Η Λίνα Νικολακοπούλου στα 36 χρόνια παρουσία της στο ελληνικό τραγούδι κόμισε έναν απόλυτα προσωπικό λόγο και οδήγησε την ελληνική στιχουργική σε νέα μονοπάτια. Με έναν τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο, μπαίνει στον χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο.
Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους (παλιότερους και νεότερους) συνθέτες και τραγουδιστές.
Και δεν είναι μόνο η στιχουργία. Με συνεχή και δυναμική δραστηριότητα διοργανώνει παραστάσεις, συναυλίες, θεάματα για παιδιά, συναντήσεις με καλεσμένους από διαφορετικούς τομείς (λογοτέχνες, επιστήμονες κ.λ.π.), ποιητικές βραδιές...
Στο νέο τεύχος του Μετρονόμου παρουσιάζεται ένα μεγάλο αφιέρωμα στη στιχουργό που άλλαξε το τοπίο του λόγου στο τραγούδι.

Περιεχόμενα

Λίνα Νικολακοπούλου. Εφ’ όλης της ύλης, συνέντευξη στους Γιάννη Κολλιάκο και Κώστα Αγοραστό
Λάκης Παπαστάθης: Η Λίνα στο ξεκίνημα - Tα χρόνια της Cinetic
Σταύρος Καρτσωνάκης: Κραουνάκης - Νικολακοπούλου
Σταύρος Καρτσωνάκης: Οι συνεργασίες της Λίνας
Σπύρος Αραβανής: Το «άγριο μέλι» της Λίνας Νικολακοπούλου
Σταμάτης Κραουνάκης: Ποιήτρια του καιρού μας και πέρα απ’ τον καιρό μας
Μανόλης Παντελιδάκης: Φωτεινό πλάσμα
Κώστας Γεωργουσόπουλος: Ο νέος μας λυρισμός
Γιώργος Κουρουπός: Στις Τρωάδες
Θάνος Μικρούτσικος: Ακούμπησε το βάθος των πραγμάτων
Δημήτρης Παπαδημητρίου: Ξεχώρισε για το ταλέντο της στην επιγραμματικότητα
Μαριανίνα Κριεζή: Αγαπημένη μου Λίνα
Μισέλ Φάις: Εξ αδιαιρέτου, Κανονικά, Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ
Αντρέας Ντούσκας: Οι φωταγωγημένες νύχτες της Λίνας
Γιάννης Κολλιάκος: Το αγόρι με το ποδήλατο συναντά το κορίτσι με τα κοκκάλινα γυαλιά
Απόστολος Ρίζος: Μια βραδιά σε μια μικρή μουσική σκηνή με τη Λίνα
Για τη Λίνα
Πέτρος Παράσχης: Συμπυκνωμένη μου ζωή με τι να σ΄ αραιώσω
Μάρω Δούκα: Σκέψεις σπαράγματα για τη Λίνα
Κώστας Αγοραστός: Τα λόγια της ανάμεσα στη ζωή του
***
Δημήτρης Χορν. H αγάπη του στην ποίηση
Πίσω απ’ τα όργανα: Βασίλης Δρογκάρης
Η Λίνα Νικολακοπούλου στα 36 χρόνια παρουσία της στο ελληνικό τραγούδι κόμισε έναν απόλυτα προσωπικό λόγο και οδήγησε την ελληνική στιχουργική σε νέα μονοπάτια. Με έναν τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο, μπαίνει στον χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο.
Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους (παλιότερους και νεότερους) συνθέτες και τραγουδιστές.
Και δεν είναι μόνο η στιχουργία. Με συνεχή και δυναμική δραστηριότητα διοργανώνει παραστάσεις, συναυλίες, θεάματα για παιδιά, συναντήσεις με καλεσμένους από διαφορετικούς τομείς (λογοτέχνες, επιστήμονες κ.λ.π.), ποιητικές βραδιές...
Στο νέο τεύχος του Μετρονόμου παρουσιάζεται ένα μεγάλο αφιέρωμα στη στιχουργό που άλλαξε το τοπίο του λόγου στο τραγούδι.

Περιεχόμενα

Λίνα Νικολακοπούλου. Εφ’ όλης της ύλης, συνέντευξη στους Γιάννη Κολλιάκο και Κώστα Αγοραστό
Λάκης Παπαστάθης: Η Λίνα στο ξεκίνημα - Tα χρόνια της Cinetic
Σταύρος Καρτσωνάκης: Κραουνάκης - Νικολακοπούλου
Σταύρος Καρτσωνάκης: Οι συνεργασίες της Λίνας
Σπύρος Αραβανής: Το «άγριο μέλι» της Λίνας Νικολακοπούλου
Σταμάτης Κραουνάκης: Ποιήτρια του καιρού μας και πέρα απ’ τον καιρό μας
Μανόλης Παντελιδάκης: Φωτεινό πλάσμα
Κώστας Γεωργουσόπουλος: Ο νέος μας λυρισμός
Γιώργος Κουρουπός: Στις Τρωάδες
Θάνος Μικρούτσικος: Ακούμπησε το βάθος των πραγμάτων
Δημήτρης Παπαδημητρίου: Ξεχώρισε για το ταλέντο της στην επιγραμματικότητα
Μαριανίνα Κριεζή: Αγαπημένη μου Λίνα
Μισέλ Φάις: Εξ αδιαιρέτου, Κανονικά, Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ
Αντρέας Ντούσκας: Οι φωταγωγημένες νύχτες της Λίνας
Γιάννης Κολλιάκος: Το αγόρι με το ποδήλατο συναντά το κορίτσι με τα κοκκάλινα γυαλιά
Απόστολος Ρίζος: Μια βραδιά σε μια μικρή μουσική σκηνή με τη Λίνα
Για τη Λίνα
Πέτρος Παράσχης: Συμπυκνωμένη μου ζωή με τι να σ΄ αραιώσω
Μάρω Δούκα: Σκέψεις σπαράγματα για τη Λίνα
Κώστας Αγοραστός: Τα λόγια της ανάμεσα στη ζωή του
***
Δημήτρης Χορν. H αγάπη του στην ποίηση
Πίσω απ’ τα όργανα: Βασίλης Δρογκάρης

