Η διαχρονική σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου με τον Νίκο Σταυρίδη και τον Γιάννη Γκιωνάκη (θρυλικός Μπρίλης!), να προσπαθούν να συνεννοηθούν. Βεβαίως ο Μπρίλης ήταν υπαρκτό πρόσωπο, γύριζε ανάμεσα στα καμαρίνια των ηθοποιών και τον αγαπούσαν όλοι, μέχρι κι ο Σακελλάριος που ήταν ο σκηνοθέτης στα "Κίτρινα γάντια".
Πάμε τώρα... πόσες φορές σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο; Σίγουρα κάτι θα μου πείτε κάτι, οτιδήποτε. Ακόμα κι αυτό που δεν είναι σίγουρο, μάλλον δεν είναι ιδιαίτερα αντιληπτό ή όχι κοινά αντιληπτό. Τι θέλω να πω με αυτό; Πως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε με τον τρόπο που σκεπτόμαστε και μάλιστα εκνευριζόμαστε επειδή ο συνομιλητής μας δεν μας καταλαβαίνει... Βαβέλ!
Και κάπως έτσι βγήκαν τα σοφά λόγια του λαού:
"Πουλάει τρέλα", "Διάλογος κωφών", "Συνεννόηση μπουζούκι", "Άρτζι μπούρτζι και λουλάς" και πολλά πολλά άλλα.
Το "Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα", ίσως η χαρακτηριστικότερη πρόταση για την περιγραφή της ασυναρτησίας.
Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, η πραγματική μορφή της φράσης είναι: “Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή καν’ έλα”, που σημαίνει: έρχομαι από την Κωνσταντινούπολη και σε προσκαλώ να έρθεις στην κορυφή.
Αποτελούσε μήνυμα των Σταυροφόρων, όταν επέστρεφαν από την κατακτημένη πλέον Κωνσταντινούπολη και καθόριζαν ως σημείο συνάντησης τους την κορυφή του λόφου.
Ο θρυλικός Β-Β Βασίλης Βασιλειάδης έγραψε την μεγάλη επιτυχία για τη Λίτσα Διαμάντη, "Πάλι τρέλα πουλάς", ενώ στα σημερινά χρόνια ο λαϊκός συνθέτης και τραγουδιστής Χάρης Κωστόπουλος απλά δημιούργησε κι ένα "Πουλάω τρέλα".
Με λίγα λόγια φίλοι μου, αυτό το "δεν καταλαβαινόμαστε" ή το "Πότε έτσι, πότε γιουβέτσι", αποδεικύεται να είναι και τρόπος συμπεριφοράς, διαχείριση καταστάσεων, μέτρο αντίληψης κλπ ωραία.
Και η Βαβέλ συνεχίζεται...
Κώστας Προβατάς
Υ.Γ. Και μην ξεχνάτε κάθε Δευτέρα βράδυ στις 23.00 και για 2 ώρες, από το www.lavitaradio.gr, πολύ τραγούδι από την Οδό Ονείρων. Συντονιστείτε μαζί μου να τα λέμ και στο chat, μπας και τελικά καταφέρουμε να... καταλαβαινόμαστε!
"ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕΤΡΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΣΤΗ ΜΑΧΗ " - AΙΣΧΥΛΟΣ
Γράφτηκε από τον La Vita
" Εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το έμψυχον ".
ΠΕΡΙΚΛΗΣ «επιτάφιος, Θουκυδίδης».
(Η Ευτυχία προϋποθέτει την Ελευθερία και αυτή την Ευψυχία...).
Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι Λαοί γιορτάζουν το τέλος του Πολέμου και εμείς την κήρυξή του και την Επέτειο του ΟΧΙ !!!
Το ΟΧΙ δεν είναι μια απλή λέξη... πρέπει να ξέρεις να την λες...
Γιατί το ΟΧΙ ...θέλει ΨΥΧΗ.... Ελληνική Ψυχή...!
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι
να πούνε… Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
«όχι» θα ξαναέλεγε... λέει ο Καβάφης
Η Ελλάδα μας τίμησε για μια ακόμη φορά την Επέτειο του ΟΧΙ...!!!
Ο Χ Ι. Τρία γράμματα από το γλωσσικό και ψυχικό μας αλφάβητο. Πανάρχαιη και πανελλήνια άρνηση στην υποδούλωση.
Ατρόμητο αντήχησε την νύχτα εκείνη της 28ης Οκτωβρίου 1940.Και ο ήχος του είχε κάτι από εθνικό σάλπισμα. Αντιλαλούσε την εσωτερική, βαθιά και μυστική κραταιότητα της φυλής. Τα τρία γράμματα παιάνιζαν κιόλας την νικητήρια αναμονή. Από εκείνη τη στιγμή το Έθνος διεκδικούσε βήμα προς βήμα την τιμή της νίκης.
