Κυκλοφoρεί από τις εκδόσεις ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε. η καινούργια δισκογραφική δουλειά της συνθέτριας Μάρθας Μεναχέμ σε στίχους Μαρίνου Καρβελά με τίτλο «ΤΟΠΟΣ ΑΓΡΑΦΟΣ».
Τραγουδούν η Ιφιγένεια Κορολόγου, η Σπυριδούλα Μπάκα, ο Ανδρέας Σμυρνάκης και ο Γιώργος Φλωράκης.
Είναι ένας κύκλος από 10 + 1 τραγούδια και ποιήματα που αποτυπώνουν τη φωνή των ταξιδευτών και τα ονόματα του νόστου τους στα σταυροδρόμια καιρών και εποχών.
Τραγούδια για τους οδοιπόρους που χαράζουν μια ατελεύτητη γραμμή με θραύσματα ονείρων, με στεναγμούς και εγκαρτέρηση, και πορευόμενοι διαβαίνουν μαζί με τον ουράνιο ποδηλάτη ως στήλη νέφους στον απρόσμενο ορίζοντα, σε Τόπο Άγραφο.
Η ενορχήστρωση είναι του Γιώργου Καγιαλίκου.
Παίζουν οι μουσικοί: Μάνος Κιτσικόπουλος (πιάνο), Γιάννης Πλαγιαννάκος (μπάσο), Γιάννης Γιαννάκος (κιθάρα), Γιώργος Γαϊτάνος (βιόλα), Μαρίνος Γαλατσινός (κλαρινέτο), Τίνα Δεσύλλα (όμποε), Ντάσο Κούρτι (ακορντεόν), Δημήτρης Ρέππας (μπουζούκι).

«ΤΟΠΟΣ ΑΓΡΑΦΟΣ» Μουσική: Μάρθα Μεναχέμ Στίχοι: Μαρίνος Καρβελάς
Ενορχήστρωση: Γιώργος Καγιαλίκος
Ηχοληψία, μίξη, mastering: Κώστας Παρίσσης (Studio Praxis)
Βιβλίο - CD: «TΟΠΟΣ ΑΓΡΑΦΟΣ» Εκδόσεις ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε
Πίνακας εξωφύλλου: Ουράνιος ποδηλάτης / cosmonaute Παντελής Σαμπαλιώτης / Pantelis Sabaliotis

{youtube}Jg6GyAsLLWc{/youtube}

Η νέα ταλαντούχα ερμηνεύτρια Άννα Ματσούκα, μετά τις εξαιρετικές εμφανίσεις της στις παραστάσεις του συνθέτη Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη ( Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, HolyWood stage, Γυάλινο Μουσικό Θέατρο κ.α.), μας παρουσιάζει το πρώτο προσωπικό της single, μια αναπάντεχη διασκευή με latin jazzδιάθεση του τραγουδιού «Συ μου χάραξες πορεία», με τη μουσική και τους στίχους του Απόστολου Καλδάρα.  Τη διασκευή και ενορχήστρωση του τραγουδιού υπογράφει ο Απόλλων Κουσκουμβεκάκης.                                                           

Η Άννα Ματσούκα, με σπουδές στο κλασικό και σύγχρονο τραγούδι, αλλά και στο θέατρο, ετοιμάζει με τον Απόλλωνα τον πρώτο προσωπικό της δίσκο και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Λουξεμβούργο, Γαλλία, ΗΠΑ).

«Συ μου χάραξες πορεία» - Άννα Ματσούκα

{youtube}aesf1JHZsNs{/youtube}

Μια κουβέντα με τον σπουδαίο συνθέτη και κιθαρίστα Μάκη Αμπλιανίτη,είναι πάντα ενδιαφέρουσα.

Ο Μάκης Αμπλιανίτης,παίρνει τον URANO του,και ξεκινάει μια περιοδεία στην Ελλάδα,και με αφορμή αυτό,τον κάλεσα για μια κουβέντα....Τον ευχαριστώ για την άμεση αποδοχή της πρότασής μου και για το ότι εμπιστεύεται και είναι πάντα δίπλα στον La Vita Radio.

Aρχικά, να σε ευχαριστήσω Μάκη για την ευκαιρία να τα ξαναπούμε από το site του lavitaradio αυτή την φορά. Μια συζήτηση μαζί σου, πάντα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο μουσικό όσο και γενικότερο. Ο ‘URANOS’ λοιπόν, ανοίγει τα φτερά του για μια ανά την επικράτεια περιοδεία?1)Aρχικά, να σε ευχαριστήσω Μάκη για την ευκαιρία να τα ξαναπούμε από το site του lavitaradio αυτή την φορά. Μια συζήτηση μαζί σου, πάντα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο μουσικό όσο και γενικότερο. Ο ‘URANOS’ λοιπόν, ανοίγει τα φτερά του για μια ανά την επικράτεια περιοδεία?
Γιάννη εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση να κάνουμε μαζί αυτή τη συνέντευξη. Αισίως ο ‘URANOS’ έκανε τα πρώτα του γενέθλια, μεγαλώνει και αποκτά όλο και περισσότερους φίλους, έτσι αναπόφεκτα θα ταξιδέψει να συναντήσει τους φίλους μας στην επαρχία. 1ος σταθμός στην ‘Ανδρομέδα’ στα Τρίκαλα στις 18/5, την επόμενη 19/5 θα είμαστε στην ‘Περισπωμένη’ στον Βόλο και στις 20/5 στο θρυλικό ‘Duende’ στη Θεσσαλονίκη!

Εχοντας περάσει σημαντικό χρονικό διάστημα, από την κυκλοφορία του ‘URANOS’, Μάκη τι έχεις αποκομίσει από την αντίδραση-αποδοχή της τελευταίας σου δισκογραφικής δουλειάς από το κοινό?
Οπως και οι προηγούμενες δουλειές έτσι και ο ‘URANOS’ αγαπήθηκε και αγκαλιάστηκε από το κοινό πολύ γρήγορα. Είχα κάνει ένα μεγάλο δισκογραφικό κενό μετά την κυκλοφορία του ‘KISMET’ κάτι που μεγάλωνε την προσμονή...

Εχοντας λατρέψει το ‘BAHAR’ και το ‘KISMET’, αλλά και αγαπήσει το ‘URANOS’, φανατικός ακροατής των δημιουργιών σου, άρα και μη αμερόληπτος κριτής, έρχομαι να σε ρωτήσω άν το ‘BAHAR’ κρατάει ακόμα τα σκήπτρα... αν είναι ακόμα το "label" στις δημιουργίες του Αμπλιανίτη, ή αν ο ‘URANOS’ κατάφερε να φέρει την ισορροπία, στην αποδοχή των ακροατών σου.
Το ‘BAHAR’ παραμένει σταθμός και με αυτό με γνώρισε το κοινό στην αναφορά μου στην world-ethnic μουσική σκηνή. Θα έλεγα πως με το ‘BAHAR’ έδωσα το στίγμα και με αυτά που ακολούθησαν όπως τα ‘Live Under The Sky’ ‘KISMET’ και ‘URANOS’
ωρίμασα και σφράγισα τον προσωπικό μου ήχο!

Μάκη, ποια είναι εκείνα τα στοιχεία στο ‘URANOS’ που κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά ξεχωριστή?
Με το ‘URANOS’ ήθελα να κάνω μια αφαίρεση στη δομή της μελωδίας. Εδώ παίζω λιγότερες νότες αλλά με πιο προσεγμένο και μεστό ήχο. Ισως ‘φλυαρώ’ λιγότερο από τις προηγούμενες δουλειές, κάνοντας τις μελωδίες πιό άμεσες, που μπορούν να τραγουδηθούν πιό εύκολα! Έχω επίσης ένα τραγούδι, τον ‘Κόμπο’, που θεωρώ πως είναι πολύ ευαίσθητο, σε μικτό ρυθμό που θυμίζει Ελλάδα. Η Ελλάδα μου δίνει έμπνευση και είναι πάντα παρούσα στις δουλειές μου!

Αν θα θέλαμε με μια λέξη να χαρακτηρίσουμε τόσο το ‘URANOS’ ,όσο και το ‘BAHAR’ και το ‘KISMET’ , όχι απαραίτητα μια λέξη-μουσικό όρο, ποια θα χρησιμοποιούσες για κάθε μια από τις αγαπημένες σου δουλειές?

‘BAHAR’ Ταξίδι ‘KISMET’ Νοσταλγία ‘URANOS’ Ολοκλήρωση

Oι πρώτες σου δουλειές χρειάστηκαν τον χρόνο τους για να αγαπηθούν από το Ελληνικό κοινό Μάκη μου. Το ίδιο βλέπεις να συμβαίνει και με το URANOS, ή πλέον το έδαφος έχει προετοιμαστεί, έχει αρχίσει κι εξοικειώνεται το αυτί του Ελληνα με τα ακούσματα της world music όπως ο URANOS?
Οταν πρωτοκυκλοφόρησε το ‘BAHAR’ προερχόμουν από την jazz σκηνή, έχοντας κυκλοφορήσει το ‘FLAME KEEPER’ το 1997. Το κοινό με γνώριζε μέσα από τις εμφανίσεις μου στα jazz clubs και festivals, παίζοντας αμιγώς jazz ρεπερτόριο. ‘Ηθελε λοιπόν το χρόνο του ώστε να επαναπροσδιοριστώ στη μουσική σκηνή σαν jazz μουσικός που δημιουργεί πέρα από τις κλασσικές φόρμες, που χρησιμοποιεί διαφορετικά ηχοχρώματα και όργανα και δεν διστάζει να αναμείξει στοιχεία της παράδοσης με αυτά της jazz και του rock. Οταν το επιχειρούσα αυτό, ποτέ δεν φανταζόμουν πως το ‘BAHAR’ θα φτάσει να γίνει τρεις φορές πλατινένιο. Από τότε πολλά άλλαξαν, που είχαν σαν αποτέλεσμα η μουσική μου να γίνει πιο εύκολα προσιτή, το αυτί του ακροατή πιό απαιτητικό κι έτσι ο ‘URANOS’ βρήκε πιό πρόσφορο έδαφος να εξαπλωθεί.