Η Spider Music σας παρουσιάζει το καινούργιο τραγούδι του Νίκου Ξαρχάκου με τίτλο “Το παλικάρι της νεράιδας"

Μετά την κυκλοφορία του EP με τίτλο "Δρόμος", ο Νίκος Ξαρχάκος επανέρχεται μ'ένα τραγούδι διαφορετικό, σύγχρονο που έρχεται να μας ανεβάσει και να μας θυμήσει πως ο έρωτας δε διαπραγματεύεται. Η εναλλαγή συναισθημάτων, η "κόντρα" με τον ίδιο μας τον εαυτό σε περίοπτη θέση. Το ύφος που θυμίζει δημοτικό τραγούδι είναι έντονα πλαισιωμένο με ροκ στοιχεία ενώ η μελωδική φωνή του Νίκου Ξαρχάκου σε συνδυασμό με την μουσική και τους στίχους που υπογράφει ο ίδιος μας ταξιδεύουν μαζί του στις εικόνες που μας δημιουργεί.

Ο Νίκος Ξαρχάκος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Γράφει ο ίδιος τους στίχους και τη μουσική δηλώνοντάς μας πως η νέα γενιά δημιουργών είναι παρών.

Στο βιογραφικό του έχουν καταγραφεί εμφανίσεις σε δεκάδες μικρούς και υπόγειους χώρους, συμμετείχε στη μουσικοθεατρική ομάδα «Ξου Κακά» καθώς και στην παράσταση της Λίνας Νικολακοπούλου «Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου». Το 2013, μας παρουσίασε την πρώτη του, ανεξάρτητη, δισκογραφική δουλειά με τ'όνομα " Σα μικρό παιδί ". Το Δεκέμβρη του 2015 το τραγούδι του "Παλιάτσος και τρελός" συμπεριλήφθηκε στη συλλογή της Final Touch "Το νέο ελληνικό ροκ".

Στις συνεργασίες του καταγράφουμε αυτές με τον τραγουδιστή Δημήτρη Μήλα και τον στιχουργό-ποιητή Βασίλη Σιοκορέλη αλλά ως πιο αξιοσημείωτη αυτή με τον Βασίλη Καρρά με τη συμμετοχή του τραγουδιού του "Μια ώρα αρχύτερα"

στο δίσκο "Απ'το Βορρά μέχρι το Νότο".

Το 2017 κυκλοφορεί από την Spider Music το EP του με τίτλο Δρόμος, όπου περιέχει το ομότιτλο τραγούδι καθώς και το "Εγώ μ'εσένα" και "Κρυφτό στα κύματα" σε μουσική σύνθεση και στίχους του ίδιου.

Το τραγούδι "το παλικάρι της νεράιδας" κυκλοφορεί digital από την Spider Music και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.

{youtube}2zPYsz6N590{/youtube}

"και τα τραγούδια λόγια είναι

τα λένε οι πικραμένοι,

πάσχουν να βγάλουν το πικρό,

μα το πικρό δεν βγαίνει..."

Κυρίες και Κύριοι,η μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Τραγουδιού,η κα Κλειώ Δενάρδου,ερμηνεύει με ,πραγματικά,μοναδικό τρόπο,μια εξαίσια σύνθεση του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη.

"ΤΟ ΠΙΚΡΟ"

Ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης,ένας από εκέινους τους εργάτες της μουσικής,που κρατούν ζωντανή την ελπίδα για το σύγχρονο Ελληνικό τραγούδι, στα πλαίσια της πολυαναμενόμενης ,πρώτης,προσωπικής δισκογραφικής του δουλειάς,συλλέγει στίχους από Δημοτικά τραγούδια και τα ντύνει με εξαίσια μουσική....

Και κάπου εκεί έρχεται η μεγάλη Κλειώ Δενάρδου και συγκλονίζει με την ερμηνεία της...

"ΤΟ ΠΙΚΡΟ"

Δεν ξέρω .αν ο συνθέτης δημιούργησε, έχοντας ήδη την Κλειώ Δενάρδου στο μυαλό του,ή η μεγάλη ερμηνεύτρια,ακολούθησε τα βήματα του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη....Το αποτέλεσμα,έτσι κι αλλιώς είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!!

"ΤΟ ΠΙΚΡΟ"

Στην ηχογράφηση του τραγουδιού-κόσμημα,συμμετέχουν ,κάποιοι από την αφρόκρεμα των εν ενεργεία Ελλήνων μουσικών....

Σημειώστε ονόματα:

πιάνο: Νεοκλής Νεοφυτίδης
ηλεκτρική κθάρα: Παντελής Ντζιάλας
ορχήστρα εγχόρδων, φλάουτο: Κατερίνα Τεπελένα
κοντραμπάσο: Θεόδωρος Κουέλης
τύμπανα: Νίκος Παπαβρανούσης
φωνητικά: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης, Έφη Ζαϊτίδου

Εν αναμονή της ολοκληρωμένης δουλειάς του συνθέτη....ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}Rd5a4M_Jg3U{/youtube}

Ενα από τα στοιχεία,που καθορίζουν την διαχρονικότητα ή μη ενός τραγουδιού,είναι σίγουρα ,τα συναισθήματα που σου γεννιούνται,όταν ακούς σε βάθος χρόνου το συγκεκριμένο τραγούδι...

