μεγενθύνεται στις κρίσι-μες μέρες ,που διανύουμε...
Ας τα πάρουμε ,όμως με τη σειρά και ας εξετάσουμε τη σημασία της Χορηγίας Επικοινωνίας,τόσο για τον Χορηγό,όσο και για τον Χορηγούμενο.
Από τη πλευρά του Χορηγούμενου,αρχικά,θα λέγαμε,πως πρόκειται για μια ανέξοδη,σχετικά,και ασφαλή μέθοδο προβολής ,κυρίως των ζωντανών εμφανίσεών τους ,αλλά και των παρουσιάσεων .είτε πρόκειται για δισκογραφική δουλειά,είτε πρόκειται για λογοτεχνική δουλειά,αν πρόκειται για λογοτέχνες ή ακόμα και κάποιας θεατρικής παράστασης.
Μια τέτοια προβολή είτε σε ιστοσελίδες ειδησεογραφικές ,είτε σε ιστοσελίδες ραδιοφωνικών σταθμών και δη,ιντερνετικών,ουσιαστικά,λύνει τα χέρια,κυρίως,σε εκείνους τους χορηγούμενους,που θα ήταν πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουν στο κόστος μιας διαφήμισης.
Νέοι καλλιτέχνες,νέες θεατρικές ομάδες,λογοτέχνες,βρίσκουν την ευκαιρία να προβάλλουν,με αυτό τον τρόπο,τις δραστηριότητές τους και να αυξήσουν,γιατί όχι την αναγνωρσιμότητά τους.
Από την πλευρά του Χορηγού Επικοινωνίας,το "κέρδος"...η "αμοιβή" ,είναι η αύξηση της αναγνωρισιμότητας του μέσου...η προσέγγιση νέου κοινού ,που προέρχεται από το κοινό του εκάστοτε χορηγούμενου καλλιτέχνη.
Κι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται μέσω αναρτήσεων στα sites ,είτε τα ειδησεογραφικά ,είτε των Ραδιοφωνικών Σταθμών και ακολούθως ,μέσω κοινοποιήσεων στα social media και κυρίως στο Facebook.
Φυσικά,οι Ραδιοφωνικοί Σταθμοί έχουν την δυνατότητα αναπαραγωγής και ηχητικών ραδιομηνυμάτων,όπου σε λίγα δευτερόλεπτα,αναπαράγεται κάθε φορά το περιεχόμενο μιας χορηγούμενης εκδήλωσης.
Βέβαια,τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά,όσο καταγράφονται σε αυτές τις γραμμές.
Το σίγουρο,που μπορώ να διαβεβαιώσω,είναι,πως χρειάζεται πολύς αγώνας για να μπορέσει ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο να συγκαταλεχτεί ανάμεσα στους χορηγούς επικοινωνίας ,μιας εκδήλωσης ενός "πρωτοκλασσάτου" ονόματος.
Συχνά...συχνότατα,οι managers των πιο αναγνωρήσιμων καλλιτεχνών,δεν δείχνουν τη διάθεση να συμπεριλάβουν κάποια μέσα, στους χορηγούς επικοινωνίας...κάποια sites ή κάποια ραδιόφωνα,προφασιζόμενα λόγους επισκεψιμότητας ή ακροαματικότητας.Κάτι ,που κατά την ταπεινή μου γνώμη,στις δύσκολες εποχές,που διάγουμε,δεν ευσταθεί σαν αποψη....δεν βοηθάει κανέναν.
Ο καλλιτέχνης, θα πρέπει να επιθυμεί να προβληθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα,πολλώ δε μάλλον,που δεν θα έχει επιπλέον κόστος.Δεν θα πρέπει να επαφίεται μόνο στη προβολή του από τα πιο γνωστα και δημοφιλή μέσα.Οι καλλιτέχνες....οι managers τους,θα πρέπει να επιδιώκουν να μην υπάρχει άδεια θέση στις εμφανίσεις τους....αυτό και μόνο.
Από την άλλη ,δεν είμαι και τόσο σίγουρος,αν η Χορηγία Επικοινωνίας από τα πιο δημοφιλη μέσα είναι ανέξοδη....Δεν το ξέρω,γι αυτό και αφήνω ερωτηματικά.