Γιατί οι ρίζες του ΟΧΙ έφταναν βαθιά στην αυγή της ιστορίας του έθνους μας και αντλούσαν τους χυμούς τους από τα ιδανικά της πίστεως και της πατρίδας.
Το ΟΧΙ δεν ήταν λόγος στιγμής, ήταν λόγος παλιός, λόγος ώριμος.
Ήταν η επανάληψη του αρχαίου «Μολών λαβέ». Η συμπύκνωση της φράσης των Ελλήνων του Βυζαντίου «την πόλιν τοις βαρβάροις ουδέποτε εώμεν».
Η ανανέωση του θούριου των παλικαριών του ΄21 : «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Τούτος ο λόγος είναι ριζωμένος στις ψυχές των Πανελλήνων.
Κυοφορείται από γενιά σε γενιά. Και στην κρίσιμη ώρα εκφράζεται με μια δωρική σοβαρότητα και απλότητα, με μια λιτή μεγαλοσύνη.
Που δεν δημιουργεί μόνο ήρωες αλλά και ηρωίδες, όπως αυτές της Πίνδου ...!
Αυτά τα ξάφνιασμα της φύσης που συνεχίζοντας την παράδοση των γυναικών του Ζαλόγγου και του Δυρού, άφησαν άφωνη την ανθρωπότητα με τον ηρωισμό τους ...!
Συνέλληνες , Ας κρατήσουμε αυτα τα τρια γράμματα της Ελληνικής Γλώσσας βαθιά μέσα στην ψυχή μας, να σφραγίζουν για παντα την Εθνική μας συνείδηση....!!!
Ο Ρίτσος λέει :
"Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".
Η αληθινή ιστορία είναι φτιαγμένη από τη σιωπή των νεκρών.
Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μια παράμετρος μπορεί να βρεθεί πάντα: έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή.
Στην μνήμη όλων όσων θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι και για να βρουμε πάλι την επαφή με αυτό μας ενώνει κατανοώντας από πού ερχόμαστε, καταγράφουμε εδώ κάθε αναφορά στον ηρωισμό τους από ηγέτες που υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής είτε ήταν σύμμαχοι είτε ήταν εχθροί…
Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής , για αυτούς που με αξιοπρέπεια, αυταπάρνηση και πρωτόγνωρο ηρωισμό, έδωσαν αυτήν την ημέρα ένα μάθημα στην ανθρωπότητα και ένα ιδιαίτερο νόημα στην έννοια της Ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.
Μια ημέρα που έχει ιστορική αξία , αφού υπενθυμίζει στις νεώτερες γενιές, τις ηρωικές πράξεις και θυσίες του λαού μας, αποτελώντας βασικό στοιχείο αυτογνωσίας των Ελλήνων, για το παρελθόν και την Ιστορία τους. Ιδιαίτερα σε μια εποχή, που η Παγκοσμιοποίηση προσπαθεί να επιβάλλει, την αλλοίωση και τον αφανισμό της ιστορίας κάθε λαού και στο τέλος την Εθνική Υπόστασή του.
Έχει όμως και διδακτική και εκπαιδευτική αξία. Γιατί σε μια εποχή, όπως τη σημερινή που χαρακτηρίζεται από την απαξίωση όλων των αξιών, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου υπενθυμίζει, το μεγαλείο της Θυσίας για το κοινό συμφέρον, την Πίστη σε ένα ανώτερο σκοπό, την Φιλοπατρία, την Αυταπάρνηση και τον Ηρωισμό.
Και παράλληλα έχει πολιτική αξία. Γιατί δεν αρκεί ένας μεγάλος λαός για τις μεγάλες πράξεις, τα μεγάλα έργα και τα ιστορικά γεγονότα. Απαιτείται και ένας μεγάλος ηγέτης. Χρειάζεται πολιτική βούληση και προετοιμασία, τόσο υλικά όσο ηθικά και πνευματικά για να εμπνεύσει το λαό.
Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα και όλους τους Ελληνες , με την ευχή να είμαστε πάντα άξιοι απόγονοι των ηρωικών προγόνων μας και να υπερασπιζόμαστε σθεναρά όσα αυτοί μας άφησαν ως ιερή παρακαταθήκη με τον ηρωισμό και τις θυσίες τους.
ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
1. "Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να επιβεβαιώσω ότι μόνο οι Έλληνες, απ’ όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν, πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφισαν το θάνατο.."
Adolph Ηitler
(Από ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941)
2. «Η λέξη ηρωϊσμός φοβάμαι οτι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας
για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη."
Winston Churchill
(Παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)
3.Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες.
Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Winston Churchill
(Από μια ομιλία στο BBC στις πρώτες ημέρες του ελληνο-ιταλικού πολέμου)
4."Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ ΠΠ."
Joseph Stalin
(Από μια ομιλία στο ραδιοσταθμό της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943 μετά από τη νίκη του Stalingrad και τη συνθηκολόγηση της 6ης γερμανικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Von Paulus)
5."Εάν οι ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν το γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε."