Ενα ,αλλο στοιχείο,είναι το κατά πόσο μια επανεκτέλεση ενός αγαπημένου τραγουδιού και μάλιστα από τον ίδιο τον δημιουργό του,σου δημιουργεί την ανάγκη να το ακούσεις ξανα και ξανά . Καμιά φορά ,μάλιστα,να αποτυπώνεται μέσα σου σαν ένα ολόφρεσκο τραγούδι...

Κάτι τέτοιο συνέβη στον γράφοντα,στο άκουσμα της νέας εκτέλεσης του πολυαγαπημένου "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ",σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη ,μουσική κι ερμηνεία Λευτέρη Μέρου.

Ενός τραγουδιού,από το 2007 και τον δίσκο του Λευτέρη Μέρου "Ταράζεις τα νερά",που αγαπήθηκε πολυ.

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός,στα πλαίσια των ηχογραφήσεων της νέας δισκογραφικής του δουλειάς "ΘΕΑΤΗΣ",μπήκε στο studio και με την συνδρομή στο πιάνο, του εξαιρετικού Χρήστου Τόλη,και μας χάρισε μια νέα,υπέροχη διάσταση του πολυαγαπημένου τραγουδιού,ξανατοποθετώντας το ,ακόμα πιο βαθιά στην καρδιά μας...

Αναμένοντας την ολοκληρωμένη δουλειά....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΛΕΥΤΕΡΗ!!!

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}aS4RfoBDc_A{/youtube}

Εκ προοιμίου δηλώνω ένα χρόνο σοφότερη και ωριμότερη και όχι μεγαλύτερη…

Ένας ακόμα χρόνος μπροστά στην πόρτα μας ξεχειλίζει τη δεξαμενή των προσδοκιών μας.
Φορτώνουμε πάνω του ελπίδες και όνειρα και περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη να μας φέρει τα δώρα μας.
Οι τελευταίες μέρες του Χρόνου που φεύγει όμως είναι πάντα μέρες απολογισμού για όλα ζήσαμε στην διάρκειά του…. Και όπως κάθε χρόνος που φεύγει κάτι μας αφήνει και κάτι μας μαθαίνει … Κάνοντας και εγώ έναν απολογισμό είδα πως έμαθα αρκετά μέχρι σήμερα από κάθε χρόνο που πέρασε όπως και όλοι μας …
Έμαθα πως . . .
ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Έμαθα -
ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι άξιος να αγαπηθείς. Τα υπόλοιπα επαφύονται σ” αυτόν.

Έμαθα -
ότι ανεξαρτήτως πόσο καλός φίλος είναι κάποιος, κάποιες φορές θα σε πληγώσει, και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρήσεις ακόμα κι αν δεν ξεχάσεις ....

Έμαθα -
ότι δεν έχει σημασία τι έχεις στη ζωή σου, αυτό που μετράει είναι ποιους έχεις στη ζωή σου.

Έμαθα -
ότι δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφεις μια συγγνώμη με μία δικαιολογία.

Έμαθα -
ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου, με ότι καλύτερο μπορούν οι άλλοι να κάνουν.

Έμαθα-
ότι αρκεί μια στιγμή για να κάνεις κάτι που θα σε στενοχωρεί όλη σου τη ζωή.

Έμαθα-
ότι χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνεις αυτός που θέλεις να είσαι.

Έμαθα-
ότι θα πρέπει πάντα να αποχωρίζεσαι τα αγαπημένα πρόσωπα με λόγια αγάπης. Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που τα βλέπεις.

Έμαθα-
ότι είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που κάνουμε, δεν έχει σημασία το πώς αισθανόμαστε για αυτό που κάνουμε.

Έμαθα-
ότι είτε μπορείς να ελέγχεις τη συμπεριφορά σου είτε θα σ” ελέγχει αυτή.

Έμαθα-
ότι ανεξάρτητα από το πόσο θερμή είναι μια σχέση στην αρχή, το πάθος εξασθενίζει και πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο να πάρει τη θέση του.

Έμαθα-
ότι ήρωες είναι αυτοί που κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, όταν χρειάζεται να γίνει, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.

Έμαθα-
ότι τα χρήματα είναι ένας άθλιος τρόπος να αξιολογείς την ζωή σου.

Έμαθα-
ότι μερικές φορές οι άνθρωποι που περιμένεις να σε κλωτσήσουν όταν είσαι στα κάτω σου, είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να πάρεις τα πάνω σου.

Έμαθα-
ότι όταν είμαι θυμωμένος έχω το δικαίωμα να το δείχνω, αλλά αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα να γίνομαι σκληρός με τους άλλους.

Έμαθα-
ότι η αληθινή φιλία διατηρείται ακόμα και όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το ίδιο ισχύει και για την αληθινή αγάπη.

Έμαθα-
ότι μόνο και μόνο επειδή κάποιος δεν σε αγαπάει με τον τρόπο που θέλεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει όσο περισσότερο μπορεί.

Έμαθα-
ότι η ωριμότητα σχετίζεται περισσότερο με τις εμπειρίες που είχες καθώς και από τι έχεις μάθει από αυτές, και λιγότερο από το πόσα γενέθλια γιόρτασες.