Αν και ο όρος world music, ανοίγει το γεωγραφικό πεδίο ακρόασης κι αποδοχής μιας δουλειάς αυτού του είδους, υπάρχουν εκείνα τα στοιχεία, που κάποιος μπορεί να διακρίνει τον δημιουργό ... τον Αμπλιανίτη επί παραδείγματι ή την χώρα προέλευσης του δημιουργού, ή τα επί μέρους στοιχεία αφομοιώνονται στην γενικότητα του όρου world music?
Με τον όρο world music δυστυχώς δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τον γεωγραφικό ή εθνικό χαρακτήρα μιας δουλειάς ή ενός δημιουργού. ‘Αλλο σημαίνει world music για τον Αμερικάνο, άλλο για τον Ευρωπαίο και άλλο για τον Ασιάτη ή Αφρικάνο. Και μη ξεχνάμε την παραδοσιακή μουσική όλων των λαών της υφηλίου που στις μέρες μας αναφέρεται κι αυτή σαν world music . Μετά την παγκοσμιοποίηση που ξεκίνησε από την δεκαετία του ’90 και μετά, γνωρίσαμε πολλούς δημιουργούς που δεν έπαιζαν απλώς παραδοσιακά τραγούδια, αλλά έκαναν προσμίξεις των επιρροών της πατρίδας τους με τους ήχους της rock, του blues και της jazz που είχαν ήδη ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο από το ’50 και μετά. Χρειάζεται λοιπόν ένας κάποιος γεωγραφικός ή στυλιστικός προσδιορισμός για να καταφέρουμε να περιγράψουμε κάτι, σε όλο αυτό το τεράστιο φάσμα της world music!

{youtube}4MIUqP06Yp0{/youtube}

Σε ποιές χώρες έχει ακουστεί περισσότερο ο URANOS Μάκη? Υπάρχει ένα διαμορφωμένο πλέον κοινό εκτός Ελλάδας, που αναμένει, αναζητεί και αγαπάει κάθε τι καινούργιο από τον Αμπλιανίτη? Πως το εξηγείς αυτό?
Είχα την τύχη, κομμάτια και από τις τρείς δουλειές μου, (‘BAHAR’, ‘KISMET’ και ‘URANOS’) να συμπεριληφθούν στις περίφημες συλλογές του ξακουστού ‘BUDDHA BAR’ και σαν συνέπεια να κυκλοφορήσουν σε όλο τον κόσμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η μουσική μου να ακούγεται από την Ευρώπη μέχρι την Αφρική και από την Αμερική μέχρι την Ασία. Δημιουργήθηκε έτσι ένα πιστό κοινό, που αναζητούσε και ανέμενε τις νέες κυκλοφορίες, αλλά και τις ζωντανές εμφανίσεις του γκρούπ!

Τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται πλέον στη χώρα μας μια αρκετά μεγάλη σχολή της world music, άλλες φορές με έντονα ethnic στοιχεία κι αλλες φορές με λιγότερα ή και καθόλου. Πιστεύεις πως δημιουργοί όπως εσύ, ο Κουμπιός, ο Νικολούδης κι άλλοι πρωτεργάτες, γίνατε η αφορμή, η έμπνευση και για τους νεότερους δημιουργούς?
Χαίρομαι που με την προσέγγιση και τον ήχο μου κατάφερα να δώσω ένα προσωπικό στίγμα σε αυτό που αναφέρεται σαν world music, και η χαρά μου θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αν καταφέρει να αποτελεί έμπνευση για τους νεώτερους δημιουργούς!

Ακούγοντας πολλές φορές το ‘MOSAIC’ με την Μαρία Φαραντούρη, αλλά και τις συμμετοχές του Λιδάκη και του Θαλασσινού στις δουλειές σου κι έχοντας ακόμα στ'αυτιά μου την σχετική απάντησή σου από την συνέντευξή σου στα studio του lavitaradio, έχεις να μας ανακοινώσεις κάτι? Εχεις κάποια πλάνα για κάποια νέα δουλειά σου με τραγούδια κι όχι ορχηστρική όπως μέχρι τώρα?
Ναι, ετοιμάζω ένα project που έχει να κάνει με τραγούδια. Βέβαια αυτό δεν με εμποδίζει στο να γράφω παράλληλα ένα jazz project εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα! Είναι νωρίς όμως ακόμα για να κάνω δηλώσεις. Μόλις θα έχω κάποιο υλικό στα χέρια μου, το LaVita radio θα είναι το πρώτο που θα το παρουσιάσει!

Με ποιό σχήμα μουσικών θα περιοδεύσεις τον URANO στην Ελλάδα? Με ποιά κριτήρια γίνεται η επιλογή των συνεργατών σου για τις ζωντανές εμφανίσεις σου?
Στις επερχόμενες συναυλίες θα έχω μαζί μου τους φίλους μου, συνεργάτες και εξαίρετους μουσικούς, Φώτη Μυλωνά στο bansuri (Ινδικό φλάουτο μπαμπού), το φλάουτο και τα keyboards, τον Δημήτρη Παπανίκου στο μπάσο και τον Νίκο Σκομόπουλο στα drums και percussion. Προυπόθεση για μια καλή και δημιουργική συνεργασία μεταξύ των μελών του γκρουπ, είναι η χημεία αυτή που υπάρχει και αναπτύσεται, που εκτός από την μουσική αντίληψη και το ταλέντο, έχει να κάνει με την αίσθηση δικαίου, το χιούμορ και γενικότερα με την κοινή αντίληψη για τη ζωή που θα πρέπει να υπάρχει σε κάποιο βαθμό ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά. Μη ξεχνάμε πως σε μια περιοδεία, δεν παίζουμε μόνο μουσική μαζί για 2-3 ώρες, αλλά ταξιδεύουμε για ώρες, τρώμε μαζί, κοιμόμαστε μαζί, συζητάμε και λύνουμε τυχόν προβλήματα μαζί. Αν λείπει λοιπόν η χημεία μεταξύ μας, αργά ή γρήγορα θα έρθει η σύγκρουση!

Σκέψεις για συναυλίες εκτός Ελλάδας υπάρχουν?
Υπάρχουν και είναι κάτι που συζητώ αυτό το διάστημα για εμφανίσεις σε συναυλίες και φεστιβάλ την επόμενη σαιζόν!

Υπάρχει η σκέψη να βγάλεις ηχογραφημένο ζωντανά και τον URANO, όπως τόσο επιτυχημένα είχες κάνει και με το BAHAR?
Θα ήθελα να ηχογραφήσω κάποιες συναυλίες μου, όχι αποκλειστικά με κομμάτια από το ‘URANOS’ αλλά με ολόκληρο το υλικό που παίζουμε αυτό το διάστημα και αποτελείται απο αγαπημένα τραγούδια και κομμάτια από όλες τις προηγούμενες δουλειές, ερμηνευμένα με διαφορετικό τρόπο από αυτόν της ηχογράφισης στο studio. Ολο αυτό το διάστημα που παίζουμε σε συναυλίες μπροστά στο κοινό, έχει σαν αποτέλεσμα τα κομμάτια να έχουν ωριμάσει μαζί μας και να έχουν βρεί τα ‘πατήματά’ τους. Άλλωστε ο μουσικός εμπνέεται και αλληλεπιδρά με το κοινό, που πολλές φορές οδηγεί σε εκπλήξεις και ‘μαγικές’ στιγμές που διαδραματίζονται επί σκηνής και που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο περιβάλλον του studio!

{youtube}-TRE0J-6PrI{/youtube}

Αφού σου ευχηθώ μια απόλυτα επιτυχημένη περιοδεία με τον URANO σου, τι υπόσχεσαι στους φίλους της μουσικής σου, που θα σπεύσουν να σε παρακολουθήσουν?
Οι φίλοι μας στα Τρίκαλα, τον Βόλο και τη Θεσσαλονίκη, θα έχουν την ευκαιρία ν’ ακούσουν τα καλύτερα κομμάτια από ολόκληρη τη δισκογραφία μας, ενώ δεν θα λείπουν οι αυτοσχεδιασμοί και οι εκπλήξεις από μια δυναμική μπάντα! Ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας και εύχομαι ότι καλύτερο στο LaVita radio!!!

Για τον La Vita Radio

Γιάννης Ταμπάκης

Είναι περίεργο το να μιλάς με κάποιον συχνά, να κανονίζεις μια συζήτηση, μια συνέντευξη η οποία συνέχεια αναβαλλόταν επί 2 ½ περίπου χρόνια και σε μια εκδήλωση τελικά, από κοντά, να αποφασίζεται. Κάπως έτσι βρέθηκε στο στούντιο του LAVITA RADIO ο Άγγελος Σφακιανάκης, που φυσικά δεν είναι απλά ένας άνθρωπος της ελληνικής μουσικής, αλλά συγκαταλέγεται στην ιστορία της ελληνικής μουσικής και τα τελευταία χρόνια και μέσω της δραστηριότητας του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ και του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Άγγελε Σφακιανάκη, καλώς ήλθες. Με όσα προλόγισα, ας ξεκινήσουμε από τα πιο κοντινά μας. Πως γεννήθηκε ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ;
«Μου ζήτησες να φέρω όλη την ιστορία του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ μαζί μου για να ακούσουμε και κομμάτια, το έκανα φυσικά. Για την ιστορία, το πρώτο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε κάτω από το label ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ ήταν με τον Γιώργο Δημητριάδη και τους Μικρούς Ήρωές που του δάνεισα κατόπιν παράκλησης τον τίτλο , το «Αφορμές για Ανταρσία». Στην δουλειά με έβαλε ο Αλέκος Πατσιφάς μετά τον δίσκο «Μιά νύχτα με την Οπισθοδρομική». Λειτούργησα σαν ανεξάρτητος παραγωγός έως ότου ο Κυριάκος Μαραβέλιας μου ανέθεσε το γραφείο παραγωγής στην Λύρα.Γενικότερα, ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ δημιουργήθηκε διότι στη LYRA, οι αποφάσεις παίρνονταν από τον επιχειρηματία,ο οποίος είχε κάτι συμβούλους και οι αποφάσεις ήταν σαν σπασμένο τηλέφωνο. Είχα φέρει στη LYRA τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Γιάννη Κότσιρα, όμως η αναποφασιστηκότητα της διοίκησης έδωσε πεδίο στους επιτήδειους και πήγαν αλλού. Τότε ζήτησα από τη Διεύθυνση της LYRA τη δημιουργία ενός Label που θα είχε και τη σφραγίδα μου και την απόφασή μου. Ήμουν αυτό που λέγανε οι πολυεθνικοί Scouter δηλαδή Ιχνηλάτης και οσμιζόμουν τις ευκαιρίες, ειδικά με τους νέους καλλιτέχνες. Έτσι κι έγινε, δημιουργήθηκε ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ».