Τελικά,η σχέση Χορηγού και Χορηγούμενου,είναι μαι αμφίδρομη σχέση...μια σχέση εμπιστοσύνης....μια ζωντανή σχέση...
Το όφελος και για τις 2 πλευρές είναι πολύ σημαντικό.....
Η Χορηγία Επικοινωνίας,στις μέρες μας, είναι το Οξυγόνο για τη Τέχνη....
Συνάμα είναι και η επιβράβευση και ο λόγος ύπαρξης και συνέχισης της προσπάθειας από τα Μέσα...
Εμείς ,στον La Vita Radio,είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς,που στα 2 και κατι χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας του Σταθμού,σταθήκαμε στο πλευρό ,όσων μας εμπιστεύτηκαν....
Σ'αυτό το διάστημα ,ήμασταν Χορηγοί Επικοινωνίας σε περισσότερες από 180 εκδηλώσεις....είτε μουσικές βραδυές,είτε θεατρικές παραστάσεις,είτε καλλιτεχνικα δρώμενα.
Είμαστε υπερήφανοι γι αυτό και το δηλώνουμε....
Υπερήφανος Υποστηρικτής: www.lavitaradio.gr
Γιάννης Ταμπάκης
"Όταν κοιτάς από ψηλά" τη ... Χούντα κι είσαι η Σώτια Τσώτου
Γράφτηκε από τον La Vita
Το έξοχο τραγούδι «Από το αεροπλάνο», σε μουσική του Κώστα Χατζή και στίχους της Σώτιας Τσώτου, είναι γραμμένο με αφορμή το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 και τα όσα έζησε η εξαίρετη στιχουργός στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Η Σώτια Τσώτου ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 60 μια νεαρή ανερχόμενη δημοσιογράφος, που έκανε πολιτικό ρεπορτάζ για την εφημερίδα Ελευθερία. Η Εφημερίδα διέκοψε την κυκλοφορία της την 21η Απριλίου του 1967, την ίδια μέρα που έλαβε χώρα το στρατιωτικό πραξικόπημα. Η Σώτια Τσώτου με το κλείσιμο της εφημερίδας έμεινε άνεργη και σκέφτηκε να αναζητήσει δουλειά στη Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα στο συγκρότημα Βελλίδη, που εξέδιδε τις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Ελληνικού αντίκρισε έκπληκτη τη χούντα σε όλο της το μεγαλείο: στρατός, άρματα μάχης και μια πληθώρα ανθρώπων που ήλεγχαν εξονυχιστικά όλους όσους έφταναν εκεί για να ταξιδέψουν ή όσους επέστρεφαν. Η Σώτια Τσώτου τη στιγμή που έπαιρνε το δελτίο επιβιβάσεως συνελήφθη, υποβλήθηκε σε εξονυχιστικό έλεγχο και αυστηρότατη ανάκριση που κράτησε ώρες ολόκληρες. Φυσικά έχασε το αεροπλάνο.
Αφού τελείωσε το μαρτύριο της και δεν βρέθηκαν εις βάρος της ενοχοποιητικά στοιχεία, αφέθηκε ελεύθερη. Έπειτα από τόσες ώρες στο ανακριτικό γραφείο του αεροδρομίου, ταλαιπωρημένη, αηδιασμένη και φοβισμένη, επιβιβάστηκε στο επόμενο αεροπλάνο για την Θεσσαλονίκη. Όταν απογειώθηκε, κοίταξε από ψηλά και είδε πως είχαν καταντήσει την Ελλάδα του Ρίτσου, του Σεφέρη και του Ελύτη οι συνταγματάρχες. «Κοίταξε πως φαντάζουν από εδώ ψηλά» σκέφτηκε. «Μυρμήγκια. Μοιάζουν μυρμήγκια οι άνθρωποι». Και πράγματι, μυρμήγκια έμοιαζαν οι συνταγματάρχες και το καθεστώς τους από ψηλά.
Απο το βιβλίο του Ηρακλή Ευστρατιάδη "Ένα τραγούδι... μια ιστορία",
Κώστας Προβατάς
{youtube}pR240P9z5Zw{/youtube}
Loading...