Georgy Constantinovich Zhoukov
(Στρατηγός του σοβιετικού στρατού: Απόσπασμα τα απομνημονεύματά του για το Β’ ΠΠ)
6."Ανεξάρτητα από αυτό που οι μελλοντικοί ιστορικοί θα πουν, αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα, είναι ότι η Ελλάδα έδωσε στο Μussolini ένα αξέχαστο μάθημα, ότι ήταν το κίνητρο για την επανάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ότι κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης και έφερε έτσι μια γενική αντιστροφή ολόκληρης της πορείας του πολέμου και νικήσαμε."
Sir Robert Antony Eden
Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικού της Μεγάλης Βρετανίας 1940-1945,
Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας 1955-1957 –
παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο 24/09/1942)
7. "Δεν θα ήταν υπερβολή να πω οτι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους
και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για
έξι εβδομάδες. Αναρωτιόμαστε ποιά θα ήταν θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα."
Sir Harold Leofric George Alexander
(Βρετανός στρατηγός κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ –
παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941)
8. "Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωϊκή αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας."
Charles de Gaul
(Από μια ομιλία του στο γαλλικό Κοινοβούλιο μετά από το τέλος του Β’ ΠΠ).
9. "Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν."
Maurice Schumann
Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973, μέλος της γαλλικής ακαδημίας 1974
(Από ένα μήνυμα που απηύθυνε από το BBC του Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, η ημέρα που ο Ηitler κατέλαβε την Αθήνα μετά από έξι μηνών πόλεμο ενάντια στο Μussolini και έξι εβδομάδες ενάντια στο Ηitler).
10. "Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί ενάντια σε μεγάλους. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, επειδή μας δώσατε το χρόνο να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε."
Μόσχα, ραδιοσταθμός όταν επιτέθηκε ο Ηitler στην ΕΣΣΔ
11. "Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στα στρατιωτικά και ότι πάντα μας περιμένουν εκπλήξεις.»
Benito Mussolini
(Από ομιλία της 10/5/1941)
12. "Στην 28η Οκτωβρίου 1940 στην Ελλάδα δόθηκε μια προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας."
Franklin D Roosevelt
Πρόεδρος ΗΠΑ 1933 - 1945
13. Η ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων... Ενάντια στην επίθεση της Γερμανίας, αφού νίκησαν τόσο βροντερά τους Ιταλούς στην προσπάθειά τους να εισβάλουν
στο ελληνικό χώμα, γέμισε τις καρδιές των αμερικανών με ενθουσιασμό και κίνησε την συμπάθεια τους.
Franklin D Roosevelt
Πρόεδρος ΗΠΑ 1933 - 1945
Στις 10 Απριλίου 1941, μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, τα βόρεια οχυρά της Ελλάδας παραδίνονται.
Οι Γερμανοί εκφράζοντας το θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δήλωσαν ότι είναι τιμημένοι και υπερήφανοι έχοντας ως αντίπαλό τους έναν τέτοιο στρατό και ζήτησαν να επιθεωρήσει ο Έλληνας διοικητής το γερμανικό στρατό σε μια ένδειξη τιμής και αναγνώρισης!
Η γερμανική σημαία αναρτήθηκε μόνο μετά την πλήρη απόσυρση του ελληνικού στρατού!
Ένας γερμανός αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας δήλωσε στο διοικητή της ομάδας μεραρχιών ανατολικής Μακεδονίας, υποστράτηγο Δέδε, ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν ο πρώτος στρατός στον οποίο τα μαχητικά αεροπλάνα Stuka δεν προκάλεσαν τον πανικό.
"Οι στρατιώτες σας" είπε, "αντί της μανιώδους φυγής, όπως έκαναν στη Γαλλία και στην Πολωνία, μας πυροβολούσαν από τις θέσεις τους»
Η ελληνική αντίστασις άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Γιαν Σματς, 1870-1950, Νοτιοαφρικανός στρατηγός & Πρωθυπουργός
Όταν νικήσουμε, θα μπούμε στη Βουλγαρία ως τιμωροί, στη Γιουγκοσλαβία ως ελευθερωτές και στην Ελλάδα ως προσκυνητές.
Ιωσήφ Στάλιν, 1879-1953, Σοβιετικός ηγέτης
Σύμφωνα με άρθρο Ιταλού στρατιωτικού σε στρατιωτική επιθεώρηση το 1980, σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιταλοί στρατιώτες που πήραν μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο έφεραν ειδικό διακριτικό τιμής, γιατί πολέμησαν εναντίον στρατού υψηλής ποιότητας και μαχητικής αξίας, με παγκόσμια αναγνώριση...!!!
Δικαίως ή Ελλάς εκλήθη χώρα των θαυμάτων "Ισως το μέγιστο εκ των θαυμάτων αυτών, να είναι ό τρόπος, με τον όποιον παραμένει πιστή εις τας παραδόσεις και ανανεώνει, από αιώνα εις αιώνα το ένδοξον παρελθόν της.