Έμαθα-
ότι δεν πρέπει ποτέ να λες σ” ένα παιδί ότι τα όνειρά του είναι εξωπραγματικά. Τι τραγωδία θα ήταν αν σε πίστευε;

Έμαθα-
ότι δεν είναι πάντα αρκετό να σε συγχωρέσουν οι άλλοι. Αρκετές φορές πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Έμαθα-
ότι δεν έχει σημασία πόσο άσχημα ράγισε η καρδιά σου, η ζωή δεν σταματά για να ξεπεράσεις τη θλίψη σου.

Έμαθα-
ότι οι περιστάσεις και οι συνθήκες μπορεί να έχουν επηρεάσει το ποιοι είμαστε, όμως είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που έχουμε γίνει.

Έμαθα-
ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

Έμαθα-
ότι μόνο και μόνο επειδή δύο άτομα μαλώνουν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο. Ισχύει και το αντίθετο, επειδή δεν μαλώνουν δεν σημαίνει ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο.

Έμαθα-
ότι δεν πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να μάθουμε ένα μυστικό. Θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας για πάντα.

Έμαθα-
ότι δύο άνθρωποι μπορούν να κοιτούν ακριβώς το ίδιο πράγμα και να βλέπουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έμαθα-
ότι τα διαπιστευτήρια στον τοίχο, δεν σε κάνουν αξιοπρεπή άνθρωπο.

Έμαθα-
ότι οι άλλοι θα ξεχάσουν τι τους είπες, θα ξεχάσουν τι τους έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πώς τους έκανες να αισθάνονται.

ΜΠΡΑΒΟ σε όλους αυτούς, που είχαν τη δύναμη να αναδείξουν τα συναισθήματα και τις προθέσεις τους, ισχυροποιώντας τα θέλω τους, από τα πρέπει.
ΚΡΙΜΑ σε εκείνους, που οι όποιες φοβίες και οι ευθύνες, τους αναγκάζουν να αναδιπλώνονται και να οπισθοδρομούν, χάνοντας τον προσανατολισμό τους και τη γοητεία της πορείας του ταξιδιού… με προορισμό τα όνειρά τους και στόχο την απόλαυση της εμπειρίας!
Το Νέο Έτος έφτασε . Πριν γίνει παρελθόν ας μην ξεχνάμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ούτε τα καλά – ούτε τα άσχημα....
Απλά, για να βρεθεί ο δρόμος, χρειάζεται περισσότερο χρόνος και τρόπος παρά κόπος. Χρειάζεται να έχουμε πάντα γενναιότητα και να ζούμε δημιουργικά.
Εν Κατακλείδι
Εύχομαι την χρόνια αυτή να γίνουμε πιο ανθρώπινοι και να μείνουμε έτσι όλα τα χρόνια που θα έρθουν . Η χρονιά που έρχεται να φέρει πιο κοντά όλους μας στις επιθυμίες μας..
Όμορφες , γλυκές και ζεστές στιγμές στο παρόν ... ! Χρόνια Καλά, Υγεία, Αγάπη, Ειρήνη, Σεβασμό στους ανθρώπους και στο περιβάλλον . Να φέρει Το καλύτερο μέλλον από το χειρότερο παρελθόν ...και 2018 λόγους για να βρούμε την χαμένη πίστη και εμπιστοσύνη μας
φέτος ας γίνουμε εμείς ο Άγιος Βασίλης για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Καλά και Δημιουργική Χρονιά με υγεία και χαρά για όλους !!!

Ντέπη Στενού
Για το LavitaRadio.gr

Η εκπομπή αυτή γεννήθηκε απ' τη μεγάλη αγάπη μου για τη νύχτα,τα παραμύθια και τη ζωή.

