Ο Θοδωρής Κοτονιάς παρουσιάζει το καινούργιο του τραγούδι με τίτλο "Ο Θιός" με τη σύμπραξη του νέου συγκροτήματος "Έτερονήμισυ". Ο Θοδωρής Κοτονιάς έχοντας μακριά προϊστορία με τα Μακρινά Ξαδέρφια καθώς και τη μεγάλη επιτυχία με τα γνωστά σε όλους "Κλειδιά" συνεχίζει να είναι δημιουργικός και να έχει τη δική του ξεχωριστή γραφή έχοντας πάντα σαν πυξίδα την παραδοσιακή μας μουσική! Μαζί του το συγκρότημα "Έτερονήμισυ" που σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να παρουσιάσει εξαιρετικά δείγματα δουλειάς, ιδιαίτερα με το τελευταίο τους cd με τίτλο "ΈΤΕΡΟΝΗΜΙΣΥ" (Στα σύννεφα, Μαύρο πουκάμισο, Να 'ξερα πού κοιμάσαι).

Λίγα λόγια από τον Θοδωρή Κοτονιά για το νέο του τραγούδι

"Η ανάδρομη ιστορία μίας μαντινάδας..."

Την άνοιξη του 2017 σε ένα ταξίδι στην Κρήτη βρέθηκα ανάμεσα στο Ρέθυμνο και τα Χανιά, στη Γεωργιούπολη παίζοντας με δυο καλούς φίλους, τον Β. Παπαδάκη και τον Νάντη, ο οποίος και μου γνώρισε εκείνο το βράδυ τον Σήφη Σκουντριδάκη ή αλλιώς “Τσίπη”. Σμιλευτής πέτρας, γλύπτης, μαντιναδολόγος, ριμαδόρος, ποιητής, ζωγράφος, από τον Κουρνά Αποκορώνου Χανίων. Ένας Άνθρωπος, με καθαρή ματιά ως την καρδιά, που μου χάρισε με ευγένεια μία από τις πέτρες που είχε δώσει ''ζωή''. Ο “Τσίπης”, όταν γύρισα στον Πειραιά, μου έστειλε μια μαντινάδα, σαν παράσταση σμιλεμένη σε πέτρα. Μια εικόνα απόκοσμη και μεταφυσική από το καράβι του χωροχρόνου... «Τη μπουκαπόρτα τ' ουρανού άνοιξε ο Θιός για χάζι κι αποκρεμιέται και θωρεί τον κόσμο του που αλλάζει...» και ''σκάλισε'' κάτι μέσα μου και βάλθηκα να σκαρφαλώσω με θαυμασμό και δέος με άλλες δύο στροφές, με κίνδυνο να ''πέσω'' από τη μπουκαπόρτα... Όταν το έντυσα με μουσική και στριφογύριζε στο μυαλό μου, είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά ένα άλλο βράδυ τον Κώστα Ανετάκη και τη φωτεινή του παρέα, τους «Έτερονήμισυ», εξαιρετικοί μουσικοί, με δημιουργική διάθεση και οι μισοί σχεδόν, Κρητικοί! Τους προσκάλεσα, λοιπόν, να ηχογραφήσουμε ζωντανά στο στούντιο το συγκεκριμένο τραγούδι. Ανταποκρίθηκαν με χαρά και τους ευχαριστώ θερμά για αυτό.

Έτσι πήρε μορφή και ζωή ο ''Θιός'', με τη βοήθεια πάντα, του μουσικού χειρούργου Νίκου Παπαδόπουλου στο Soundflakes Recording Studios. Ευχαριστώ τον Σήφη Σκουντριδάκη για την τιμή και τη χαρά και τους "Έτερονήμισυ" για τη σύμπραξη !

{youtube}6pKnjlFbWEM&t=38s{/youtube}

Η Αναστασία Μουτσάτσου, μετά από την πολυσυζητημένη παράσταση ΓΥΝΑΙΚΕΣ και την κυκλοφορία του ομότιτλου single, επανέρχεται με ένα νέο κομμάτι γραμμένο εξ ολοκλήρου από την Χάρη Τσεκούρα.
Τίτλος του…… Νυχτερινά Πουλιά.
Μια όμορφη, αισθαντικά ερμηνευμένη από την Αναστασία μπαλάντα, ένας ύμνος στη μοναχικότητα, για κείνους που έζησαν γκρεμό αλλά δε λύγισαν και τράβηξαν μπροστά…..
Ένα κομμάτι εσωτερικής αναζήτησης και περισυλλογής που μας ωθεί να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και να πετάμε ψηλά.

