ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ (7)

Με αφορμή την παράσταση "All Times Cinema" ,που θα λάβει χώρα την Παρασκευή 15 Μαρτίου ,στην Μουσική Σκηνή Holywood Stage.η ερμηνεύτρια Αννα Ματσούκα,μας απαντά σε μια σειρά ερωτήσεων...

Μας τραγουδάς ‘’θα θελα’’ .. Εσύ τί θα ήθελες όντως?

Θα ‘θελα να είχαμε περισσότερο χρόνο στη ζωή μας, να ζούσαμε χωρίς άγχος.

Πώς προέκυψε η συνεργασία η οποία γέννησε το τραγούδι  σου  ‘’θα θελα΄΄?

Η συνεργασία μου με τον Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη ξεκίνησε απρόσμενα καθώς συναντηθήκαμε τυχαία σε μια μαθητική συναυλία όπου συμμετείχα εθελοντικά. Ερμήνευσα για πρώτη φορά το «θα ‘θελα» που το αγαπούσα πολύ από τότε, χωρίς να γνωρίζω προσωπικά τον ίδιο. Ο Απόλλων με ευχαρίστησε και με ρώτησε αν θα ήθελα να δουλέψουμε μαζί. Από τότε συνεργαζόμαστε και έχουν γίνει τόσα πολλά! Συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, στο Holywood stage και άλλες μουσικές σκηνές, 4 singles… Ετοιμάζουμε και τον πρώτο μου δίσκο.

Ποτε και πώς ανακάλυψες την αγάπη και την κλίση σου για την τέχνη?

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι, επικοινωνώ και εκφράζομαι μέσω της τέχνης. Σε μικρότερη ηλικία, αν δεν ήταν η μουσική, θα ήταν ο χορός, η ζωγραφική, ή θα έγραφα κάποιο κείμενο η ποίημα! Και όποτε δεν είμαι καλά σε προσωπικό επίπεδο, είναι επειδή έχω απομακρυνθεί από αυτό το κομμάτι του εαυτού μου, το οποίο και με καθορίζει σαν άνθρωπο.

Ηθοποιός ή τραγουδίστρια ή και τα δύο? Ποια ιδιότητα σου  αγαπάς πιο πολύ, και σε ποιά θεωρείς είσαι πιο δυνατή?

Αρχικά τα δύο συνδέονται άμεσα. Αγαπώ να εκφράζομαι με το σώμα μου, είτε είναι τραγουδώντας, είτε παίζοντας θέατρο και χορεύοντας. Μέσω του τραγουδιού νοιώθω πως ικανοποιώ εν μέρει και τα τρία. Δεν σας κρύβω όμως πως μου λείπει η σκηνή του θεάτρου. Στη μουσική σκηνή, το τραγούδι, η μουσική που βγαίνει από μέσα μου, με κάνει να νοιώθω δυνατή, σα να ξετυλίγω και ν’ αποκαλύπτω την ψυχή μου, ότι αληθινό κρύβω μέσα μου και αυτό με απελευθερώνει και με λυτρώνει.

Πώς βλέπεις το καλλιτεχνικό σκηνικό στην Ελλάδα και στους δυό χώρους?

Τα πράγματα δυστυχώς είναι πολύ δύσκολα. Θέλει κουράγιο, υπομονή, δουλειά και κυρίως επιμονή στο να κάνεις ποιοτικά πράγματα χωρίς αισθητικές εκπτώσεις.

Ποιοί αποτελούν τα μουσικά και υποκριτικά σου ινδάλματα?

Έχω μεγαλώσει ακούγοντας Ella Fitzgerald, Nina Simone, Billie Holiday, Frank Sinatra, Celine Dion, πάντα μου άρεσε η θεατρικότητα της Τσανακλίδου επί σκηνής, αγαπημένος Έλληνας συνθέτης ο Χατζιδάκις, αγαπημένα συγκροτήματα Pink Floyd, Queen, Evanescence, Beatles και εννοείται η τεράστια αγάπη μου στα musicals με έφερε κοντά και στο θέατρο και το σινεμά. Αγαπημένοι ηθοποιοί Johnny Depp, Robin Williams, Tom Hanks, Meryl Streep, Ann Hathaway, Drew Barrymore,…..

Η Άννα με 3 λεξεις...

Δημιουργικότητα, θάλασσα, περιπέτεια .

Πώς φαντάζεσαι την Άννα σε 10 χρόνια?

Είναι πολύ μακριά τα 10 χρόνια, σίγουρα θέλω όπως είπα και προηγουμένως , να καταφέρω να έχω ελεύθερο χρόνο, να ζω χωρίς άγχος και να μπορώ να κάνω αυτά που αγαπώ, χωρίς να αναλώνομαι σε ανούσια, για μένα, πράγματα.

Λιγα λόγια για την επικείμενη εμφάνισή σου στο HOLYWOOD stage ?

Έχουμε ετοιμάσει με τον Απόλλωνα τραγούδια από τον ελληνικό και το διεθνή κινηματογράφο. Πολλές εκπλήξεις, άριες από τα Jesus Christ Superstar, Mama mia, από ταινία James Bond… Αλλά και μια υπέροχη άρια από το Les Miserables για πρώτη φορά από γυναικεία φωνή! Και βέβαια τραγούδια του Απόλλωνα που έχω ηχογραφήσει.

Ποια είναι η κινητήριος δύναμη σου?

Έχω πολύ μεγάλη επιθυμία να ζήσω, να μάθω, να ακούσω και να ακουστώ, δεν τα παρατάω εύκολα κι ας είναι τα εμπόδια πολλά και η εποχή μας δύσκολη. Τη δύναμη που έχω και την έμπνευση, την αντλώ από την οικογένειά μου και τους φίλους μου, δέχομαι πολύ αγάπη από τον περίγυρό μου και φυσικά δε θα είχα καταφέρει τίποτα χωρίς τη πίστη μου στο Θεό.

Για τον La Vita Radio

Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου

Μια κουβέντα με τον σπουδαίο συνθέτη και κιθαρίστα Μάκη Αμπλιανίτη,είναι πάντα ενδιαφέρουσα.

Ο Μάκης Αμπλιανίτης,παίρνει τον URANO του,και ξεκινάει μια περιοδεία στην Ελλάδα,και με αφορμή αυτό,τον κάλεσα για μια κουβέντα....Τον ευχαριστώ για την άμεση αποδοχή της πρότασής μου και για το ότι εμπιστεύεται και είναι πάντα δίπλα στον La Vita Radio.

Aρχικά, να σε ευχαριστήσω Μάκη για την ευκαιρία να τα ξαναπούμε από το site του lavitaradio αυτή την φορά. Μια συζήτηση μαζί σου, πάντα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο μουσικό όσο και γενικότερο. Ο ‘URANOS’ λοιπόν, ανοίγει τα φτερά του για μια ανά την επικράτεια περιοδεία?1)Aρχικά, να σε ευχαριστήσω Μάκη για την ευκαιρία να τα ξαναπούμε από το site του lavitaradio αυτή την φορά. Μια συζήτηση μαζί σου, πάντα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο μουσικό όσο και γενικότερο. Ο ‘URANOS’ λοιπόν, ανοίγει τα φτερά του για μια ανά την επικράτεια περιοδεία?
Γιάννη εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση να κάνουμε μαζί αυτή τη συνέντευξη. Αισίως ο ‘URANOS’ έκανε τα πρώτα του γενέθλια, μεγαλώνει και αποκτά όλο και περισσότερους φίλους, έτσι αναπόφεκτα θα ταξιδέψει να συναντήσει τους φίλους μας στην επαρχία. 1ος σταθμός στην ‘Ανδρομέδα’ στα Τρίκαλα στις 18/5, την επόμενη 19/5 θα είμαστε στην ‘Περισπωμένη’ στον Βόλο και στις 20/5 στο θρυλικό ‘Duende’ στη Θεσσαλονίκη!

Εχοντας περάσει σημαντικό χρονικό διάστημα, από την κυκλοφορία του ‘URANOS’, Μάκη τι έχεις αποκομίσει από την αντίδραση-αποδοχή της τελευταίας σου δισκογραφικής δουλειάς από το κοινό?
Οπως και οι προηγούμενες δουλειές έτσι και ο ‘URANOS’ αγαπήθηκε και αγκαλιάστηκε από το κοινό πολύ γρήγορα. Είχα κάνει ένα μεγάλο δισκογραφικό κενό μετά την κυκλοφορία του ‘KISMET’ κάτι που μεγάλωνε την προσμονή...

ABL2

Εχοντας λατρέψει το ‘BAHAR’ και το ‘KISMET’, αλλά και αγαπήσει το ‘URANOS’, φανατικός ακροατής των δημιουργιών σου, άρα και μη αμερόληπτος κριτής, έρχομαι να σε ρωτήσω άν το ‘BAHAR’ κρατάει ακόμα τα σκήπτρα... αν είναι ακόμα το "label" στις δημιουργίες του Αμπλιανίτη, ή αν ο ‘URANOS’ κατάφερε να φέρει την ισορροπία, στην αποδοχή των ακροατών σου.
Το ‘BAHAR’ παραμένει σταθμός και με αυτό με γνώρισε το κοινό στην αναφορά μου στην world-ethnic μουσική σκηνή. Θα έλεγα πως με το ‘BAHAR’ έδωσα το στίγμα και με αυτά που ακολούθησαν όπως τα ‘Live Under The Sky’ ‘KISMET’ και ‘URANOS’
ωρίμασα και σφράγισα τον προσωπικό μου ήχο!

Μάκη, ποια είναι εκείνα τα στοιχεία στο ‘URANOS’ που κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά ξεχωριστή?
Με το ‘URANOS’ ήθελα να κάνω μια αφαίρεση στη δομή της μελωδίας. Εδώ παίζω λιγότερες νότες αλλά με πιο προσεγμένο και μεστό ήχο. Ισως ‘φλυαρώ’ λιγότερο από τις προηγούμενες δουλειές, κάνοντας τις μελωδίες πιό άμεσες, που μπορούν να τραγουδηθούν πιό εύκολα! Έχω επίσης ένα τραγούδι, τον ‘Κόμπο’, που θεωρώ πως είναι πολύ ευαίσθητο, σε μικτό ρυθμό που θυμίζει Ελλάδα. Η Ελλάδα μου δίνει έμπνευση και είναι πάντα παρούσα στις δουλειές μου!


Αν θα θέλαμε με μια λέξη να χαρακτηρίσουμε τόσο το ‘URANOS’ ,όσο και το ‘BAHAR’ και το ‘KISMET’ , όχι απαραίτητα μια λέξη-μουσικό όρο, ποια θα χρησιμοποιούσες για κάθε μια από τις αγαπημένες σου δουλειές?

‘BAHAR’ Ταξίδι ‘KISMET’ Νοσταλγία ‘URANOS’ Ολοκλήρωση

Oι πρώτες σου δουλειές χρειάστηκαν τον χρόνο τους για να αγαπηθούν από το Ελληνικό κοινό Μάκη μου. Το ίδιο βλέπεις να συμβαίνει και με το URANOS, ή πλέον το έδαφος έχει προετοιμαστεί, έχει αρχίσει κι εξοικειώνεται το αυτί του Ελληνα με τα ακούσματα της world music όπως ο URANOS?
Οταν πρωτοκυκλοφόρησε το ‘BAHAR’ προερχόμουν από την jazz σκηνή, έχοντας κυκλοφορήσει το ‘FLAME KEEPER’ το 1997. Το κοινό με γνώριζε μέσα από τις εμφανίσεις μου στα jazz clubs και festivals, παίζοντας αμιγώς jazz ρεπερτόριο. ‘Ηθελε λοιπόν το χρόνο του ώστε να επαναπροσδιοριστώ στη μουσική σκηνή σαν jazz μουσικός που δημιουργεί πέρα από τις κλασσικές φόρμες, που χρησιμοποιεί διαφορετικά ηχοχρώματα και όργανα και δεν διστάζει να αναμείξει στοιχεία της παράδοσης με αυτά της jazz και του rock. Οταν το επιχειρούσα αυτό, ποτέ δεν φανταζόμουν πως το ‘BAHAR’ θα φτάσει να γίνει τρεις φορές πλατινένιο. Από τότε πολλά άλλαξαν, που είχαν σαν αποτέλεσμα η μουσική μου να γίνει πιο εύκολα προσιτή, το αυτί του ακροατή πιό απαιτητικό κι έτσι ο ‘URANOS’ βρήκε πιό πρόσφορο έδαφος να εξαπλωθεί.

Αν και ο όρος world music, ανοίγει το γεωγραφικό πεδίο ακρόασης κι αποδοχής μιας δουλειάς αυτού του είδους, υπάρχουν εκείνα τα στοιχεία, που κάποιος μπορεί να διακρίνει τον δημιουργό ... τον Αμπλιανίτη επί παραδείγματι ή την χώρα προέλευσης του δημιουργού, ή τα επί μέρους στοιχεία αφομοιώνονται στην γενικότητα του όρου world music?
Με τον όρο world music δυστυχώς δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τον γεωγραφικό ή εθνικό χαρακτήρα μιας δουλειάς ή ενός δημιουργού. ‘Αλλο σημαίνει world music για τον Αμερικάνο, άλλο για τον Ευρωπαίο και άλλο για τον Ασιάτη ή Αφρικάνο. Και μη ξεχνάμε την παραδοσιακή μουσική όλων των λαών της υφηλίου που στις μέρες μας αναφέρεται κι αυτή σαν world music . Μετά την παγκοσμιοποίηση που ξεκίνησε από την δεκαετία του ’90 και μετά, γνωρίσαμε πολλούς δημιουργούς που δεν έπαιζαν απλώς παραδοσιακά τραγούδια, αλλά έκαναν προσμίξεις των επιρροών της πατρίδας τους με τους ήχους της rock, του blues και της jazz που είχαν ήδη ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο από το ’50 και μετά. Χρειάζεται λοιπόν ένας κάποιος γεωγραφικός ή στυλιστικός προσδιορισμός για να καταφέρουμε να περιγράψουμε κάτι, σε όλο αυτό το τεράστιο φάσμα της world music!