ΟΥΕΛΣ
«Ελέχθη εις Αθήνας προ 2.000 ετών, οτι το μυστικό της Ευτυχίας είναι ή Ελευθερία , και το μυστικό της Ελευθερίας ή 'Ανδρεία.
Οι "Έλληνες 'με τα ΟΧΙ τους, δίδουν ζωή νέα εις την μεγάλη τους αυτή κλασσική παράδοση.
ΑΝΤΟΝΥ ΗΝΤΕΝ
Ντέπη Στενού
6 Σύγχρονοι Ελληνες δημιουργοί,συνθέτουν για την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας,των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.
Γράφτηκε από τον La Vita
Το Soundtrack για την Ολυμπιακή Φλόγα (Soundtrack for the Olympic Flame), αποτελείται από ορχηστρικά κομμάτια έξι ελλήνων συνθετών του Τμήματος Μουσικής της Ένωσης Τεχνών Ελλάδος.
Οι Αρετή Κοκκίνου, Δημήτρης Λέκκας, Μάρθα Μεναχέμ, Θάνος Μπένος, Φίλιππος Περιστέρης και Λένα Σερδαρίδου ενώνουν τις μουσικές τους, τις οποίες αφιερώνουν στην Ολυμπιακή Φλόγα.
Εξι σύγχρονοι Ελληνες συνθέτες....έξι διαφορετικές ματιές για την πιο σημαντική ,ίσως στιγμή των εκάστοτε Ολυμπιακών Αγώνων...έξι αντιπροσωπευτικά δείγματα της σύγχρονης Ελληνικής δημιουργίας
Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του Soundtrack για την Ολυμπιακή Φλόγα έγινε στην Αρχαία Ολυμπία, την Κυριακή 22 Οκτωβρίου, στην Αίθουσα Πολιτισμού Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας. Η βραδιά εντασσόταν στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την τελετή της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων που θα διεξαχθούν στην Κορέα το 2018.
Η Ελλάδα της κρίσης ,ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ και δηλώνει ΠΑΡΟΥΣΑ!!!!
Οι συντελεστές όπως αναγράφονται στο συλλεκτικό cd της Ένωσης Τεχνών Ελλάδος:
Philippos Peristeris AATE
Thanos Benos AFI
Martha Menahem NA PERNAS
Areti Kokkinou (feat. Guitar trio Nyxis) MEDITERRANEO
Dimitrios Lekkas IOCASTA WALKS
Lena Serdaridou PARTHENON
SOUND MIX -P.A. DOVE
AUDIO FINISHING - LAKIS HALKIOPOULOS, STUDIO NEW LOCATION
COVERBOARD : STELLA CHAVIAROPOULOU
PRODUCTION : LENA SERDARIDOU
Το Χάσμα των Γενεών… ή το γεμίζουμε …ή το γεφυρώνουμε….
Γράφτηκε από τον La Vita
Γενιές και Γενιές μεγαλώσαμε με ένα Χάσμα αγεφύρωτο να χάσκει χρόνια σαν άβυσσος
ανάμεσά μας….
Άλλοτε βάθαινε… άλλοτε πλάταινε … και άλλοτε γέμιζε από οργή και θυμό ξεχειλίζοντας …
λίγο πριν τα παρασύρει όλα μαζί του….
Με τον όρο "χάσμα γενεών" ορίζουμε, τη μεγάλη απόσταση που χαρακτηρίζει δύο γενιές σε
κάθε εποχή, ως προς τις πεποιθήσεις, ιδέες, αντιλήψεις, τρόπους, σκέψεις και τη στάση
ζωής γενικότερα.
Ένα διαχρονικό πρόβλημα αφού από το βάθος του χρόνου έως σήμερα θα τις δούμε να
επιδίδονται σε μια "πολεμική", η μία εναντίον της άλλης.
Προσπαθώντας να θυμηθείς τα δικά σου νεανικά χρόνια ανακαλύπτεις πως λίγα πράγματα
θυμάσαι… και κυρίως αυτά που σε σημάδεψαν… ευχάριστα ή δυσάρεστα…
Πως λοιπόν να γράψεις για τους νέους ; Ακόμη δυσκολότερα… πως να τους πλησιάσεις;
Εσύ τους ζητάς να περιμένουν να «έρθει η ώρα» για όλα αυτά που ανυπομονούν να κάνουν
και αυτά σε αυτή την «ώρα» βλέπουν ήδη τον εαυτό τους με γκρίζους κροτάφους να
προσπαθούν να συμπιέζουν άτσαλα τον χρόνο… όπως οι γονείς τους… που αναπολούν με
νοσταλγία αυτή την τρελή κοψιά της νιότης που πέταξε ανεπιστρεπτί…
Είναι λογικό όταν ο γονιός, έχοντας διανύσει τη δική του τεθλασμένη, να έχει κάθε λόγο να
οραματίζεται για το παιδί του ευθεία πορεία.
