Βαβέλ γνώσεων, ασχολία λόγω βαρεμάρας, ελέυθερος χρόνος, πολλές ερμηνείες.
Ο ειδικός αυτός έντυπος τύπος "πνέει τα λοίσθια" στην Ελλάδα, οι λόγοι διάφοροι, κρίση, ίντερνετ, μεγάλο επιχειρηματικό ρίσκο και τέλος ελάχιστοι επαγγελματίες του χώρου να βρίσκονται ακόμα στην "αλάνα", στην "αρένα".
Το έντυπο σταυρόλεξο παγκοσμίως έχει έναν αιώνα και κάτι ζωής (1913), γεννημένο στη σημερινή του μορφή στην Αμερική.
Μετά από μια δεκαετία είχε γίνει μόδα, ενώ στον πόλεμο του Βιετνάμ στρατολογήθηκαν κρυπτογράφοι που είχαν δυνατότητα να λύνουν γρίφους. Καθώς τα χρόνια πέρασαν, ξετυλίχτηκε η Βαβέλ των σταυρολέξων, αναδεικνύοντας τα είδη που όλοι ξέρουμε σήμερα, κλασικά, σκανδιναβικά, ιταλικά, κρυπτογραφικά, ειδικά, δύσκολα, εύκολα, με εικόνες κλπ.

Ακόμα και στίχο για τραγούδι κόσμησε το σταυρόλεξο για τα Καλουτάκια! "Σταυρόλεξο είναι η καρδιά σου", εν έτει 1950!
"... είσαι σταυρόλεξο σωστό μην το ξεχνάς,
οριζοντίως και καθέτως με παιδεύεις..." και ακόμα
"θα μείνεις άλυτο σταυρόλεξο εσύ,
μ' άσπρα και μαύρα ένα σωρό τετραγωνάκια", σούπερ ταγκό της εποχής!

"Στο σταυρόλεξο του έρωτα και φέτος θα χαθούμε οριζοντίως και καθέτως", τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 2009 δια χειρός Άλκη Αλκαίου.

"Σταυρόλεξο, η σκέψη σου, στις λύσεις πέφτω έξω,
Αινίγματα, οι λέξεις σου, Που ακόμα να μαντέψω", του 2010 με την Ελένη Φουρέιρα

Οπότε αφού οι δημιουργοί στίχων έβρισκαν ρίμες για τραγούδια, φανταστείτε πόσο αναλογικά ξετυλίχτηκε και η Βαβέλ των δημιουργών των σταυρολέξων, με ανταγωνιστικό κριτήριο εκτός των εγκυκλοπαιδικών λέξεων που όλο και δυσκόλευαν τους λύτες, τις επεξηγήσεις, τους ορισμούς των λέξεων προς εύρεση (λημμάτων).
Ένας δημιουργός πρέπει (και οφείλει) να είναι ευφάνταστος, να "βλέπει" μια λέξη, να της δίνει εξηγήσεις και να της δίνει ζωή. Εξάλλου, η ελληνική γλώσσα βρίθει λέξεων και ερμηνειών.

Π.χ. Βαβέλ = Πύργος των Γραφών, αλλά και Βαβέλ = ασυνεννοησία, αλλά και Βαβέλ = Παλιό κόμικ περιοδικό κλπ. κλπ.
Δοκιμάστε με λέξεις, δώστε φαντασία και δώστε τους μια ερμηνεία, π.χ. ποτήρι, μολύβι, χαρά, παιδί... απλά δοκιμάστε!
Και θυμηθείτε πως το σαράκι, τρώει ξύλα και... καρδιές! Το e-mail μας Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. για όσα έξυπνα βρείτε!

