Οταν ένας καλλιτέχνης ,σαν τον Θέμη Ανδρεάδη,αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή του και να μοιραστεί πράγματα με το κοινό του,τότε ,και με αφορμή την μία και μοναδική εμφάνισή του στην ΡΟΤΑ,στις 21 Οκτωβρίου,νοιώθουμε ιδιαίτερα ευτυχείς ,για την άμεση αποδοχή του αγαπημένου μας καλλιτέχνη,στο αίτημα μας, να μας απαντήσει σε μια σειρά ερωτήσεων.

Κυρίες και Κύριοι....ο Θέμης Ανδρεάδης

Aγαπητε κε Ανδρεάδη,αφού σας ευχαριστήσω,για την άμεση αποδοχή,ώστε να γίνει πραγματικότητα αυτη η συνέντευξη,για λογαριασμό του www.lavitaradio.gr ,κι αφου σας δηλώσω ,ποσο μεγάλη είναι η τιμή,για τον Σταθμό και για μένα,προσωπικά,επιτρέψτε μου να ξεκινήσω τις ερωτήσεις μου,αναφορικά με την εμφάνισή σας στην Ρότα,στις 21 Οκτωβρίου.Κε Ανδρεάδη,στην Ρότα,θα επιχειρήσετε να μας θυμίσετε ή να μας προτείνετε? Να μας θυμίσετε αγαπημένες στιγμές της καριέρας σας ή να μας προτείνετε καινούργια πράγματα?

Και τα δύο. Θα κάνω μιά αναδρομή σε όλες τις επιτυχίες μου αλλά και παράλληλα θα παρουσιάσω απο τον τελευταίο δίσκο μου ''Το σώμα ξέρει'',ορισμένα τραγούδια.

Μετά από "Το Σώμα ξέρει",την δουλειά ,που κυκλοφορήσατε το 2013,ύστερα από,κοντά 27 χρόνια απουσίας,από τα καλλιτεχνικά δρώμενα,θα έλεγε κανείς,πως εχετε επιλέξει να μοιράζεστε με το κοινό σας,με τους ανθρώπους ,που σας αγάπησαν,αυτά που έχετε να δώσετε,σε όχι και τόσο τακτά διαστήματα.Είναι ,πλέον το περιβάλλον τέτοιο,ή ειναι καθαρά συνειδητή η επιλογή σας?

Είναι συνειδητή επιλογή. Οταν έχω κάτι να πώ, θα το πώ. Βέβαια η δισκογραφία πλέον είναι ανύπαρκτη και δυσχαιρένεται, απο την άποψη της παραγωγής, το υλικό να φτάσει στον ακροατή που τώρα με την επανάσταση της τεχνολογίας μπορεί να βρεί ότι θέλει σε ελάχιστο χρόνο και...τσάμπα.

Και μιας και αναφέρθηκα στην μακρόχρονη απουσία σας απο τα καλλιτεχνικά δρώμενα,είχε να κάνει με κορεσμό ή με την ανάγκη αλλαγής ρότας,και εν πάσει περιπτώσει, γιατι τόσα πολλά χρόνια απουσίας?

Δεν είχα κάτι καινούγιο να πώ κι έτσι προτίμησα τον δρόμο της σιωπής.

Σε μια παλαιότερη συνεντευξή σας, κε Ανδρεάδη,είπατε,πως τα τραγούδια ,που σας έβαλαν στη καρδιά του Ελληνα ,την Δεκαετία του '70,τα σατιρικά τραγούδια σας,που όλοι αγαπήσαμε...είπατε ,λοιπόν,πως εσείς τα λέγατε σοβαρά.Κι αυτό είναι και η δική μου αίσθηση.Θεωρώ,πως μέσα από τους σατιρικούς-καυστικούς στίχους,του Γιάννη Λογοθέτη ,αλλά και του Γιάννη Κιουρτσόγλου,είπατε τις μεγαλύτερες αλήθειες για τον "κατήφορο" του Ελληνα,που ζούσε η ετοιμαζόταν να ζήσει μια πλαστή ευδαιμονία.Σκεφτήκατε ποτέ,πως μιλήσατε προφητικά,με τα τραγούδια σας?

Είναι αλήθεια. Εγώ σοβαρά τα έλεγα. Βέβαια είχα -και εξακολουθώ να έχω- ένα ιδιαίτερο τρόπο ερμηνείας και ίσως αυτός είναι ο λογος που χαρακτηρίστηκαν ως σατιρικά.Όχι δεν ήταν στο μυαλό μου πώς ερμηνεύω κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ''προφητικό'' Αυτό μόνο ο πανδαμάτωρ χρόνος μπορεί να το πετύχει.