{youtube}ptoHJjZYlC4{/youtube}

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κάπως έτσι βρήκες και την Ελευθερία Αρβανιτάκη? Ήσουν και ιδρυτικό στέλεχος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας να μην ξεχνάμε.
«Βεβαίως, ιδρυτικό στέλεχος. Την Ελευθερία την πρωτάκουσα στην Σκόπελο, είχα καθήσει σε μια ταβέρνα και τραγουδούσε στο διπλανό τραπέζι, έτσι για την παρέα. Της λέω, θέλεις να συνεργαστείς μαζί μας έχουμε πρόταση από τον Σαββόπουλο; Φυσικά ποιον δεν θα ενδιέφερε μια τέτοια πρόταση! Τότε δούλευε σαν γραμματέας σε μια εταιρεία ναυτιλιακών χρωμάτων. Κάναμε πρόβες και ετοιμάσαμε ένα ρεπερτόριο για να βγούμε με την Οπισθοδρομική να τραγουδήσουμε στις ταβέρνες, έτσι ζούσαμε τότε, με τα λεφτά από το λεγόμενο «καπέλο», σαν τους παλιούς ρεμπέτες. Όμως η Ελευθερία ντρεπόταν να βγει να τραγουδήσει στις ταβέρνες. Τέλος πάντων η συνάντηση έγινε σε μια ταβέρνα και ο Σαββόπουλος ενθουσιάστηκε και μας έκανε πιό δελεαστική πρόταση. Ήρθε η ώρα να πειστεί και η μητέρα της Ελευθερίας που ήταν ανένδοτη να τραγουδάει η κόρη της τα βράδια. Ανέλαβα να πείσω εγώ την γλυκύτατη κυρία Δώρα, όπως κι έγινε, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για την Ελευθερία».

{youtube}juPdATaP6b0{/youtube}

ΕΡΩΤΗΣΗ: Στα 1980 που ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι να γίνεται χαμός με την Οπισθοδρομική Κομπανία. Ήταν το καινούριο της εποχής, που ερχόταν τότε;
«Υπήρχε μια κοσμοαντίληψη διαφορετική και μια επεξεργασία ιδιαίτερη από τα άλλα συγκροτήματα της εποχής που ήταν αρκετά.Εμείς προσπαθήσαμε νε λειτουργήσουμε σαν κομμούνα . Κι όσον αφορά στο ρεπερτόριο Όλοι μπαίνανε στο στούντιο και γράφανε ρεμπέτικα, τι να γράψουμε κι εμείς, τα ίδια πράγματα; Εμείς θέλαμε να αποτυπωθεί η σχέση μας με τον κόσμο, αυτό που γινόταν από τα αρχαία χρόνια,που η μουσική υπηρετούσε την κοινότητα και να λειτουργεί σαν ένας τρόπος ίασης. Ο κόσμος να τρώει, να διασκεδάζει, να χορεύει , να συμμετέχει, να τραγουδάει. Εκείνα τα χρόνια οι τραγουδιστές ήταν περίπου όπως και σήμερα, «δοξάστε με». Εμείς είπαμε ένα περήφανο ΟΧΙ σε αυτόν τον τρόπο, εμείς υπηρετούσαμε το γλέντι και την συμμετοχή κι έτσι φυσικά θέλαμε να είναι και οι δίσκοι μας».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από εκείνη την εποχή έχουν γίνει πολλά, έχουν περάσει εμπόδια και κακές στιγμές, όσο φυσικά και καλές. Έρχονται στιγμές που το μυαλό σου γυρνάει σε εκείνη την εποχή, έστω και για αναπόληση;
«Ο χρόνος είναι ενιαίος, το μυαλό μου ζει με οράματα, όλα μαζί το τότε και το τώρα και το αύριο, είναι ένα ΤΩΡΑ γενικό. Μιά διευρυμένη στιγμή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατά βάση έχεις σπουδάσει ηθοποιός, στη σχολή του Κουν, έτσι δεν είναι;
«Και στου Κουν και στου Κατσέλη, εκεί τελείωσα. Μια μόρφωση που με βοήθησε και στα επόμενα βήματά μου γιατί είχα εξαιρετικούς δασκάλους. Δηλαδή, μπαίνοντας στη δισκογραφία, εγώ σκηνοθετούσα τα τραγούδια. Παράδειγμα, αναλαμβάνω από τον Πατσιφά τον πρώτο δίσκο της Αρβανιτάκη, «12 λαϊκά τραγούδια», τον πρώτο της δίσκο που θα ήταν μια προσωπογραφία. Έπρεπε να είναι Κομπανία αλλά και κάτι παραπέρα .Λέγαμε τότε, έτσι ψιλή που είναι η φωνή της σαν της Ναργκίς, γιατί να μην πει και το «Καρδιά μου καημένη». Αυτό το τραγούδι έπρεπε να σκηνοθετηθεί, βρήκα λοιπόν τον Ρος Ντέιλι που έπαιζε Σαράγκι, ένα έγχορδο ινδικό όργανο με συμπαθητικές χορδές και το έβαλα στην ηχογράφηση. Πιο δίπλα έγραφε ο Νταλάρας και μας λέει ότι αυτό ήταν τραγούδι β διαλογής και εσείς το κάνατε ονειρικό. Τέτοια έκανα πολλά, έβαζα όργανα που δεν είχαν ξαναμπεί στη δισκογραφία, συνεργάστηκα με τον Ρος Ντέιλι στο «Το κορίτσι απόψε θέλει». Στην πρώτη του καταγραφή το τραγούδι παίχτηκε με πολιτική λύρα , ο Ρος το έπαιξε με γιαλί ταμπούρ. Ήχοι εξωτικοί πριν προκύψει το έθνικ».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν ξεκίναγε η διαδικασία ανεύρεσης ταλέντων, φαντάστηκες ότι θα περάσουν από τα χέρια σου τόσο σπουδαίοι καλλιτέχνες;
«Όχι, αλλά κάτι έβλεπα . Έλεγα στην Αρβανιτάκη ότι σε 5 χρόνια θα τραγουδήσεις στο Παρίσι και γινόταν. Όταν κατέβασα από την Θεσσαλονίκη τον Μάλαμα και τον έφερα στη Λύρα ,ευτυχώς επί Κυριάκου Μαραβέλια που μου έδωσε έγκριση, ήμουν σίγουρος ότι είναι ξεχωριστός.Ευτυχώς συμπτωματικά ήταν ο Παπάζογλου στην εταιρία και έγινε επι τόπου ο αρραβώνας με τις ευχές μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρείς ότι τότε ή σήμερα είναι πιο εύκολη η ανεύρεση ταλέντων;
«Έτσι που το λέμε να ανακαλύψεις δεν ισχύει και ιδιαίτερα. Ισχύει ο νόμος της έλξης. Και να ανακαλύψεις θα συμβεί και να σου έρθει μπροστά σου θα συμβεί. Παράδειγμα, παρουσιαζόταν δίσκος της Μαριώς σε παλιό ρεμπετάδικο και πάω κι εγώ. Βλέπω στην ορχήστρα τον παλιό μου συνεργάτη Βασίλη Γιαννίση, βλέπω δίπλα του κι ένα παλικαράκι που έπαιζε μπαγλαμά, ήταν ο Γιάννης Κότσιρας. Ανεβαίνω στην πλάκα να παίξω κρουστά, λέω στον Βασίλη, ωραία φωνή ο νεαρός, μου λέει θέλει να σου μιλήσει. Έτσι την επόμενη μέρα έτρεχα από δω κι από κει με τον Κότσιραγια να του βρω άκρη όπου τελικά τον έστειλα στην Ρεμπούτσικα και προέκυψε αυτό που έχουμε σήμερα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Με όσα λες καταλαβαίνω πολύ καλά τον νόμο περί έλξης και μάλιστα ενθουσιάστηκα με τον Δημήτρη Κογιάννη που μου έστειλες και την καινούρια δουλειά του το “Spleen”. Να γιατί είναι απαραίτητες ακόμα και σήμερα οι δισκογραφικές εταιρείες και οι παραγωγοί. Τι είναι λοιπόν παραγωγός;
«Ο Άκης Πάνου έλεγε ότι ο καλύτερος παραγωγός είναι αυτός που φέρνει τους καφέδες. Κάποιος ξένος είπε από την άλλη ότι ο καλός παραγωγός είναι αυτός που μπορεί να φτιάχνει από καφέδες αλλά και να διώξει το γκρουπ και να παίξει όλα τα όργανα μόνος του. Θυμάμαι, είχε διαλυθεί η Οπισθοδρομική Κομπανία αλλά συνεχίζαμε είτε σαν Κομπανία είτε σαν Οπισθοδρομικοί να κάνουμε κάποιες συναυλίες για βιοποριστικούς λόγους. Σε μία από αυτές ήταν ένα παλικάρι μαζί μας που έπαιζε κοντραμπάσο και κουβέντα στην κουβέντα μου δίνει μια κασέτα να την ακούσω αν μου άρεσε. Η κασέτα έγραφε με καλλιτεχνικά γράμματα απ’ έξω Χρήστος Θηβαίος.Αυτή η κασέτα είχε περάσει από όλες τις εταιρίες. Άκουσα τα 4 τραγούδια και μου άρεσαν. Του λέω έχεις άλλο υλικό; Μου λέει τελειώνει σε μία εβδομάδα, πράγματι μου στέλνει ακόμα τρία. Του ζητάω κι άλλο, μου έστειλε κι άλλο, όλα μου άρεσαν. Του λέω λοιπόν ελάτε στο στούντιο να τον γνωρίσω. Πράγματι, ο Αλέκος Βασιλάτος, ο κοντραμπασίστας δηλαδή, φέρνει το Χρήστο Θηβαίο στο γραφείο μου. Με τον Θηβαίο στις συζητήσεις που κάναμε, ήμασταν πολύ κοντά, στο τέλος του πρότεινα να γίνει συνεργασία αλλά όχι σαν Χρήστος Θηβαίος. Αισθάνθηκα ότι δεν έχει μάθει να λέει όχι, λέει σε όλα ναι. Τους λέω λοιπόν, αν υπάρχει τρίτος στην παρέα μουσικός, προτιμώ να δημιουργηθεί ένα γκρουπ, υπάρχει; Ναι, μου λένε, υπάρχει και παίζει κλασική κιθάρα. Οκ λέω, θα σας ονομάσω ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ. Φύγετε και σε ένα μήνα να μου απαντήσετε. Ο Θηβαίος ήθελε να ονομαστούν ΜΕΡΕΣ ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ, του λέω αυτό δεν είναι όνομα γκρουπ, αυτό είναι όνομα για δίσκο! Τέλος πάντων, το δέχτηκε αλλά εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι πέτυχε το εγχείρημα. Οι ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ σαν όνομα έγινε σήμα κατατεθέν. Αυτό λοιπόν είναι ο παραγωγός, αυτός που παίρνει το άυλο και το κάνει προϊόν. Και μάλιστα προϊόν που θα πουλήσει και θα συντηρήσει όλον τον κόσμο που δουλεύει πίσω από μια παραγωγή δίσκου. Αλλά και κάτι άλλο, σαν παραγωγός έχεις την ευθύνη. Ο συχωρεμένος ο Μαραβέλιας όταν με φώναξε στην Λύρα μου είπε πατρικά –Η δουλειά αυτή είναι αχάριστη η επιτυχία είναι δικιά του , η αποτυχία δικιά σου. Γενικά πρέπει να μάθεις καλά να κάνεις ζεν».