Κώστας Προβατάς

Περισσότερο ώριμος,από ποτέ, επανέρχεται,ο Κώστας Λεμονίδης,με την τέταρτη δισκογραφική του δουλειά...
"ΠΑΡΑΛΟΣ",ο τίτλος της κι ο συνθέτης,μας ξεναγεί, μέσα από τα 10,ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά κομμάτια του cd, στα "κρυσφήγετα" της ψυχής του και τα μοιράζεται μαζί μας.
Δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στον στίχο ,ο Κώστας Λεμονίδης συνεργάζεται με πολύ αξιόλογους στιχουργούς,όπως η Ευαγγελία Μαυρίδου, η Ντέπη Χατζηκαμπάνη, η Αγνή Παλάντζα, ο Μιχάλης Μουλάκης, η Αριάδνη Λαδά, η Ελένη Τζιαμουράνη και o Αλέξανδρος Παβατζόγλου.
Οι ατμοσφαιρικές συνθέσεις του "ΠΑΡΑΛΟΣ" ,παίρνουν "σάρκα και οστά",μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες των Αγγελική Τουμπανάκη, Σοφία Νάσσιου, Σοφία Ανδριανού και Βάντα Πιέρρη.
Φυσικά,ερμηνευτικά,δηλώνει "παρών" και ο ίδιος ο Συνθέτης.
Η αγάπη του συνθέτη στα ορχηστρικά κομμάτια,είναι εμφανης και στον "ΠΑΡΑΛΟ",με το ομώνυμο,πραγματικά,πολύ δυνατό ,ηλεκτρικό ,ορχηστρικό κομμάτι,ενώ την ίδια στιγμή,γυρνάει και τη ματιά του προς τα πίσω και μας προσφέρει μια υπέροχη επανεκτέλεση του πολυαγαπημένου "Γιεζαέλ",των Daltons, των 70's.
"Γωνία Facebook και Τwitter,δεν θα'ρθω"...κι ο Κώστας Λεμονίδης,γράφοντας μια εξαιρετικά αισιόδοξη μουσική πάνω στους ευφυέστατους στίχους του Αλέξανδρου Παπαβατζόγλου,μιλάει για όλη την αλήθεια της ανύπαρκτης ζωής και τους τρόπυς διαφυγής προς το φως,
"Ασε τ'αύριο,δες το τώρα,μάθε να λες "είμαι καλά".....έτσι ,με αυτό το αισιοδοξο μηνυμα,πάνω σε στίχους της Ελένης Τζιαμουράνη,ο Κώστας Λεμονίδης ,ολοκληρώνει τον "ΠΑΡΑΛΟ",ανανεώνοντας το ραντεβού με τους φίλους του καλού Ελληνικού Τραγουδιού...
Στο cd συμμετείχαν οι μουσικοί : Περικλής Χατζής (μπάσο), Πάνος Ανδρέου (τύμπανα), Νίκος Σάλτας (πλήκτρα & πιάνο), Απόστολος Καλτσάς (μπάσο), Μιχάλης Ορφανίδης (τύμπανα – κρουστά), Ευαγγελία Μαυρίδου (πλήκτρα – πιάνο), Φώτης Μυλωνάς (πλήκτρα – φλάουτο – φωνητικά), Αλέξανδρος Ιακώβου (βιολί), Κώστας Λεμονίδης (κιθάρες – μαντολίνο)ενώ στα φωνητικά συμμετείχε η Εφη Καραγιάννη
"ΠΑΡΑΛΟΣ"....μια εξαιρετική δουλειά,από έναν σπουδαίο ,σύγχρονο τραγουδοποιό,τον Κώστα Λεμονίδη,που συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}g9unK629eiQ{/youtube}