Είμαστε στα 1974 και στα χέρια μου,βρίσκετα μια κασέτα.Πρόκειται για το "Κάτι άλλο μου θυμίζει".Ξεχωρίζω,τον "Ρήγα". Ενα καθαρα πολιτικό τραγούδι...ένα συγκλονιστικο τραγούδι,αφιερωμένο στον Ρήγα Φεραίο. Πολλά από τα τραγούδια σας,κε Ανδρεάδη,είχαν οσμή πολιτικού τραγουδιού,ακόμα και δύσκολα ανιχνευόμενη,πίσω απο την σατιρική ερμηνεία σας. Σήμερα,43 χρόνια μετά,πιστεύετε στην ανάγκη αναβίωσης του πολιτικού τραγουδιού?Αν ναι,υπάρχουν οι στιχουργοί,οι συνθέτες,οι ερμηνευτές για κάτι τέτοιο?Κι αν υπάρχουν,το κοινό είναι ετοιμο να το δεχτεί?

Οχι δεν πιστεύω στην ανάγκη της αναβίωσης του πολιτικού τραγουδιού. Το κοινό πλέον αδιαφορεί και η νεολαία τείνει να ρέπει προς το σαχλαμαρίστικο τραγούδι.

{youtube}e_zkRpU_ia8{/youtube}

Μετά από δεκάδες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές,αλλά και συμμετοχές ,ποια στιγμή της δισκογραφικής σας διαδρομής θα κρατούσατε,μόνιμα στις αποσκευές σας?

Θα κρατούσα μια ανεξάρτητη παραγωγή, δισκογραφική δουλειά, που φέρει τον τίτλο ''Σαν Ξαφνικό Ταξίδι'' με μουσική και ερμηνεία τόσον δικής μου όσον και της Σοφίας Μιχαηλίδη και Γιάννη Θωμόπουλου και στίχους Μάνου Ελευθερίου και Λαζ. Μπίκα. Είναι μιά στιγμή της δισκογραφικής καρίέρας μου, που ξεχωρίζω.

Σαραντατόσα χρόνια πίσω,στο στούντιο της COLUMBIA,ο μεγάλος Γιάννης Μαρκόπουλος,σας αναθέτει μαζί με την Λιλή Χριστοδούλου,να ερμηνεύσετε ένα τεράστιο τραγούδι..."Οχι δεν πρέπει να συναντηθούμε"....Και ηχογραφείται με την πρώτη...Κε Ανδρεάδη,πως νιώθετε ,αλήθεια,που τόσα χρόνια μετά,λίγοι γνωρίζουν,πως εσείς ερμηνεύσατε,το 1972 για πρώτη φορά και μάλιστα,μοναδικά,αυτό το υπέροχο τραγούδι?

Συμβαίνει αυτό. Μερικά τραγούδια τα επισκιάζουν οι επιτυχίες. Αυτό το τραγούδι, σε δίσκο 45άρι είχε απο την άλλη του πλευρά το ΄'Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν''...

{youtube}J1yQBL140dc{/youtube}

Ποια είναι η δύναμη του Ραδιοφώνου ,σήμερα,κε Ανδρεάδη ....πόσο ανοιχτές είναι οι πόρτες ή και τα παράθυρα του σημερινού Ελληνικού Ραδιοφώνου στους καλλιτέχνες και δη στους νεώτερους?

Το Ραδιόφωνο δεν έχει την δύναμη και την πρόσβαση στο κοινό, όπως μερικά χρόνια πρίν. Περνάει κι αυτό την κρίση του.

Το Διαδίκτυο ,τελικά,στέκεται αρωγός ή διώκτης της δημιουργίας στα σύγχρονα Ελληνικα μουσικά πράγματα?

Το διαδίκτυο, ταυτόχρονα ,μπορεί να προσφέρει τα πάντα στον τομέα της πληροφορίας και παράλληλα να σε ρίχνει στο χάος και να μη μπορείς να ξέρεις πώς να ξεφύγεις.

Αγαπητέ μου κε Ανδρεάδη,αφού σας ευχαριστήσω απο καρδιάς για την εξαιρετική συνομιλία μας κι αφού σας ευχηθώ ,όχι μόνο επιτυχία (κάτι,που το θεωρω δεδομένο) στην Ρότα ,στις 21 του Οκτώβρη,αλλά και να συνεχίσετε να μας ανοίγετε τη καρδιά και τη ψυχή σας μεσα απο τατραγούδια σας,επιτρέψτε μου μια τελευταια,προσωπικη ερώτηση...Ποιο τραγούδι σας,λατρεύει να ακούει να του το τραγουδάτε,ο μικρός πριγκηπάς σας,ο εγγονός σας?

Δεν του τραγουδάω δικά μου γνωστά τραγούδια. Αυτοσχεδιάζουμε και σκαρώνουμε δικά μας τραγουδάκια και διασκεδάζουμε πολύ!
Σας ευχαριστώ για την συνομιλία μας!