{youtube}4MIUqP06Yp0{/youtube}


Σε ποιές χώρες έχει ακουστεί περισσότερο ο URANOS Μάκη? Υπάρχει ένα διαμορφωμένο πλέον κοινό εκτός Ελλάδας, που αναμένει, αναζητεί και αγαπάει κάθε τι καινούργιο από τον Αμπλιανίτη? Πως το εξηγείς αυτό?
Είχα την τύχη, κομμάτια και από τις τρείς δουλειές μου, (‘BAHAR’, ‘KISMET’ και ‘URANOS’) να συμπεριληφθούν στις περίφημες συλλογές του ξακουστού ‘BUDDHA BAR’ και σαν συνέπεια να κυκλοφορήσουν σε όλο τον κόσμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η μουσική μου να ακούγεται από την Ευρώπη μέχρι την Αφρική και από την Αμερική μέχρι την Ασία. Δημιουργήθηκε έτσι ένα πιστό κοινό, που αναζητούσε και ανέμενε τις νέες κυκλοφορίες, αλλά και τις ζωντανές εμφανίσεις του γκρούπ!

Τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται πλέον στη χώρα μας μια αρκετά μεγάλη σχολή της world music, άλλες φορές με έντονα ethnic στοιχεία κι αλλες φορές με λιγότερα ή και καθόλου. Πιστεύεις πως δημιουργοί όπως εσύ, ο Κουμπιός, ο Νικολούδης κι άλλοι πρωτεργάτες, γίνατε η αφορμή, η έμπνευση και για τους νεότερους δημιουργούς?
Χαίρομαι που με την προσέγγιση και τον ήχο μου κατάφερα να δώσω ένα προσωπικό στίγμα σε αυτό που αναφέρεται σαν world music, και η χαρά μου θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αν καταφέρει να αποτελεί έμπνευση για τους νεώτερους δημιουργούς!

maxresdefault 10

Ακούγοντας πολλές φορές το ‘MOSAIC’ με την Μαρία Φαραντούρη, αλλά και τις συμμετοχές του Λιδάκη και του Θαλασσινού στις δουλειές σου κι έχοντας ακόμα στ'αυτιά μου την σχετική απάντησή σου από την συνέντευξή σου στα studio του lavitaradio, έχεις να μας ανακοινώσεις κάτι? Εχεις κάποια πλάνα για κάποια νέα δουλειά σου με τραγούδια κι όχι ορχηστρική όπως μέχρι τώρα?
Ναι, ετοιμάζω ένα project που έχει να κάνει με τραγούδια. Βέβαια αυτό δεν με εμποδίζει στο να γράφω παράλληλα ένα jazz project εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα! Είναι νωρίς όμως ακόμα για να κάνω δηλώσεις. Μόλις θα έχω κάποιο υλικό στα χέρια μου, το LaVita radio θα είναι το πρώτο που θα το παρουσιάσει!


Με ποιό σχήμα μουσικών θα περιοδεύσεις τον URANO στην Ελλάδα? Με ποιά κριτήρια γίνεται η επιλογή των συνεργατών σου για τις ζωντανές εμφανίσεις σου?
Στις επερχόμενες συναυλίες θα έχω μαζί μου τους φίλους μου, συνεργάτες και εξαίρετους μουσικούς, Φώτη Μυλωνά στο bansuri (Ινδικό φλάουτο μπαμπού), το φλάουτο και τα keyboards, τον Δημήτρη Παπανίκου στο μπάσο και τον Νίκο Σκομόπουλο στα drums και percussion. Προυπόθεση για μια καλή και δημιουργική συνεργασία μεταξύ των μελών του γκρουπ, είναι η χημεία αυτή που υπάρχει και αναπτύσεται, που εκτός από την μουσική αντίληψη και το ταλέντο, έχει να κάνει με την αίσθηση δικαίου, το χιούμορ και γενικότερα με την κοινή αντίληψη για τη ζωή που θα πρέπει να υπάρχει σε κάποιο βαθμό ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά. Μη ξεχνάμε πως σε μια περιοδεία, δεν παίζουμε μόνο μουσική μαζί για 2-3 ώρες, αλλά ταξιδεύουμε για ώρες, τρώμε μαζί, κοιμόμαστε μαζί, συζητάμε και λύνουμε τυχόν προβλήματα μαζί. Αν λείπει λοιπόν η χημεία μεταξύ μας, αργά ή γρήγορα θα έρθει η σύγκρουση!

ABL1


Σκέψεις για συναυλίες εκτός Ελλάδας υπάρχουν?
Υπάρχουν και είναι κάτι που συζητώ αυτό το διάστημα για εμφανίσεις σε συναυλίες και φεστιβάλ την επόμενη σαιζόν!

mousikogramma LARGE t 22 1269

Υπάρχει η σκέψη να βγάλεις ηχογραφημένο ζωντανά και τον URANO, όπως τόσο επιτυχημένα είχες κάνει και με το BAHAR?
Θα ήθελα να ηχογραφήσω κάποιες συναυλίες μου, όχι αποκλειστικά με κομμάτια από το ‘URANOS’ αλλά με ολόκληρο το υλικό που παίζουμε αυτό το διάστημα και αποτελείται απο αγαπημένα τραγούδια και κομμάτια από όλες τις προηγούμενες δουλειές, ερμηνευμένα με διαφορετικό τρόπο από αυτόν της ηχογράφισης στο studio. Ολο αυτό το διάστημα που παίζουμε σε συναυλίες μπροστά στο κοινό, έχει σαν αποτέλεσμα τα κομμάτια να έχουν ωριμάσει μαζί μας και να έχουν βρεί τα ‘πατήματά’ τους. Άλλωστε ο μουσικός εμπνέεται και αλληλεπιδρά με το κοινό, που πολλές φορές οδηγεί σε εκπλήξεις και ‘μαγικές’ στιγμές που διαδραματίζονται επί σκηνής και που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο περιβάλλον του studio!

{youtube}-TRE0J-6PrI{/youtube}

Αφού σου ευχηθώ μια απόλυτα επιτυχημένη περιοδεία με τον URANO σου, τι υπόσχεσαι στους φίλους της μουσικής σου, που θα σπεύσουν να σε παρακολουθήσουν?
Οι φίλοι μας στα Τρίκαλα, τον Βόλο και τη Θεσσαλονίκη, θα έχουν την ευκαιρία ν’ ακούσουν τα καλύτερα κομμάτια από ολόκληρη τη δισκογραφία μας, ενώ δεν θα λείπουν οι αυτοσχεδιασμοί και οι εκπλήξεις από μια δυναμική μπάντα! Ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας και εύχομαι ότι καλύτερο στο LaVita radio!!!

Για τον La Vita Radio

Γιάννης Ταμπάκης

Είναι περίεργο το να μιλάς με κάποιον συχνά, να κανονίζεις μια συζήτηση, μια συνέντευξη η οποία συνέχεια αναβαλλόταν επί 2 ½ περίπου χρόνια και σε μια εκδήλωση τελικά, από κοντά, να αποφασίζεται. Κάπως έτσι βρέθηκε στο στούντιο του LAVITA RADIO ο Άγγελος Σφακιανάκης, που φυσικά δεν είναι απλά ένας άνθρωπος της ελληνικής μουσικής, αλλά συγκαταλέγεται στην ιστορία της ελληνικής μουσικής και τα τελευταία χρόνια και μέσω της δραστηριότητας του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ και του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Άγγελε Σφακιανάκη, καλώς ήλθες. Με όσα προλόγισα, ας ξεκινήσουμε από τα πιο κοντινά μας. Πως γεννήθηκε ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ;
«Μου ζήτησες να φέρω όλη την ιστορία του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ μαζί μου για να ακούσουμε και κομμάτια, το έκανα φυσικά. Για την ιστορία, το πρώτο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε κάτω από το label ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ ήταν με τον Γιώργο Δημητριάδη και τους Μικρούς Ήρωές που του δάνεισα κατόπιν παράκλησης τον τίτλο , το «Αφορμές για Ανταρσία». Στην δουλειά με έβαλε ο Αλέκος Πατσιφάς μετά τον δίσκο «Μιά νύχτα με την Οπισθοδρομική». Λειτούργησα σαν ανεξάρτητος παραγωγός έως ότου ο Κυριάκος Μαραβέλιας μου ανέθεσε το γραφείο παραγωγής στην Λύρα.Γενικότερα, ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ δημιουργήθηκε διότι στη LYRA, οι αποφάσεις παίρνονταν από τον επιχειρηματία,ο οποίος είχε κάτι συμβούλους και οι αποφάσεις ήταν σαν σπασμένο τηλέφωνο. Είχα φέρει στη LYRA τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Γιάννη Κότσιρα, όμως η αναποφασιστηκότητα της διοίκησης έδωσε πεδίο στους επιτήδειους και πήγαν αλλού. Τότε ζήτησα από τη Διεύθυνση της LYRA τη δημιουργία ενός Label που θα είχε και τη σφραγίδα μου και την απόφασή μου. Ήμουν αυτό που λέγανε οι πολυεθνικοί Scouter δηλαδή Ιχνηλάτης και οσμιζόμουν τις ευκαιρίες, ειδικά με τους νέους καλλιτέχνες. Έτσι κι έγινε, δημιουργήθηκε ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ».

{youtube}ptoHJjZYlC4{/youtube}


ΕΡΩΤΗΣΗ: Κάπως έτσι βρήκες και την Ελευθερία Αρβανιτάκη? Ήσουν και ιδρυτικό στέλεχος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας να μην ξεχνάμε.
«Βεβαίως, ιδρυτικό στέλεχος. Την Ελευθερία την πρωτάκουσα στην Σκόπελο, είχα καθήσει σε μια ταβέρνα και τραγουδούσε στο διπλανό τραπέζι, έτσι για την παρέα. Της λέω, θέλεις να συνεργαστείς μαζί μας έχουμε πρόταση από τον Σαββόπουλο; Φυσικά ποιον δεν θα ενδιέφερε μια τέτοια πρόταση! Τότε δούλευε σαν γραμματέας σε μια εταιρεία ναυτιλιακών χρωμάτων. Κάναμε πρόβες και ετοιμάσαμε ένα ρεπερτόριο για να βγούμε με την Οπισθοδρομική να τραγουδήσουμε στις ταβέρνες, έτσι ζούσαμε τότε, με τα λεφτά από το λεγόμενο «καπέλο», σαν τους παλιούς ρεμπέτες. Όμως η Ελευθερία ντρεπόταν να βγει να τραγουδήσει στις ταβέρνες. Τέλος πάντων η συνάντηση έγινε σε μια ταβέρνα και ο Σαββόπουλος ενθουσιάστηκε και μας έκανε πιό δελεαστική πρόταση. Ήρθε η ώρα να πειστεί και η μητέρα της Ελευθερίας που ήταν ανένδοτη να τραγουδάει η κόρη της τα βράδια. Ανέλαβα να πείσω εγώ την γλυκύτατη κυρία Δώρα, όπως κι έγινε, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για την Ελευθερία».