{youtube}oj_thF_5S6k{/youtube}

Το μόνο βέβαιο,είναι,πως με το πρώτο άκουσμα του νέου δημιουργήματος της Αρετής Κοκκίνου, σε ποίηση Ηλία Παπακωνσταντίνου,εκστασιάζεσαι...
Μένεις για λίγο και αναλογίζεσαι...και κοιτάς το ημερολόγιο ...
Και ναι....δεν κάνεις λάθος....εν έτει 2017 ,κάνει την εμφάνισή του ένα συγκλονιστικό τραγούδι...
"ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ,ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΑΡΓΥΡΗ"
Ενα τραγούδι - ΥΜΝΟΣ, στα όσα υπέφερε και υποφέρει ο άνθρωπος ,από τα σχέδια και τα σκηνικά,που στήνουν στη πλάτη του οι μεγάλοι.
Ενα τραγούδι-ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον ηρωισμό...
Ο Ηλίας Παπακωνσταντίνου ,γράφει ένα ποίημα για τον προσωπικό του φίλο ,τον Αργύρη Σφουντούλη,έναν από τους επιζώντες της σφαγής του μαρτυρικού ΔΙΣΤΟΜΟΥ.
Η Αρετή Κοκκίνου,μελοποιεί τους στίχους του Ηλία Παπακωνσταντίνου,σαφώς συνεπαρμένη από την ιστορία του Αργύρη Σφουντούλη. Μια εξαιρετική συνθέτις,με ιδιαίτερες ευαισθησίες,βρίσκει αφορμή τον Αργύρη,του Ηλία Παπακωνσταντίνου και μέσα από τη μουσική της ....βροντοφωνάζει,κόντρα στον πόλεμο,στη βία...στο πλευρό του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου και η εξαιρετική ερμηνεύτρια Ελισσάβετ Καρατζόλη,συνδιαλλέγονται,η πρώτη απαγγέλοντας ,μοναδικά και η δεύτερη τραγουδώντας μοναδικά....συνδιαλλέγονται,έτσι,όπως μιλάμε ,καμιά φορά,με τον εαυτό μας, για τα παράπονα του κόσμου.
Ο Αργύρης....ένα πουλί....μια ψυχή...που πετάει πάνω απ'τα Καλάβρυτα,τον Χορτιάτη,το Δίστομο.
Και ξυπνάει μνήμες!!!!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Ηλία Παπακωνσταντίνου,Αρετή Κοκκίνου,Μάνια Παπαδημητρίου,Ελισσάβετ Καρατζόλη...
Με το "Ενα πουλί που το έλεγαν Αργύρη",η Μουσική δηλώνει παρούσα και ΔΥΝΑΤΗ!!!
"...είναι των πουλιών οι λαλιές
που χάθηκαν με τις κραυγές"

Κείμενο: Ηλίας Παπακωνσταντίνου
Μουσική σύνθεση: Αρετή Κοκκίνου
Απαγγελία: Μάνια Παπαδημητρίου
Τραγούδι: Ελισσάβετ Καρατζόλη
Τύμπανα: Σωκράτης Γανιάρης
Μπάσο: Απόστολος Καλτσάς
Κιθάρες, vocals: Αρετή Κοκκίνου
Programming: Φίλιππος Περιστέρη

Ηχογράφηση-Μίξη ήχου: studio P.A. DOVE

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}l0xzZFQs3Ws{/youtube}

Λίγες,μόνο,μέρες πριν την επίσημη παρουσίαση,την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου στον ΙΑΝΟ, της νέας της δισκογραφικής δουλειάς "Ο πόνος όλου του Κόσμου" και εν μέσω προβών, η αγαπημένη μας συνθέτις, ΠΗΓΗ ΛΥΚΟΥΔΗ,δέχτηκε να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήσεων μας κι εμείς ,φυσικά,αδράξαμε την ευκαιρία.

Αρχικά Πηγή μου,να σε ευχαριστήσω,που είχες τη καλοσύνη να μου παραχωρήσεις την συνέντευξη,που ακολουθεί. Μεγάλη χαρά και τιμή για τον LavitaRadio κι εμένα,προσωπικά. Σε έντονους ρυθμούς,ξεκίνησες τη νέα σεζόν Πηγή μου...H καθιερωμένη,πλέον,συμμετοχή σου στα Μενάνδρεια του Δήμου Κηφισιάς...το ανέβασμα του Παιδικού Θεατρικού "ο Δόνα Γη και η Δον Αστέρης " σε μουσική δική σου και η έκδοση του βιβλίου “ο πόνος όλου του κόσμου".....Τέτοιοι είναι οι ρυθμοί δουλειάς σου Πηγή μου?