Και μέσα στην αγκαλιά της μουσικής γεννιέται,αναπνέει και μοιράζεται σε όποιον τη συντροφεύει.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού της 11ης Δεκεμβρίου , του παιδιού που είναι έτσι και αλλιώς το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μας αυτές τις μέρες της καταναγκαστικής χαράς και της υποχρεωτικής αλληλεγγύης, του εορταστικού κλίματος που διανύουμε .
Εκ προοιμίου….
αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η παιδική ηλικία συνιστά ένα από τα σημαντικότερα στάδια διάπλασης της προσωπικότητας του ανθρώπου, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την ασφαλή διαβίωση και την προστασία από κάθε μορφή κακομεταχείρισης και εκμετάλλευσης εις βάρος των παιδιών.
Όπως προκύπτει από την ιστορική διερεύνηση των δικαιωμάτων του παιδιού ο τρόπος που συλλαμβάνεται η παιδική ηλικία έχει άμεση συνάρτηση με την απόδοση δικαιωμάτων. Ως αποτέλεσμα υπήρξε τελευταία η ανάπτυξη μιας διαφορετικής σε σχέση με το παρελθόν σύλληψης της παιδικής ηλικίας, σε συνδυασμό με την αναγνώριση της επίσημης κρατικής εξουσίας ως του μοναδικού εγγυητή των δικαιωμάτων (προστασίας) των παιδιών, που οδήγησε στη θεσμοθέτησή τους.
Ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα η διεθνής κοινότητα άρχισε να επιδεικνύει έντονο ενδιαφέρον για την προστασία των παιδιών και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σε νομικώς δεσμευτικά κείμενα.
Τα πρώιμα θεσμικά κείμενα για τα δικαιώματα του παιδιού το αντιμετωπίζουν ως παθητικό αντικείμενο προστασίας και όχι ως αυτόνομο υποκείμενο δικαιωμάτων. Αντίθετα, η σύγχρονη εξέλιξη των δικαιωμάτων του παιδιού θέτει στο επίκεντρο την έννοια της αυτονομίας. Ωστόσο, η περαιτέρω εξέλιξη των δικαιωμάτων του παιδιού σε θεωρητικό επίπεδο έχει περιέλθει σε στασιμότητα.
Τον Σεπτέμβριο του 1924,η Κοινωνία των Εθνών υιοθετεί για πρώτη φορά τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού (γνωστή και ως Διακήρυξη της Γενεύης), η οποία συνιστά την πρώτη διεθνή συνθήκη για τα δικαιώματα των παιδιών. Ωστόσο, η έλευση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και οι τεράστιες απώλειες επεξέτειναν την ανάγκη ευρύτερης προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών.
Προς αυτή την κατεύθυνση, η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1948), στο άρθρο 25§2, ρητά ορίζει ότι «η μητρότητα και η παιδική ηλικία χρήζουν ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. Όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία».
Παρόμοιες διατάξεις συναντώνται σε πολλά διεθνή κείμενα (πχ διεθνές σύμφωνο για ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, αρ. 23-24, καθώς και διεθνές σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, αρ.10), τα οποία, ωστόσο, αποτυγχάνουν να θεσπίσουν ένα νομικά δεσμευτικό σύστημα κανόνων και επιβολής κυρώσεων σε κάθε περίπτωση παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων των παιδιών.
Ο στόχος αυτός τελικώς επετεύχθη το 1989 όταν ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, υιοθετώντας τη Διεθνή Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, υποσχέθηκε την ολοκληρωτική αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, και την ισότιμη μεταχείρισή τους από όλα τα συμβαλλόμενα μέρη. Η Σύμβαση αποτελεί το πλέον ολοκληρωμένο σύστημα προστασίας δικαιωμάτων του παιδιού, ενώ συνιστά την πιο ευρέως κυρωμένη διεθνή συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ιστορία. Η εν λόγω συνθήκη περιλαμβάνει έναν εκτενή κατάλογο δικαιωμάτων που επικεντρώνονται σε 8 βασικούς πυλώνες:

δικαίωμα στη ζωή
δικαίωμα στην εκπαίδευση
δικαίωμα στην υγεία
δικαίωμα στο φαγητό
δικαίωμα στο νερό
δικαίωμα στην ατομική και πολιτισμική ταυτότητα
δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, καθώς και
δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφή κακομεταχείρισης και εκμετάλλευσης.
Παράλληλα, η Διεθνής Σύμβαση συγκροτεί Ειδική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού, επιφορτισμένη με την άσκηση ελέγχου και εποπτείας στα συμβαλλόμενα κράτη σχετικά με την τήρηση των διατάξεων της σύμβασης, μέσω υποδείξεων και συστάσεων γενικής φύσης, Παρά το γεγονός ότι η Σύμβαση έθεσε τις βάσεις για την θέσπιση μέτρων, πρακτικών προγραμμάτων και υπηρεσιών που είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των ποσοστών της θνησιμότητας, του αναλφαβητισμού, αλλά και της παιδικής εκμετάλλευσης, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, ακόμα και σήμερα, οι προκλήσεις και οι ανισότητες παραμένουν αυξημένες.
Μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις που ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα είναι η μάστιγα της παιδικής εργασίας, που συνιστά την πιο έκδηλη μορφή καταπάτησης και παραβίασης του δικαιώματος στην ασφάλεια και προστασία από κάθε μορφής κακομεταχείριση και εκμετάλλευση. Ως παιδική εργασία ορίζεται κάθε δουλειά ή δραστηριότητα που είναι καταστροφική για την σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών, ενώ παράλληλα εμποδίζει τη σωστή ανάπτυξή τους και τη δυνατότητα μόρφωσης και πνευματικής ανέλιξης.
Σήμερα, πάνω από 168 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εργάζονται, ενώ πάνω από 85 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας, η Ασία και οι χώρες του Ειρηνικού συνιστούν περιοχές με ιδιαίτερα αυξημένα ποσοστά παιδικής εργασίας. Συγκεκριμένα, το 18,8% των παιδιών ηλικίας 5-14 ετών εργάζονται, ενώ η πρόοδος που σημειώνεται προς την κατεύθυνση της εξαφάνισης της παιδικής εκμετάλλευσης είναι πενιχρή, συγκριτικά με τις χώρες τις Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής.
Ως προς το θεσμικό μέρος, η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού δεν καταφέρνει ούτε σε θεωρητικό επίπεδο, ούτε σε πρακτικό να ενσωματώσει τη σύγχρονη εξέλιξη των δικαιωμάτων του παιδιού και να εναρμονιστεί με την υφιστάμενη κοινωνική πραγματικότητα. Με αποτέλεσμα την αποτυχία προάσπισης με συστηματικό και ορθολογικό τρόπο των δικαιωμάτων των παιδιών και στην Ελλάδα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την κάτω του μέσου όρου της Ε.Ε. ευημερία τους.
Ευημερία που ουσιαστικά σημαίνει :
* Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
* Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
* Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
* Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
* Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
* Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
* Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
* Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
* Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
* Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά.
Παρά το αυξημένο θεωρητικό υπόβαθρο λοιπόν , τα κατοχυρωμένα θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών σε διεθνές επίπεδο δεν βρίσκουν πρακτική εφαρμογή στις περισσότερες χώρες, όπου το παιδί αντιμετωπίζεται ακόμα ως μέσο αποκόμισης χρηματικού οφέλους.
Η διεθνής κοινότητα βρίσκεται για μια ακόμα φορά επιφορτισμένη με την ανάληψη ενεργούς δράσης για την πρακτική εναρμόνιση των κοινωνικών αντιλήψεων περί παιδικής εργασίας, και την παροχή ενός minimum επιπέδου ασφαλούς δράσης και ανάπτυξης των παιδιών. Η πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει είναι να τεθεί το συμφέρον του παιδιού στο επίκεντρο των παγκόσμιων δράσεων, γεγονός που θα εξασφαλίσει και την δυνατότητα εποικοδομητικής διαμόρφωσης του μέλλοντος όλων μας.
Αντί να σπαταλάμε λοιπόν πολύτιμη ενέργεια στο να μετράμε τα λάθη τις παραλείψεις και να κάνουμε φιλανθρωπίες κάθε φορά στις επετειακές και τις γιορτινές ημέρες ημέρες, θα έπρεπε να την διοχετεύουμε στην εύρεση αυτών των δικλείδων ασφαλείας, που θα διασφαλίζουν στο ακέραιο τα δικαιώματα όλων των παιδιών, που αποτελούν το μέλλον αυτού του πλανήτη ώστε να γιορτάζουν κάθε μέρα και η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού να έχει να ουσιαστικό νόημα ..
Για να εξαλείψουμε σε κάθε γωνιά της γης :
Την ψυχαναγκαστική παιδική εργασία
Την παιδική πορνεία του
Την παιδική βία που βιώνουν παιδιά ακόμα και μέσα στην κούνια τους
Την έλλειψη εκπαίδευσης
Την έλλειψη βασικών καθημερινών αναγκών(νερό, φαγητό, ένδυση, ιατρικής περίθαλψης)