Πορεία με στόχο, όπως είπε ο Σκωτσέζος συγγραφέας Αντριου Ο' Χέιγκαν, δηλαδή την
απόκτηση τέτοιων εφοδίων που θα τους φέρουν χρήμα και πλούτο. Ισως γιατί, μέσα από
τις δικαιολογημένες αγωνίες τους, ξεχνούν ότι αυτή η μύηση καταλήγει σε ανθρώπους
λιγότερο ανθρώπινους.
Και είναι αληθινό αυτό που λέει ο Χέιγκαν. Αν και οι εξαιρέσεις είναι πολλές, δύσκολα
αναλαμβάνουμε το κόστος να μυήσουμε τους νέους στο πεδίο της ουσιαστικής γνώσης.
Στη λογοτεχνία, την αισθητική, την ηθική ή την πολιτική (εδώ, αντίθετα, τους μαθαίνουμε
να την απαξιώνουν, καθώς δύσκολα διαχωρίζουμε τον πολιτικό από την πολιτική) τον
πολιτικό που ξεχνά ότι οφείλει να ξεπεράσει τα όριά τους και να δώσει ελπίδες στους νέους
που βλέπουν τούτες τις μέρες τα όνειρά τους να σκάνε στην ατμόσφαιρα σαν βεγγαλικά τη
μέρα της γιορτής.
Δεν τους διδάσκουμε την αυθεντικότητα της πράξης γενικότερα.
Ασφυκτικά εγκλωβισμένοι στο ναρκισσιστικό εγώ μας, θυμίζουμε ξώφαλτσα τον Μεγάλο
Γκάτσμπι του Φιτζέραλντ και εμφυσούμε στον νέο την ιδέα για τη δόξα, το χρήμα και τον
έρωτα.
Έχουμε συνηθίσει, παρά τη δυσκολία του καιρού, να βλέπουμε παντού νεολαίους
αραχτούς. Τα ομοιώματά μας, δηλαδή. Και όμως, υπάρχουν νέοι που δεν περνούν τις μέρες
τους στους καφενέδες και δεν περιμένουν από κανένα να τους αλείψει βούτυρο στο ψωμί
τους. Παλεύουν για τα πιστεύω τους, μας γυρίζουν την πλάτη, κάποιες φορές μας
συγχωρούν για τα λάθη μας -δείγμα μεγαλοψυχίας και άγνοιας- αλλά όλο και πιο συχνά
συζητούν για την επερχόμενη επανάσταση της μεσαίας τάξης, στην οποία οι περισσότεροι
ανήκουν.
Και είναι εδώ ακριβώς που απαιτείται η εγρήγορση του γονιού, του πολιτικού και του
πνευματικού ανθρώπου. Η επανάσταση είναι ωραία στα λόγια, αλλά στην πράξη έχει
θύματα. Και τα θύματα είναι συνήθως οι νέοι, όχι οι μεγάλοι.
Όταν το φαινόμενο εκδηλώνεται βλέπουμε από τη μια πλευρά, τους νέους (κάθε εποχής ή
κοινωνικής προέλευσης) να κατηγορούν τους μεγαλύτερους, μεταξύ άλλων, για υποκρισία,
τυπικότητα, "πλαστική" ευγένεια, υπερβολική ενασχόληση με το χρήμα και τα υλικά αγαθά.
Από την άλλη πλευρά, οι μεγαλύτεροι καταλογίζουν στους πιο μικρούς, αδιαφορία,
ανευθυνότητα, έλλειψη σεβασμού. Κάθε νέος μοιάζει στα μάτια τους ανεύθυνος,
επιπόλαιος, άκριτα υποταγμένος στη μόδα και κακός χρήστης της γλώσσας. Η απειρία και η
επαναστατική τους διάθεση, συχνά εκλαμβάνονται ως ασυδοσία, "έκλυση" ηθών ή άκρατος
μηδενισμός.
Σήμερα με την Οικονομική κρίση να μαστίζει την νεολαία και να ρίχνει το βάρος αυτής της
ευθύνης στις προηγούμενες γενιές, αυτό το χάσμα μοιάζει να βαθαίνει αντί να μειώνεται…
Όμως δεν πρέπει να αφήνουμε στον όρο "χάσμα γενεών", να διατηρεί την ψευδαίσθηση
πως η μια γενιά είναι διαφορετική από την άλλη… και οφείλουμε να είμαστε αρκετά
προσεκτικοί ώστε να μη πέφτουμε στην παγίδα να το χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία …
Ο διάλογος, η ειλικρίνεια και η αμοιβαία εμπιστοσύνη , τα έργα και όχι τα λόγια … μπορούν
να κάνουν τις γενιές να επικοινωνούν, τους εφήβους να κοινωνικοποιούνται ομαλότερα, τα
χάσματα να γεφυρώνονται και την σκληρή κριτική των εφήβων να μειώνεται σταδιακά
όταν οι ενήλικες συνειδητοποιούν την διαφορετικότητά τους και τους προσεγγίζουν με
αλήθεια και κατανόηση.