Η αγάπη για την μουσική και η ανάγκη να ζω την καθημερινότητα μου, μέσα στην τέχνη, ως μία σημαντική πηγή οξυγόνου με κάνει πολλές φορές να μην αντιλαμβάνομαι πως έρχονται περίοδοι που οι ρυθμοί μου είναι εξουθενωτικοί.
Ο χρόνος όμως όταν κάνεις αυτό που αγαπάς ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!!!
Η κούραση φεύγει με μαγικό τρόπο, όταν εκφράζεται και ολοκληρώνεται αυτό που μέσα σου έχεις νιώσει…

Όλοι όσοι σε γνωρίζουν Πηγή μου ξέρουν το πάθος και την αγάπη με την οποία αγκάλιασες τον "Πόνο όλου του κόσμου". Για όσους δεν γνωρίζουν, στο cd αυτό έχεις μελοποιήσει ποιήματα των Γιωσέφ Ελιγιά και Πάουλ Τσέλαν. Τι σε άγγιξε στη ποίηση αυτών των 2 μεγάλων Ποιητών? Πόσο συμπυκνώνει το μήνυμα ,που θες να αφήσουν στους ακροατές, τα τραγούδια σου,ο τίτλος του βιβλίου-cd "Ο πόνος όλου του κόσμου"?

Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για αυτούς τους δύο μεγάλους ποιητές και εκφραστές μίας περιόδου, που συνέβησαν γεγονότα για τα οποία δυστυχώς η ανθρωπότητα θα ντρέπεται…
Γεγονότα ικανά να θέσουν ερωτηματικά για την φύση του ανθρώπου στα σκοτεινά δωμάτια του νου του.

Ο Γιωσέφ Ελιγιά ,(1901-1931) ένα ανήσυχο πνεύμα, συγκρούστηκε με τους ομοθρήσκους του λόγω των προοδευτικών του απόψεων. Κήρυκας της αφομοιωτικής ιδεολογίας αξιώνει την κατάργηση των κοινωνικών, φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων. Απάντηση σε αυτές τις θέσεις του , τι άλλο;
η απομάκρυνση του από τα Γιάννενα.
Ένα πνεύμα ,προφητικό για ότι θα επακολουθούσε
Ενδεικτικά αναφέρω στίχους του από το ποίημα του «ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΣ»

…Μες τις ψυχές αντιλαλούν του μακελειού οι ανέμοι,
θυμιέται η γριά το γιόκα της στο ερημικό της σπίτι,
σφίγγει η μανούλα το μικρό στην αγκαλιά και τρέμει…
και στις πλατείες τις βουβές και στα βουβά καντούνια.
Ντραν και ντραν,και ντραν και ντραν κροτούνε τα σπιρούνια…

Η ποίηση του,με μετέφερε στο χρόνο και στον χώρο που γράφτηκε.
Ποίηση λυρική ,γεμάτη δύναμη, κοιτά τον χάρο κατάματα…
Ενδεικτικά αναφέρω στίχους από το ποίημα του «Θάνατος»
...Σε κάλεσα και σε προσμένω, θάνατε, μες στ’ αρχοντικό.
Και κει ας με βροντήξει το τραγούδι, αχ το τραγούδι το γλυκό...
…και συνεχίζει στο ποίημα του “Λυτρωμός” από το οποίο προέρχεται και ο τίτλος του c.d…
«Αυτές τις ώρες πως ποθώ μες στην ψυχή να κλείσω
καρτερικά, μαρτυρικά, τον πόνο όλου του κόσμου…
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, η λεβεντιά απέναντι στον Θάνατο και η δύναμη της πέννας του να τον καταγράψει , πυροδότησαν την ανάγκη μου, να γίνει τραγούδι…
Είναι η πρώτη φορά που μελοποιείται.