{youtube}juPdATaP6b0{/youtube}


ΕΡΩΤΗΣΗ: Στα 1980 που ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι να γίνεται χαμός με την Οπισθοδρομική Κομπανία. Ήταν το καινούριο της εποχής, που ερχόταν τότε;
«Υπήρχε μια κοσμοαντίληψη διαφορετική και μια επεξεργασία ιδιαίτερη από τα άλλα συγκροτήματα της εποχής που ήταν αρκετά.Εμείς προσπαθήσαμε νε λειτουργήσουμε σαν κομμούνα . Κι όσον αφορά στο ρεπερτόριο Όλοι μπαίνανε στο στούντιο και γράφανε ρεμπέτικα, τι να γράψουμε κι εμείς, τα ίδια πράγματα; Εμείς θέλαμε να αποτυπωθεί η σχέση μας με τον κόσμο, αυτό που γινόταν από τα αρχαία χρόνια,που η μουσική υπηρετούσε την κοινότητα και να λειτουργεί σαν ένας τρόπος ίασης. Ο κόσμος να τρώει, να διασκεδάζει, να χορεύει , να συμμετέχει, να τραγουδάει. Εκείνα τα χρόνια οι τραγουδιστές ήταν περίπου όπως και σήμερα, «δοξάστε με». Εμείς είπαμε ένα περήφανο ΟΧΙ σε αυτόν τον τρόπο, εμείς υπηρετούσαμε το γλέντι και την συμμετοχή κι έτσι φυσικά θέλαμε να είναι και οι δίσκοι μας».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Από εκείνη την εποχή έχουν γίνει πολλά, έχουν περάσει εμπόδια και κακές στιγμές, όσο φυσικά και καλές. Έρχονται στιγμές που το μυαλό σου γυρνάει σε εκείνη την εποχή, έστω και για αναπόληση;
«Ο χρόνος είναι ενιαίος, το μυαλό μου ζει με οράματα, όλα μαζί το τότε και το τώρα και το αύριο, είναι ένα ΤΩΡΑ γενικό. Μιά διευρυμένη στιγμή.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατά βάση έχεις σπουδάσει ηθοποιός, στη σχολή του Κουν, έτσι δεν είναι;
«Και στου Κουν και στου Κατσέλη, εκεί τελείωσα. Μια μόρφωση που με βοήθησε και στα επόμενα βήματά μου γιατί είχα εξαιρετικούς δασκάλους. Δηλαδή, μπαίνοντας στη δισκογραφία, εγώ σκηνοθετούσα τα τραγούδια. Παράδειγμα, αναλαμβάνω από τον Πατσιφά τον πρώτο δίσκο της Αρβανιτάκη, «12 λαϊκά τραγούδια», τον πρώτο της δίσκο που θα ήταν μια προσωπογραφία. Έπρεπε να είναι Κομπανία αλλά και κάτι παραπέρα .Λέγαμε τότε, έτσι ψιλή που είναι η φωνή της σαν της Ναργκίς, γιατί να μην πει και το «Καρδιά μου καημένη». Αυτό το τραγούδι έπρεπε να σκηνοθετηθεί, βρήκα λοιπόν τον Ρος Ντέιλι που έπαιζε Σαράγκι, ένα έγχορδο ινδικό όργανο με συμπαθητικές χορδές και το έβαλα στην ηχογράφηση. Πιο δίπλα έγραφε ο Νταλάρας και μας λέει ότι αυτό ήταν τραγούδι β διαλογής και εσείς το κάνατε ονειρικό. Τέτοια έκανα πολλά, έβαζα όργανα που δεν είχαν ξαναμπεί στη δισκογραφία, συνεργάστηκα με τον Ρος Ντέιλι στο «Το κορίτσι απόψε θέλει». Στην πρώτη του καταγραφή το τραγούδι παίχτηκε με πολιτική λύρα , ο Ρος το έπαιξε με γιαλί ταμπούρ. Ήχοι εξωτικοί πριν προκύψει το έθνικ».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν ξεκίναγε η διαδικασία ανεύρεσης ταλέντων, φαντάστηκες ότι θα περάσουν από τα χέρια σου τόσο σπουδαίοι καλλιτέχνες;
«Όχι, αλλά κάτι έβλεπα . Έλεγα στην Αρβανιτάκη ότι σε 5 χρόνια θα τραγουδήσεις στο Παρίσι και γινόταν. Όταν κατέβασα από την Θεσσαλονίκη τον Μάλαμα και τον έφερα στη Λύρα ,ευτυχώς επί Κυριάκου Μαραβέλια που μου έδωσε έγκριση, ήμουν σίγουρος ότι είναι ξεχωριστός.Ευτυχώς συμπτωματικά ήταν ο Παπάζογλου στην εταιρία και έγινε επι τόπου ο αρραβώνας με τις ευχές μου.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρείς ότι τότε ή σήμερα είναι πιο εύκολη η ανεύρεση ταλέντων;
«Έτσι που το λέμε να ανακαλύψεις δεν ισχύει και ιδιαίτερα. Ισχύει ο νόμος της έλξης. Και να ανακαλύψεις θα συμβεί και να σου έρθει μπροστά σου θα συμβεί. Παράδειγμα, παρουσιαζόταν δίσκος της Μαριώς σε παλιό ρεμπετάδικο και πάω κι εγώ. Βλέπω στην ορχήστρα τον παλιό μου συνεργάτη Βασίλη Γιαννίση, βλέπω δίπλα του κι ένα παλικαράκι που έπαιζε μπαγλαμά, ήταν ο Γιάννης Κότσιρας. Ανεβαίνω στην πλάκα να παίξω κρουστά, λέω στον Βασίλη, ωραία φωνή ο νεαρός, μου λέει θέλει να σου μιλήσει. Έτσι την επόμενη μέρα έτρεχα από δω κι από κει με τον Κότσιραγια να του βρω άκρη όπου τελικά τον έστειλα στην Ρεμπούτσικα και προέκυψε αυτό που έχουμε σήμερα».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Με όσα λες καταλαβαίνω πολύ καλά τον νόμο περί έλξης και μάλιστα ενθουσιάστηκα με τον Δημήτρη Κογιάννη που μου έστειλες και την καινούρια δουλειά του το “Spleen”. Να γιατί είναι απαραίτητες ακόμα και σήμερα οι δισκογραφικές εταιρείες και οι παραγωγοί. Τι είναι λοιπόν παραγωγός;
«Ο Άκης Πάνου έλεγε ότι ο καλύτερος παραγωγός είναι αυτός που φέρνει τους καφέδες. Κάποιος ξένος είπε από την άλλη ότι ο καλός παραγωγός είναι αυτός που μπορεί να φτιάχνει από καφέδες αλλά και να διώξει το γκρουπ και να παίξει όλα τα όργανα μόνος του. Θυμάμαι, είχε διαλυθεί η Οπισθοδρομική Κομπανία αλλά συνεχίζαμε είτε σαν Κομπανία είτε σαν Οπισθοδρομικοί να κάνουμε κάποιες συναυλίες για βιοποριστικούς λόγους. Σε μία από αυτές ήταν ένα παλικάρι μαζί μας που έπαιζε κοντραμπάσο και κουβέντα στην κουβέντα μου δίνει μια κασέτα να την ακούσω αν μου άρεσε. Η κασέτα έγραφε με καλλιτεχνικά γράμματα απ’ έξω Χρήστος Θηβαίος.Αυτή η κασέτα είχε περάσει από όλες τις εταιρίες. Άκουσα τα 4 τραγούδια και μου άρεσαν. Του λέω έχεις άλλο υλικό; Μου λέει τελειώνει σε μία εβδομάδα, πράγματι μου στέλνει ακόμα τρία. Του ζητάω κι άλλο, μου έστειλε κι άλλο, όλα μου άρεσαν. Του λέω λοιπόν ελάτε στο στούντιο να τον γνωρίσω. Πράγματι, ο Αλέκος Βασιλάτος, ο κοντραμπασίστας δηλαδή, φέρνει το Χρήστο Θηβαίο στο γραφείο μου. Με τον Θηβαίο στις συζητήσεις που κάναμε, ήμασταν πολύ κοντά, στο τέλος του πρότεινα να γίνει συνεργασία αλλά όχι σαν Χρήστος Θηβαίος. Αισθάνθηκα ότι δεν έχει μάθει να λέει όχι, λέει σε όλα ναι. Τους λέω λοιπόν, αν υπάρχει τρίτος στην παρέα μουσικός, προτιμώ να δημιουργηθεί ένα γκρουπ, υπάρχει; Ναι, μου λένε, υπάρχει και παίζει κλασική κιθάρα. Οκ λέω, θα σας ονομάσω ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ. Φύγετε και σε ένα μήνα να μου απαντήσετε. Ο Θηβαίος ήθελε να ονομαστούν ΜΕΡΕΣ ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ, του λέω αυτό δεν είναι όνομα γκρουπ, αυτό είναι όνομα για δίσκο! Τέλος πάντων, το δέχτηκε αλλά εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι πέτυχε το εγχείρημα. Οι ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ σαν όνομα έγινε σήμα κατατεθέν. Αυτό λοιπόν είναι ο παραγωγός, αυτός που παίρνει το άυλο και το κάνει προϊόν. Και μάλιστα προϊόν που θα πουλήσει και θα συντηρήσει όλον τον κόσμο που δουλεύει πίσω από μια παραγωγή δίσκου. Αλλά και κάτι άλλο, σαν παραγωγός έχεις την ευθύνη. Ο συχωρεμένος ο Μαραβέλιας όταν με φώναξε στην Λύρα μου είπε πατρικά –Η δουλειά αυτή είναι αχάριστη η επιτυχία είναι δικιά του , η αποτυχία δικιά σου. Γενικά πρέπει να μάθεις καλά να κάνεις ζεν».

{youtube}4HWiRTRe1rg{/youtube}


ΕΡΩΤΗΣΗ: Ισχύει σήμερα το γεγονός της επιβίωσης μιας οικογένειας, της εργασίας σε μια δισκογραφική εταιρεία, είναι κάποια σιγουριά; Και επιπλέον για τους καλλιτέχνες δεν είναι αποτύπωμα να βγάλουν ένα δίσκο, έστω τον πρώτο τους δίσκο ώστε να μείνει ιστορικά;
«Η δισκογραφία έχει καταρρεύσει σήμερα, ουσιαστικά η κίνηση είναι γύρω από τις ζωντανές εμφανίσεις ενός καλλιτέχνη, όπου διάφορα επαγγέλματα μπορούν και βγάζουν χρήματα ως προς το ζην. Και είναι αλήθεια όμως αυτό που είπες, για τους καλλιτέχνες είναι μια καρτ-βιζίτ ένα άλμπουμ όπως και να το κάνουμε, μένει σαν αποτύπωμα».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Να μείνουμε σε αυτά που έχεις φέρει μαζί σου να ακούσουμε; Θέλεις να πεις δυο λόγια; Κάτι και για τους ΆΛΚΜΑΝ και τον Κυριάκο Καραμπερόπουλο, το νέο συγκρότημα του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ; .
Όταν ο φίλος και ηχολήπτης Γιάννης Ταβουλάρης μου έβαλε τους ΑΛΚΜΑΝ, συγκινήθηκα πάρα πολύ, τι να σου πω.Έχουν ρίζες ,έχουν και μέλλον. Δεν εξαρτώνται από τις αγοραίες εμφανίσεις γιατί είναι στην μουσική εκπαίδευση . Προεκτείνουν το δημοτικό τραγούδι, παίρνουν μια παραλογή, μια μπαλάντα που είναι μια ιστορία ολόκληρη και την πάνε παραπέρα. Έχουν μια καινούρια μυθολογία δική τους, χρησιμοποιούν το σουρεαλιστικό στοιχείο που έχει το δημοτικό τραγούδι, καθώς και μοτίβα από το δημοτικό τραγούδι. Επομένως ευδοκιμεί να ακούσω κάτι και να κάνω τις προτάσεις μου, αφού θα προκύψει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα». Ο Καραμπερόπουλος έχει ένα συγκινητικό αίσθημα ,μια δωρικότητα και ένα σπάνιο λυρισμό το ηχόχρωμά του
Για να ολοκληρώσουμε με το θέμα παραγωγός. Θα σου πω για το «Καφεδάκι» και να απαντήσω πληρέστερα έτσι στο τι είναι παραγωγός. Όταν σαν Κομπανία μας κάλεσε ο Παπαστεφάνου να συμμετέχουμε σε μια εκπομπή με αφιέρωμα στον Μανώλη Χιώτη και ήθελε και συγκεκριμένα αυτό το τραγούδι. Τον ρωτάω που θα το βρω, μου λέει στη ΛΥΡΑ, από μια εκτέλεση που είχε κάνει η Καίτη Μπόνη. Ήταν μια χάλια εκτέλεση, δεν είχα την πρωτότυπη και δεν προλάβαινα να ακολουθήσω σε μια εβδομάδα τη διαδικασία να το βρω, σε πολλές εκτελέσεις να επιλέξω την καλύτερη, να προσθέσω και κάτι κλπ. Οπότε το είπαμε έτσι όπως ήταν,, εμείς το είπαμε και η ηχογράφηση αυτή έμεινε.Κράτησα την φωνή της Ελευθερίας και έβγαλα την Κομπανία Το μετέτρεψα σύμφωνα με τη μόδα σε gypsy – swing με κάτι φιλαράκια μου και το έστειλα στην Αρβανιτάκη σαν δώρο στην γιορτή της. Στα ράδια το κυκλοφόρησα με την εξαιρετική Σεμέλη Παπαβασιλείου όπου και το απογείωσε. Στην αρχή τα ράδια το φοβόντουσαν αλλά 2 χρόνια τώρα παίζεται ανελλιπώς.