Το επιθυμητό αποτέλεσμα αποτελεί την προσέγγιση και όχι την απόλυτη ταύτιση των
γενεών μεταξύ τους….
Καθεμιά οφείλει να διατηρεί τη δική της ιδιοσυγκρασία. Η απόλυτη έλλειψη κριτικής και
αμφισβήτησης, στην οποία θα είχαμε οδηγηθεί, αν επιδιώκαμε κάτι τέτοιο ούτε λογική θα
ήταν, ούτε φυσιολογική.
Θα ήταν περισσότερο καταστροφική, παρά δημιουργική και θα μας στερούσε έναν από
τους βασικότερους παράγοντες κοινωνικών εξελίξεων.
Γιατί Αυτόματα θα μετέβαλλε την καθημερινότητα μας ένα απέραντο νεκροταφείο!
Τίποτα πια δεν θα κινούνταν. Και μόνο ότι κινείται ζει!
Ντέπη Στενού
Δύο μερόνυχτα χρειάστηκαν για να γυριστεί η σκηνή της ταινίας “Ευδοκία” του Αλέξη Δαμιανού, με το περίφημο ζεϊμπέκικο.
Σε ένα ταβερνάκι της Κάτω Κηφισιάς, ένας νεαρός λοχίας (Γιώργος Κουτουζής), χορεύει για τα μάτια της Ευδοκίας ζεϊμπέκικο.
Ο ηθοποιός χορεύει το τραγούδι «η άτακτη» του Μάρκου Βαμβακάρη, επειδή ο σκηνοθέτης Αλέξης Δαμιανός δεν είχε βρει ακόμα ποιος θα συνέθετε τη μουσική για την ταινία του.
Ο ηθοποιός Χρήστος Ζορμπάς, που έπαιζε στην ταινία το νταβατζή της Ευδοκίας, του μίλησε για έναν νέο ταλαντούχο συνθέτη που θα το έκανε ευχαρίστως χωρίς να ενδιαφέρεται για παχυλή αμοιβή.
Αρχές του καλοκαιριού του 1971, ο Δαμιανός και ο Λοΐζος δίνουν τα χέρια και ο συνθέτης ξεκινά να γράφει τη μουσική για την ταινία.
Ο Μάνος, αρχικά έπαιξε τη μελωδία του θρυλικού ζεϊμπέκικου με τον παλιό ρεμπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη και τον τζουρά του.
Τελικά στην ηχογράφηση πείθει το Θανάση Πολυκανδριώτη να παίξει και αυτός με ένα παλιό τζουρά και όχι με το μπουζούκι. Έτσι ο ήχος ήταν πιο οξύς και αυθεντικός.
Κάποια στιγμή, ο Λοΐζος ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να βάλει στίχους στο ζεϊμπέκικο. Ο Παπαδόπουλος απέδειξε πόσο μεγάλος στιχουργός ήταν, όταν αρνήθηκε να γράψει λόγια μαγεμένος από τη μελωδία. Οι στίχοι θα χαλούσαν το υπέροχο τραγούδι, είπε. Ο Μάνος πείστηκε και το ζεϊμπέκικο έφθασε στο κοινό μόνο με τις νότες που παρέσυραν στο ρυθμό τους τους πάντες.
Κώστας Προβατάς
Σταυρόλεξο, μια Βαβέλ για πολλούς ανθρώπους
Γράφτηκε από τον La Vita
Βαβέλ γνώσεων, ασχολία λόγω βαρεμάρας, ελέυθερος χρόνος, πολλές ερμηνείες.
Ο ειδικός αυτός έντυπος τύπος "πνέει τα λοίσθια" στην Ελλάδα, οι λόγοι διάφοροι, κρίση, ίντερνετ, μεγάλο επιχειρηματικό ρίσκο και τέλος ελάχιστοι επαγγελματίες του χώρου να βρίσκονται ακόμα στην "αλάνα", στην "αρένα".
Το έντυπο σταυρόλεξο παγκοσμίως έχει έναν αιώνα και κάτι ζωής (1913), γεννημένο στη σημερινή του μορφή στην Αμερική.
Μετά από μια δεκαετία είχε γίνει μόδα, ενώ στον πόλεμο του Βιετνάμ στρατολογήθηκαν κρυπτογράφοι που είχαν δυνατότητα να λύνουν γρίφους. Καθώς τα χρόνια πέρασαν, ξετυλίχτηκε η Βαβέλ των σταυρολέξων, αναδεικνύοντας τα είδη που όλοι ξέρουμε σήμερα, κλασικά, σκανδιναβικά, ιταλικά, κρυπτογραφικά, ειδικά, δύσκολα, εύκολα, με εικόνες κλπ.