Οι ερμηνείες της Νένας Βενετσάνου και του Γρηγόρη Βαλτινού σε αυτό το c.d
και οι ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ο ί σολίστες μουσικοί που συμμετείχαν παθιασμένα, σφράγισαν αυτό το έργο!
Εύχομαι ο χρόνος να δείξει πως η μουσική μου στάθηκε αντάξια δίπλα του.

Paul Celan H “ΦΟΥΓΚΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ” (μετάφραση Ιωάννας Αβραμίδου)
«Το ποίημα του αιώνα» θεωρείται σύμφωνα με τον Βόλφανγκ ‘Εμμεριχ ,
η Γκουέρνικα της μεταπολεμικής Λογοτεχνίας κατά τον Τζον Φέλστινερ ,δημιουργήθηκε μετά το το 1945
Αρχικός τίτλος «Τανγκό του θανάτου» πρώτη παρουσίασή του το 1947, μετονομάζεται αργότερα σε «Φούγκα του θανάτου»
Μέσα του περιέχει μια αντιφατική σύζευξη: Θάνατος και Μουσική,
Χάος και Τάξη.
Ακροβατεί στην παράνοια…
Το ένιωσα ως προσπάθεια, να δικαιολογήσει στα όρια της, τα ανείπωτα , που συνέβησαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων και όχι μόνο…
Ερχόμενη σε επαφή με αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα, μου δόθηκε η δυνατότητα, μέσα από την δύναμη της μουσικής, να καταγγείλω την βία, να ζητήσω συγνώμη, να προσθέσω ένα λιθαράκι στην μη λήθη …
Η εξαιρετική μετάφραση της Ιωάννας Αβραμίδου, μου επέτρεψε να ακούσω την μουσική, που κρυβόταν…
Τολμώ να πω, πως η μελοποιηση αυτών των δύο κορυφαίων ποιητών με στιγμάτισε, με άλλαξε…
Ένα ταξίδι δημιουργίας, που με οδήγησε πιο κοντά στον πυρήνα μου, για να αντέξω τους κραδασμούς, που μου προκάλεσαν, μιας και οι δύο κλείδωσαν το ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΠΑΝΤΑ .

Αυτοί που λατρεύουν τις συνθέσεις της Πήγής Λυκούδη,ξέρουν και πόσο αγαπά η Πηγή Λυκούδη να μελοποιεί ποίηση.Πιστεύεις Πηγή μου,πως στους χαλεπούς,από όλες τις απόψεις, καιρούς ,που διανύουμε, είναι ξανά η ώρα ,να μπεί μπροστάρισα η μελοποιημένη ποίηση και με την δύναμη της, να ξύσει....να διεγείρει τα αυτιά....τα μυαλά των ακροατών...των πολιτών?

Η τέχνη οφείλει να αφυπνίζει.

Η ποίηση, έχει την δύναμη του Λόγου και όταν ενώνεται αρμονικά με την Δύναμη της μουσικής, θεωρώ πως η καταγραφή,που προκύπτει, μπορεί να φτάσει σε όλες μας τις αισθήσεις και να τις ξυπνήσει.

Και ένας ξυπνημένος άνθρωπος ,πάνω από όλα μπορεί να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Μέσα από την πολυεπίπεδη ενασχόλησή σου με την μουσική,Πηγή μου,θα ήθελα να μου πεις,πως θα χαρακτήριζες την δύναμη της μουσικής...των τεχνών,γενικότερα ...και αν σήμερα οι Τέχνες..η Μουσική ορθώνει ή αν πρέπει να ορθώσει ανάστημα ...ανάστημα ποιότητας?

Το τοπίο είναι μπερδεμένο…

Πιστεύω στην κρυφή δύναμη, που ετοιμάζεται να ξεχυθεί την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψει τον ύπνο στον οποίο έχουμε μπει.