Η συνέντευξη δόθηκε στον Γιάννη Ταμπάκη ,για λογαριασμο του www.lavitaradio.gr

Γυρνώντας στα φοιτητικά χρόνια,θυμάμαι τις ραδιοπειρατικές απόπειρές μου,ως Α122 ,από ένα υπόγειο, στο εξοχικό των Αγίων Αποστόλων.Απόπειρες,που όσο κι αν επανέρχονται στο μυαλό με συγκίνηση,σε τίποτα δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ραδιοφωνικές.
Την ίδια εποχή,απολάμβανα τους ραδιοπειρατές της Θεσαλλονίκης,που με δομημένα προγράμματα,κρατούσαν ποιοτική και ουσιαστική συντροφιά στους,πολλούς,είναι η αλήθεια,ακροατές τους.
Κάπως έτσι ήταν διαμόρφωμένη η κατάσταση στον ραδιοπειρατικό χάρτη της χώρας μας,εκείνες τις δεκαετίες.
Δεδομένη και στις δύο περιπτώσεις ,η αγάπη για την μουσική και η αλήθεια είναι πως βγήκαν,τότε,πραγματικά,σπουδαίοι Ραδιοφωνικοί Παραγωγοί,που στελέχωσαν,αργότερα τους μεγάλους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς της χώρας,στα χρόνια της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας.
Τα χρόνια πέρασαν και τη θέση του Ραδιοφωνικού Παραγωγού ,πήρε η playlist,ενώ ταυτόχρονα το Διαδίκτυο γιγάντωσε τις δυνατότητές του,δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς να θυμηθούν την αγάπη τους για το ραδιόφωνο ,ακόμα κι αν γκρίζαραν τα μαλλια.
Το Διαδικτυακό Ραδιόφωνο ,δεν διαφέρει σε πολλα πράγματα από εκείνη την εποχή των ραδιοπειρατών.
Με πολλά πλεονεκτήματα,όπως το χαμηλό κοστολόγιο ,αλλα και βασικά μειονεκτήματα,όπως το ότι ακούγεται,προς το παρόν ,τουλάχιστον,μόνο μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών,το Διαδικτύακό Ραδιόφωνο,περνάει την παιδική του ηλικία ,στη χώρα μας,και η αλήθεια είναι πως θα πρέπει να αγωνιστούν σκληρά ,με μεράκι και φαντασία,όσοι αγαπούν το μέσο και βλέπουν σ'αυτό το μέλλον του ραδιοφώνου.
Η ελευθερία ,που αποπνέει από την ύπαρξή του το Διαδίκτυο,δίνει τη δυνατότητα να χαρακτηρίσει κάποιος σαν Διαδικτυακό Ραδιόφωνο,την σύνδεση ενός μικροφώνου με έναν υπολογιστή,την ίδια στιγμή,που τον ιδιο χαρακτηρισμό δικαιούνται και όλοι όσοι δρούν μέσα στα τυπικά ραδιοφωνικά στάνταρτς,δηλ. ύπαρξη στούντιο,δομημένο πρόγραμμα,παρακολούθηση καλλιτεχνικών δρώμενων κ.ο.κ.
Η διαδρομή του Διαδικτυακού Ραδιοφώνου,αναμένεται επίπονη,τα επόμενα χρόνια.
Είναι σίγουρο,όμως,πως αποτελεί το μέλλον στο Ραδιόφωνο.
Ο σεβασμός προς το Διαδικτυακό Ραδιόφωνο,από τον καλλιτεχνικό κόσμο,ακόμα και πρός τις σοβαρές προσπάθειες ,έρχεται με ρυθμό σταγόνας,απο σταγονόμετρο,κάτι ,που είναι μεγάλο λάθος,την στιγμή ,που η προβολή ενός καλλιτέχνη προς το κοινό ενός Διαδικτυακού Ραδιοφώνου,είναι ελεύθερη ,χωρίς στεγανά,χωρίς παραθυράκια και ειδικές διαδικασίες.
Αυτό ,όμως είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα,ικανό να καλύψει κάποιο επόμενο άρθρο μου.
Το ζητούμενο και το απολύτως βέβαιο,είναι,πως το Διαδικτυακό Ραδιόφωνο και οι άνθρωποι,που το υπηρετούν,θα πρέπει να αγωνιστούν πολύ για να κερδίσουν τον σεβασμό του κοινού.
Και ας μην ξεχνάμε ,πως είμαστε μακριά ,ακομα απο την εφηβεία του αγαπημένου μας μέσου...

Sign off - Τέλος,όπως έλεγαν οι παλιοί Ραδιοφωνατζήδες,φίλοι μου,γι αυτήν την εβδομάδα...

Τις ευχαριστίες μου

Γιάννης Ταμπάκης

Αυτό λένε τα λεξικά για τη Βαβέλ, την πόλη και τον πύργο όπου συνέβη η σύγχυση των γλωσσών σύμφωνα με την Βίβλο.