Εν κατακλείδι …
Μακάρι σύντομα η 11 Δεκεμβρίου εκτός από επετειακή να γίνει και στην ουσία ημέρα γιορτής για τα παιδιά όλου του κόσμου και αφορμή έναρξης μιας προσπάθειας , που όλοι οφείλουμε να κάνουμε για να κερδίσουμε αυτήν την μάχη των δικαιωμάτων του παιδιού !
Για να μπορούμε έτσι να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να μην φοβόμαστε κάθε φορά να δούμε εκεί μέσα την ψυχή μας να καθρεπτίζεται .
Ντέπη Στενού

Στα τέλη της δεκαετίας του 40 η φράση «να προλάβουμε το τελευταίο τραμ» είχε κομβική σημασία γιατί αν δεν γινόταν πραγματικότητα είχε ατέλειωτο, και συχνά και επικίνδυνο, ποδαρόδρομο. 

Αυτό το γνώριζαν πολύ καλά και ο Αλέκος Σακελλάριος με το Χρήστο Γιαννακόπουλο που υπέγραφαν κείμενα για επιθεωρήσεις που μαγνήτιζαν τον κόσμο αλλά και ο χαρισματικός μαέστρος Μιχάλης Σουγιούλ.
Ο Σακελλάριος που έμενε στην οδό Καρόλου, έπρεπε να πάρει ταξί ή τραμ για να πάει στο σπίτι του συνεργάτη Γιαννακόπουλου, στη Σόλωνος και να πιάσουν τα μολύβια τους, να ανταλλάξουν ιδέες και να γράψουν ιστορίες και ιστορία….
Όμως τα πειρατικά ταξί εκείνη την εποχή και ειδικά τις νυχτειρνές ώρες ήταν και δυσεύρετα και ακριβά. Το τραμ των 12, το τελευταίο, ήταν η μόνη επιλογή. Η παράσταση «Άνθρωποι, Άνθρωποι» ξεχώρισε για το περίφημο νούμερό της όπου δύο φτωχά ζευγαράκια, ο Νίκος Ρίζος με τη Σπεράντζα Βρανά και ο Φιλιππόπουλος με την Άννα Φυλλίδου, βγαίνοντας μεθυσμένοι από ταβερνάκι, σταματούσαν το που οδηγούσε ο Μίμης Φωτόπουλος… Κάπως έτσι θεσμοθετήθηκε το αρχοντορεμπέτικο.