Κάτι πουλιά νυχτερινά τη μέρα δεν πετάνε
Σαν ξημερώσει χάνονται σε τόπο μυστικό
Όταν βραδιάζει έρχονται εδώ και τραγουδάνε
Γι αυτούς που ζήσανε γκρεμό και δεν το μαρτυράνε

Σε μένα μοιάζουν τα πουλιά που τραγουδούν τα βράδια
ψυχές που χτίζουνε φωλιά σ' απόκρημνα φαράγγια
Σε μένα μοιάζουν τα πουλιά

Κάτι πουλιά νυχτερινά ξεβάφουν τα φτερά τους
χρόνια κρυμμένα βάλσαμο κερνάνε τους τρελούς
Πάντα που ονειρεύονται αλλού πως ταξιδεύουν
μακριά απ' τα σύνορα του νου και με θεριά παλεύουν  

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο εξαιρετικός σολίστας Μανώλης Ανδρουλιδάκης, ο οποίος στο συγκεκριμένο τραγούδι παίζει επίσης Κιθάρες, Μαντολίνο, Μπουζούκι, Πιάνο και Μπάσο.
Στο βιολί είναι ο Κυριάκος Γκουβέντας.

Η Ηχογράφηση, μίξη και το mastering έγιναν στο Top Floor Studio του Πάνου Τσεκούρα.
Το εικαστικό του εξωφύλλου φιλοτέχνησε η Χάρις Τσεκούρα. Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Kalma Design.

«Νυχτερινά Πουλιά», το νέο τραγούδι της Αναστασίας Μουτσάτσου κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την MLK

{youtube}IhXyITEN-ac{/youtube}

Ήταν Δεκέμβριος του 1984, νομίζω 3 του μήνα, όταν πέρασα την Πύλη του Στρατοπέδου ΚΕΕΜ της Σπάρτης, για να υπηρετήσω τη θητεία μου.
Ταξίδεψα βράδυ με το τρένο, με είχε πάει ο πατέρας μου στο Σταθμό Λαρίσης θυμάμαι. Φτάνοντας στην Σπάρτη τα ξημερώματα, ήταν βέβαια κι άλλοι που πήγαιναν εκεί, όλοι μαζί κατεβήκαμε, πήγαμε σε κοντινό καφέ που ήταν ανοιχτό, καθήσαμε, γελάσαμε, τα είπαμε. Έτσι κι αλλιώς μας περίμεναν δυο χρόνια "στο χακί".
Κατά το μεσημέρι πήγαμε, υπάρχε λεωφορείο που πήγαινε στο ΚΕΕΜ από το κέντρο της πόλης. Αφού περάσαμε την Πύλη, μάθαμε ότι θα καταταγούμε στο 2ο Τάγμα, Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσύλλεκτων – ΚΕΝ, όπου διεξάγεται η εκπαίδευση των νεοσύλλεκτων του Σώματος.
Περάσαμε από το γιατρό, από την "μπουτίκ" να ντυθούμε, από τον κουρέα όσοι έπρεπε. Η είσοδος των νεοσυλλέκτων έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί με τη δύση του ηλίου της συγκεκριμένης μέρας. Μια και ήταν Δεκέμβρης, καταλαβαίνετε ότι η δύση ήταν κατά τις πεντέμιση. Εκείνη την ώρα περίπου, το φως της ημέρας άρχισε να χάνεται, η μεγαλοπρέπεια του στρατοπέδου τυλίχτηκε σε φώτα προβολέων, οι νεοσύλλεκτοι κοίταζαν με δέος πια. Ώσπου από το βάθος του δρόμου, εμφανίστηκαν φώτα δυνατά, από επερχόμενο αυτοκίνητο. Σταμάτησε μπροστά στην Πύλη μια λιμουζίνα της εποχής, άνοιξε η πίσω πόρτα και βγήκε κάποιος με κελεμπία. Οι μυημένοι φώναξαν, "ο Τζίμης...".
Κοιταχτήκαμε και αρχίσαμε να κρυφογελάμε, επαναλαμβάνω οι μυημένοι. Οι υπόλοιποι κοίταζαν ανήμποροι να αντιδράσουν στο θέαμα. Σε αυτούς ανήκε και ένα ανερχόμενο αστέρι του ελληνικού ποδοσφαίου τότε, ο Κυριάκος ο Μπιμπισίδης, ο οποίος μόλις είχε ξεκινήσει την καριέρα του στον Άρη σαν σέντερ φορ. Ήταν από τους πρώτους που γνώρισα και συνδέθηκα στο στρατόπεδο, βλέπετε ήμουν γνώστης των τεκταινομένων στα γήπεδα και μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο, ο Κυριάκος βρήκε άνθρωπο να τα λέει.
Με ρωτάει ο Κυριάκος, "ρε Κώστα, τι είναι αυτός;". Του λέω, "φίλε, από Μουσικές Ταξιαρχίες έχεις γνώση;". Μου γνέφει το κεφάλι αρνητικά και συνεχίζει να κοιτάει. Τη χρονιά εκείνη ο Τζίμης και οι Μουσικές Ταξιαρχίες είχαν βγάλει το "Αν Η Γιαγιά Μου Είχε Ρουλεμάν", με το "Γ..... γιατί χανόμαστε", το "Γιαγιά πατίνι" (φωνητικά έκανε η Μαντώ) κλπ.
Δε θα μακρυγορήσω, απλά να πω ότι την ίδια μέρα έφυγε με εκ νέου αναβολή ή οριστική αποστράτευση. Όμως μας μάζεψε σε μια γωνιά και λέει "σας λυπάμαι μαλάκες, θα σας λυπάμαι τα δύο επόμενα χρόνια, ειδικά εσάς που βλέπω τώρα τα πρόσωπά σας. Και θα σας λυπάμαι όσο ζω γιατί γνώρισα σήμερα μερικούς στυλοβάτες του συστήματος". Είπε και το άλλο, "ξέρω ότι οι μισοί δε με ξέρετε και όσοι με ξέρετε δε με χωνεύετε ή θέλετε να με γ.....ετε γιατί έχω το θάρρος να λέω αυτά που πιστεύω. Και για αυτά που πιστεύω τα επόμενα χρόνια θα πληρωθώ πολλά λεφτά κι εσείς θα με χειροκροτάτε και θα με μιμείστε. Αλλά δε με νοιάζει αυτό, μέχρι να πεθάνω θα είμαι πρώτη γραμμή, αυτό να θυμάστε, γεια και χαρά σας παιδάκια με τα χακί τα κωλ...κια".
Τι κι αν πέρασαν 33 χρόνια από τότε, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σκοπό στη ζωή τους και τον υποστηρίζουν σαν σκοπό ζωής, αλλιώς δεν έχει αξία η ατάκα "μέχρι να πεθάνω". Δεν έχει σημασία αν το "Ερωτικό" του Πανούση παραήταν προσβλητικό για την Ορθοδοξία, στην πραγματικότητα έλεγε όσα έχει πει από μέσα του ένας καψούρης αγανακτισμένος, ένας δειλός που θέλει το ταίρι του, που το βρήκε από άλλη "τάξη". Ποια είναι η υποκρισία μας και γιατί όσα λέμε μέσα μας δεν κατακρίνονται το ίδιο. Βεβαίως οι μέρες αυτές θα γίνουν μέρες "Δούρειου Ήχου", όλοι κάτι θα πουν, φίλοι και εχθροί. Μένω με αυτό που υποσχέθηκε ο Πανούσης και το άκουσα με τα αφτιά μου, "... μέχρι να πεθάνω θα είμαι πρώτη γραμμή". Το υποσχέθηκε και το έκανε... Και μάρτυς μου εγώ...