Κι έτσι σήμερα άλλοι μιλάμε ελληνικά (respect!), αγγλικά, σουαχίλι και μανδαρινίστικα. Στην εβραϊκή, γλώσσα κι αυτή, σημαίνει Πύλη του Θεού.

Πάει καλά... Δηλαδή πολύγλωσση η Πύλη του Θεού, αυτή που κατά την ιστορία (το μύθο καλύτερα), ήταν η αιτία της σύγχυσης, διότι οι άνθρωποι με τον Πύργο της Βαβέλ που κατασκεύαζαν, ήθελαν να φτάσουν στον ουρανό. Η υπεροψία τους τιμωρήθηκε, μαζί και των μετέπειτα γενεών. Όπως σε κάθε ιστορία, τα γεγονότα ανοίγουν το διάβα στο μέλλον, όσο αληθινό ή παραμυθένιο κι αν είναι το παρελθόν.

Aπό τον καιρό του Νώε υπήρχαν γλώσσες. Και ήταν οι απόγονοι του που δημιούργησαν τον Πύργο.

Ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι παρά ένα σύμβολο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και αλαζονείας...

Στο έργο του 1563, από τον Pieter Bruegel, απεικονίζεται ο τεράστιος όγκος του κτιρίου να συνθλίβει την πόλη. Ο ζωγράφος προσπάθησε να συμπεριλάβει κάθε δυνατή λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο μάτι να αδυνατεί να τις συλλάβει όλες.

Κι όμως, υπάρχουν παιδιά στα παράθυρα, υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται κι άνθρωποι που δουλεύουν, ακόμα κι άνθρωποι που στην ύπαιθρο “κάνουν την ανάγκη τους”.

Βαβέλ 2006: Μαρόκο: Δυο τσοπανόπουλα ρίχνουν μια τουφεκιά πάνω σ' ένα τουριστικό λεωφορείο και τραυματίζουν κατά λάθος μια Αμερικανίδα τουρίστρια. Μια Μεξικανίδα τροφός ταξιδεύει παράνομα στην πατρίδα της μαζί με τα αμερικανόπουλα που φυλάει. Τόκιο: Μια κωφάλαλη βιώνει άγρια το σεξουαλικό πέρασμα στην εφηβεία, ενώ ο πατέρας της αναζητάτε από την αστυνομία. Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών και Όσκαρ μουσικής για την ταινία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου, που έδωσε τη δυνατότητα στον Μπραντ Πιτ να έχει έναν εξαίσιο πρωταγωνιστικό΄ρόλο. Και σε όλους τους θεατές να ζήσουν ακόμα μια Βαβέλ...

Μέρα νύχτα χτυπάμε μια κάρτα.

Στη γη του Κάφκα.

Χάσαμε τη μπάλα κι ας μας τα ‘πανε αλλιώς.

Ξόφλησε ο κόσμος ο παλιός.

Τα λεφτά μας βγήκαν άχρηστα κι αυτά.

Τα καλά λεφτά μας μάς ρίξανε στα κάτεργα.

Μέρα νύχτα εργάτες στον Πύργο.

Να ζούμε λίγο.

Μυρμηγκοφωλιά - δουλειά ξαφνικά Κυριακή.

Βόλτες - καφέδες - τουμπεκί.

Στις ειδήσεις είπαν πάλι εκλογές

και γελούν με μας δώδεκα φυλές.

Τι τις θες ρε κόσμε τόσες άδειες γλώσσες;

Δε θα τις ξορκίσεις έτσι τις σιωπές σου.

Λες και ντε και σώνει κάποια απ' τις τόσες.

Θα σ’ ελευθερώσει από τη Βαβέλ σου.

Στίχοι Γεράσιμος Ευαγγελάτος και μουσική Θέμης Καραμουρατίδης, για να ερμηνεύσει υπέροχα η Νατάσα Μποφίλιου... σε λίγα λόγια τόσες αλήθειες...

Και η ιστορία επαναλαμβάνεται... ο κόσμος μας σήμερα είναι μια Βαβέλ. Ένας παγκόσμιος πύργος ψυχών, αισθημάτων και συναισθημάτων, λογικών και παραλόγων, καθαρεύουσας και δημοτικής και κυρίως πολιτικής και διπλωματίας. Όπου η γλώσσα είναι δίγλωσση ακόμα κι αν προέρχεται από το ίδιο λεξικό.

Η σύγχυση της γλώσσας, συμβολίζει την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων ακόμα και εκείνων που ανήκουν στην ίδια ομάδα και μιλούν την ίδια γλώσσα και εργάζονται για τον ίδιο σκοπό.

Καλώς ήλθατε στη δική μας Βαβέλ... κάθε εβδομάδα κοντά σας με λόγια που θα καταλαβαίνουμε...