{youtube}4HWiRTRe1rg{/youtube}

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ισχύει σήμερα το γεγονός της επιβίωσης μιας οικογένειας, της εργασίας σε μια δισκογραφική εταιρεία, είναι κάποια σιγουριά; Και επιπλέον για τους καλλιτέχνες δεν είναι αποτύπωμα να βγάλουν ένα δίσκο, έστω τον πρώτο τους δίσκο ώστε να μείνει ιστορικά;
«Η δισκογραφία έχει καταρρεύσει σήμερα, ουσιαστικά η κίνηση είναι γύρω από τις ζωντανές εμφανίσεις ενός καλλιτέχνη, όπου διάφορα επαγγέλματα μπορούν και βγάζουν χρήματα ως προς το ζην. Και είναι αλήθεια όμως αυτό που είπες, για τους καλλιτέχνες είναι μια καρτ-βιζίτ ένα άλμπουμ όπως και να το κάνουμε, μένει σαν αποτύπωμα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Να μείνουμε σε αυτά που έχεις φέρει μαζί σου να ακούσουμε; Θέλεις να πεις δυο λόγια; Κάτι και για τους ΆΛΚΜΑΝ και τον Κυριάκο Καραμπερόπουλο, το νέο συγκρότημα του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ; .
Όταν ο φίλος και ηχολήπτης Γιάννης Ταβουλάρης μου έβαλε τους ΑΛΚΜΑΝ, συγκινήθηκα πάρα πολύ, τι να σου πω.Έχουν ρίζες ,έχουν και μέλλον. Δεν εξαρτώνται από τις αγοραίες εμφανίσεις γιατί είναι στην μουσική εκπαίδευση . Προεκτείνουν το δημοτικό τραγούδι, παίρνουν μια παραλογή, μια μπαλάντα που είναι μια ιστορία ολόκληρη και την πάνε παραπέρα. Έχουν μια καινούρια μυθολογία δική τους, χρησιμοποιούν το σουρεαλιστικό στοιχείο που έχει το δημοτικό τραγούδι, καθώς και μοτίβα από το δημοτικό τραγούδι. Επομένως ευδοκιμεί να ακούσω κάτι και να κάνω τις προτάσεις μου, αφού θα προκύψει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα». Ο Καραμπερόπουλος έχει ένα συγκινητικό αίσθημα ,μια δωρικότητα και ένα σπάνιο λυρισμό το ηχόχρωμά του
Για να ολοκληρώσουμε με το θέμα παραγωγός. Θα σου πω για το «Καφεδάκι» και να απαντήσω πληρέστερα έτσι στο τι είναι παραγωγός. Όταν σαν Κομπανία μας κάλεσε ο Παπαστεφάνου να συμμετέχουμε σε μια εκπομπή με αφιέρωμα στον Μανώλη Χιώτη και ήθελε και συγκεκριμένα αυτό το τραγούδι. Τον ρωτάω που θα το βρω, μου λέει στη ΛΥΡΑ, από μια εκτέλεση που είχε κάνει η Καίτη Μπόνη. Ήταν μια χάλια εκτέλεση, δεν είχα την πρωτότυπη και δεν προλάβαινα να ακολουθήσω σε μια εβδομάδα τη διαδικασία να το βρω, σε πολλές εκτελέσεις να επιλέξω την καλύτερη, να προσθέσω και κάτι κλπ. Οπότε το είπαμε έτσι όπως ήταν,, εμείς το είπαμε και η ηχογράφηση αυτή έμεινε.Κράτησα την φωνή της Ελευθερίας και έβγαλα την Κομπανία Το μετέτρεψα σύμφωνα με τη μόδα σε gypsy – swing με κάτι φιλαράκια μου και το έστειλα στην Αρβανιτάκη σαν δώρο στην γιορτή της. Στα ράδια το κυκλοφόρησα με την εξαιρετική Σεμέλη Παπαβασιλείου όπου και το απογείωσε. Στην αρχή τα ράδια το φοβόντουσαν αλλά 2 χρόνια τώρα παίζεται ανελλιπώς.

{youtube}kB7kB-YRZ-g{/youtube}

ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι νεότεροι που μας ακούν θα αναρωτιούνται βέβαια για πολλά από όσα λέμε, αλλά θα πρέπει να μείνουμε στο γεγονός ότι η δεκαετία του ’80, ειδικά τα πρώτα της χρόνια, έχουν τη σφραγίδα της μεταπολίτευσης, μιας αλλαγής πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα και μιας αλλαγής πολιτιστικής σε πολλά επίπεδα. Στο τραγούδι, εμφανίστηκαν όσα είχαν απαγορευθεί τα προηγούμενα χρόνια και ο κόσμος τα αγάπησε, τα λάτρεψε με τον τρόπο του. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο;
«Βεβαίως και ισχύει, οι νεολαίοι τότε είπαν ένα περήφανο «απεταξάμην» σε ότι είχε απομείνει από μια επταετή χούντα, παράλληλα με άλλα αναγκαία συνθήματα της εποχής, π.χ. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Αλλά αυτό που ήταν δεδομένο ήταν ότι ο κόσμος είχε ανάγκη να γλεντήσει, να διασκεδάσει και να έχει ελπίδα. Και μια παρόμοια κατάσταση συμβαίνει και σήμερα. Αν σκεφτείτε ότι ο Έλληνας ζούσε από το κρασί του, τη διατροφή του, τα καπνά του ακόμα ακόμα, τη μουσική του εν τέλει, ήρθε η περίφημη ο ευρωπαϊκός παρεμβατισμός να του δίνει επιδοτήσεις για να μην παράγει! Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η κομπίνα να είναι το μάστερ του Έλληνα και ο πολυμήχανος Οδυσσέας ο ήρωάς του,να γίνει το είδωλό του.Αντί να είναι ο Παλαμήδης ο αγαθός , είναι ο καταφερτζής Οδυσσέας. Και να λοιπόν, βλέπω πάλι την ανάγκη από τους νέους να διασκεδάσουν, να χορέψουν, να έχουν κέφι».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Νιώθω ότι δεν έχουμε πει ακόμα τίποτα! Αλλά θέλω να σε ρωτήσω για το νέο άλμπουμ του Λευτέρη Μέρου, «Θεατής». Πες μου λίγα λόγια για την παραγωγή αυτή του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ.
«Ο Λευτέρης,ενώ είναι αυτΟδίδακτος μουσικός γράφει σαν έμπειρος συνθέτης. Στον Θεατή είναι πολύ πιο ώριμος από την προηγούμενη δουλειά του,κι αυτό φαίνεται αυτό σε όλο το άλμπουμ. Έχει εξαιρετική χημεία με τον στιχουργό, τον Φάνη τον Καββαδά, δεν υπάρχει καμιά διαφορά αν θα έγραφε όλο το άλμπουμ ο ίδιος συνθέτης και παράλληλα να ήταν στιχουργός. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πριν λίγες μέρες μόλις ετοιμάσαμε το τραγούδι για τον Ψαραντώνη «Βουνό είναι ο άνθρωπος», τη συμμετοχή του στο άλμπουμ αυτό, του το έστειλα και μου απάντησε πολύ συγκινημένος ότι του αρέσει πάρα πολύ: «Μπράβο, μπράβο» μου είπε. Και ζήτησε να μάθει ποιος έγραψε τους στίχους. Νομίζω ότι με τους δύο αυτούς δημιουργούς πάει να γίνει το παλιό μοντέλο της ομάδας στιχουργού και συνθέτη, που ο ένας αντιλαμβάνεται τον άλλον, ξέρει τα χούγια του».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πέρα από τη συγκεκριμένη δουλειά όμως εκτιμώ ότι ο προσεγμένος στίχος τον Έλληνα τον ακουμπάει πάρα πολύ.
«Ο Έλληνας θέλει τα λόγια, θέλει το παραμύθι πρώτα. Είναι κι οι μουσικές που παρασύρουν. Αλλά η μουσική απευθύνεται στο μυαλό , στην ψυχή και στο σώμα. Οι νησιώτες καταλαμβάνονται πρώτα από το ρυθμό, όμως είναι αλήθεια ότι κατά βάση ο στίχος είναι το πρώτο πράγμα που έχει σημασία σε ένα τραγούδι».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Άγγελε, ένα διάστημα της ζωής σου ασχολήθηκες με τα περοδικά, δεν γνωρίζω πόσο είναι αυτό, θα μας το πεις εσύ ελπίζω.
«Ήταν περίπου 2 χρόνια. Και ένα χρόνο πριν με φωνάξανε από το «Δίφωνο» που είχε φύγει ο Μιχάλης ο Κουμπιός για να επιλέγω τραγούδια για τα cd του περιοδικού. Τότε ήμουν στον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, δεν ήμουν κάπου αλλού, αλλά τότε καλό είναι να πούμε ότι το cd καθόριζε και το εξώφυλλο. Κι αυτός που καθόριζε το εξώφυλλο, ουσιαστικά καθόριζε και την κεντρική συνέντευξη. Από κει και πέρα κάνανε μια απίστευτη καφρίλα! Κυνηγούσα για εξώφυλλο τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, την εποχή που θέλανε να του γκρεμίσουνε το σπίτι για «πολιτιστικούς λόγους». Ο άνθρωπος προσπαθούσε να πείσει με κάθε τρόπο την κοινωνία ότι ζούσε και στην Ελλάδα, παράλληλα με την Αμερική και εκείνη την εποχή έγραφε και τη μουσική για τον Θεοτοκόπουλο. Βρίσκω την άκρη μέσω ενός δικηγόρου να γίνει συνέντευξη μαζί του, επιλέχθηκε ο δημοσιογράφος που θα την έκανε, όλα καλά μέχρι εκεί. Και πέρα από αυτά του ζητάω να μας δώσει τη ΜΥΘΩΔΙΑ για το περιοδικό, να δοθεί δηλαδή μαζί με το περιοδικό. Υπήρξαν προβλήματα με τη τοπική SONY αλλά από την Αμερική είχαν δώσει το τελικό «οκ». Την επόμενη της κυκλοφορίας, με παίρνει ο δικηγόρος τηλέφωνο και μου λέει ότι δεν το περίμενε από μένα αυτό που έγινε κλπ. Δεν ήξερα φυσικά τι μου λέει! Δεν είχα πάρει το περιοδικό στα χέρια μου ακόμα. Τελικά, είχαν βάλει στο περιοδικό και μια παλιότερη συνέντευξη του Ζήλου που είχε πάρει σε άλλη χρονική στιγμή από τον Παπαθανασίου και προσπάθησαν να τ»του την βγουν». Φυσικά πήγα και παραιτήθηκα αμέσως, απείλησα με ασφαλιστικά μέτρα κλπ. Τότε το ΔΙΦΩΝΟ μου πρότειναν να παραμείνω , και το αναλάβαμε με τον Κώστα Μπαλαχούτη . Μετά από ένα χρόνο, με την αλλαγή ιδιοκτησίας του, ρωτήθηκα από τον Κώστα Γιαννίκο τι θέλω να κάνω μεταξύ ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ και ΔΙΦΩΝΟΥ, απάντησα φυσικά «εγώ κάνω δίσκους».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Προέρχομαι από μια γενιά που αγόραζε το περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ γιατί ήξερε ότι αγόραζε κάτι πολύτιμο και προσεκτικά επιλεγμένο και φτιαγμένο. Αποτέλεσμα, να έχουμε μιας συλλεκτικής αξίας αντικείμενο στην κατοχή μας. Σήμερα είναι δύσκολο αυτό, μέχρι του σημείου που αν μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό έχει κάτι καλό κάνουμε το σταυρό μας.
«Θα ήθελα να ακούσουμε τα «Κλειδιά» του Κοτονιά και να σου πω μια ιστορία παράλληλα. Μου ζητήθηκε να κάνω ένα δίσκο για τον Παρχαρίδη, ο οποίος είναι ίσως ο καλύτερος Πόντιος τραγουδιστής σήμερα. Μέσα στο υλικό που μου δόθηκε, ήταν και δυο τραγούδια κάποιου που δεν ήξερα, όταν ρώτησα μου είπαν ότι είναι ο Κοτονιάς. Σπάνια να μου αρέσουν δύο στα δύο τραγούδια, οπότε τον κάλεσα να τον γνωρίσω. Μου είπε ότι είναι μέλος του συγκροτήματος «Αρμενιστές» και λέω: πρώτ’ απ’ όλα αλλάζει όνομα το συγκρότημα και δεύτερον με βάση τα τραγούδια του Κοτονιά. Ψάχναμε όνομα, μέχρι που η σύζυγος του Καβαλιεράτου από το συγκρότημα πέταξε το ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ και λέω αυτό είναι!. Πήρα και την Λίνα Νικολακοπούλου και της είπα είσαι η νονά ... Πράγματι ο τίτλος έπιασε, ο Σάββόπουλος έλεγε του Κοτονιά «Τι ωραίο όνομα!» Είμαι σίγουρος με τον Κοτονιά, αυτός ο τραγουδιστής θα γράψει πολλά και καλά, θα γράψει γενικώς. Την ενορχήστρωση στα «Κλειδιά» την έκανε ο Σπύρος Καβαλιεράτος, από τα ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ, ακούστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και συγκίνησε όλη την Ελλάδα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε μηνιαία βάση πόσα δείγματα δέχεσαι από νέους καλλιτέχνες;
«Έρχονται συχνά μηνύματα για ανίχνευση συνεργασίας, αρκετά έρχονται για μια γνώμη. Αυτό με έχει κουράσει όμως, λες κάτι και τελικά πάει αλλού και βλέπεις την ιδέα σου με άλλα ρούχα. Προτιμώ να είμαι πιο σταθερός πια, να μου αρέσει κάτι πάρα πολύ και να μην εκδηλώνομαι εύκολα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πριν μπούμε στο στούντιο μου εκμυστηρεύθηκες τη σημασία που έχει για σένα η παραγωγή ενός πολύ σπουδαίου δίσκου της ελληνικής δισκογραφίας, του «Κοντραμπάντο» του Σταμάτη Σπανουδάκη με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
«Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη μου παραγωγή. Δεν είχα το παρεάκι να με στηρίζει ,να λέω έτσι ή αλλιώς είχα απέναντι μου ένα ολοκληρωμένο συνθέτη τον Σπανουδάκη που με βοήθησε πολύ».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέλω να μου πεις για ένα κομβικό -θεωρώ- σημείο της ιστορίας σου, τη συνάντησή σου με τον Μάνο Χατζιδάκι.
«Έγινε με ένα ραντεβού που έκλεισε ο Σαββόπουλος στο Φεστιβάλ της Κέρκυρας, όπου ο Χατζιδάκις ονειρεύεται να κάνει ένα μουσικό διάλειμμα την ώρα που θα συνεδριάζει η Επιτροπή. Και ποιον σκέφτεται; Φυσικά τον Βασίλη Τσιτσάνη, κάτι που δέχτηκε ο Τσιτσάνης αλλά δέκα μέρες πριν την εκδήλωση το ακυρώνει. Ο Χατζιδάκις παθαίνει ένα σοκ, επικοινωνεί με τον Σαββόπουλο, ο οποίος του λέει έχω κάτι να σου προτείνω. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει, αύριο μαζευτείτε σε παρακαλώ να παίξετε για ένα ιδιαίτερο καλεσμένο μου. Τον ρώτησα για περισσότερες πληροφορίες και μου είπε τελικά, θα παίξετε για τον Χατζιδάκι. Πράγματι, στην αυλή του σπιτιού του, καλοκαίρι ήταν, παίξαμε, μας άκουσε, χάρηκε πολύ και του λέει του Σαββόπουλου, Ναι Διονύση αυτό είναι και μας κάλεσε να παίξουμε στο μουσικό διάλειμμα των Αγώνων της Κέρκυρας. Από τότε εξελίχθηκε μια φιλική σχέση με τον Χατζιδάκι, με καλεσε και στο περιοδικό Τέταρτο με έπαιρνε τηλέφωνο για να μάθει κάτι κλπ. Ήθελε να κάνει δίσκο στην Σοφία Εμφιετζή και μιλούσαμε γι αυτό. Έτσι απέκτησα το θάρρος κάποια στιγμή να του πω ότι έχω γράψει κάποια τραγούδια. Με ρώτησε αν είναι λαϊκά, του είπα όχι και μου είπε ότι τον ενδιέφεραν. Την άλλη μέρα σπίτι του με την κιθάρα μου εγώ, με βλέπει, μου ζητάει αν θα αφήσω κάποια κασέτα, του λέω δεν έφερα, αν θα μπορούσατε να με ακούσετε, είναι ευκαιρία για μένα. Όντως το έκανε και στο τέλος μου λέει, ναι θα τα κάνουμε. Υπογράψαμε με τον Σείριο, προχωρήσαμε για να τα κάνουμε αλλά τελικά δεν έγινε καμιά δουλειά γιατί ήθελε να αφαιρέσει κάποια εξωστρεφή τραγούδια που δεν ήθελα να συμβεί. Κι έτσι δεν έγινε τότε τίποτα, αυτά ήταν τα «ΡΗΧΑ ΝΕΡΑ».