{youtube}-LCMNG90Loo{/youtube}

Ονομάστηκε, εκτός άλλων, μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Αποτελεί, μαζί με άλλα, τον χώρο που όλοι υπάρχουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Πρεσβεύει, ίσως πρώτ' από άλλα, μια ταυτότητα.
Μπορεί, καλύτερα από πολλούς άλλους τρόπους, να είναι άμεσα ή έμμεσα καταλύτης επικοινωνίας ή ακόμα και σχέσης.
Το "φατσοβιβλίο", όπως θα λεγόταν κατά το ελληνικότερον, ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου του 2004. Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ ίδρυσε το Facebook ως μέλος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Αρχικά δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι φοιτητές του Χάρβαρντ ενώ αργότερα επεκτάθηκε για την Ivy League (χαρακτηρισμός μιας ομάδας οκτώ ελίτ πανεπιστημίων των ΗΠΑ). Το όνομα της ιστοσελίδας προέρχεται από τα έγγραφα παρουσίασης των μελών πανεπιστημιακών κοινοτήτων μερικών Αμερικάνικων κολεγίων και προπαρασκευαστικών σχολείων που χρησιμοποιούσαν οι νεοεισερχόμενοι σπουδαστές για να γνωριστούν μεταξύ τους. Tο 2005 το δικαίωμα πρόσβασης επεκτάθηκε σε μαθητές συγκεκριμένων λυκείων και μέλη ορισμένων μαθητικών κοινοτήτων, ενώ το 2006 η υπηρεσία έγινε προσβάσιμη σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη που η ηλικία του ξεπερνούσε τα 13 χρόνια.
Ο αντίκτυπός του, πλέον τρομακτικός. Στην κοινωνική ζωή, στην υγεία, στην πολιτική ακόμα.
Στην αρχή ήταν ένα παιχνίδι για όλους, σύνδεση με τους φίλους, ανεβάζουμε όμορφες στιγμές, φωτογραφίες, επικοινωνούμε γρήγορα μέσω των μηνυμάτων στον messenger, τέλεια!
Όποιος μπήκε μπήκε όμως... άφησε το στίγμα του, ακόμα κι αν διαγράψει το προφίλ του. Κάτι σαν στάμπα...
Ένας φίλος χώρισε λόγω του Facebook, κάποιος άλλος όμως βρήκε δουλειά, ένας τρίτος είχε πάει στο Gay Parade -για να δει λέει- και μόστραρε πρώτη μούρη. Μια άλλη λέει ότι "ψάχνει γυναίκες, μόνο γυναίκες", άλλη δηλώνει "δε μιλάω σε αγνώστους, μη μου στέλνετε μηνύματα", επίσης ένα παιδάκι ζήταγε άλλα παιδάκια να παίξουν (?).
Τι καταλάβατε από όλα αυτά? Τα προφανή μάλλον, ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν και άσε τον κόσμο να κάνει την πλάκα του μωρέ...
Όλα τα παραπάνω όμως μπορούν να "στηθούν", να δημιουργούνται για "δόλωμα", όπως το τελευταίο με το παιδάκι 10 ετών, Βασιλάκης λέει, που ψάχνει φίλους, να γνωριστούν και να παίξουν. Είπατε κάτι; Κακώς; Φταίει η οικογένεια; Μάλλον συμφωνώ, αλλά άντε και η οικογένεια απαγορεύει την κοινωνική δικτύωση, μέχρι πότε θα γίνει αυτό... Γνωρίζεις κάποιον ή κάποιαν που σε ενδιαφέρει, σου λέει δώσε μου facebook. Κι εκεί αρχίζουν άλλα, διότι έχεις περάσει μέσα εκεί παλιές φωτογραφίες, πληροφορίες κλπ. Όσα και να κρύψεις, πάντα κάτι υπάρχει.
Από την άλλη διακόπτεται μια σχέση, οποιασδήποτε κατάστασης, φιλική ή ερωτική. Διαγραφή, block, νεύρα, πόνος κι οδυρμός.
Βασική παράμετρος της ζωής μας όμως, διαγραφή από τους φίλους. Και block, να μην ξαναδείς τίποτε δικό μου. Λες και οι συμπαραμαρτούντες σχέσεις, κοινές γνωριμίες π.χ. δε θα δώσουν πληροφορίες. Αλλά αυτό αργότερα. Τι είναι το blockάρισμα σαν ενέργεια; Που αποσκοπεί; Γενικότερα, να συνδεθώ με τα πρώτα που έγραψα, πόσο επηρεάζει τη ζωή μας πλέον το φατσοβιβλίο;

Πριν 32 χρόνια αν τα έχω μετρήσει καλά, το θέμα της έκθεσης στις πανελλαδικές ηταν η μοναξιά. "Οι στέγες των σπιτιων ειναι τόσο κοντά" κλπ. έλεγε το θέμα. Αφού ήρθαμε στο σήμερα, αναπτυχθήκαμε τεχνολογικά τόσο, που να επηρεάζεται η δυνατότητα (επαναλαμβάνω δυνατότητα) να πάμε στο διπλανό σπίτι, στο γείτονα, στο φίλο. Αποστολή μηνύματος, κλειστά τα στόματα που λέει και το τραγούδι.
Τα χέρια είναι το νέο στόμα, τα ίδια χέρια θα γράψουν αργότερα εκνευριστικά, θα συμπλακούν, ίσως θα ματώσουν. Μα ναι, η γραφή δεν είναι λόγος, η γραφή δεν έχει γλώσσα. Κι αν δεν βάλεις κάπου κόμμα, χάσαμε πατριώτη, εκτός από το κορμί και τον μπούσουλα. Άσε αυτό το ωραιότατο Τ9 που αφήνει να φεύγουν μαργαριτάρια μέχρι εκνευρισμού.
"Πιο πολλή η μοναξιά", προτείνω να γίνει το τραγούδι του Πάριου, αν βαρεθείτε κάντε κανένα Poke, σκουντήξτε τον / την! Σιγά μην πονέσει όμως, μη χάσει την ισορροπία του / της.
Διαγραφή και blocking, μέσα τιμωρίας και μαρασμού, κοινωνικός αποκλεισμός, εικονική εξορία, bulling με έναν άλλον τρόπο. Διότι τα άπλυτά μας, που μέχρι πριν λίγο τουλάχιστον τα είχαμε στο ροζ, βγήκαν στη φορά, καιρός είναι για διαπόμπευση.

Η άλλη χρήση της δικτύωσης όμως:

«Είδα να της σκίζουν τα ρούχα και να πέφτουν πάνω της» δηλώνουν ανυποψίαστοι χρήστες του κοινωνικού δικτύου που «έπεσαν» πάνω στο έγκλημα και το ανέφεραν στην αστυνομία
Σοκ έχει προκαλέσει στην Σουηδία η είδηση πως τρεις άντρες βίασαν μια νεαρή κοπέλα και μάλιστα μετέδωσαν το έγκλημα ζωντανά στο facebook!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΕΠΙΔΟΞΟ ΒΙΑΣΤΗ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ!