Κώστας Προβατάς

https://www.facebook.com/costas.provatas.9

Εκ προοιμίου θέλω να καταθέσω πως  με ιδιαίτερη χαρά  και τιμή εγκαινιάζω αυτήν την στήλη στην  όμορφη σελίδα του «Lavita radio» και θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Γιάννη Ταμπάκη για αυτήν την δημιουργική συνεργασία, που δεν σταματά εδώ αλλά παντρεύεται κάθε Τετάρτη 3-5 μ.μ.  με την εκπομπή «Επί παντός επιστητού» , όπου μεταξύ επιλεγμένης Ελληνικής και ξένης Μουσικής, σε μια εκπομπή «παντός καιρού»  μιλάμε  για όλους και για όλα .

Ο Σεπτέμβρης που πριν λίγες μέρες μας άφησε, ξεκίνησε γλυκά με την σχολική  χρονιά και τελειωσε πικρά με μια οικολογική καταστροφή στον κόλπο του Σαρωνικού .

Και τα δύο γεγονότα όμως , έχουν ένα κοινό σημείο. Καταστάσεις που δημιουργούν την διάθεση  στους  ανθρώπους  να  κρίνουν και  να κατακρίνουν δίκαια ή άδικα ,  βάζοντας  ταμπέλες και  ετικέτες ως μη όφειλαν .

Εάν κρίνεις τους ανθρώπους, δεν θα μείνει χρόνος να τους αγαπήσεις, έλεγε η Μητέρα Τερέζα δείχνοντας μας απλά,  πως όταν κρίνεις και προσδιορίζεις τους άλλους,  στην ουσία δεν  προσδιορίζεις αυτούς , αλλά  τον εαυτό σου.

Είναι που οι ταμπέλες  φτιάχτηκαν για τους δρόμους και  οι ετικέτες για τα αντικείμενα,      γι αυτό  όταν τις χρησιμοποιούμε  για τους ανθρώπους θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί .

Ειδικά στον χώρο του σχολείου χρειάζεται μια ιδιαίτερη ευαισθησία όταν οι άνθρωποι κατακρίνουν την διαφορετικότητα  ελαφρά την καρδία,   με χαρακτηρισμούς που αναφέρονται στην ιδιαιτερότητά των ατόμων και όχι στην προσωπικότητά τους ,   όπως :

«Η Πετρούλα  είναι χοντρή…», «ο Λάκης   είναι   αυτιστικός…», «ο Μικές   είναι κουτσός….», «ο γιος της διπλανής είναι δυσλεκτικός …» «Η Ρίκα είναι χαζή ή  Ζανέτ τρελή », χαρακτηρισμοί  που λέγονται ακόμη και  από γονείς ή εκπαιδευτικούς  και  μάλιστα μπροστά στα παιδιά . Χαρακτηρισμούς που επαναλαμβάνουν και αυτά  μπροστά στους συμμαθητές τους, αφού τους ακούνε  καθημερινά να επαναλαμβάνονται γύρω τους  και  αδυνατούν   να σκεφτούν ότι τα ίχνη από μια κλωτσιά με  το πόδι σε λίγο εξαφανίζονται , αλλά τα ίχνη από την γλώσσα, μπορούν να μείνουν για πάντα..

Μόνο που όταν βάζουμε στα άτομα ταμπέλες με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, τις περισσότερες φορές  και τα ίδια νιώθουν ότι δεν περιμένουμε από αυτά να αλλάξουν ή να βελτιωθούν. Νιώθουν ότι θα πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους με αυτούς τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς, και μάλιστα επιβεβαιώνοντάς τους.

Ονομάζοντας  κάποια άτομα ανάλογα με κάποιο στοιχείο της προσωπικότητάς τους ή της εξωτερικής τους εμφάνισης, είναι  σαν να δείχνουμε  πως δεν βλέπουμε το άτομο αλλά την διαφορετικότητα  και αναγκάζουμε και τους ίδιους να στρέφουν την προσοχή τους στο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, αφήνοντας ανεκμετάλλευτους  άλλους  τομείς της προσωπικότητάς τους στους οποίους μπορεί να διαπρέψουν .

Με αυτόν τον τρόπο  τους στερούμε ένα λαμπρό μέλλον που πολύ πιθανόν θα είχαν, αν η αντιμετώπιση των υπολοίπων προς αυτά τα άτομα ήταν διαφορετική και αυτό γιατί η  ταμπέλα που «κολλάμε» στους ανθρώπους συνοδεύεται πολλές φορές από οίκτο και περιθωριοποίηση.