Από την μία υπάρχουν δημιουργικές κινήσεις, καλλιτέχνες σε όλους τους τομείς της Τέχνης, που  προσπαθούν μέσα σε δύσκολες συνθήκες να εκφράσουν αυτό που τους καίει, έργα αξιώσεων, που φτιάχνονται χωρίς κίνητρο και αυτό τα κάνει πολύ δυνατά…

Από την άλλη έχουμε να αντιπαλέψουμε τα shows,τα κυκλώματα, τα στημένα “αστέρια” μιας νύχτας. Αν  όμως δεν εκδηλωθεί όλος ο εχθρός δεν μπορείς να τον πολεμήσεις…έτσι χρειάζεται αφύπνιση, παρατήρηση και δημιουργία, πολύ δημιουργία τέτοια που να έρθει στιγμή, που να μην χωρά στον εαυτό της και να ξεχυθεί…να κάψει ότι ευτελές…και να λυτρώσει την ουσία και την έννοια ανθρώπινου δημιουργήματος κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν…

Στα χρόνια που ασχολείσαι με την μουσική Πηγή μου, ποιο χρονικό σημείο θα θεωρούσες κομβικό σημείο...σημείο- σταθμό για τη πορεία σου?

Πολύ δύσκολη η απάντηση.

Κάθε φορά αισθάνομαι πως είναι το βήμα, που κάνω εκείνη τη στιγμή,το έργο που γράφω εκείνη την στιγμή, μέχρι να έρθει το επόμενο…

Έτσι, κάτω από αυτήν την ματιά θεωρώ ως κομβικό σημείο,το γεγονός, που με οδήγησε να πάρω για πρώτη φορά την πέννα και να γράψω το πρώτο τραγούδι…τότε μπήκα στην ατραπό, που σήμερα δεν θα άλλαζα με τίποτα, παρά τις δυσκολίες που έχω να αντιμετωπίσω

Ποια είναι τα σχέδια της Πηγής Λυκούδη για το άμεσο μέλλον?

Στο άμεσο μέλλον τα σχέδια είναι, να ταξιδέψω όσο γίνεται, πιο μακριά αυτήν την νέα δισκογραφική δουλεία και να παρουσιάσω το νέο συμφωνικό έργο μου με τίτλο ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Mε την ορχήστρα της ΕΡΤ, σοπράνο, βαρύτονο, και μικρό Βυζαντινό χορό. Είναι κάτι που θα ανακοινωθεί άμεσα και για να έχω την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, θα μου επιτρέψετε να αφήσω αφώτιστες πτυχές αυτού του έργου!

Πηγή μου σ'ευχαριστώ από καρδιάς για την άμεση αποδοχή σου στο κάλεσμά μου γι’αυτή τη συνέντευξη. Σου εύχομαι ο "Πόνος όλου του κόσμου",να αγαπηθεί από το κοινό,έτσι,όπως του αξίζει.

Και εγώ σε ευχαριστώ Γιάννη μου ,από καρδιάς για την όμορφη συνέντευξη.
Να ευχηθώ καλή ραδιοφωνική χρονιά στο Lαvita radio και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους ανθρώπους, που στηρίζουν αυτήν την εξαιρετική πρωτοβουλία, που πήρες.
Μια πρωτοβουλία που όλοι καλλιτέχνες, δημιουργοί και κοινό, που ξέρει να ακούει, έχουμε ανάγκη, για να παλέψουμε τα δύσκολα.

Γιάννης Ταμπάκης

"Πόσοι μας άκουσαν?"