Ακόμα και στίχο για τραγούδι κόσμησε το σταυρόλεξο για τα Καλουτάκια! "Σταυρόλεξο είναι η καρδιά σου", εν έτει 1950!
"... είσαι σταυρόλεξο σωστό μην το ξεχνάς,
οριζοντίως και καθέτως με παιδεύεις..." και ακόμα
"θα μείνεις άλυτο σταυρόλεξο εσύ,
μ' άσπρα και μαύρα ένα σωρό τετραγωνάκια", σούπερ ταγκό της εποχής!
"Στο σταυρόλεξο του έρωτα και φέτος θα χαθούμε οριζοντίως και καθέτως", τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 2009 δια χειρός Άλκη Αλκαίου.
"Σταυρόλεξο, η σκέψη σου, στις λύσεις πέφτω έξω,
Αινίγματα, οι λέξεις σου, Που ακόμα να μαντέψω", του 2010 με την Ελένη Φουρέιρα
Οπότε αφού οι δημιουργοί στίχων έβρισκαν ρίμες για τραγούδια, φανταστείτε πόσο αναλογικά ξετυλίχτηκε και η Βαβέλ των δημιουργών των σταυρολέξων, με ανταγωνιστικό κριτήριο εκτός των εγκυκλοπαιδικών λέξεων που όλο και δυσκόλευαν τους λύτες, τις επεξηγήσεις, τους ορισμούς των λέξεων προς εύρεση (λημμάτων).
Ένας δημιουργός πρέπει (και οφείλει) να είναι ευφάνταστος, να "βλέπει" μια λέξη, να της δίνει εξηγήσεις και να της δίνει ζωή. Εξάλλου, η ελληνική γλώσσα βρίθει λέξεων και ερμηνειών.
Π.χ. Βαβέλ = Πύργος των Γραφών, αλλά και Βαβέλ = ασυνεννοησία, αλλά και Βαβέλ = Παλιό κόμικ περιοδικό κλπ. κλπ.
Δοκιμάστε με λέξεις, δώστε φαντασία και δώστε τους μια ερμηνεία, π.χ. ποτήρι, μολύβι, χαρά, παιδί... απλά δοκιμάστε!
Και θυμηθείτε πως το σαράκι, τρώει ξύλα και... καρδιές! Το e-mail μας Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. για όσα έξυπνα βρείτε!
Κώστας Προβατάς
"ΠΑΡΑΛΟΣ" - Ο Κώστας Λεμονίδης,μας ανοίγει την ψυχή του κι αποκαλύπτεται,μοναδικά...
Γράφτηκε από τον La Vita
Περισσότερο ώριμος,από ποτέ, επανέρχεται,ο Κώστας Λεμονίδης,με την τέταρτη δισκογραφική του δουλειά...
"ΠΑΡΑΛΟΣ",ο τίτλος της κι ο συνθέτης,μας ξεναγεί, μέσα από τα 10,ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά κομμάτια του cd, στα "κρυσφήγετα" της ψυχής του και τα μοιράζεται μαζί μας.
Δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στον στίχο ,ο Κώστας Λεμονίδης συνεργάζεται με πολύ αξιόλογους στιχουργούς,όπως η Ευαγγελία Μαυρίδου, η Ντέπη Χατζηκαμπάνη, η Αγνή Παλάντζα, ο Μιχάλης Μουλάκης, η Αριάδνη Λαδά, η Ελένη Τζιαμουράνη και o Αλέξανδρος Παβατζόγλου.
Οι ατμοσφαιρικές συνθέσεις του "ΠΑΡΑΛΟΣ" ,παίρνουν "σάρκα και οστά",μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες των Αγγελική Τουμπανάκη, Σοφία Νάσσιου, Σοφία Ανδριανού και Βάντα Πιέρρη.
Φυσικά,ερμηνευτικά,δηλώνει "παρών" και ο ίδιος ο Συνθέτης.
Η αγάπη του συνθέτη στα ορχηστρικά κομμάτια,είναι εμφανης και στον "ΠΑΡΑΛΟ",με το ομώνυμο,πραγματικά,πολύ δυνατό ,ηλεκτρικό ,ορχηστρικό κομμάτι,ενώ την ίδια στιγμή,γυρνάει και τη ματιά του προς τα πίσω και μας προσφέρει μια υπέροχη επανεκτέλεση του πολυαγαπημένου "Γιεζαέλ",των Daltons, των 70's.
"Γωνία Facebook και Τwitter,δεν θα'ρθω"...κι ο Κώστας Λεμονίδης,γράφοντας μια εξαιρετικά αισιόδοξη μουσική πάνω στους ευφυέστατους στίχους του Αλέξανδρου Παπαβατζόγλου,μιλάει για όλη την αλήθεια της ανύπαρκτης ζωής και τους τρόπυς διαφυγής προς το φως,
"Ασε τ'αύριο,δες το τώρα,μάθε να λες "είμαι καλά".....έτσι ,με αυτό το αισιοδοξο μηνυμα,πάνω σε στίχους της Ελένης Τζιαμουράνη,ο Κώστας Λεμονίδης ,ολοκληρώνει τον "ΠΑΡΑΛΟ",ανανεώνοντας το ραντεβού με τους φίλους του καλού Ελληνικού Τραγουδιού...