Ειδικά στην εκπαίδευση μπορεί να συνοδεύεται από μειωμένες προσδοκίες και ελαχιστοποίηση της πρόσβασης αυτών των ατόμων  στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα εξαιτίας της «ταμπέλας» τα παιδιά να βιώνουν τον αποκλεισμό από το σύνολο της κοινωνίας: «κανονικά» παιδιά έναντι «προβληματικών» παιδιών που χρειάζονται στην βοήθειά μας σε οποιαδήποτε κίνησή τους, μια βοήθεια που οι περισσότεροι την θεωρούν ελεημοσύνη, σε κάτι που δεν μπορεί να βελτιωθεί.

Αυτό γίνεται από το μεγαλύτερο μέρος της «υγιούς» κοινωνίας, το σχολείο ή την γειτονιά, τους εκπαιδευτικούς, τους γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους που συναναστρέφεται το άτομο στον περίγυρό του.

Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία  να αντιληφθούμε πως τα άτομα δεν «είναι» κοντά, χοντρά, υπερκινητικά, δυσλεκτικά, διπολικά αλλά «έχουν» μικρότερο ύψος από κάποιους άλλους, περισσότερα κιλά από κάποιους άλλους, περισσότερη καταπιεσμένη ενέργεια από κάποιους άλλους, δυσκολία στην ανάγνωση και την γραφή από κάποιους άλλους, κάποια ψυχικά προβλήματα σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Καλό θα ήταν την επόμενη φορά που θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον να  τον αποκαλέσουμε απλά με το όνομά του. Είναι άδικο να τον προσδιορίζουμε με κάτι στο οποίο υστερεί και εξαιρετικά αντιπαραγωγικό για το σύνολο της κοινωνίας μας να παραβλέπουμε τα θετικά κομμάτια του και τους τομείς στους οποίους μπορουν να διαπρέψουν αυτοί οι «φακελωμένοι» συνάνθρωποί μας.

Γιατί όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν… Αν τραγουδούσαν μόνο τα πουλιά που κελαηδούν όμορφα, τα δάση θα ήταν πολύ σιωπηλά …

Στην πολιτική πάλι η καλόπιστη κριτική θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενη απ όπου κι αν προέρχεται…

 Απορρίπτοντας   την καλόπιστη κριτική για κάτι που θα μπορούσε να διορθωθεί και να γίνει καλύτερο, απλά και μόνο  επειδή μας εμποδίζουν οι  ιδεολογικές ετικέτες  που κολλάμε στα άτομα από τα οποία προέρχεται αυτή η κριτική , αγνοώντας τις γνώσεις ή την εμπειρία των ατόμων    που την εκφράζουν… οδηγούμαστε πολλές φορές σε ανεπανόρθωτες ζημιές…

Ετσι χάνεται η ευκαιρία να αξιοποιηθεί μια πραγματικά καλή συμβουλή  ή ένα στρατηγικό σχέδιο, στο όνομα μιας στείρας αντιπολιτευτικής τακτικής που κατηγοριοποιεί  ανθρώπους και πρακτικές  σε ταξικές αντιθέσεις,  αφήνοντας να χαθεί πολύτιμος χρόνος ή και χρήμα για το καλό του τόπου …

Εν κατακλείδι… Για να φτάσει στην κατάσταση Κατανόησης ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να υιοθετήσει την κατάσταση μη κατάκρισης.  

Άλλωστε ως γνωστόν  κάθε φορά που  δείχνουμε  με το δάχτυλό μας  κάποιον, τα τρία μας δάχτυλα δείχνουν τον εαυτό μας….

Ντέπη Στενού

Μετά το "ΤΑΡΑΖΕΙΣ ΤΑ ΝΕΡΑ" του 2007 και το "ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ" του 2014,ο αγαπημένος τραγουδοποιός Λευτέρης Μέρος,επανέρχεται με τη νέα του δισκογραφική δουλειά, "Ο ΘΕΑΤΗΣ" ,που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα,από την Εταιρεία "ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ".
Από την πολυαναμενόμενη νέα δουλειά του Λευτέρη Μέρου,απολαμβάνουμε ,εδώ και λίγες ώρες ,ένα πρώτο δείγμα της,το εξαιρετικό "Μίλα τα ,ξαναμίλα τα",σε μουσική του ίδιου,που έντυσε υπέροχα τους εξαιρετικούς στίχους του Φάνη Καββαδά.
Αλλωστε από το "ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ",όπου ο Φάνης Καββαδάς παραχώρησε τους στίχους του για 5 τραγούδια του Λευτέρη Μέρου,φάνηκε η χημεία,μεταξύ συνθέτη και στιχουργού....κάτι ,που επιβεβαιώνεται και στο "Μίλα τα,ξαναμίλα τα"
"κούρνιασαν τ'αετόπουλα
ή κούρνιασε το θάρρος,
και καμαρώνει για νταής,
του λιμανιού ο γλάρος...