Το πιο συχνό ερώτημα μεταξύ των Ραδιοφωνικών Παραγωγών .
Μόνο,που ενώ στα FM το ερώτημα αυτό απαντιέται σχετικά εύκολα,μέσα απο ειδικές μεθόδους,που ακολουθούνται για την μέτρηση της ακροαματικότητας,στο Ιντερνετικό Ραδιόφωνο,το ίδιο ερώτημα,είναι δύσκολο,έως πολύ δύσκολο να απαντηθεί,αφού εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να μετρηθεί η αντίστοιχη ακροαματικότητα.
Κι εξηγούμαι...
Είσαι στο αυτοκίνητό σου....στο σπίτι σου ή στη παραλία....και συντονίζεις το ραδιόφωνο σου με κάποιον Σταθμό στα FM. Aυτόματα είσαι μετρήσιμο μέγεθος...γίνεσαι μια παράμετρος για τις εξειδικευμένες μεθόδους μέτρησης της ακροαματικότητας στα FM.
Ετσι, μια ραδιοφωνική εκπομπή στα FM ,εύκολα μπορεί να καταμετρηθεί,ως προς την ακροαματικότητά της,αλλα και να συγκριθεί με ταυτόχρονες άλλων Σταθμών ,ή και της ίδιας εκπομπής,ανα εβδομάδα,μηνα κλπ.
Οι ραδιοφωνικές εκπομπές του Διαδικτύου,όμως,έχουν ιδιαιτερότητες ως προς την ακρόασή τους. Ιδιαιτερότητες που απορρέουν από τις δυνατότητες ,που παρέχει το ίδιο το Διαδίκτυο.
Μια Ραδιοφωνική Εκπομπή στο Διαδίκτυο,μπορεί να ακουστεί ,κυρίως,μέσα από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή,από το Διαδίκτυο μέσω κινητού τηλεφώνου,από ειδικά applications για τα κινητά τηλεφωνα ή τα tablets,από ειδικές πλατφόρμες,με τις οποίες έχει συνδεθεί ο κάθε Διαδικτυακός Ραδιοσταθμός,όπως το e-radio, το live24.gr κλπ ,αλλά ακόμα και μέσα από ειδικές πλατφόρμες ,όπου οι Ραδιοφωνικοί Παραγωγοί ανεβάζουν τις εκπομπές τους ,όπως το soundcloud ,το mixcloud κλπ
Αρα,πως μπορουμε να απαντήσουμε στο "πόσοι άκουσαν την εκπομπή"..."πόσοι με άκουσαν απόψε"?
Προφανώς,αθροιζοντας όλες αυτές τις μετρήσεις...εφόσον,βέβαια,είναι εφικτό να καταμετρηθούν οι εκάστοτε ακροατές,μιας και κάτι τέτοιο πιθανότατα ανεβάζει σημαντικά το κοστολόγιο εκπομπής ενός Ιντερνετικού Ραδιοφώνου.
Επίσης ,σας καλώ να σκεφτέίτε,την εξής παράμετρο....Ενας ακροατής ,για κάποιους λόγους(διακοπές Ιντερνετ κλπ),μπαίνει....βγαίνει...ξαναμπαίνει...αρκετές φορές στον Διαδικτυακό Ραδιοσταθμό της αρεσκείας του. Πως καταμετριέται? Αναλογα το ποσες φορές μπήκε στον Σταθμό?
Εδώ την απάντηση την δίνει ένα μετρήσιμο μέγεθος...ο "Μοναδικός Ακροατής"...Ενα μέγεθος που μετράει την είσοδο μιας συγκεκριμένης ΙΡ ,σαν μοναδική είσοδο,ανεξάρτητα από τις πόσες φορες μπήκε και βγήκε από τον Σταθμό,στη διαρκεια μιας εκπομπής.
Αυτό το μέγεθος,αν και μετρήσιμο,μέσα από ειδικές πλατφόρμες(....όχι όλες,δυστυχώς) και αν και προσεγγίζει τον πραγματικό αριθμό των ακροατών μιας εκπομπής μέσω του Διαδικτύου (υπολογιστές,tablets,κινητά τηλέφωνα μέσω Διαδικτύου),εν τούτοις δεν μπορεί να καλύψει τη περίπτωση αλλαγής της ΙΡ ενός υπολογιστή,μέσα απο το κλείσιμο και ξαναάνοιγμα του Router...,οπότε καθε τετοια κίνηση,με ταυτόχρονη αλλαγή της ΙΡ θεωρείται από το σύστημα καταμέτρησης,ως νέος Μοναδικός Ακροατής.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ...παλιότερα...όταν κατά τη διαρκεια μιας Ραδιοφωνικής Εκπομπής,εμφανίστηκαν ,ξαφνικά,+10 ακροατές,στους επί αρκετή ωρα σταθερούς ακροατές. Οταν ρώτησα,δια μηνύματος,τον Παραγωγό αν συνεβη κάτι....ως εκ θαύματος οι 10 ακροατές εξαφανίστηκαν ταυτόχρονα...Τι να είχε συμβεί άραγε? Πολλά μπορούμε να υποθέσουμε....
Μήπως,τελικά,θα πρέπει να μετράμε τους επισκέπτες του chat του Σταθμού,ώστε να βγάζουμε κάποιο συμπέρασμα?
Σαφώς και όχι....
Πρώτα απ'όλα πολλοί ακροατές αφήνουν ανοιχτό το chat μόνιμα,χωρίς να ακούνε το ίδιο διάστημα τον Σταθμό....
Επειτα, μπορώ από περισσότερους από έναν υπολογιστή,να μπώ στο chat με διαφορετικά ονόματα...
Τέλος,σαφώς και οι περισσότεροι,πλέον,ακροατές ακούνε τις αγαπημένες τους εκπομπές,αποφεύγοντας,για πολλούς κι ευνόητους λόγους να μπουν στο chat και στις διαδικασίες του.
Αρα?
Πως μπορούμε να καταμετρήσουμε την ακροαματικότητα μιας εκπομπής,στο Διαδικτυακό Ραδιόφωνο...τουλάχιστον ,προς το παρόν?
Θα έλεγα ,πως τελικά επικρατεί μια Βαβέλ,όπως θα έλεγε κι ο φίλος και συμπαραγωγός Κώστας Προβατάς.
Απλά...όταν με ρωτάει κάποιος Ραδιοφωνικός Παραγωγός "πόσοι με άκουσαν?",απλά του απαντώ..."Ελπίζω να ευχαριστήθηκες εσύ ο ίδιος την εκπομπή σου"