{youtube}kB7kB-YRZ-g{/youtube}


ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι νεότεροι που μας ακούν θα αναρωτιούνται βέβαια για πολλά από όσα λέμε, αλλά θα πρέπει να μείνουμε στο γεγονός ότι η δεκαετία του ’80, ειδικά τα πρώτα της χρόνια, έχουν τη σφραγίδα της μεταπολίτευσης, μιας αλλαγής πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα και μιας αλλαγής πολιτιστικής σε πολλά επίπεδα. Στο τραγούδι, εμφανίστηκαν όσα είχαν απαγορευθεί τα προηγούμενα χρόνια και ο κόσμος τα αγάπησε, τα λάτρεψε με τον τρόπο του. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο;
«Βεβαίως και ισχύει, οι νεολαίοι τότε είπαν ένα περήφανο «απεταξάμην» σε ότι είχε απομείνει από μια επταετή χούντα, παράλληλα με άλλα αναγκαία συνθήματα της εποχής, π.χ. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Αλλά αυτό που ήταν δεδομένο ήταν ότι ο κόσμος είχε ανάγκη να γλεντήσει, να διασκεδάσει και να έχει ελπίδα. Και μια παρόμοια κατάσταση συμβαίνει και σήμερα. Αν σκεφτείτε ότι ο Έλληνας ζούσε από το κρασί του, τη διατροφή του, τα καπνά του ακόμα ακόμα, τη μουσική του εν τέλει, ήρθε η περίφημη ο ευρωπαϊκός παρεμβατισμός να του δίνει επιδοτήσεις για να μην παράγει! Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η κομπίνα να είναι το μάστερ του Έλληνα και ο πολυμήχανος Οδυσσέας ο ήρωάς του,να γίνει το είδωλό του.Αντί να είναι ο Παλαμήδης ο αγαθός , είναι ο καταφερτζής Οδυσσέας. Και να λοιπόν, βλέπω πάλι την ανάγκη από τους νέους να διασκεδάσουν, να χορέψουν, να έχουν κέφι».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Νιώθω ότι δεν έχουμε πει ακόμα τίποτα! Αλλά θέλω να σε ρωτήσω για το νέο άλμπουμ του Λευτέρη Μέρου, «Θεατής». Πες μου λίγα λόγια για την παραγωγή αυτή του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ.
«Ο Λευτέρης,ενώ είναι αυτΟδίδακτος μουσικός γράφει σαν έμπειρος συνθέτης. Στον Θεατή είναι πολύ πιο ώριμος από την προηγούμενη δουλειά του,κι αυτό φαίνεται αυτό σε όλο το άλμπουμ. Έχει εξαιρετική χημεία με τον στιχουργό, τον Φάνη τον Καββαδά, δεν υπάρχει καμιά διαφορά αν θα έγραφε όλο το άλμπουμ ο ίδιος συνθέτης και παράλληλα να ήταν στιχουργός. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πριν λίγες μέρες μόλις ετοιμάσαμε το τραγούδι για τον Ψαραντώνη «Βουνό είναι ο άνθρωπος», τη συμμετοχή του στο άλμπουμ αυτό, του το έστειλα και μου απάντησε πολύ συγκινημένος ότι του αρέσει πάρα πολύ: «Μπράβο, μπράβο» μου είπε. Και ζήτησε να μάθει ποιος έγραψε τους στίχους. Νομίζω ότι με τους δύο αυτούς δημιουργούς πάει να γίνει το παλιό μοντέλο της ομάδας στιχουργού και συνθέτη, που ο ένας αντιλαμβάνεται τον άλλον, ξέρει τα χούγια του».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Πέρα από τη συγκεκριμένη δουλειά όμως εκτιμώ ότι ο προσεγμένος στίχος τον Έλληνα τον ακουμπάει πάρα πολύ.
«Ο Έλληνας θέλει τα λόγια, θέλει το παραμύθι πρώτα. Είναι κι οι μουσικές που παρασύρουν. Αλλά η μουσική απευθύνεται στο μυαλό , στην ψυχή και στο σώμα. Οι νησιώτες καταλαμβάνονται πρώτα από το ρυθμό, όμως είναι αλήθεια ότι κατά βάση ο στίχος είναι το πρώτο πράγμα που έχει σημασία σε ένα τραγούδι».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Άγγελε, ένα διάστημα της ζωής σου ασχολήθηκες με τα περοδικά, δεν γνωρίζω πόσο είναι αυτό, θα μας το πεις εσύ ελπίζω.
«Ήταν περίπου 2 χρόνια. Και ένα χρόνο πριν με φωνάξανε από το «Δίφωνο» που είχε φύγει ο Μιχάλης ο Κουμπιός για να επιλέγω τραγούδια για τα cd του περιοδικού. Τότε ήμουν στον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, δεν ήμουν κάπου αλλού, αλλά τότε καλό είναι να πούμε ότι το cd καθόριζε και το εξώφυλλο. Κι αυτός που καθόριζε το εξώφυλλο, ουσιαστικά καθόριζε και την κεντρική συνέντευξη. Από κει και πέρα κάνανε μια απίστευτη καφρίλα! Κυνηγούσα για εξώφυλλο τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, την εποχή που θέλανε να του γκρεμίσουνε το σπίτι για «πολιτιστικούς λόγους». Ο άνθρωπος προσπαθούσε να πείσει με κάθε τρόπο την κοινωνία ότι ζούσε και στην Ελλάδα, παράλληλα με την Αμερική και εκείνη την εποχή έγραφε και τη μουσική για τον Θεοτοκόπουλο. Βρίσκω την άκρη μέσω ενός δικηγόρου να γίνει συνέντευξη μαζί του, επιλέχθηκε ο δημοσιογράφος που θα την έκανε, όλα καλά μέχρι εκεί. Και πέρα από αυτά του ζητάω να μας δώσει τη ΜΥΘΩΔΙΑ για το περιοδικό, να δοθεί δηλαδή μαζί με το περιοδικό. Υπήρξαν προβλήματα με τη τοπική SONY αλλά από την Αμερική είχαν δώσει το τελικό «οκ». Την επόμενη της κυκλοφορίας, με παίρνει ο δικηγόρος τηλέφωνο και μου λέει ότι δεν το περίμενε από μένα αυτό που έγινε κλπ. Δεν ήξερα φυσικά τι μου λέει! Δεν είχα πάρει το περιοδικό στα χέρια μου ακόμα. Τελικά, είχαν βάλει στο περιοδικό και μια παλιότερη συνέντευξη του Ζήλου που είχε πάρει σε άλλη χρονική στιγμή από τον Παπαθανασίου και προσπάθησαν να τ»του την βγουν». Φυσικά πήγα και παραιτήθηκα αμέσως, απείλησα με ασφαλιστικά μέτρα κλπ. Τότε το ΔΙΦΩΝΟ μου πρότειναν να παραμείνω , και το αναλάβαμε με τον Κώστα Μπαλαχούτη . Μετά από ένα χρόνο, με την αλλαγή ιδιοκτησίας του, ρωτήθηκα από τον Κώστα Γιαννίκο τι θέλω να κάνω μεταξύ ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ και ΔΙΦΩΝΟΥ, απάντησα φυσικά «εγώ κάνω δίσκους».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Προέρχομαι από μια γενιά που αγόραζε το περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ γιατί ήξερε ότι αγόραζε κάτι πολύτιμο και προσεκτικά επιλεγμένο και φτιαγμένο. Αποτέλεσμα, να έχουμε μιας συλλεκτικής αξίας αντικείμενο στην κατοχή μας. Σήμερα είναι δύσκολο αυτό, μέχρι του σημείου που αν μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό έχει κάτι καλό κάνουμε το σταυρό μας.
«Θα ήθελα να ακούσουμε τα «Κλειδιά» του Κοτονιά και να σου πω μια ιστορία παράλληλα. Μου ζητήθηκε να κάνω ένα δίσκο για τον Παρχαρίδη, ο οποίος είναι ίσως ο καλύτερος Πόντιος τραγουδιστής σήμερα. Μέσα στο υλικό που μου δόθηκε, ήταν και δυο τραγούδια κάποιου που δεν ήξερα, όταν ρώτησα μου είπαν ότι είναι ο Κοτονιάς. Σπάνια να μου αρέσουν δύο στα δύο τραγούδια, οπότε τον κάλεσα να τον γνωρίσω. Μου είπε ότι είναι μέλος του συγκροτήματος «Αρμενιστές» και λέω: πρώτ’ απ’ όλα αλλάζει όνομα το συγκρότημα και δεύτερον με βάση τα τραγούδια του Κοτονιά. Ψάχναμε όνομα, μέχρι που η σύζυγος του Καβαλιεράτου από το συγκρότημα πέταξε το ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ και λέω αυτό είναι!. Πήρα και την Λίνα Νικολακοπούλου και της είπα είσαι η νονά ... Πράγματι ο τίτλος έπιασε, ο Σάββόπουλος έλεγε του Κοτονιά «Τι ωραίο όνομα!» Είμαι σίγουρος με τον Κοτονιά, αυτός ο τραγουδιστής θα γράψει πολλά και καλά, θα γράψει γενικώς. Την ενορχήστρωση στα «Κλειδιά» την έκανε ο Σπύρος Καβαλιεράτος, από τα ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ, ακούστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και συγκίνησε όλη την Ελλάδα».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε μηνιαία βάση πόσα δείγματα δέχεσαι από νέους καλλιτέχνες;
«Έρχονται συχνά μηνύματα για ανίχνευση συνεργασίας, αρκετά έρχονται για μια γνώμη. Αυτό με έχει κουράσει όμως, λες κάτι και τελικά πάει αλλού και βλέπεις την ιδέα σου με άλλα ρούχα. Προτιμώ να είμαι πιο σταθερός πια, να μου αρέσει κάτι πάρα πολύ και να μην εκδηλώνομαι εύκολα.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Πριν μπούμε στο στούντιο μου εκμυστηρεύθηκες τη σημασία που έχει για σένα η παραγωγή ενός πολύ σπουδαίου δίσκου της ελληνικής δισκογραφίας, του «Κοντραμπάντο» του Σταμάτη Σπανουδάκη με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
«Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη μου παραγωγή. Δεν είχα το παρεάκι να με στηρίζει ,να λέω έτσι ή αλλιώς είχα απέναντι μου ένα ολοκληρωμένο συνθέτη τον Σπανουδάκη που με βοήθησε πολύ».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέλω να μου πεις για ένα κομβικό -θεωρώ- σημείο της ιστορίας σου, τη συνάντησή σου με τον Μάνο Χατζιδάκι.
«Έγινε με ένα ραντεβού που έκλεισε ο Σαββόπουλος στο Φεστιβάλ της Κέρκυρας, όπου ο Χατζιδάκις ονειρεύεται να κάνει ένα μουσικό διάλειμμα την ώρα που θα συνεδριάζει η Επιτροπή. Και ποιον σκέφτεται; Φυσικά τον Βασίλη Τσιτσάνη, κάτι που δέχτηκε ο Τσιτσάνης αλλά δέκα μέρες πριν την εκδήλωση το ακυρώνει. Ο Χατζιδάκις παθαίνει ένα σοκ, επικοινωνεί με τον Σαββόπουλο, ο οποίος του λέει έχω κάτι να σου προτείνω. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει, αύριο μαζευτείτε σε παρακαλώ να παίξετε για ένα ιδιαίτερο καλεσμένο μου. Τον ρώτησα για περισσότερες πληροφορίες και μου είπε τελικά, θα παίξετε για τον Χατζιδάκι. Πράγματι, στην αυλή του σπιτιού του, καλοκαίρι ήταν, παίξαμε, μας άκουσε, χάρηκε πολύ και του λέει του Σαββόπουλου, Ναι Διονύση αυτό είναι και μας κάλεσε να παίξουμε στο μουσικό διάλειμμα των Αγώνων της Κέρκυρας. Από τότε εξελίχθηκε μια φιλική σχέση με τον Χατζιδάκι, με καλεσε και στο περιοδικό Τέταρτο με έπαιρνε τηλέφωνο για να μάθει κάτι κλπ. Ήθελε να κάνει δίσκο στην Σοφία Εμφιετζή και μιλούσαμε γι αυτό. Έτσι απέκτησα το θάρρος κάποια στιγμή να του πω ότι έχω γράψει κάποια τραγούδια. Με ρώτησε αν είναι λαϊκά, του είπα όχι και μου είπε ότι τον ενδιέφεραν. Την άλλη μέρα σπίτι του με την κιθάρα μου εγώ, με βλέπει, μου ζητάει αν θα αφήσω κάποια κασέτα, του λέω δεν έφερα, αν θα μπορούσατε να με ακούσετε, είναι ευκαιρία για μένα. Όντως το έκανε και στο τέλος μου λέει, ναι θα τα κάνουμε. Υπογράψαμε με τον Σείριο, προχωρήσαμε για να τα κάνουμε αλλά τελικά δεν έγινε καμιά δουλειά γιατί ήθελε να αφαιρέσει κάποια εξωστρεφή τραγούδια που δεν ήθελα να συμβεί. Κι έτσι δεν έγινε τότε τίποτα, αυτά ήταν τα «ΡΗΧΑ ΝΕΡΑ».

{youtube}JY08cdBJjys{/youtube}


ΕΡΩΤΗΣΗ: Εδώ υπάρχει και ένα τραγούδι που οι στίχοι ανήκουν στον Λέοναρντ Κοέν. Τι ιστορία υπάρχει πίσω από αυτό;
«Σε ένα βιβλίο που είχε συγχορδίες, ακόρντα κλπ. για μουσικούς, βρίσκω και κάποιους στίχους του Κοέν τους οποίους όμως δεν τους αναγνωρίζω, έχοντας μια πολύ καλή σχέση με το έργο του συγκεκριμένου. Ψάχνοντας τους ειδήμονες, κανείς δεν ήξερε κάτι και μάλιστα έλεγαν ότι δεν είναι του Κοέν. Όμως βρήκα τελικά ότι πρόκειται για το πρώτο άλμπουμ του Κοέν, όπου έχει γράψει ο ίδιος τους στίχους, ενώ τη μουσική έχει γράψει ο Φιλ Σπέκτορ, ένας εκκεντρικός μουσικός παραγωγός, αλλά εκτός από αυτό. Μετέφρασα τους στίχους αυτούς, έγραψα μουσική σε αυτό το τραγούδι που δεν είχε πατέρα, έστειλα μια επιστολή σε ένα γραφείο που εκπροσωπεί τον Κοέν, μαζί με τη μουσική , την οποία ενέκριναν να ακολουθήσει τους στίχους αυτούς. Έχω στιχουργό λοιπόν τον Λέοναρντ Κοέν, στο τραγούδι «Το ξενοδοχείο».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Φτάνοντας προς το τέλος, νιώθω θα πάμε να συνεχίσουμε αλλού την κουβέντα! Πες μου για το ραδιόφωνο σήμερα, ικανοποιεί τον ακροατή;
«Το ραδιόφωνο σήμερα δεν ικανοποιεί τον ακροατή, ικανοποιεί τον πελάτη του που είναι ο διαφημιστής. Η επιλογή είναι συγκεκριμένη, να μην ενοχλείται το μυαλό του ακροατή, να μην σκέφτεται αν θέλεις».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Βλέπεις μέλλον στο ελληνικό τραγούδι;
«Βλέπω τρομακτική δύναμη να έρχεται. Τα νέα παιδιά μας εκπλήσσουν κάθε φορά, μας στέλνουν μηνύματα, αλλά που θα ακούγονται όλα αυτά. Πιστεύω πάντως ότι υπάρχει μέλλον».


ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θέλεις να μας πεις για τα ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ;
«Ο Θοδωρής έχει ένστικτο . Ετοιμάζαμε το δίσκο «ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ». Είχε την ιδέα να διασκευάσει το τραγούδι αυτό που λέγεται «The bright side of life” των Μόντι Πάιθονς. Συμφώνησα με την ιδέα του, έκανε τους στίχους, είχε όμως την άποψη ότι πρέπει να το πουν τραγουδιστές. Του λέω δεν συμφωνώ με την ιδέα, αλλά πες μου ποιον θες. Μου λέει τον Σαββόπουλο, του λέω οκ, πάρε το τηλέφωνο του Σαββόπουλου και προχώρα. Δεν ενδιαφέρθηκε κανένας τελικά. Ολοκληρώθηκε ο δίσκος χωρίς αυτό να έχει μπει. Και του λέω μ’ αφήνεις να το κάνω εγώ; Μου έχει εμπιστοσύνη βέβαια και με άφησε. Και καλώ ηθοποιούς, που την μεθεπόμενη μέρα ήρθαν όλοι. Ο Αθερίδης, που λατρεύει την ταινία των Μόντι Πάιθονς και έγινε λέει ηθοποιός εξαιτίας της, δέχτηκε ευχαρίστως, όπως και ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Αντώνης Καφετζόπουλος αλλά και ο αυθόρμητος Ψαριανός. Και γράφτηκε σαν από παρέα το τραγούδι, με πολύ κέφι και πολύ χαρά εξαιρετικά»!

{youtube}iCnvd5_Q7gQ{/youtube}


ΕΡΩΤΗΣΗ: Φίλε Άγγελε, σε ευχαριστώ πολύ που ήσουν μαζί μας, ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ θα είναι βέβαια συντροφιά του LAVITA RADIO από εδώ και στο εξής, να πηγαίνουμε χέρι χέρι! Περάσαμε μία από τις ωραιότερες βραδιές, δεν ήταν καθόλου δύσκολο με σένα τελικά, σαν να πίναμε καφεδάκι!
«Σοκολάτα κάντην καλύτερα, κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ»!

Γιάννης Ταμπάκης

Μια συζήτησή μου, με τον Δημήτρη Λιόλιο,ενέχει ,πάντα,τον κίνδυνο να είναι μια κουβέντα μεταξύ 2 πολύ καλών φίλων,χωρίς να καταφέρνω,συνήθως να μιλήσω μαζί του για τα σοβαρά...τα καλλιτεχνικά.Ετσι,κατέφυγα στη λύση της επίσημης συνέντευξης....και μάλλον τα κατάφερα,να έχουμε μια μεστή συνέντευξη,κάτι για το οποίο ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Δημήτρη Λιόλιο,που παρ'όλο το πολύ επιβαρημένο πρόγραμμά του,δέχτηκε με πολύ αγάπη τη πρόσκλησή μου.

liolios 2012 10 01

Δημήτρη,αρχικά σ’ευχαριστω πολύ για τη κουβέντα ,που δεχτηκες να κάνουμε. Λίγα 24ωρα,αφού μας εδωσες υπερδόσεις αισιοδοξίας με το «Σαν τη θάλασσα στη γυάλα»,και κάποιους μήνες μετά το εκπληκτικό «Σινιάλο»,αρχίζει και εδραιώνεται ,πλέον, μέσα μου η άποψη,πως ...αρκεί να ακούσεις το κάθε καινούργιο τραγούδι του Λιόλιου και θα καταλάβεις και σε τι φάση βρίσκεται. Είναι έτσι? Ειναι βιωματικά τα τραγούδια σου?


Πάντα πίστευα στην ιστορία που υπάρχει πίσω από κάθε τραγούδι.
Σε πιό μικρή ηλικία, όσο πιό πολύ αγαπούσα ένα τραγούδι που άκουγα, τόσο πιό πολύ ήμουν σίγουρος ότι θα υπάρχει μια ιστορία πίσω του και αυτό αν μη τι άλλο με μάγευε.
Η σκέψη του πραγματικού, μιας εμπειρίας που κάποια στιγμή γίνεται ένα "όχημα" ακουστικό μέσα από ένα τραγούδι ή ένα μουσικό θέμα και ξεκινάει να ταξιδεύει εκεί έξω στον κόσμο, μπορώ να πω ότι ήταν και η αρχική έμπνευση για μένα ως προς το να ξεκινήσω να πορεύομαι μέσα και με την μουσική.Πάντα αποκωδικοποιούσα τον κόσμο γύρω μου μέσα από τη μουσική.
Όλα μου τα τραγούδια είναι βιωματικά ακόμα και αυτά που συνεργάζομαι με άλλους στιχουργούς όπως στα συγκεκριμένα που αναφέρεις, το "Σινιάλο" και το πρόσφατο
"Σαν θάλασσα στη γυάλα" που τους στίχους έχει γράψει η Πωλίνα Κωνσταντινίδου.
Η εμπειρία και το συναίσθημα που οδήγησε την στιχουργό να γράψει αυτούς τους υπέροχους στίχους, "συνάντησαν" εμένα μέσα στη ζωή μου.
Έτσι αγκάλιασα τις λέξεις με μουσική να περπατήσουμε μαζί στο παρακάτω.
Λόγια που ερωτεύονται νότες...Νότες που ερωτεύονται εκφράσεις και νοήματα...
Ναι. Τα τραγούδια μου είναι όλα βιωματικά.

Ποιοί ,πιστεύεις,πως είναι οι παράγοντες,που θα πρέπει να λάβει υπόψιν του ένας δημιουργός για να βγάλει προς τα έξω την δουλειά του? Το σωστό timing,ώστε να πετύχει την μεγαλύτερη,δυνατή αποδοχή ,το δημιούργημά του ή τό σκίρτημα της ψυχής του και κάτι μέσα του,που του λεει...τώρα πρέπει.?


Ζούμε την εποχή που όλα λειτουργούν μέσα από μια ελεγχόμενη κατάσταση "βουλημίας."
Πολλά τραγούδια κάθε τόσο, ενώ η προσφορά είναι τεράστια και ο ο κόσμος από τον υπερβομβαρδισμό που τώρα πιά έχει βαφτιστεί "πληθώρα επιλογών", δεν συγκινείται πια εύκολα.Θα έλεγα πως τον διακατέχει μια καχυποψία πια.Και δεν έχει και άδικο.
Ζούμε την εποχή του "γρήγορα εναλλασόμενου" και των στατιστικών παράλληλα με μία πτώση των "μύθων" που έτσι έχουν πλέον βαπτισθεί και πολλές από τις βασικές μας αξίες.

Η στιγμή που θα επιλέξει ένας καλλιτέχνης να μοιραστεί και να δώσει το έργο του στον κόσμο είναι η στιγμή της ψυχής του πιστεύω.
Η χρονική στιγμή της ανάγκης του να μοιραστεί την εμπειρία του από το ταξίδι της έμπνευσής του.
Βέβαια αν ρωτούσες κάποιον επαγγελματία manager ενδεχομένως για να μην μπω σίγουρα,
θα είχε άλλη άποψη καθώς το εμπόριο έχεις τους δικούς του νόμους...
Υπάρχει η δημιουργία της Τέχνης.
Υπάρχει και ότι την εμπορεύεται.
Μεγάλο κεφάλαιο να το αναλύσουμε εδώ...γι αυτό και ξεκίνησα την απάντηση μου αναφερόμενος στην πραγματικότητα του σήμερα... Όσο τα πράγματα είναι στα χέρια του καλλιτέχνη, δηλαδή μέχρι την στιγμή που δημιουργεί και ολοκληρώνει το έργο του, ναι είναι η φωνή μέσα του που θα του πεί "Τώρα είναι η στιγμή " Το μετά είναι δρόμος.

liolios 2012 10 02

Δημήτρη ,διαχρονικά,εκτός από την παθιασμένη ερμηνεία σου ,τα τραγούδια σου τα διακρίνουν πάντα,εξαιρετικοί στίχοι.Συνηθίζεις να επενδύεις μουσικά ,ήδη υπάρχοντες στίχους η γράφεις στίχους σε υπάρχουσες συνθέσεις?


Γράφω σχεδόν ταυτόχρονα τον στίχο με την μουσική.
Αρχικά βέβαια, είναι ο λόγος. Αυτό που θα με "σπρώξει" σαν συναίσθημα για να γράψω. Μερικές φορές μου μοιάζει σαν να ρωτάνε κάτι οι στίχοι και να τους απαντάει η μουσική.Και αντίστροφα όλο αυτό...
Έχει συμβεί όμως να γράψω μουσική σε υπάρχοντες στίχους. Εκεί παίζει ρόλο η χημεία
που έχω με τον στιχουργό και η ταύτισή μου με αυτό που θέλει να πεί μέσα από τους στίχους του.
Δεν πιστεύω τόσο στους στίχους που γράφονται επάνω στη μουσική.
Είναι σαν να θέλεις να μιλήσεις και να σε έχουν περιορίσει στο πως θα εκφραστείς και το τι θα πείς καθώς η μουσική έχει τα δικά της μέτρα και λέει πάντα από μόνη της μια ιστορία ούτως ή άλλως.
Δεν αποκλείω όμως ότι μπορεί να συμβεί και αυτή η περίπτωση κάποια στιγμή.
Απλώς λειτουργώ καλύτερα όταν όλα είναι ελεύθερα και ξεκινούν από την αρχή τους.
Που είναι πάντα ο λόγος με κάθε έννοια.

Μετά το «Σινιάλο» ,η Πωλίνα Κωνσταντινίδου υπογράφει τους στίχους και στο «Σαν τη Θάλασσα στη γυάλα»...Επεται και συνέχεια στη συνεργασία σας ? Πως θα χαρακτήριζες τους στίχους της Πωλίνας?


Με την Πωλίνα Κωνσταντινίδου γνωριστήκαμε πριν από έναν χρόνο περίπου και μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα 1000% με τις στιχουργικές της προσεγγίσεις από την πρώτη στιγμή που είδα την δουλειά της.Πλεόν,απλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα "φιλοξενώ" στίχους της σε δουλειές μου στο μέλλον.
Ο τρόπος που βλέπει η Πωλίνα την ζωή μέσα από τους στίχους της φέρνουν χαμόγελο και δάκρυ μαζί.
Οι στίχοι της δεν "ψάχνουν" την συνειδητοποίηση μέσα στα μέτρα της μουσικής που ταξιδεύουν. Αντιθέτως ξεκινούν από εκεί. Και βρίσκουν χρώματα μέσα στο γκρίζο...δεν φλερτάρουν με τον πόνο, βρίσκουν αλήθειες εκεί. Δεν έχουν ανάγκη να απντήσουν.
Δεν έχουν ανάγκη να προτρέψουν. Απλά σε κάνουν να ερωτεύεσαι τη ζωή με τα όμορφα και τα άσχημά της κι αυτό το βρίσκω υπέροχο!
Η Πωλίνα για μένα είναι μια σύγχρονη ρομαντική.Από τις σπουδαίες στιχουργούς που έχουμε στη χώρα μας.

{youtube}hO1o-u6Wif8{/youtube}

Μετά από τόσο σημαντική πορεία στον χώρο...οι δυσκολίες στην μουσική παραγωγή των τελευταίων χρόνων,σε ‘εχει κάνει να αναθεωρήσεις πράγματα,σχετικά Εχεις υποχρεωθεί σε συμβιβασμούς κι αν όχι με τι τίμημα?


Δεν υπάρχει άνθρωπος ( γιατί ο συμβιβασμός δεν αφορά μονάχα καλλιτέχνες )
που να μην έχει έρθει στο δίλλημα του να "συμβιβαστεί" ή όχι.
Θα σου απαντήσω ειλικρινά. Και ναι και όχι αλλά κυρίως όχι.
Οι αλλαγές στον τρόπο επικοινωνίας της Τέχνης γενικότερα στις μέρες μας δεν σου αφήνουν περιθώρια στο να μην τις ακολουθήσεις. Εξαρτάται από το ποιό είναι το ζητούμενό σου. Αν θέλεις η μουσική σου να πάει σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται
- ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας,οι περισσότεροι αυτό θέλουμε ή θα θέλαμε - θα ακολουθήσεις το πιό σίγουρο μονοπάτι. Στην εποχή μας έχουν δοκιμαστεί τα πάντα πιά. Δεν οδηγούν κάπου - επικοινωνιακά πάντα - οι ελύθερες πτώσεις στο κενό.
Από την άλλη, έτσι όπως έχει η κατάσταση δεν είναι και εύκολο να μην είσαι μόνος σου
με το "αλεξίπτωτό" σου καθώς το σίγουρο μονοπάτι που αναφέρω πιό πάνω δεν είναι καθόλου σίγουρο όμως ώς προς το αν θα σε φτάσει στα όνειρά σου.
Θα είναι απλά πιό ασφαλής η διαδρομή για το όπου.
Όχι σίγουρα όμως για εκεί που θέλεις ή στοχεύεις ή προσδοκείς. Η ρουτίνα της πεπατημένης.
Καταλήγω λοιπόν, ότι τα όνειρα, μεγάλα ή μικρά θέλουν το ρίσκο τους αλλά ακόμα πιό πάνω από αυτό, την πίστη σου στον προορισμό σου.Αν έχεις πίστη στο που θέλεις να πας αξίζει τον κόπο να συμβιβάζεσαι λοιπόν;;;

Δημήτρη ,συνθέτεις και για άλλους καλλιτέχνες ,νέους ,κατά βάση. Οταν τους κοιτάς στα μάτια και θέλεις να τους συμβουλεύσεις για την πορεία τους,τι είναι αυτό που τους λες?