{youtube}JY08cdBJjys{/youtube}

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εδώ υπάρχει και ένα τραγούδι που οι στίχοι ανήκουν στον Λέοναρντ Κοέν. Τι ιστορία υπάρχει πίσω από αυτό;
«Σε ένα βιβλίο που είχε συγχορδίες, ακόρντα κλπ. για μουσικούς, βρίσκω και κάποιους στίχους του Κοέν τους οποίους όμως δεν τους αναγνωρίζω, έχοντας μια πολύ καλή σχέση με το έργο του συγκεκριμένου. Ψάχνοντας τους ειδήμονες, κανείς δεν ήξερε κάτι και μάλιστα έλεγαν ότι δεν είναι του Κοέν. Όμως βρήκα τελικά ότι πρόκειται για το πρώτο άλμπουμ του Κοέν, όπου έχει γράψει ο ίδιος τους στίχους, ενώ τη μουσική έχει γράψει ο Φιλ Σπέκτορ, ένας εκκεντρικός μουσικός παραγωγός, αλλά εκτός από αυτό. Μετέφρασα τους στίχους αυτούς, έγραψα μουσική σε αυτό το τραγούδι που δεν είχε πατέρα, έστειλα μια επιστολή σε ένα γραφείο που εκπροσωπεί τον Κοέν, μαζί με τη μουσική , την οποία ενέκριναν να ακολουθήσει τους στίχους αυτούς. Έχω στιχουργό λοιπόν τον Λέοναρντ Κοέν, στο τραγούδι «Το ξενοδοχείο».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Φτάνοντας προς το τέλος, νιώθω θα πάμε να συνεχίσουμε αλλού την κουβέντα! Πες μου για το ραδιόφωνο σήμερα, ικανοποιεί τον ακροατή;
«Το ραδιόφωνο σήμερα δεν ικανοποιεί τον ακροατή, ικανοποιεί τον πελάτη του που είναι ο διαφημιστής. Η επιλογή είναι συγκεκριμένη, να μην ενοχλείται το μυαλό του ακροατή, να μην σκέφτεται αν θέλεις».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Βλέπεις μέλλον στο ελληνικό τραγούδι;
«Βλέπω τρομακτική δύναμη να έρχεται. Τα νέα παιδιά μας εκπλήσσουν κάθε φορά, μας στέλνουν μηνύματα, αλλά που θα ακούγονται όλα αυτά. Πιστεύω πάντως ότι υπάρχει μέλλον».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θέλεις να μας πεις για τα ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ;
«Ο Θοδωρής έχει ένστικτο . Ετοιμάζαμε το δίσκο «ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ». Είχε την ιδέα να διασκευάσει το τραγούδι αυτό που λέγεται «The bright side of life” των Μόντι Πάιθονς. Συμφώνησα με την ιδέα του, έκανε τους στίχους, είχε όμως την άποψη ότι πρέπει να το πουν τραγουδιστές. Του λέω δεν συμφωνώ με την ιδέα, αλλά πες μου ποιον θες. Μου λέει τον Σαββόπουλο, του λέω οκ, πάρε το τηλέφωνο του Σαββόπουλου και προχώρα. Δεν ενδιαφέρθηκε κανένας τελικά. Ολοκληρώθηκε ο δίσκος χωρίς αυτό να έχει μπει. Και του λέω μ’ αφήνεις να το κάνω εγώ; Μου έχει εμπιστοσύνη βέβαια και με άφησε. Και καλώ ηθοποιούς, που την μεθεπόμενη μέρα ήρθαν όλοι. Ο Αθερίδης, που λατρεύει την ταινία των Μόντι Πάιθονς και έγινε λέει ηθοποιός εξαιτίας της, δέχτηκε ευχαρίστως, όπως και ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Αντώνης Καφετζόπουλος αλλά και ο αυθόρμητος Ψαριανός. Και γράφτηκε σαν από παρέα το τραγούδι, με πολύ κέφι και πολύ χαρά εξαιρετικά»!

{youtube}iCnvd5_Q7gQ{/youtube}

ΕΡΩΤΗΣΗ: Φίλε Άγγελε, σε ευχαριστώ πολύ που ήσουν μαζί μας, ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ θα είναι βέβαια συντροφιά του LAVITA RADIO από εδώ και στο εξής, να πηγαίνουμε χέρι χέρι! Περάσαμε μία από τις ωραιότερες βραδιές, δεν ήταν καθόλου δύσκολο με σένα τελικά, σαν να πίναμε καφεδάκι!
«Σοκολάτα κάντην καλύτερα, κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ»!