Με δεδομένη την προτίμηση του αγαπημένου τραγουδοποιού,στη χρήση φυσικών οργάνων ,ένα επιτελείο εξαιρετικών μουσικών συνέβαλλαν στο ,πραγματικά,άρτιο ηχητικό αποτέλεσμα.
Στις ηλεκτρικές κιθάρες ο Νίκος Παπαδόπουλος ,στο βιολί και τη φυσαρμόνικα ο Μιλτιάδης Παπαστάμου ,στα τύμπανα ο Θανάσης Αρχανιώτης και στο μπάσο ο Θάνος Κολοκυθάς ,βιρτουόζοι,όλοι τους,έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό,ώστε το "Μίλα τα ,ξαναμίλα τα",να έχει αυτό το "κάτι",που το κάνει να ξεχωρίζει.
Η ενορχήστρωση έγινε από τον Νίκο Παπαδόπουλο,όπως και η ηχογράφηση και η μίξη,που πραγματοποιήθηκε,στο Soundflakes Studio.
Εν αναμονή του "ΘΕΑΤΗ",λοιπόν,μιας δουλειάς ,που έρχεται με ενδιαφέρουσες συμμετοχές,όπως αυτή του Μίλτου Πασχαλίδη.
Τελικά,άξιζε η αναμονή...Αλλωστε,αξία έχει ο καλλιτέχνης να εκφράζεται ,όταν ,πραγματικά,έχει κάτι σημαντικό να δώσει...
Ευχαριστούμε Λευτέρη...

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}fZvJdc_Y3aQ{/youtube}

"...δρόμος ανήφορος κι ασήκωτη η πέτρα
νά σαι γιά όλους το καλύτερο παιδί"

Σε υπέροχους στίχους...στίχους ,κατ'άλλους ,γροθιά στο στομάχι,και κατ'άλλους,αυτοβιογραφικούς,πάντως σε μοναδικούς στίχους της Πωλίνας Κωνσταντινίδου,που μόνο αδιάφορο δεν σε αφήνουν,απεναντίας μάλιστα, κάπου μέσα σ'αυτούς, αναγνωρίζεις αποσπάσματα της δικής σου ζωής,ο Δημήτρης Λιόλιος ,συνθέτει και ερμηνεύει μοναδικά το "εκρηκτικό" ΣΙΝΙΑΛΟ.

Ενα τραγούδι ,που αν μη τι άλλο,μας προϊδεάζει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει από τον Δημήτρη Λιόλιο,που ετοιμάζει πυρετωδώς το νέο του,ολοκληρωμένο cd.

Με το ΣΙΝΙΑΛΟ ,ο Δημήτρης μας κλείνει το μάτι και μας βάζει σε κατάσταση αναμονής γι αυτά που θα ακολουθήσουν,που πιστέψτε με ,θα είναι πραγματικά σπουδαία.

Ο Δημήτρης Λιόλιος  τόσο με το ΣΙΝΙΑΛΟ ,όσο και με την πολυαναμενόμενη νέα ολοκληρωμένη του δουλειά,ανοίγει το παράθυρο στο επόμενο κεφάλαιο της πλούσιας καριέρας του,βασιζόμενος,πάντα στα γνωστά και επιτυχημένα συστατικά της ως τωρα πορείας του....τον σημαντικό στίχο ,την δυνατή σύνθεση και την εκρηκτική ερμηνεία...

"Κι έφυγα στής καρδιάς μου το σινιάλο
χόρεψα, με το ναι το πιό μεγάλο
φεύγει η ζωή κι ίσως άργησα πολύ..."

Δεν αργήσαμε καθόλου Δημήτρη...καθόλου....Τώρα είναι η ώρα...

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}6UQ-bLTBrTk{/youtube}

Το έργο Zeugma (Ζεύγμα) των Μιχάλη Ανδρονίκου και Rod Squance είναι το αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμών από κοινού, στο μπουζούκι και στη μαρίμπα αντίστοιχα, με στόχο τη δημιουργία απρόβλεπτων μουσικών στιγμών. Τα δύο αυτά όργανα δεν έχουν συνυπάρξει προηγουμένως ως αυτόνομο ντουέτο. Ο ρόλος και των δύο οργάνων είναι σολιστικός, ενώ οι τίτλοι στις ηχογραφήσεις έχουν προστεθεί μετά την ηχογράφηση. Οι ηχογραφήσεις έγιναν αυθόρμητα, χωρίς προετοιμασία και χωρίς διορθώσεις, στο Πανεπιστήμιο του Calgary, όπου και οι δύο αυτοσχεδιαστές δίδασκαν την περίοδο της ηχογράφησης. Οι αυτοσχεδιασμοί ηχογραφήθηκαν μετά από επιτυχημένες συναυλίες των δύο μουσικών. To έργο κυκλοφορεί τόσο σε CD όσο και σε ψηφιακή διανομή, από την Plaza Mayor Company, ΕΜΙ:
https://www.amazon.fr/dp/B06XWDG9WN/ref=sr_1_1?s=music&ie=UTF8&qid=1495868717&sr=1-1&keywords=zeugma