Στο cd συμμετείχαν οι μουσικοί : Περικλής Χατζής (μπάσο), Πάνος Ανδρέου (τύμπανα), Νίκος Σάλτας (πλήκτρα & πιάνο), Απόστολος Καλτσάς (μπάσο), Μιχάλης Ορφανίδης (τύμπανα – κρουστά), Ευαγγελία Μαυρίδου (πλήκτρα – πιάνο), Φώτης Μυλωνάς (πλήκτρα – φλάουτο – φωνητικά), Αλέξανδρος Ιακώβου (βιολί), Κώστας Λεμονίδης (κιθάρες – μαντολίνο)ενώ στα φωνητικά συμμετείχε η Εφη Καραγιάννη
"ΠΑΡΑΛΟΣ"....μια εξαιρετική δουλειά,από έναν σπουδαίο ,σύγχρονο τραγουδοποιό,τον Κώστα Λεμονίδη,που συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Γιάννης Ταμπάκης
{youtube}g9unK629eiQ{/youtube}
{youtube}oj_thF_5S6k{/youtube}
«Ένα πουλί που το έλεγαν Αργύρη»...όταν οι δημιουργοί,αποφασίζουν να μιλήσουν, στην Ελλάδα του 2017 !!!
Γράφτηκε από τον La Vita
Το μόνο βέβαιο,είναι,πως με το πρώτο άκουσμα του νέου δημιουργήματος της Αρετής Κοκκίνου, σε ποίηση Ηλία Παπακωνσταντίνου,εκστασιάζεσαι...
Μένεις για λίγο και αναλογίζεσαι...και κοιτάς το ημερολόγιο ...
Και ναι....δεν κάνεις λάθος....εν έτει 2017 ,κάνει την εμφάνισή του ένα συγκλονιστικό τραγούδι...
"ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ,ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΑΡΓΥΡΗ"
Ενα τραγούδι - ΥΜΝΟΣ, στα όσα υπέφερε και υποφέρει ο άνθρωπος ,από τα σχέδια και τα σκηνικά,που στήνουν στη πλάτη του οι μεγάλοι.
Ενα τραγούδι-ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον ηρωισμό...
Ο Ηλίας Παπακωνσταντίνου ,γράφει ένα ποίημα για τον προσωπικό του φίλο ,τον Αργύρη Σφουντούλη,έναν από τους επιζώντες της σφαγής του μαρτυρικού ΔΙΣΤΟΜΟΥ.
Η Αρετή Κοκκίνου,μελοποιεί τους στίχους του Ηλία Παπακωνσταντίνου,σαφώς συνεπαρμένη από την ιστορία του Αργύρη Σφουντούλη. Μια εξαιρετική συνθέτις,με ιδιαίτερες ευαισθησίες,βρίσκει αφορμή τον Αργύρη,του Ηλία Παπακωνσταντίνου και μέσα από τη μουσική της ....βροντοφωνάζει,κόντρα στον πόλεμο,στη βία...στο πλευρό του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου και η εξαιρετική ερμηνεύτρια Ελισσάβετ Καρατζόλη,συνδιαλλέγονται,η πρώτη απαγγέλοντας ,μοναδικά και η δεύτερη τραγουδώντας μοναδικά....συνδιαλλέγονται,έτσι,όπως μιλάμε ,καμιά φορά,με τον εαυτό μας, για τα παράπονα του κόσμου.
Ο Αργύρης....ένα πουλί....μια ψυχή...που πετάει πάνω απ'τα Καλάβρυτα,τον Χορτιάτη,το Δίστομο.
Και ξυπνάει μνήμες!!!!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Ηλία Παπακωνσταντίνου,Αρετή Κοκκίνου,Μάνια Παπαδημητρίου,Ελισσάβετ Καρατζόλη...
Με το "Ενα πουλί που το έλεγαν Αργύρη",η Μουσική δηλώνει παρούσα και ΔΥΝΑΤΗ!!!
"...είναι των πουλιών οι λαλιές
που χάθηκαν με τις κραυγές"
Κείμενο: Ηλίας Παπακωνσταντίνου
Μουσική σύνθεση: Αρετή Κοκκίνου
Απαγγελία: Μάνια Παπαδημητρίου
Τραγούδι: Ελισσάβετ Καρατζόλη
Τύμπανα: Σωκράτης Γανιάρης
Μπάσο: Απόστολος Καλτσάς
Κιθάρες, vocals: Αρετή Κοκκίνου
Programming: Φίλιππος Περιστέρη
Ηχογράφηση-Μίξη ήχου: studio P.A. DOVE
Γιάννης Ταμπάκης
{youtube}l0xzZFQs3Ws{/youtube}
Loading...