Γιάννης Ταμπάκης

Την Κυριακή 22 Απριλίου 2018, διαβήκαμε την πόρτα στο studio του Lavita Radio, παρέα με τον Γιάννη Ταμπάκη και τον Λευτέρη Μέρο, με ξεκάθαρη αποστολή και πολύ καλή διάθεση. Να παρουσιάσουμε τη νέα δισκογραφική πρόταση του Λευτέρη, με τίτλο "ΘΕΑΤΗΣ", παραγωγής ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ.
Ο Λευτέρης, αυτοδίδακτος μουσικός, γράφει μουσική και τραγουδάει για την χαρά της ζωής. Τέσσερα χρόνια μετά το "ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ" επιστρέφει με τον "ΘΕΑΤΗ".
 

Ρώτησα τον Λευτέρη αν είναι πιο ώριμος και ο ίδιος και ο δίσκος του, αν βγαίνουν πια από μέσα του "θεατές" οι ανησυχίες του και αν μετουσιώνονται σε καλές στιγμές, ευχαρίστησης, περηφάνιας ίσως. Εξάλλου του θύμησα ότι συζητούσαμε σχεδόν 1 1/2 χρόνο πριν για το δίσκο αυτόν, μου είπε περίπου 2 1/2 χρόνια πήρε τελικά.
Η συνεργασία του με το φίλο του Φάνη Καββαδά εκτυλίχθηκε όπως είπε ο ίδιος τυχαία, ένα βράδυ ένα μάτσο στίχοι βρέθηκαν στα χέρια του Λευτέρη, προερχόμενα από τον στιχουργό. Άρχισε να διαλέγει πυρετωδώς. Από τότε μέχρι σήμερα μεσολαβούν πολλά, με τον Άγγελο Σφακιανάκη να διαλέξουν φωνές. Και σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν εύκολο, αφού υπάρχουν τραγούδια κομμένα και ραμμένα για τους ερμηνευτές τους, λες αυτό μόνο ο Περίδης, μόνο ο Ψαραντώνης, μόνο ο Μέρος.
Στο δια ταύτα, ο "Θεατής" είναι ιστορίες, είναι έρωτας, είναι ζωή, είναι παιδί, είναι άνθρωπος και θεριό μαζί. Κι ο ίδιος, λες και παρακολουθεί από ψηλά, τον ίδιο του τον εαυτό με τα χίλια πρόσωπα. Ίσως κακομοίρης του καναπέ, ερωτευμένος, βουνό είναι τελικά ο άνθρωπος. Η μελοποίηση των τραγουδιών επίσης ποικίλλει, από ροκ σε παραδοσιακό, σε 9/8, σε απτάλικο, σε βαλσάκι, τι άλλο να ζητήσεις. Από τους δίσκους που τους βάζεις στο cd και τους ακούς μέχρι τέλος.

Ο "Θεατής", σε βάζει σε σκέψεις, θα πονέσεις να ακούσεις αλήθειες:
Λαγοκοιμάται τ' όνειρο, κοίτα μην το ξυπνήσεις και σου θυμίσει τη ζωή που ξέχασες να ζήσεις... Γροθιά!
"Του χρόνου η σκόνη", τραγούδι που παίχτηκε πολύ από το Lavita Radio σε αποκλειστική μετάδοση. Το τέλος μιας ιστορίας, σε "Σχέδια που δεν τέλειωσαν".
Παραδοσιακά τα"Πουλιά είσαστε όνειρα", με βουκολικό πάθος και κλαρίνο, να προσφωνούνται, "Αφέντες είστε όνειρα κι εμείς οι υπηρέτες".
"Μίλα τα ξαναμίλα τα", ροκ ερωτικό κρεσέντο σε εξομολογητικό στιλ, αλλά με περισσή μουρμούρα στον ίδιο του τον εαυτό, "Κουράγιο μου με κούρασες".
Κι έτσι πάνε όλα, με στίχους που έχουν τη σημασία τους και στήθηκαν αριστοτεχνικά, να βρουν τη μελωδία τους και να έχουν να πουν κάτι. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στον "Ρολογά", το απτάλικο που τραγουδάει ο Ορφέας Περίδης, ένα τραγούδι που βάζει το χρόνο να είναι είναι ίδιος και για παχιές και για φτενές τσέπες. Ο Λευτέρης Μέρος βέβαια, ωρολογοποιός ο ίδιος, έδωσε πολύ προσοχή σε όλο αυτό το περιγραφικό image ενός ρολογά που βλέπει τα πάντα από τον πάγκο του και ξέρει να ξεχωρίζει το "ρολόι του λεφτά" και του "φτωχούλη το ρημάδι".
Το "Τελευταίο ταξίδι" επανήλθε από το 2007, όταν είχε συμπεριληφθεί στο "Ταράζεις τα νερά", ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη που σεβάστηκε απόλυτα ο συνθέτης. Μάλλον τον έχει συνεπάρει και συναισθηματικά, Καρυωτάκης είναι αυτός!. Το "Βουνό είναι ο άνθρωπος", λες και γράφτηκε για τον Ψαραντώνη. Το απογειώνει, το τοποθετεί εκεί που πρέπει, ερμηνεύοντας και δείχνοντας τη δύναμη και την ποταπότητα του ανθρώπου μαζί. Κι εκεί, για το τέλος, η αντίθεση. Από τον Ψαραντώνη και τη βαριά, ηγετική φωνή του, έρχεται η μικρή Ηλέκτρα να τραγουδήσει με το Λευτέρη για ένα "Κόκκινο βαρκάκι". Απόλυτη αρμονία μέσα από ένα αντικαθρέφτισμα.
Η καρέκλα του "Θεατή" μοιάζει ετοιμόρροπη στο φυλλάδιο, να αποσυντίθεται ίσως από τις ιδιοτροπίες των ανθρώπων.
Συνοδοιπόροι στην προσπάθεια του Λευτέρη και του Φάνη είναι οι Μίλτος Πασχαλίδης, Ορφέας Περίδης, Θοδωρής Κοτονιάς, Ευτυχία Μητρίτσα και η Βιολέτα Ίκαρη (β φωνή στο "Θαύμα").. Σε έκτακτη συμμετοχή ο Ψαραντώνης.
Την ενορχήστρωση, την ηχοληψία και τη μίξη υπογράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος του Studio Soundflakes.

Τα τραγούδια του CD:
01. Θεατής - Μίλτος Πασχαλίδης
02. Του χρόνου η σκόνη - Λευτέρης Μέρος
03. Πουλιά είσαστε όνειρα - Ευτυχία Μητρίτσα & Θοδωρής Κοτονιάς
04. Μίλα τα ξαναμίλα τα - Λευτέρης Μέρος
05. Νυχτοπούλι - Θοδωρής Κοτονιάς
06. Το θαύμα - Λευτέρης Μέρος
07. Ο Ρολογάς - Ορφέας Περίδης
08. Τελευταίο ταξίδι - Λευτέρης Μέρος (ποίηση Κώστας Καρυωτάκης)
09. Βουνό είναι ο άνθρωπος - Ψαραντώνης
10. Ένα κόκκινο βαρκάκι - Λευτέρης Μέρος & η μικρή Ηλέκτρα

Τα εικαστικά σχεδίασε ο Μπάμπης Κούρτης.
Παραγωγή: Μικρός Ήρως
Διεύθυνση Παραγωγής: Άγγελος Σφακιανάκης

Λευτέρη και Φάνη σας ευχαριστούμε πολύ πολύ!

Κώστας Προβατάς

Πραγματικά,ευχάριστη, έκπληξη,αποτελεί η μελοποίηση,αλλά και η ερμηνεία της Ιφιγένειας Κορολόγου,της  "ΜΑΥΡΗΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΣ",ενός εξαιρετικού ποιήματος του μεγάλου μας ποιητή Δημήτρη Λέντζου,από την, σχετικά πρόσφατη,ομώνυμη ποιητική του συλλογή.

Μια σύνθεση,που κυριολεκτικά,χαϊδεύει τα αυτιά του ακροατή,που αμέσως του γεννιέται η επιθυμία να ακούσει ξανά και ξανά το τραγούδι.

Η "Μαύρη Παπαρούνα",έρχεται σαν προάγγελος μιας ευρύτερης συνεργασίας της Ιφιγένειας Κορολόγου με τον Δημήτρη Λέντζο,στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς.

Οι στίχοι του Δημήτρη Λέντζου ,όπως πάντα,έτσι και στην "Μαύρη Παπαρούνα",αγγίζουν κατευθείαν στη ψυχή ,κάτι,που,σαφώς δεν άφησε ανεπηρέαστη την Ιφιγένεια Κορολόγου,τόσο στη σύνθεση,όσο και στην ερμηνεία του τραγουδιού,αλλά και τον Γιώργο Καγιαλίκο ,που ενορχήστρωσε ,μοναδικά,αναδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το πραγματικά σπουδαίο του χάρισμα και την μεγάλη του αγάπη για την μουσική.

Στην ηχογράφηση του τραγουδιού,που κυκλοφορεί ψηφιακά,από τις Εκδόσεις ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ (υπεύθυνες και για την έκδοση της ποιητικής συλλογής "Η ΜΑΥΡΗ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ",του Δημήτρη Λέντζου το 2017) ,συμμετείχαν οι μουσικοί:

φλογέρα - ντουντούκ: Tιγκράν Σαρκισιάν
βιολί: Διονύσης Βερβτσιώτης
κιθάρες: Παντελής Ντζιάλας
μπάσο: Γιώργος Βεντουρής
κρουστά: Φίλιππος Λευκαδίτης

ηχοληψία - μίξη - mastering: Γιώργος Φραγγέλης Soundhouse Studios Athens

"Ανθίζει λένε μια φορά
η μαύρη παπαρούνα
στη μέση εκεί στις κόκκινες
στη μέση εκεί στις άλλες
σαν το φιλί που μ' άφησε
πένθος βαρύ στο στόμα"

Θα το ξαναπούμε για μια φορά ακόμα,το Ελληνικό Τραγούδι έχει μέλλον και δημιουργίες ,όπως η "Μαύρη Παπαρούνα",αποτελούν ένα από τα τρανότερα παραδείγματα..