Να μην χάνουν την "αρχική" τους ιδέα για το ταξίδι που ξεκινάνε...Κοινώς να μη χάνουν το "σημείο " τους. Την αρχή τους.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερωτησης μου,θέλω να μου πεις την γνώμη σου για τη νεα μουσική σκηνη των ημερών μας. Υπάρχουν αξιόλογες φωνές? Βγαίνουν πράγματα σημαντικά ,επι των ημερών μας?

Υπάρχουν πολλές αξιόλογες φωνές όπως επίσης υπάρχουν και εξαιρετικοί δημιουργοί!
Τολμώ να πω ότι βγαίνουν σημαντικότατες δουλειές ίσως πιό πολύ από ποτέ άλλοτε.
Θα καταλήξουμε πάλι στην πιό πάνω ερώτηση για τις δυσκολίες και τους συμβιβασμούς...
Το ότι υπάρχουν όμως εξαιρετικοί καλλιτέχνες με όραμα και έμπνευση είναι αυτό που κρατάει τη γη να γυρίζει ακόμα...

DHMHTRHS LIOLIOS LAYRENTHS MAXAIRITSAS 2

Τα τελευταία χρόνια,είδαμε και σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες...Μαχαιρίτσας,Βόσσου,Μουζουράκης,Δάντης και πιό πρόσφατα Σοφία Αρβανίτη,με το εξαιρετικό «Σαν την ζωή με έμαθες πολλά» . Παρόμοιες συνεργασίες βλέπουμε και μεταξύ άλλων καλλιτεχνών. Είναι,τελικά,οι συνεργασίες ένα σημαντικό όπλο στα χέρια σας,αναφορικά με τις δύσκολες εποχές της μουσικής παραγωγής ,που περνάμε? Εχεις στα σχέδια σου κάποια άλλη τετοια συνεργασία?


Μια συνεργασία μπορεί να γίνεται για να βοηθηθεί ένας καλλιτέχνης που ξεκινάει ή μόλις έχει ξεκινήσει, μπορεί όμως και να γίνεται κι από την ανάγκη του δημιουργού να εκφραστεί
το τραγούδι του από συγκεκριμένες φωνές ή και από μια αμοιβαία εκτίμηση δύο καλλιτεχνών άσχετα από την δημοτικότητα του ενός ή του άλλου.
Το να συνεργάζεσαι με κάποιον καταξιωμένο καλλιτέχνη είναι σίγουρα αν μη τι άλλο τιμή
και γιατί όχι, μια μορφή "επιβράβευσης" που σου φέρνει το Σύμπαν για την σταθερότητα στην πορεία σου.
Στις μέρες μας αυτές οι συνεργασίες δεν είναι "όπλο" απέναντι στις δύσκολες εποχές της μουσικής παραγωγής. ίσως ήταν κάποτε. Όχι πιά όμως.
Εγώ θα έλεγα ότι είναι όπλο απέναντι στην καλλιτεχνική "αδράνεια" και στο επαναλαμβανόμενο.
Στην δική μου περίπτωση, θέλησα να συνεργαστώ με καλλιτέχνες που θαυμάζω προσωπικά.
Ήταν ένα "θέλω" της ψυχής μου και η τύχη ήταν πολύ καλή μαζί μου να συνεργαστώ τελικά με αυτά τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Προς το παρόν ,όχι δεν έχω στα άμεσα σχέδιά μου να επαναλάβω κάτι τέτοιο εκτός από μια συνεργασία μου που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες
και δεν είναι με τραγουδιστή αλλά με μουσικό και συγκεκριμένα με έναν από τους πιό αξιόλογους μουσικούς στην χώρα μας με διεθνείς διακρίσεις.
Είναι ο Μιχάλης Παούρης στο μπουζούκι και ερμηνεύουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο το "Ανταρτοπόλεμος" σε μουσική δική μου και στίχους που έγραψε ένας άλλος εξαιρετικός στιχουργός, ο Γιώργος Δουλτσίνος.

Liolios

Οι ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΕΣ,κατα κοινή ομολογία ήταν ,εκτός από ένα σημαντικό βήμα στη πορεία σου,και μια παράσταση – σταθμός και σημείο αναφοράς για τέτοιου είδους εγχειρήματα. Τι άφησαν πίσω τους οι Ανεμοδείκτες; Και τελικά,προς τα που έδειξαν?

Οι "Ανεμοδείκτες" ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή στην πορεία μου.
Από την στιγμή της έμπνευσής τους, μέχρι την στιγμή της ολοκλήρωσής τους για να παρουσιαστούν στο κοινό ως ένα θεατρικό έργο που ήταν ταυτόχρονα μια συναυλία και ακριβώς την ίδια στιγμή μια χορευτική παράσταση. Δύσκολο να "στηθεί" αλλά και να συνειδητοποιηθεί από τους δημιουργούς της καθώς δεν σου κρύβω έμοιαζε με πορεία ψυχανάλυσης για όλους μας η διαδικασία των ετοιμασιών αυτής της παράστασης. ..κι από ότι φάνηκε στο τέλος δεν μπορούσε να είναι αλλιώς για μια τέτοια προσέγγιση μιας ιστορίας ενός ανθρώπου με συμπρωταγωνιστή...τον εαυτό του. Την σκέψη του σε μια στιγμή αυτοκριτικής που ανατρέχει όμως σε όλη του την ζωή για να καταφέρει να τον κάνει τελικά να γυρίσει σελίδα.
Είχα όμως δυνατούς και εξαίρετους συνεργάτες στο πλευρό μου.
Το σενάριο επάνω στην αρχική μου ιστορία έγραψε ο Στέλιος Κάτσαρης. Ο Στέλιος είναι ένα μεγάλο ερμηνευτικό και όχι μόνο ταλέντο θεατρικά αλλά και μουσικά ο οποίος υποδύθηκε το alter ego μου με μια ερμηνεία καταλυτική από κάθε άποψη.

Στις χορογραφίες ήταν η εκπληκτική Ειρήνη Καρροπούλου με την χορευτική της ομάδα.
Η ήρεμη δύναμη όπως συνηθίζω να την αποκαλώ που πραγματικά με τις χορογραφίες της απέδωσε στο έπακρο την ατμόσφαιρα αλλά κυρίως το μήνυμα του έργου.
Και βέβαια η εκπληκτική ομάδα των υπέροχων μουσικών που πραγματικά έδωσαν την ψυχή τους για αυτή την παράσταση.

Προς τα που έδειξαν τελικά οι Ανεμοδείκτες με ρωτάς...Θα έλεγα προς την αγάπη και τον χώρο που πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι είναι ανάγκη να δώσουμε στον εαυτό μας.
Να τον συγχωρέσουμε για ότι πιστεύουμε πως έχει κάνει λάθος. Γιατί δεν έχει κάνει.
Εμείς κάνουμε τα λάθη. Όχι το "είναι" μας.
Καλλιτεχνικά πάντως οι Ανεμοδείκτες έδειξαν τον δρόμο και για καινούργιες παραστάσεις.
Όλα θα γίνουν στον χρόνο τους...

{youtube}6UQ-bLTBrTk{/youtube}

Τι περιλαμβάνουν τα σχέδια σου για το μέλλον Δημητρη? Νέα ολοκληρωμένηδισκογραφική δουλειά? Κάποιες ζωντανές εμφανίσεις?


Όπως προανέφερα έρχεται ένα καινούργιο τραγούδι λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του "Σαν θάλασσα στη γυάλα" και στη συνέχεια μια ολοκληρωμένη δουλειά που θα κυκλοφορήσει εκτός από ψηφιακά σε όλες τις υπάρχουσες πλατφόρμες του διαδυκτίου και σαν φυσικό cd και βινύλιο σε περιορισμένα αντίτυπα.
Ζωντανές εμφανίσεις πολλές από τον Ιανουάριο και μετά... το σίγουρο είναι ότι θα έχει πολλή μουσική η Λιολιοχώρα το επόμενο διάστημα.


Γνωρίζοντας σε ,προσωπικά,εδω κι αρκετά χρόνια,έχω την αίσθηση ,πως μετά το «Σινιάλο» και το «Σαν θάλασσα στη γυάλα»,σειρά έχει μια μεγάλη μπαλάντα. Δεν πέφτω έξω?


"Ανταρτοπόλεμος"...παρέα με τον Μιχάλη Παούρη στο μπουζούκι στους στίχους του Γιώργου Δουλτσίνου. Μπαλάντα το πρωτοέγραψα πάντως.Τώρα το τι έγινε στη πορεία...θα το δούμε στις οθόνες μας σε λίγες μέρες.


Δημήτρη ,σ’ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα μας. Είναι πάντα πολύ μεγάλη χαρά να συνομιλώ μαζί σου . Καλή επιτυχία σε ότι κι αν σχεδιάζεις.


Εγώ σε ευχαριστώ Γιάννη! Η χαρά είναι δική μου κάθε φορά που συναντιόμαστε να τα πούμε.

Η χαρά μου,όταν επικοινώνησα με τον Γιάννη Λεκόπουλο,σχετικά με την συνομιλία μας,ήταν μεγάλη.Οχι μόνο για την άμεση αποδοχή από τη μεριά του εξαιρετικού ερμηνευτή. Κυρίως γιατί εκτιμώ ιδιαίτερα τον καλλιτέχνη,αλλά και τον  άνθρωπο Γιάννη Λεκόπουλο. Ενας ,πραγματικά,άοκνος εργάτης στον χώρο του Ελληνικού Τραγουδιού. Ενας άνθρωπος ,που ενδιαφέρεται,όχι μόνο για τη δική του πορεία στον χώρο,αλλά και κύρια για την ανάδειξη του σύγχρονου έντεχνου Ελληνικού τραγουδιού και των νέων καλλιτεχνών,που το υπηρετούν.Με πρόσφατη,την κυκλοφορία δύο τραγουδιών ,που ερμηνεύει στα "Βελούδινα Σκοτάδια",σε στίχους του Ηλία Μάστορη και με νωπά,ακόμα,τα υπέροχα συναισθήματα,που μας δημιούργησε με τα "Συρτάρια",του Ανδρέα Κατσιγιάννη,πιστεύω,πως η συζήτηση μαζι του θα αποδειχτει ενδιαφέρουσα.

lekopoulosgiannis

Γιάννη, θα ήθελα να ξεκινήσω, ευχαριστώντας σε, για την άμεση αποδοχή της πρόσκλησής μου γι αυτή τη συνομιλία μας. Είναι για τον Lavita Radio και για μένα, προσωπικά, μεγάλη τιμή και χαρά, μιας και σε θεωρώ, σαν έναν από τους άοκνους εργάτες του σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού.

Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ άμεσα, ξέρεις πως σε θεωρώ φίλο και ο Lavita Radio έχει αποδείξει - όλα αυτά τα χρόνια - πως θα συνεχίσει να "εκπέμπει"... την αγάπη του για το καλό ελληνικό τραγούδι.

Σε βρίσκουμε, Γιάννη, αμέσως μετά από μια, ακόμα, συνεργασία. Και εννοώ τη συμμετοχή σου, με 2 τραγούδια στα "ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ", μια συλλογική δουλειά, βασισμένη, πάνω σε στίχους του Ηλία Μάστορη. Και η πορεία σου, ως τώρα, σημαδεύεται από πολύ επιτυχημένες συνεργασίες. Τελικά, Γιάννη, ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης συνεργασίας... ποια είναι αυτά τα στοιχεία, που κάνουν ένα τραγούδι να αγαπηθεί;

Ίσως να μην υπάρχει κάποιο - καλά κρυμμένο - μυστικό! Συμπράττουμε ο καθένας με τις δυνάμεις μας, είναι μια χημεία σχέσεων των δημιουργών. Με αγάπη, υπομονή και επιμονή σε αυτό που μας αντιπροσωπεύει και με αλήθεια το εκφράζουμε.
Αγαπημένα τραγούδια... είναι εκείνα που αφήνουν ελεύθερο το νου και την ψυχή…

Στα ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ερμηνεύεις τις "Θυρίδες του Δόλου" και "Της ήττας τα τοπία". Τι ήταν αυτό που σε μαγνήτισε στους στίχους του Ηλία Μάστορη;

Οι δυνατές λέξεις, που φέρνουν ζωντανές εικόνες και δημιουργούν ένα ολόκληρο σκηνικό.

10628130 568255223320397 1156008101480613520 n

Τόσο στις "Θυρίδες του Δόλου", μια σύνθεση του Στάθη Γκότση, όσο και στο "Της ήττας τα τοπία", μια σύνθεση του Αντώνη Παπαγγελή, ακούμε την χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Λεκόπουλου, να χρωματίζει, όπως, μόνο εκείνος ξέρει, δύο λαϊκά, κατουσίαν τραγούδια, οδηγώντας τα, όμως σε άλλα ακουστικά μονοπάτια. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και με τα "Συρτάρια", μια σύνθεση του Ανδρέα Κατσιγιάννη, σε στίχους του Κώστα Καρτελιά, πριν λίγους μήνες. Ένα τραγούδι, μάλιστα, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα. Τελικά, περί χαρίσματος πρόκειται, όταν ένας τραγουδιστής μπορεί να σφραγίσει, ερμηνευτικά, ένα τραγούδι;

Δεν ξέρω αν πρόκειται για χάρισμα. Νομίζω πως έχει περισσότερο να κάνει με το ίδιο το τραγούδι.