Λίγα λόγια για τους μουσικούς:

Ο Μιχάλης Ανδρονίκου είναι διδάκτωρ Σύνθεσης του Πανεπιστημίου του Calgary. Κατέχει Δίπλωμα Κλασικής Κιθάρας, Κλαρινέτου και Θεωρητικών από το Trinity College κι από το Royal Academy of Music του Λονδίνου, καθώς και Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής από το Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης. Είναι πτυχιούχος Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας, διπλωματούχος Σύνθεσης από το  Ελληνικό Ωδείο (καθηγητής: Θεόδωρος Αντωνίου) και απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα έχει μελετήσει παραδοσιακά  όργανα όπως πολίτικο λαούτο, ταμπουρά κλπ. Έχει γράψει μουσική για μικρά και μεγάλα σύνολα, για σόλο όργανο, μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, για εικαστικές εκθέσεις και τραγούδια. Έχουν κυκλοφορήσει επτά δισκογραφικές δουλειές αποκλειστικά με έργα δικά του και άλλες με συμμετοχές του. Παρτιτούρες των έργων του έχουν εκδοθεί από τη Βουλγάρικη εταιρεία Balkanota, την Καναδική Palliser Music Publishing και την Da Vinci Editions στην Ιταλία και την Ιαπωνία. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (ΕΕΜ), της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), του Κέντρου Κυπρίων Συνθετών και της ARMTA του Καναδά.

Ο Rod Thomas Squance είναι διδάκτωρ κρουστών του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι. Γρήγορα καθιερώνεται ως ένας από τους πιο συναρπαστικούς μουσικούς εκτελεστές του Καναδά, καθώς είναι πολύ δραστήριος ως σολίστ κρουστών σε ατομικά ρεσιτάλ, συναυλίες και ηχογραφήσεις, καθώς και στον καναδικό ραδιοσταθμό CBC. Έχει εμφανιστεί με τον Yo-Yo Ma στο έργο του Road Silk Project, καθώς και με τους Paquito de Rivera, Dong-Won Kim, Prafulla Athalye, Sandeep Das κ.α.
Επίσης, παίζει τζαζ βιμπράφωνο και αυτοσχεδιάζει σε διάφορα στιλ.
Μελέτησε πολλές άλλες μουσικές εκτός της Δυτικής, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών του Μπαλί, τη Hindustani raga, Afro-Cuban, Kινεζική μουσική και Bραζιλιάνικη μουσική. Αυτήν την περίοδο διδάσκει Εθνομουσικολογία και κρουστά στο Πανεπιστήμιο του Calgary.

{youtube}z_uVZrlcsws{/youtube}

ΝΕΡΟ = ΖΩΗ 

Κυρίες και κύριοι,με ιδιαίτερη χαρά ,σας παρουσιάζω , πρίν την επίσημη κυκλοφορία της,τηνέα δουλειά του AURAL FRAGMENT .κατά κόσμον, ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΖΑΡΟΥ.

Ο Aural Fragment ,επέστρεψε στη Γή ,μετά το μνημειώδες RETURN TO SPACE,και αποδίδει τιμές στο στοιχείο,που χαρακτηρίζει και χρωματίζει το γαλάζιο σπίτι μας,την Γή μας...

Ο Aural Fragment ,συνθέτει για το ΝΕΡΟ ...για την ΖΩΗ...

Το OCEANIC ,η νέα concept δουλειά του Γιώργου Λαζάρου,έρχεται για να θυμήσει και να τιμήσει τις ρίζες της ανθρώπινης ύπαρξης....τα πρωτογενή στοιχεία της Δημιουργίας .....το στοιχείο της Ζωής....το ΝΕΡΟ...

Εμπλουτισμένο με φυσικούς ήχους και καταπληκτικά φωνητικά από την Μάνια Βλαχογιάννη και την Μαριάννα Κουκουτσάκη,το OCEANIC,του Γιώργου Λαζάρου,δεν έρχεται ,απλά, να επιβεβαιώσει πώς ο συνθέτης ,βρίσκεται σε στιγμές ιδιαίτερου οίστρου,αλλά ,κυρίως να καταδείξει ,πόσο τυχερή είναι η σύγχρονη Ελληνική μουσική σκηνή,που διαθέτει έναν αυθεντικό...ίσως εναν από τους τελευταίους εναπομείναντες συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής παγκοσμίως..

Το OCEANIC θα κυκλοφορήσει στα τέλη Ιουνίου,κάτω από το label της Ισπανικής EUBEA MUSIC και ο La Vita radio νοιώθει ιδιαίτερη τιμή,που ο συνθέτης ,μας παραχώρησε ένα δείγμα προς πρώτη ακρόαση ,το οποίο και μοιραζόμαστε μαζί σας.

Για τον www.lavitaradio.gr

Γιάννης Ταμπάκης