Στα τέλη της δεκαετίας του 40 η φράση «να προλάβουμε το τελευταίο τραμ» είχε κομβική σημασία γιατί αν δεν γινόταν πραγματικότητα είχε ατέλειωτο, και συχνά και επικίνδυνο, ποδαρόδρομο. 

Αυτό το γνώριζαν πολύ καλά και ο Αλέκος Σακελλάριος με το Χρήστο Γιαννακόπουλο που υπέγραφαν κείμενα για επιθεωρήσεις που μαγνήτιζαν τον κόσμο αλλά και ο χαρισματικός μαέστρος Μιχάλης Σουγιούλ.
Ο Σακελλάριος που έμενε στην οδό Καρόλου, έπρεπε να πάρει ταξί ή τραμ για να πάει στο σπίτι του συνεργάτη Γιαννακόπουλου, στη Σόλωνος και να πιάσουν τα μολύβια τους, να ανταλλάξουν ιδέες και να γράψουν ιστορίες και ιστορία….
Όμως τα πειρατικά ταξί εκείνη την εποχή και ειδικά τις νυχτειρνές ώρες ήταν και δυσεύρετα και ακριβά. Το τραμ των 12, το τελευταίο, ήταν η μόνη επιλογή. Η παράσταση «Άνθρωποι, Άνθρωποι» ξεχώρισε για το περίφημο νούμερό της όπου δύο φτωχά ζευγαράκια, ο Νίκος Ρίζος με τη Σπεράντζα Βρανά και ο Φιλιππόπουλος με την Άννα Φυλλίδου, βγαίνοντας μεθυσμένοι από ταβερνάκι, σταματούσαν το που οδηγούσε ο Μίμης Φωτόπουλος… Κάπως έτσι θεσμοθετήθηκε το αρχοντορεμπέτικο.

{youtube}-LCMNG90Loo{/youtube}