Το 2006 είχες την πρώτη σου συμμετοχή στη δισκογραφία με φωνητικά στο δίσκο του Νότη Μαυρουδή και του Ηλία Κατσούλη «CARTE POSTALE».Από τότε συμμετείχες σε 10, αν δεν κάνω λάθος, ολοκληρωμένες, συλλογικές δισκογραφικές παραγωγές, αλλά και ερμηνεύοντας μεμονωμένα τραγούδια, που δεν συμπεριελήφθησαν σε cd. Αν δει κάποιος τα ονόματα των συνθετών, στις δουλειές των οποίων συμμετείχες, θα αντιληφθεί, πως κάνεις, πραγματικά, πολύ προσεκτικά βήματα, στη καριέρα σου. Πόσο σε επηρέασε η συνεργασία σου με τόσο καταξιωμένους συνθέτες και τι βάσεις έχουν μπει, από αυτές τις συνεργασίες για το από δω και πέρα της καριέρας σου;

Με επηρέασαν θετικά και με βοήθησαν να συνεχίσω με την ίδια αγάπη και ενθουσιασμό. Να επεξεργάζομαι όσα ζω κι ακούω, να τα αφομοιώνω και να μπορώ να προχωρήσω. Όταν ακούς καλά λόγια παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις και ιδιαίτερα όταν καταξιωμένοι καλλιτέχνες αναγνωρίζουν στην προσπάθειά μου κάτι όμορφο και ουσιαστικό, αυτό με τιμά. Πραγματικά τους ευγνωμονώ.

DSC01244

Αν και οι καλλιτέχνες, συνηθίζετε να λέτε, πως όλα τα δημιουργήματα σας, είναι παιδιά σας, άρα και δύσκολο να ξεχωρίσετε κάποιο από αυτά, εγώ θα σε προκαλέσω να μου πεις, ποιο τραγούδι, που ερμήνευσες, ως τώρα θεωρείς, πως σε αντιπροσωπεύει απόλυτα και γιατί?

Είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσω τα τραγούδια μου. Κάθε τραγούδι εμπεριέχει και ένα κομμάτι από τον εαυτό μου. Δέχομαι όμως την πρόκληση και θα σου απαντήσω... θα έλεγα πως με αντιπροσωπεύει το τραγούδι "Συρτάρια" του Ανδρέα Κατσιγιάννη και του Κώστα Καρτελιά. Ένα τραγούδι σε πιο λαϊκά μονοπάτια, που τόσο αγαπώ και με δυνατό στίχο, που καθρεφτίζει μια ζωή γεμάτη από μικρές και μεγάλες αλήθειες. Ίσως και γι' αυτό να αγαπήθηκε ιδιαίτερα.

Συμμετοχές...ναι. Πολλές και σημαντικές για τον Γιάννη Λεκόπουλο. Μια ολοκληρωμένη, προσωπική δισκογραφική δουλειά, υπάρχει κατά νου, Γιάννη;

Δεν αποκλείεται από τα μελλοντικά μου σχέδια.

{youtube}r5ZY5B4W5I4{/youtube}

Η γνωριμία μας, Γιάννη, κρατάει από το 2015, όταν κι ο LaVita Radio, βρισκόταν στα πρώτα του βήματα. Πέρασαν, έκτοτε, 2 χρόνια...μέσα στα ατέλειωτα, κατά πως φαίνεται, χρόνια της κρίσης. Πόσο, πιστεύεις Γιάννη, πως επηρέασε η κρίση τα μουσικά πράγματα της χώρας; Άντεξε ο μουσικός κόσμος της χώρας, τους κραδασμούς από τη κρίση;

Πολύ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και θετικό πρόσημο μέσα σε όλο αυτό που λέμε "κρίση" στα μουσικά δρώμενα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις.. νομίζω πως θα φανεί ποιοι θα αντέξουν τους κραδασμούς... και ίσως ήρθε ο καιρός να πατήσουμε γερά πάνω στην πολιτιστική κληρονομιά μας και να ανθίσουμε... Άλλωστε η τέχνη έχει αποδείξει πως αντέχει σε περιόδους κρίσης και γεννάει αληθινά διαμάντια…

Έχοντας τόσα χρόνια στον χώρο του τραγουδιού, τι θα συμβούλευες κάποιον νέο, που θέλει να ανοίξει τα φτερά του, σ' αυτόν τον χώρο;

Αυτό που μου είπε κάποτε ένας αγαπημένος φίλος, "Σκέψου ποιά είναι η αλήθεια σου..."

leko2

Ποιά είναι τα προσεχή σου σχέδια Γιάννη; Έχεις προγραμματίσει κάποιες ζωντανές εμφανίσεις;

10. Υπάρχουν πολλά σχέδια στα σκαριά...
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου θα γίνει παρουσίαση του δίσκου ''Τα βελούδινα σκοτάδια '' του Ηλία Μάστορη,στη Λιβαδειά.Οπως,επίσης,θα έχω τη χαρά να συμμετέχω, στα μέσα Δεκεμβρίου στην παράσταση της αγαπημένης Πόπης Αστεριάδη, που θα πραγματοποιηθεί σε γνωστό χώρο της Αθήνας .Μαζί της θα είναι το μελοδραματικό συγκρότημα hip-hop Soul Destiny και η λυράρισα -τραγουδίστρια Καλλιόπη Βασιλείου.

 Ήταν μεγάλη η χαρά μου για την κουβέντα μας Γιάννη. Είμαι σίγουρος, πως οι σωστές επιλογές, για τις οποίες διακρίνεσαι, αλλά και η σκληρή δουλειά και η αγάπη σου για το τραγούδι, μόνο παρακαταθήκες για μια λαμπρή συνέχεια στη καριέρα σου είναι. Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι, πάντα επιτυχίες.

Γιάννη μου και εγώ σε ευχαριστώ , σου εύχομαι πάντα καλές εκπομπές...

 

{youtube}Dqdoh78K5V4{/youtube}

Λίγες,μόνο,μέρες πριν την επίσημη παρουσίαση,την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου στον ΙΑΝΟ, της νέας της δισκογραφικής δουλειάς "Ο πόνος όλου του Κόσμου" και εν μέσω προβών, η αγαπημένη μας συνθέτις, ΠΗΓΗ ΛΥΚΟΥΔΗ,δέχτηκε να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήσεων μας κι εμείς ,φυσικά,αδράξαμε την ευκαιρία.

Αρχικά Πηγή μου,να σε ευχαριστήσω,που είχες τη καλοσύνη να μου παραχωρήσεις την συνέντευξη,που ακολουθεί. Μεγάλη χαρά και τιμή για τον LavitaRadio κι εμένα,προσωπικά. Σε έντονους ρυθμούς,ξεκίνησες τη νέα σεζόν Πηγή μου...H καθιερωμένη,πλέον,συμμετοχή σου στα Μενάνδρεια του Δήμου Κηφισιάς...το ανέβασμα του Παιδικού Θεατρικού "ο Δόνα Γη και η Δον Αστέρης " σε μουσική δική σου και η έκδοση του βιβλίου “ο πόνος όλου του κόσμου".....Τέτοιοι είναι οι ρυθμοί δουλειάς σου Πηγή μου?

Η αγάπη για την μουσική και η ανάγκη να ζω την καθημερινότητα μου, μέσα στην τέχνη, ως μία σημαντική πηγή οξυγόνου με κάνει πολλές φορές να μην αντιλαμβάνομαι πως έρχονται περίοδοι που οι ρυθμοί μου είναι εξουθενωτικοί.
Ο χρόνος όμως όταν κάνεις αυτό που αγαπάς ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!!!
Η κούραση φεύγει με μαγικό τρόπο, όταν εκφράζεται και ολοκληρώνεται αυτό που μέσα σου έχεις νιώσει…

20526130 10213655806248575 2552042777484856353 n

Όλοι όσοι σε γνωρίζουν Πηγή μου ξέρουν το πάθος και την αγάπη με την οποία αγκάλιασες τον "Πόνο όλου του κόσμου". Για όσους δεν γνωρίζουν, στο cd αυτό έχεις μελοποιήσει ποιήματα των Γιωσέφ Ελιγιά και Πάουλ Τσέλαν. Τι σε άγγιξε στη ποίηση αυτών των 2 μεγάλων Ποιητών? Πόσο συμπυκνώνει το μήνυμα ,που θες να αφήσουν στους ακροατές, τα τραγούδια σου,ο τίτλος του βιβλίου-cd "Ο πόνος όλου του κόσμου"?


Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για αυτούς τους δύο μεγάλους ποιητές και εκφραστές μίας περιόδου, που συνέβησαν γεγονότα για τα οποία δυστυχώς η ανθρωπότητα θα ντρέπεται…
Γεγονότα ικανά να θέσουν ερωτηματικά για την φύση του ανθρώπου στα σκοτεινά δωμάτια του νου του.

Ο Γιωσέφ Ελιγιά ,(1901-1931) ένα ανήσυχο πνεύμα, συγκρούστηκε με τους ομοθρήσκους του λόγω των προοδευτικών του απόψεων. Κήρυκας της αφομοιωτικής ιδεολογίας αξιώνει την κατάργηση των κοινωνικών, φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων. Απάντηση σε αυτές τις θέσεις του , τι άλλο;
η απομάκρυνση του από τα Γιάννενα.
Ένα πνεύμα ,προφητικό για ότι θα επακολουθούσε
Ενδεικτικά αναφέρω στίχους του από το ποίημα του «ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΣ»

…Μες τις ψυχές αντιλαλούν του μακελειού οι ανέμοι,
θυμιέται η γριά το γιόκα της στο ερημικό της σπίτι,
σφίγγει η μανούλα το μικρό στην αγκαλιά και τρέμει…
και στις πλατείες τις βουβές και στα βουβά καντούνια.
Ντραν και ντραν,και ντραν και ντραν κροτούνε τα σπιρούνια…

Η ποίηση του,με μετέφερε στο χρόνο και στον χώρο που γράφτηκε.
Ποίηση λυρική ,γεμάτη δύναμη, κοιτά τον χάρο κατάματα…
Ενδεικτικά αναφέρω στίχους από το ποίημα του «Θάνατος»
...Σε κάλεσα και σε προσμένω, θάνατε, μες στ’ αρχοντικό.
Και κει ας με βροντήξει το τραγούδι, αχ το τραγούδι το γλυκό...
…και συνεχίζει στο ποίημα του “Λυτρωμός” από το οποίο προέρχεται και ο τίτλος του c.d…
«Αυτές τις ώρες πως ποθώ μες στην ψυχή να κλείσω
καρτερικά, μαρτυρικά, τον πόνο όλου του κόσμου…
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, η λεβεντιά απέναντι στον Θάνατο και η δύναμη της πέννας του να τον καταγράψει , πυροδότησαν την ανάγκη μου, να γίνει τραγούδι…
Είναι η πρώτη φορά που μελοποιείται.


Οι ερμηνείες της Νένας Βενετσάνου και του Γρηγόρη Βαλτινού σε αυτό το c.d
και οι ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ο ί σολίστες μουσικοί που συμμετείχαν παθιασμένα, σφράγισαν αυτό το έργο!
Εύχομαι ο χρόνος να δείξει πως η μουσική μου στάθηκε αντάξια δίπλα του.

22046027 10214205367587265 6061410577042520736 n 

Paul Celan H “ΦΟΥΓΚΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ” (μετάφραση Ιωάννας Αβραμίδου)
«Το ποίημα του αιώνα» θεωρείται σύμφωνα με τον Βόλφανγκ ‘Εμμεριχ ,
η Γκουέρνικα της μεταπολεμικής Λογοτεχνίας κατά τον Τζον Φέλστινερ ,δημιουργήθηκε μετά το το 1945
Αρχικός τίτλος «Τανγκό του θανάτου» πρώτη παρουσίασή του το 1947, μετονομάζεται αργότερα σε «Φούγκα του θανάτου»
Μέσα του περιέχει μια αντιφατική σύζευξη: Θάνατος και Μουσική,
Χάος και Τάξη.
Ακροβατεί στην παράνοια…
Το ένιωσα ως προσπάθεια, να δικαιολογήσει στα όρια της, τα ανείπωτα , που συνέβησαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων και όχι μόνο…
Ερχόμενη σε επαφή με αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα, μου δόθηκε η δυνατότητα, μέσα από την δύναμη της μουσικής, να καταγγείλω την βία, να ζητήσω συγνώμη, να προσθέσω ένα λιθαράκι στην μη λήθη …
Η εξαιρετική μετάφραση της Ιωάννας Αβραμίδου, μου επέτρεψε να ακούσω την μουσική, που κρυβόταν…
Τολμώ να πω, πως η μελοποιηση αυτών των δύο κορυφαίων ποιητών με στιγμάτισε, με άλλαξε…
Ένα ταξίδι δημιουργίας, που με οδήγησε πιο κοντά στον πυρήνα μου, για να αντέξω τους κραδασμούς, που μου προκάλεσαν, μιας και οι δύο κλείδωσαν το ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΠΑΝΤΑ .

ponos

 

Αυτοί που λατρεύουν τις συνθέσεις της Πήγής Λυκούδη,ξέρουν και πόσο αγαπά η Πηγή Λυκούδη να μελοποιεί ποίηση.Πιστεύεις Πηγή μου,πως στους χαλεπούς,από όλες τις απόψεις, καιρούς ,που διανύουμε, είναι ξανά η ώρα ,να μπεί μπροστάρισα η μελοποιημένη ποίηση και με την δύναμη της, να ξύσει....να διεγείρει τα αυτιά....τα μυαλά των ακροατών...των πολιτών?

 

Η τέχνη οφείλει να αφυπνίζει.

Η ποίηση, έχει την δύναμη του Λόγου και όταν ενώνεται αρμονικά με την Δύναμη της μουσικής, θεωρώ πως η καταγραφή,που προκύπτει, μπορεί να φτάσει σε όλες μας τις αισθήσεις και να τις ξυπνήσει.