Κώστας Προβατάς

Η Spider Music σας παρουσιάζει το καινούργιο τραγούδι του Νίκου Ξαρχάκου με τίτλο “Το παλικάρι της νεράιδας"

Μετά την κυκλοφορία του EP με τίτλο "Δρόμος", ο Νίκος Ξαρχάκος επανέρχεται μ'ένα τραγούδι διαφορετικό, σύγχρονο που έρχεται να μας ανεβάσει και να μας θυμήσει πως ο έρωτας δε διαπραγματεύεται. Η εναλλαγή συναισθημάτων, η "κόντρα" με τον ίδιο μας τον εαυτό σε περίοπτη θέση. Το ύφος που θυμίζει δημοτικό τραγούδι είναι έντονα πλαισιωμένο με ροκ στοιχεία ενώ η μελωδική φωνή του Νίκου Ξαρχάκου σε συνδυασμό με την μουσική και τους στίχους που υπογράφει ο ίδιος μας ταξιδεύουν μαζί του στις εικόνες που μας δημιουργεί.

Ο Νίκος Ξαρχάκος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Γράφει ο ίδιος τους στίχους και τη μουσική δηλώνοντάς μας πως η νέα γενιά δημιουργών είναι παρών.

Στο βιογραφικό του έχουν καταγραφεί εμφανίσεις σε δεκάδες μικρούς και υπόγειους χώρους, συμμετείχε στη μουσικοθεατρική ομάδα «Ξου Κακά» καθώς και στην παράσταση της Λίνας Νικολακοπούλου «Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου». Το 2013, μας παρουσίασε την πρώτη του, ανεξάρτητη, δισκογραφική δουλειά με τ'όνομα " Σα μικρό παιδί ". Το Δεκέμβρη του 2015 το τραγούδι του "Παλιάτσος και τρελός" συμπεριλήφθηκε στη συλλογή της Final Touch "Το νέο ελληνικό ροκ".

Στις συνεργασίες του καταγράφουμε αυτές με τον τραγουδιστή Δημήτρη Μήλα και τον στιχουργό-ποιητή Βασίλη Σιοκορέλη αλλά ως πιο αξιοσημείωτη αυτή με τον Βασίλη Καρρά με τη συμμετοχή του τραγουδιού του "Μια ώρα αρχύτερα"

στο δίσκο "Απ'το Βορρά μέχρι το Νότο".

Το 2017 κυκλοφορεί από την Spider Music το EP του με τίτλο Δρόμος, όπου περιέχει το ομότιτλο τραγούδι καθώς και το "Εγώ μ'εσένα" και "Κρυφτό στα κύματα" σε μουσική σύνθεση και στίχους του ίδιου.

Το τραγούδι "το παλικάρι της νεράιδας" κυκλοφορεί digital από την Spider Music και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.

{youtube}2zPYsz6N590{/youtube}