Για το La vita Radio

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}RiajEogV_fw{/youtube}

Πάντα το Πάσχα σε σχέση με τα Χριστούγεννα ήταν λιγότερο φωτεινό και χαρούμενο. Σχεδόν πάντα έβρεχε τη Μ. Εβδομάδα και η κατάνυξη των ημερών και το όλο κλίμα, ιδιαίτερα τη Μ. Παρασκευή με την κορύφωση του θείου δράματος, προκαλούσε στους πιστούς θλίψη, μελαγχολία, στεναχώρια. Τα Χριστούγεννα ήταν πιο γιορτινά, πιο φωτεινά, πιο χαρούμενα, πιο στολισμένα, όλα πιο…
Κι όμως … η σωτηρία του ανθρώπινου γένους που γιορτάζουμε με τόση χαρά στην γέννηση, ολοκληρώνεται μόνο με τα Θεία πάθη και την Ανάσταση.
Χωρίς πάθος, δεν υπάρχει ανάσταση. Χωρίς ταπείνωση, δεν υπάρχει παραμυθία. Αυτά εξηγούσε στους μαθητές Του ο Κύριος τρία ολόκληρα χρόνια.
«Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου. Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου ...»
«Ἐκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον». Αυτὴ η όμορφη φράση, παρμένη μέσα απὸ τους Ψαλμοὺς του Δαβίδ, αποτυπώνει κατά τον καλύτερο τρόπο την εικόνα της εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Η είσοδος θριαμβευτική, όπως ταιριάζει σ᾿ έναν Βασιλιά. Ἡ είσοδος αυτὴ ίσως η μοναδικὴ επίγεια τιμὴ που απόλαυσε ὁ Κύριος, στην περιπέτεια της ζωης Του. Η έξοδός Του λίγες ημέρες μετά, από τα Ιεροσόλυμα, ήταν φέροντας τὸ Σταυρὸ στὸν ώμο καὶ κατευθυνόμενος στο Γολγοθά. Απο τον θρίαμβο στην ατίμωση, θα μπορούσε μελαγχολικὰ νὰ σημειώσει κάποιος!
Αξίζει να σταθούμε στα παιδιά, στα νήπια και όπως αυτά Να ξεπεράσουμε την κακία, να μιλήσουν στην ψυχή μας τα όσα φέρνει ὁ Χριστός, ἡ ανάγκη αγάπης, ελευθερίας και χαράς, που νιώθουν τα νήπια και κυρίως να μάθουμε ότι ἡ ζωή μας βρίσκει το αληθινό της νόημα όταν νιώθουμε την εμπιστοσύνη στο Θεό, όταν Τον δοξάζουμε για ό,τι μας δίνει, όταν νιώθουμε αυτὴ τη βαθιὰ χαρὰ της παρουσίας Του, γιατὶ αυτὴ είναι που δίνει στόχο και ζωὴ στην ύπαρξή μας!
Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας τυχαία αυτές τις μέρες , την εξομολόγηση της Φανής μιας μητέρας που περνούσε και αυτή τον δικό της Γολγοθά σηκώνοντας μαζί με τον μικρό της γιο, τον Σταυρό του δικού τους μαρτυρίου : «Πριν δεν μπορούσα ίσως να αντιληφθώ το αληθινό νόημα αυτής της γιορτής. Και δεν εννοώ απαραίτητα τη θρησκευτική ερμηνεία που δίνουν τα βιβλία. Μιλάω για τη δική μου ερμηνεία, βγαλμένη μέσα από τη περιπέτεια της υγείας του δικού μου παιδιού μου και όχι μόνο. Μέσα από τις εικόνες και τα συναισθήματα που βίωσα και βιώνω» έγραφε η Φανή και συνέχιζε :.
«Λέξεις όπως Γολγοθάς, πορεία προς τη σταύρωση, λύτρωση, ανάσταση αποκτούν άλλο νόημα και αξία μέσα σε ένα παιδογκολογικό τμήμα. Παίρνουν πραγματικά σάρκα και οστά στα μικρά κορμάκια παιδιών, που τα τρυπούν όχι με ξιφολόγχες, αλλά με βελόνες. Μικροί “εσταυρωμένοι” πάνω σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, που υπομένουν με χαμόγελο και δύναμη και δίπλα μαμάδες, που σαν άλλες “Παναγίες” κλαίνε σιωπηλά και εύχονται να ήταν εκείνες στη θέση του παιδιού τους, που πονά. Και μετά σκοτάδι. Απόλυτη ησυχία. Και ατελείωτος πόνος για εκείνους που έφυγαν τόσο άδικα και άφησαν ένα “γιατί” να βαραίνει την καρδιά».
«Και η ανάσταση; Συμβαίνει όντως; Και αν ναι πότε έρχεται; Έρχεται με τη μορφή εκείνου που αγαπάμε στα όνειρά μας; Έρχεται με το τελευταίο μυελόγραμμα; Έρχεται με την τελευταία μαγνητική; Έρχεται με το πέρας της 5ετίας; Δεν ξέρω, νιώθω όμως ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από όλα αυτά. Μάλλον η ερώτηση είναι , τι είναι πραγματικά για τον καθένα μας ανάσταση και όχι πότε έρχεται και αν υπάρχει, γιατί υπάρχει, αυτό είναι σίγουρο.», Καταλήγει
Και όχι με τη στενή θρησκευτική έννοια της μετά θάνατο ζωής, αλλά με την ουσιαστική, αυτήν της ανά(σ)τασης της ψυχής.
Θάνατος δεν υπάρχει. Πεθαίνει μόνο ό,τι δεν αγαπήθηκε και τους ανθρώπους που αγαπήσαμε τους κουβαλάμε αιώνια μέσα μας. Είναι κομμάτι του εαυτού μας. Είναι δίπλα μας μέρα και νύχτα. Τους νιώθουμε. Μπορούμε ακόμη και να τους δούμε φτάνει να παρατηρήσουμε προσεκτικά γύρω μας. Είναι η φυσική απουσία που πονάει και αφήνει το σημάδι της στην ψυχή. Εκεί ακριβώς έρχεται το θαύμα της ανάστασης.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους, που αυτόν τον πόνο τον έκαναν δύναμη και προσφορά στο συνάνθρωπο. Αν αυτό δεν είναι ανάσταση ψυχής τότε τι είναι; Έχω γνωρίσει ανθρώπους, παιδιά, που βίωσαν και βιώνουν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις και όμως αυτοί έδωσαν κουράγιο και θάρρος σε εμένα, όταν έχανα τις ελπίδες μου. Αν αυτό δεν είναι νίκη της μεγαλοψυχίας και συντριβή του εγωισμού και της μικροψυχίας τότε τι είναι; Mήπως αυτό δε δίδαξε και Εκείνος με το Θάνατο Του;

Μικρές αναστάσεις βιώνουμε όλοι καθημερινά. Μικρά θαύματα που μόνο τα μάτια της ψυχής μπορούν να δουν. Λένε πως ο δρόμος προς το “φως ” έχει πολλά αγκάθια και εμπόδια και πως σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις, αλλά πόσες φορές θα σηκωθείς. Αυτό ακριβώς το νόημα έχει η ανάσταση. Το ανάστημα που θα υψώσεις απέναντι στις δυσκολίες της ζωής. Δεν είναι εύκολο. Ειδικά σε καταστάσεις που αφορούν παιδιά.

Πάσχα στην εβραϊκή γλώσσα σημαίνει “πέρασμα”. Πέρασμα σε μια άλλη ζωή. Πιο ουσιαστική, πιο αληθινή. Σημαίνει μαθαίνω να σηκώνομαι, ακόμα και όταν πέφτω από ύψος χιλιάδων μέτρων. Σημαίνει δεν το βάζω κάτω, ακόμα και όταν οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Σημαίνει δε χάνω τις ελπίδες μου, ακόμα και όταν όλα μου φαίνονται μαύρα. Σημαίνει χαμογελώ, σε πείσμα όσων θέλουν να μου κλέψουν το χαμόγελο. Σημαίνει δεν τα παρατάω . Σημαίνει αγωνίζομαι κάθε μέρα, όπως μας δίδαξαν και μου διδάσκουν τα παιδιά μας και τόσα άλλα παιδιά και γονείς. Σημαίνει βοηθάω όπως μπορώ, ακόμα και γράφοντας, δίνοντας θάρρος και ελπίδα σε όσους το έχουν ανάγκη.
Θέλω να ευχηθώ Καλή Ανάσταση σε όλους με ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα. Εύχομαι του χρόνου, όπως και κάθε χρόνο, όλα τα παιδιά να περνούν αυτές τις άγιες μέρες στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους. Εύχομαι Το Άγιο Φως να σκορπίσει παντού τη δύναμη του, να πλημμυρίσει και να ζεστάνει τις καρδιές όλων μας και να διώξει μακριά τα σκοτάδια της ψυχής.
Εύχομαι όλοι να γιορτάσουμε το Θείο Δράμα, την Άκρα Ταπείνωση, το Θείο Πάθος, τη Σταύρωση και την Ανάσταση με την κατάνυξη και την τιμή που της Αξίζει και η Ανάσταση του Κυρίου να γίνει φάρος ελπίδας για την ζωή μας και ελπίδα Ανάστασης για την Πατρίδα μας.
Και ας αφήσουμε τους κάθε λογής ισχυροὺς να συνωμοτούν. Μας αρκεί η ομορφιὰ της εικόνας των νηπίων και των παιδιών ! Άλλωστε, στο χαμόγελό τους, υπάρχει η ελπίδα! Άλλωστε, στη φωνή τους, ξεκινά ἡ χαρά! Άλλωστε, ἡ παρουσία τους, δεν είναι τίποτε άλλο από την εικόνα της αιώνιας δοξολογίας, χαράς και σωτηρίας του ανθρώπου, κοντά στον Βασιλιὰ που μπαίνει στη ζωή μας θριαμβευτικά, τον Κύριό μας!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους

Για τον www.lavitaradio.gr
Ντέπη Στενού

Ο Μποτιτσέλι φαντάστηκε την «Κόλαση» από την «Κωμωδία» του Δάντη (τη «Θεία Κωμωδία» όπως την κατέγραψε τελικά ο Βοκάκιος), σαν έναν αναποδογυρισμένο κώνο 9 επιπέδων και ενός κεντρικού σημείο στο τέλος: Το βαθύτερο σημείο του Άδη, το κέντρο της Γης, όπου τιμωρούνται ανηλεώς από τον γίγαντα Εωσφόρο ο Ιούδας αλλά και οι Βρούτος και Κάσσιος, προδότες του Ιούλιου Καίσαρα. Οι αρχιπροδότες της Ιστορίας, μασιούνται αιώνια στο στόμα του Σατανά, ο οποίος στην περίπτωση του Ιούδα, τον είχε κυριεύσει (Κατά Λουκά Ευαγγέλιο).
ΕικόναImage
Η «Θεία Κωμωδία» ήταν στη βάση της μια αναφορά στην πολιτική κατάσταση της Ιταλίας, γραμμένη από έναν εξόριστο συγγραφέα, με σαφή ελπίδα την κοινωνική πια Αναγέννηση του κόσμου του εκείνη την εποχή. Μέχρι εδώ όλα καλά, δεδομένου ότι οι προδότες του Καίσαρα έχουν καταγραφεί στην ιστορία της Ρώμης και της Ιταλίας γενικότερα, ως οι μεγαλύτεροι προδότες στους αιώνας τους άπαντας. Ήταν εύκολη η απόφαση να συμπεριληφθεί ο πλέον μισητός άνθρωπος σε όλη την Ιστορία, ο προδότης του Θεανθρώπου, Ιούδας, μάλλον με σκοπό να αποφύγει άλλα προβλήματα αλλά και με τη λογική αυτή ακριβώς: πως δεν υπάρχει πιο μισητό πρόσωπο.
Ο Ιούδας υπήρξε τραγική μορφή στην Ιστορία, από όποια πλευρά κι αν έχει προσπαθήσει να τον αποτυπώσει κάθε συγγραφικό χέρι. Ένα έξοχο παιδικό ποίημα του Δραμινού λογοτέχνη Δημήτρη Μανθόπουλου γράφει για το φιλί του Ιούδα:
“Αυτό ‘ναι το φιλί το πιο ακριβό, αφού κοστίζει έναν ολάκερο θεό”.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Ιούδας το πλήρωσε ακριβά το φιλί που έδωσε. Εδώ που τα λέμε δεν ήταν ένα απλό φιλί. Πήρε τόσες προεκτάσεις, γνώρισε ένα σωρό εκδοχές, δημιούργησε αμέτρητες αντικρουόμενες απόψεις… Μπορεί να μοιάζει απλή η ιστορία του αλλά μόνο απλή δεν είναι. Και εν πάσει περιπτώσει, είναι το μοναδικό φιλί που άνοιξε νέους ορίζοντες στο… φίλημα. Πολύ απλά να τοποθετήσουμε εδώ το βιβλίο της Μάιρας Παπαθανασοπούλου, «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα», οποία αντιπαραβολή λοιπόν!
Σκέφτομαι την πρακτική (και πολιτική) πλευρά του ζητήματος. Ποιος πιστός θα συμμετείχε ψυχή τε και σώματι στα Μυστήρια της Εκκλησίας γνωρίζοντας πως στη μέλλουσα ζωή, στον Παράδεισο, θα βρίσκεται δίπλα στον Ιούδα, που έκανε το μεγαλύτερο παράπτωμα όλων των εποχών; Μια τόσο μεγάλη φιλευσπλαχνία του Θεού, που τον κάνει να δέχεται στον Παράδεισο ακόμα και τον Ιούδα, θα λειτουργούσε αποτρεπτικά και θα απομάκρυνε τον κόσμο από τη χριστιανική πίστη. Αναγκαίος λοιπόν ήταν ο εξοβελισμός του Ιούδα στην Κόλαση, έστω και αν μετάνιωσε πραγματικά. Και στο κάτω κάτω όχι και τόσο άδικος. Η μεταμέλεια συνήθως δε σημαίνει και παραγραφή των πεπραγμένων, σημαίνει ίσως μειωμένη ποινή. Για τη Θεία Δικαιοσύνη όμως ποια θα ήταν μειωμένη ποινή; Μέση λύση δεν υπάρχει, εκτός του «Καθαρτηρίου» του Δάντη, που βεβαίως υπάρχει σαν συγγραφική αποτύπωση μιας λογικής, της Θεϊκής φιλευσπλαχνίας και τίποτε παραπάνω. Να γιατί ο Ιούδας καταδικάστηκε να πάει de facto στην Κόλαση. Και επομένως γιατί να αμφισβητηθεί από τον Δάντη; Όταν ο ίδιος καταγράφει τα αβάπτιστα μωρά στον Πρώτο Κύκλο της «Κόλασης», αφού δε θα μπορέσουν ποτέ να προσεγγίσουν τον Παράδεισο.
H πολιτική πλευρά όλων των ανθρωπίνων πράξεων, σε ιστορικές στιγμές τουλάχιστον, θα μπορούσε να πει κανείς ότι καταγράφεται κάπως έτσι, στο πως πρέπει να παρουσιαστεί μια πλευρά των γεγονότων δηλαδή. Χρειαζόταν στ’ αλήθεια ο Ιούδας σε αυτήν την Ιστορία του Θεανθρώπου; Ναι τελικά, έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, μην το ξεχνάμε αυτό, καθ’ όλη την παραμονή του Χριστού επί Γης. Ακόμα κι όταν ανεβαίνει στο όρος της Γεθσημανή να προσευχηθεί πριν συλληφθεί, για λίγο θα αφουγκραστεί το ανθρώπινο «γιατί»…
Στο «JESUS CHRIST SUPERSTAR”, ο Ian Gillan πρώτος και πολλοί άλλοι μετά, κρατάω και τον πρώτο που ερμήνευσε τον Ιησού στο έργο αυτό, Ted Neeley, έβγαλαν από την ψυχή τους έναν πόνο, μια κραυγή, στο «I only want to know” του Andrew Lloyd Webber. Ο Ιησούς προς τον Πατέρα του:
I'm not as sure, as when we started. Then, I was inspired. Now, I'm sad and tired. Listen, surely I've exceeded expectations, Tried for three years, seems like thirty. Could you ask as much from any other man?
Δεν είμαι σίγουρος, όπως τότε που ξεκινήσαμε. Τότε, είχα εμπευστεί. Τώρα, είμαι λυπημένος και κουρασμένος. Άκου, σίγουρα έχω ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Προσπάθησα για 3 χρόνια και μου μοιάζουν σαν 30. Θα μπορούσες να ζητήσεις τόσα πολλά από κάποιον άλλον άνθρωπο;
Όταν ο Υιός του Ανθρώπου ονομάστηκε ο ίδιος απλά άνθρωπος, τότε ήταν απαραίτητοι οι ρόλοι για να παιχτεί το Θείο Δράμα, ο δε Ιούδας πλάστηκε από τον Θεό για να σηματοδοτήσει και στις επόμενες γενεές τον προδοτικό χαρακτήρα αλλά και το γεγονός ότι στην πιο «Όμορφη Ιστορία του Κόσμου», έχει παίξει τον κακό ρόλο, αυτόν του έδωσαν. Σε όλα τα έργα έτσι γίνεται, το κοινό θυμάται τον καλό Χ και τον κακό Ψ. Στο τραγούδι των Θωμά Μπέκου και Κώστα Ντόλκου, με τίτλο «Το παράπονο του Ιούδα», ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμηνευτικά μας το θυμίζει λέγοντας:
Ήταν να ζήσω, χολή αγαπημένους να ποτίσω
Αυτό είναι όλο, εσύ μου όρισες προδότη ρόλο
Συμμαθητές μου, πιστέψτε με δε μίσησα ποτές μου
Να με λυπάστε, ότι είστε σαν κι εμένα να θυμάστε
Να μ’ αγαπάτε, τη σωτηρία σας σε μένα τη χρωστάτε
Να μ’ αγαπάτε, τη σωτηρία σας σε μένα τη χρωστάτε
Ο ποιητής Σωτήρης Σκίπης θα μας πει στο ποίημά του 'Το φάντασμα του Ιούδα' δια στόματος του ίδιου του Ιούδα που απευθύνεται στους υπόλοιπους αποστόλους, τα παρακάτω λόγια:
Λοιπόν εγώ αν δεν ήμουνα,
Θε νάταν κάποιος άλλος
Μια φορά
Κάποιος από τους δώδεκα να πέσει έπρεπε θύμα.
Στην ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε Ο τελευταίος πειρασμός, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, το μοναδικό κίνητρο της προδοσίας του Ιούδα ήταν να βοηθήσει τον Ιησού, ως ο κοντινότερος φίλος του, διεκπεραιώνοντας ότι δεν κατάφερε κανένας άλλος μαθητής. Παρουσιάζει τον Ιούδα να πραγματοποιεί αυτό που του ζητήθηκε από τον Ιησού, να τον βοηθήσει δηλαδή να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να σταυρωθεί, κάνοντας τη σημασία του Ιούδα καταλυτική για τα μετέπειτα γεγονότα. Κάπως έτσι παρουσιάζονται τα γεγονότα και στον πάπυρο που ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο πριν περίπου χρόνια, ο οποίος έχει στον επίλογο την ονομασία «Ευαγγέλιο του Ιούδα».
Αναρωτώμενος αν θα μπορούσε να μην πράξει όπως έπραξε, κανείς δε θα το μάθει ποτέ. Μετάνιωσε και αυτοκτόνησε, δεύτερο σφάλμα για τα δεδομένα της θρησκείας, η αυτοκτονία είναι από μόνη της ένα έγκλημα. Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του είναι πλέον από μόνος του μοναδικός, το φιλί και η προδοσία έχουν καταγραφεί και ως ταυτόσημες πράξεις στα ιστορικά ντοκουμέντα. Ειρωνικό στοιχείο ίσως, Ιούδας στα εβραϊκά σημαίνει «Ο Θεός έχει υμνηθεί», άλλο ειρωνικό στοιχείο επίσης ότι ήταν ο ταμίας των Αποστόλων.
Διαβάζω από το site PRESSROOM: Μεγάλη Πέμπτη, πριν από 1980 χρόνια περίπου, καταβλήθηκε το πιο διάσημο ποσό στην ιστορία της ανθρωπότητας: η αμοιβή του Ιούδα έναντι της προδοσίας στον Ιησού Χριστό.
«Τα «τριάκοντα αργύρια» στα οποία αναφέρεται η Καινή Διαθήκη ακούγονται σαν μικρό ποσό. Και σίγουρα, αν υπολογίζει κανείς ότι με αυτά πουλήθηκε μια ζωή. Ήταν όμως όντως λίγα τα λεφτά; Πόσα άξιζαν, πόσα αξίζουν αυτά τα «αργύρια»; Και: Υπήρχε καθόλου αυτό το νόμισμα; Οι ειδικοί επισημαίνουν πως, αν μπορεί να συγκριθεί το αργύριο εκείνης της εποχής με τα σημερινά νομίσματα, τότε μιλάμε για τριακόσια έως τετρακόσια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί (τότε) με την τιμή ενός Σέκελ της Τύρου. Επομένως, ο Ιούδας εισέπραξε ένα ποσό που μεταφράζεται σε 10.000 ευρώ περίπου. Με αυτά μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα μικρό αυτοκίνητο σήμερα»
Φέτος το Πάσχα μας πέφτει 8 Απριλίου, κατά την πιθανότερη εκδοχή για τη «Θεία Κωμωδία», ο Δάντης ξεκίνησε το ταξίδι του για τον Άδη στις 8 Απριλίου του 1300, πριν από 718 χρόνια. Ήθελε να εξορίσει με τη σειρά του στο πυρ το εξώτερον, πολιτικούς διεφθαρμένους και άλλους αλληλοσπαραγμούς που συνέβαιναν στην πατρίδα του. Με τον τρόπο αυτόν λοιπόν, κατέγραψε που θα καταλήξουν οι μεν, οι δε και οι υπόλοιποι. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, για να μην τον μπερδεύουμε με άλλους που είχαν ίδιο όνομα, καταγράφεται ως ο έσχατος, ο αιώνια τιμωρούμενος. Μόνο που στην περίπτωση του Δάντη, η προδοσία στο πρόσωπο του Ιησού εξισώνεται με την προδοσία στο πρόσωπο του Ιούλιου Καίσαρα. Νομίζω ότι εδώ αδικείται κατάφορα πλέον ο Ιούδας, είτε μιλημένος ή όχι!

Κώστας Προβατάς