Και ένας ξυπνημένος άνθρωπος ,πάνω από όλα μπορεί να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

 

Μέσα από την πολυεπίπεδη ενασχόλησή σου με την μουσική,Πηγή μου,θα ήθελα να μου πεις,πως θα χαρακτήριζες την δύναμη της μουσικής...των τεχνών,γενικότερα ...και αν σήμερα οι Τέχνες..η Μουσική ορθώνει ή αν πρέπει να ορθώσει ανάστημα ...ανάστημα ποιότητας?

 

Το τοπίο είναι μπερδεμένο…

Πιστεύω στην κρυφή δύναμη, που ετοιμάζεται να ξεχυθεί την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψει τον ύπνο στον οποίο έχουμε μπει.

Από την μία υπάρχουν δημιουργικές κινήσεις, καλλιτέχνες σε όλους τους τομείς της Τέχνης, που  προσπαθούν μέσα σε δύσκολες συνθήκες να εκφράσουν αυτό που τους καίει, έργα αξιώσεων, που φτιάχνονται χωρίς κίνητρο και αυτό τα κάνει πολύ δυνατά…

Από την άλλη έχουμε να αντιπαλέψουμε τα shows,τα κυκλώματα, τα στημένα “αστέρια” μιας νύχτας. Αν  όμως δεν εκδηλωθεί όλος ο εχθρός δεν μπορείς να τον πολεμήσεις…έτσι χρειάζεται αφύπνιση, παρατήρηση και δημιουργία, πολύ δημιουργία τέτοια που να έρθει στιγμή, που να μην χωρά στον εαυτό της και να ξεχυθεί…να κάψει ότι ευτελές…και να λυτρώσει την ουσία και την έννοια ανθρώπινου δημιουργήματος κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν…

 

Στα χρόνια που ασχολείσαι με την μουσική Πηγή μου, ποιο χρονικό σημείο θα θεωρούσες κομβικό σημείο...σημείο- σταθμό για τη πορεία σου?

 

Πολύ δύσκολη η απάντηση.

Κάθε φορά αισθάνομαι πως είναι το βήμα, που κάνω εκείνη τη στιγμή,το έργο που γράφω εκείνη την στιγμή, μέχρι να έρθει το επόμενο…

Έτσι, κάτω από αυτήν την ματιά θεωρώ ως κομβικό σημείο,το γεγονός, που με οδήγησε να πάρω για πρώτη φορά την πέννα και να γράψω το πρώτο τραγούδι…τότε μπήκα στην ατραπό, που σήμερα δεν θα άλλαζα με τίποτα, παρά τις δυσκολίες που έχω να αντιμετωπίσω

Ποια είναι τα σχέδια της Πηγής Λυκούδη για το άμεσο μέλλον?

Στο άμεσο μέλλον τα σχέδια είναι, να ταξιδέψω όσο γίνεται, πιο μακριά αυτήν την νέα δισκογραφική δουλεία και να παρουσιάσω το νέο συμφωνικό έργο μου με τίτλο ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Mε την ορχήστρα της ΕΡΤ, σοπράνο, βαρύτονο, και μικρό Βυζαντινό χορό. Είναι κάτι που θα ανακοινωθεί άμεσα και για να έχω την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, θα μου επιτρέψετε να αφήσω αφώτιστες πτυχές αυτού του έργου!


Πηγή μου σ'ευχαριστώ από καρδιάς για την άμεση αποδοχή σου στο κάλεσμά μου γι’αυτή τη συνέντευξη. Σου εύχομαι ο "Πόνος όλου του κόσμου",να αγαπηθεί από το κοινό,έτσι,όπως του αξίζει.

Και εγώ σε ευχαριστώ Γιάννη μου ,από καρδιάς για την όμορφη συνέντευξη.
Να ευχηθώ καλή ραδιοφωνική χρονιά στο Lαvita radio και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους ανθρώπους, που στηρίζουν αυτήν την εξαιρετική πρωτοβουλία, που πήρες.
Μια πρωτοβουλία που όλοι καλλιτέχνες, δημιουργοί και κοινό, που ξέρει να ακούει, έχουμε ανάγκη, για να παλέψουμε τα δύσκολα.

Γιάννης Ταμπάκης

Οταν ένας καλλιτέχνης ,σαν τον Θέμη Ανδρεάδη,αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή του και να μοιραστεί πράγματα με το κοινό του,τότε ,και με αφορμή την μία και μοναδική εμφάνισή του στην ΡΟΤΑ,στις 21 Οκτωβρίου,νοιώθουμε ιδιαίτερα ευτυχείς ,για την άμεση αποδοχή του αγαπημένου μας καλλιτέχνη,στο αίτημα μας, να μας απαντήσει σε μια σειρά ερωτήσεων.


Κυρίες και Κύριοι....ο Θέμης Ανδρεάδης

Themis andreadhs3 520 b

Aγαπητε κε Ανδρεάδη,αφού σας ευχαριστήσω,για την άμεση αποδοχή,ώστε να γίνει πραγματικότητα αυτη η συνέντευξη,για λογαριασμό του www.lavitaradio.gr ,κι αφου σας δηλώσω ,ποσο μεγάλη είναι η τιμή,για τον Σταθμό και για μένα,προσωπικά,επιτρέψτε μου να ξεκινήσω τις ερωτήσεις μου,αναφορικά με την εμφάνισή σας στην Ρότα,στις 21 Οκτωβρίου.Κε Ανδρεάδη,στην Ρότα,θα επιχειρήσετε να μας θυμίσετε ή να μας προτείνετε? Να μας θυμίσετε αγαπημένες στιγμές της καριέρας σας ή να μας προτείνετε καινούργια πράγματα?

Και τα δύο. Θα κάνω μιά αναδρομή σε όλες τις επιτυχίες μου αλλά και παράλληλα θα παρουσιάσω απο τον τελευταίο δίσκο μου ''Το σώμα ξέρει'',ορισμένα τραγούδια.


Μετά από "Το Σώμα ξέρει",την δουλειά ,που κυκλοφορήσατε το 2013,ύστερα από,κοντά 27 χρόνια απουσίας,από τα καλλιτεχνικά δρώμενα,θα έλεγε κανείς,πως εχετε επιλέξει να μοιράζεστε με το κοινό σας,με τους ανθρώπους ,που σας αγάπησαν,αυτά που έχετε να δώσετε,σε όχι και τόσο τακτά διαστήματα.Είναι ,πλέον το περιβάλλον τέτοιο,ή ειναι καθαρά συνειδητή η επιλογή σας?

Είναι συνειδητή επιλογή. Οταν έχω κάτι να πώ, θα το πώ. Βέβαια η δισκογραφία πλέον είναι ανύπαρκτη και δυσχαιρένεται, απο την άποψη της παραγωγής, το υλικό να φτάσει στον ακροατή που τώρα με την επανάσταση της τεχνολογίας μπορεί να βρεί ότι θέλει σε ελάχιστο χρόνο και...τσάμπα.

andreadis passion theater 1


Και μιας και αναφέρθηκα στην μακρόχρονη απουσία σας απο τα καλλιτεχνικά δρώμενα,είχε να κάνει με κορεσμό ή με την ανάγκη αλλαγής ρότας,και εν πάσει περιπτώσει, γιατι τόσα πολλά χρόνια απουσίας?

Δεν είχα κάτι καινούγιο να πώ κι έτσι προτίμησα τον δρόμο της σιωπής.


Σε μια παλαιότερη συνεντευξή σας, κε Ανδρεάδη,είπατε,πως τα τραγούδια ,που σας έβαλαν στη καρδιά του Ελληνα ,την Δεκαετία του '70,τα σατιρικά τραγούδια σας,που όλοι αγαπήσαμε...είπατε ,λοιπόν,πως εσείς τα λέγατε σοβαρά.Κι αυτό είναι και η δική μου αίσθηση.Θεωρώ,πως μέσα από τους σατιρικούς-καυστικούς στίχους,του Γιάννη Λογοθέτη ,αλλά και του Γιάννη Κιουρτσόγλου,είπατε τις μεγαλύτερες αλήθειες για τον "κατήφορο" του Ελληνα,που ζούσε η ετοιμαζόταν να ζήσει μια πλαστή ευδαιμονία.Σκεφτήκατε ποτέ,πως μιλήσατε προφητικά,με τα τραγούδια σας?

Είναι αλήθεια. Εγώ σοβαρά τα έλεγα. Βέβαια είχα -και εξακολουθώ να έχω- ένα ιδιαίτερο τρόπο ερμηνείας και ίσως αυτός είναι ο λογος που χαρακτηρίστηκαν ως σατιρικά.Όχι δεν ήταν στο μυαλό μου πώς ερμηνεύω κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ''προφητικό'' Αυτό μόνο ο πανδαμάτωρ χρόνος μπορεί να το πετύχει.

andrr


Είμαστε στα 1974 και στα χέρια μου,βρίσκετα μια κασέτα.Πρόκειται για το "Κάτι άλλο μου θυμίζει".Ξεχωρίζω,τον "Ρήγα". Ενα καθαρα πολιτικό τραγούδι...ένα συγκλονιστικο τραγούδι,αφιερωμένο στον Ρήγα Φεραίο. Πολλά από τα τραγούδια σας,κε Ανδρεάδη,είχαν οσμή πολιτικού τραγουδιού,ακόμα και δύσκολα ανιχνευόμενη,πίσω απο την σατιρική ερμηνεία σας. Σήμερα,43 χρόνια μετά,πιστεύετε στην ανάγκη αναβίωσης του πολιτικού τραγουδιού?Αν ναι,υπάρχουν οι στιχουργοί,οι συνθέτες,οι ερμηνευτές για κάτι τέτοιο?Κι αν υπάρχουν,το κοινό είναι ετοιμο να το δεχτεί?

Οχι δεν πιστεύω στην ανάγκη της αναβίωσης του πολιτικού τραγουδιού. Το κοινό πλέον αδιαφορεί και η νεολαία τείνει να ρέπει προς το σαχλαμαρίστικο τραγούδι.

{youtube}e_zkRpU_ia8{/youtube}


Μετά από δεκάδες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές,αλλά και συμμετοχές ,ποια στιγμή της δισκογραφικής σας διαδρομής θα κρατούσατε,μόνιμα στις αποσκευές σας?

Θα κρατούσα μια ανεξάρτητη παραγωγή, δισκογραφική δουλειά, που φέρει τον τίτλο ''Σαν Ξαφνικό Ταξίδι'' με μουσική και ερμηνεία τόσον δικής μου όσον και της Σοφίας Μιχαηλίδη και Γιάννη Θωμόπουλου και στίχους Μάνου Ελευθερίου και Λαζ. Μπίκα. Είναι μιά στιγμή της δισκογραφικής καρίέρας μου, που ξεχωρίζω.


Σαραντατόσα χρόνια πίσω,στο στούντιο της COLUMBIA,ο μεγάλος Γιάννης Μαρκόπουλος,σας αναθέτει μαζί με την Λιλή Χριστοδούλου,να ερμηνεύσετε ένα τεράστιο τραγούδι..."Οχι δεν πρέπει να συναντηθούμε"....Και ηχογραφείται με την πρώτη...Κε Ανδρεάδη,πως νιώθετε ,αλήθεια,που τόσα χρόνια μετά,λίγοι γνωρίζουν,πως εσείς ερμηνεύσατε,το 1972 για πρώτη φορά και μάλιστα,μοναδικά,αυτό το υπέροχο τραγούδι?

Συμβαίνει αυτό. Μερικά τραγούδια τα επισκιάζουν οι επιτυχίες. Αυτό το τραγούδι, σε δίσκο 45άρι είχε απο την άλλη του πλευρά το ΄'Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν''...

{youtube}J1yQBL140dc{/youtube}


Ποια είναι η δύναμη του Ραδιοφώνου ,σήμερα,κε Ανδρεάδη ....πόσο ανοιχτές είναι οι πόρτες ή και τα παράθυρα του σημερινού Ελληνικού Ραδιοφώνου στους καλλιτέχνες και δη στους νεώτερους?

Το Ραδιόφωνο δεν έχει την δύναμη και την πρόσβαση στο κοινό, όπως μερικά χρόνια πρίν. Περνάει κι αυτό την κρίση του.


Το Διαδίκτυο ,τελικά,στέκεται αρωγός ή διώκτης της δημιουργίας στα σύγχρονα Ελληνικα μουσικά πράγματα?

Το διαδίκτυο, ταυτόχρονα ,μπορεί να προσφέρει τα πάντα στον τομέα της πληροφορίας και παράλληλα να σε ρίχνει στο χάος και να μη μπορείς να ξέρεις πώς να ξεφύγεις.


Αγαπητέ μου κε Ανδρεάδη,αφού σας ευχαριστήσω απο καρδιάς για την εξαιρετική συνομιλία μας κι αφού σας ευχηθώ ,όχι μόνο επιτυχία (κάτι,που το θεωρω δεδομένο) στην Ρότα ,στις 21 του Οκτώβρη,αλλά και να συνεχίσετε να μας ανοίγετε τη καρδιά και τη ψυχή σας μεσα απο τατραγούδια σας,επιτρέψτε μου μια τελευταια,προσωπικη ερώτηση...Ποιο τραγούδι σας,λατρεύει να ακούει να του το τραγουδάτε,ο μικρός πριγκηπάς σας,ο εγγονός σας?

Δεν του τραγουδάω δικά μου γνωστά τραγούδια. Αυτοσχεδιάζουμε και σκαρώνουμε δικά μας τραγουδάκια και διασκεδάζουμε πολύ!
Σας ευχαριστώ για την συνομιλία μας!


22310196 10210445504709059 7130706020597635869 n

Η συνέντευξη δόθηκε στον Γιάννη Ταμπάκη ,για λογαριασμο του www.lavitaradio.gr

 

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

Loading...