Και για να το διασκεδάσουμε και λίγο: Πως θα ήταν το facebook στην αληθινή ζωή? Check!

{youtube}Xzxt1sJ3RzI{/youtube}

Υ.Γ. Κάθε Δευτέρα βράδυ στις 23.00 για δύο ώρες σας περιμένω στο www.lavitaradio.gr, στην ραδιοφωνική εκπομπή Οδός Ονείρων, σεργιάνι στο ελληνικό τραγούδι, όπου θυμόμαστε και μαθαίνουμε από την Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού. Για επικοινωνία μέσω chat, ελάτε στο www.lavitaradio.gr/chat.html!

Κυκλοφορεί σε λίγες μέρες η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Γιώργου Τσιριγώτη, με τίτλο «Μεταμόρφωση», σε στίχους του Πρόδρομου Κοσμίδη.
Ο νέος δίσκος, αποτελείται από 13 τραγούδια. Τραγουδούν ο Γιώργος Τσιριγώτης, ο Γιώργος Νταλάρας και η Μαριαστέλλα Τζανουδάκη.
Κύριος άξονας της δουλειάς είναι το υπαρξιακό τραγούδι, ο έρωτας, ο θάνατος και η σχέση του ανθρώπου με την κοινωνία. Οι δύο δημιουργοί έχουν προσεχτικά φτιάξει τα τραγούδια, έτσι ώστε να υπάρχει ενότητα και το ένα να συμπληρώνει το άλλο. Παρόλη την πυκνή θεματολογία του, αποπνέει αισιοδοξία, φως, δύναμη και σε συνδυασμό με τις ποικίλες ενορχηστρώσεις και διαφορετικά μουσικά μοτίβα (πότε δυτικότροπα, πότε ανατολίτικα) κρατά έντονα το ενδιαφέρον του ακροατή.
Στο cd συμμετέχουν οι εξαιρετικοί μουσικοί: Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Απόστολος Βαγγελάκης (κλαρίνο, φλάουτο, καβάλ), Θανάσης Σοφράς, Θοδωρής Κουέλης (κοντραμπάσο), Γιάννης Μουτσάκης (κρουστά), Άρης Κούκος (μπουζούκι, μαντολίνο), Στέλιος Αλεξόπουλος (μπουζούκι, Γιάννης Οικονόμου (όμποε), Χρήστος Τσιαμούλης (λαγούτο), Βασίλης Κετεντζόγλου, Γιώργος Τσιριγώτης, Γιώργος Νταλάρας (κιθάρες).
Εξώφυλλο του cd: Πίνακας του Brian Flynn

Λίγα λόγια για τον Γιώργο Τσιριγώτη
Ο Γιώργος Τσιριγώτης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου έζησε για δέκα χρόνια. Εκεί, μελέτησε με εξαιρετικούς δασκάλους φωνητική και μουσική και συνεργάστηκε με γνωστούς μαέστρους της Β. Καλιφόρνιας, διεθνείς μουσικούς και κλασικές ορχήστρες (Zoila Munoz, Michael Goodwin, Marla Volovna), τραγουδώντας όπερες και άριες, κυρίως του ιταλικού ρεπερτορίου.
Ταυτόχρονα συμμετείχε σε μικρότερα μουσικά σχήματα, παίζοντας παραδοσιακές μουσικές της χώρας μας και της Μεσογείου. Από το 2010 συνεργάζεται στενά με κάποιους από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως τους: Κυριάκο Γκουβέντα, Θανάση Βασιλά, Ντάσο Κούρτη, Θανάση Σοφρά καθώς και με τον Μανώλη Καραντίνη και τον Ανδρέα Τσεκούρα, έχοντας παρουσιάσει σε μουσικές σκηνές, όπως στις «Χίλιες και δύο Νύχτες», στο “Half Note”, στο “Ρυθμός Stage”, στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» κ.ά αφιερώματα για τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και δικές του πολύ ιδιαίτερες μουσικές προτάσεις, όπως τα «4 πρόσωπα ενός τενόρου».
Το 2014 κυκλοφόρησε την πρώτη δισκογραφική δουλειά «Άνεμος».
Τα Χριστούγεννα του 2015 ήταν καλεσμένος ως σολίστας να τραγουδήσει άριες και παραδοσιακά τραγούδια της Κωνσταντινούπολης του 19 ου αιώνα στο Ωδείο Αθηνών. Τον Ιανουάριο του 2016 πήρε μέρος στην φιλανθρωπική συναυλία στην Lake Francis California για έναν οργανισμό υποστήριξης ανάδοχων παιδιών, όπου όλα τα έσοδα συγκεντρώθηκαν για το σκοπό αυτό.
Το τελευταίο διάστημα έχει ετοιμάσει μια ξεχωριστή μουσικοθεατρική παράσταση, με τίτλο «Μεσάνυχτα στα fm”, η οποία στηρίζεται στην καινούρια του δισκογραφική δουλειά «Μεταμόρφωση». Συμμετέχει η ραδιοφωνική παραγωγός Μαρίνα Λαχανά και μια μπάντα 9 ατόμων. Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στο χώρο τέχνης «Αθηναίς», ενώ στις 14 και 21 Δεκεμβρίου θα παρουσιαστεί στη μουσική σκηνή «Σφίγγα».
Δείγμα της νέας δισκογραφικής δουλειάς «Μεταμόρφωση»
Τραγούδι «Ο χρησμός» - Ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας

{youtube}8trUVOiCaKA{/youtube}