Γιάννης Ταμπάκης

Η πρώτη εμφάνισή της λέξης στο γραπτό λόγο εντοπίζεται -έως τώρα- το 1888, σε μετάφραση κειμένου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Εστία και ήταν απόδοση του γαλλικού ramolli («ραμολί», «ραμολιμέντο» από τα ιταλικά). Άρα του «γεροξεκούτη», που σήμερα είναι η απόλυτη αντιστοίχιση του «ραμολί».

Όπως και να έχει, ο «μαλάκας» είναι η πιο γνωστή λέξη στην υφηλιο σήμερα, αναγνωριζόμενη ως απόλυτα ελληνική. Και για την ειρωνεία, είναι όρος Π.Ο.Π., ούτε η φέτα δεν τα καταφέρνει τόσο καλά!
Η ελληνική γλώσσα, ως εν δυνάμει εξαιρετικά πλούσια και από τις “veritable” Βαβέλ, έβαλε τη λέξη δίπλα σε άπειρες φράσεις της καθομιλουμένης κυρίως, ώστε να δώσει έμφαση στον χαρακτηρισμό. Ιδού το αποτέλεσμα:

1. Ο ορατός: Κοίτα ένα μαλάκα.
2. Ο τεφάλ: Ξεκόλλα ρε μαλάκα.
3. Ο ακίνητος: Έμεινε μαλάκας.
4. Ο αδιόρθωτος: Πάλι ρε μαλάκα;
5. Ο επώνυμος: Ο γνωστός μαλάκας.
6. Ο νυχτωμένος: ... ξύπνα μαλάκα.
7. Ο χαμένος: Που είσαι ρε... μαλάκα;
8. Ο φευγάτος: Την έκανε ο μαλάκας.
9. Ο βαθμοφόρος: O αρχιμαλάκας.
10. Ο αμφίβολος: Καλά, είναι μαλάκας;
11. Ο ευρεσιτέχνης: Μαλάκας με πατέντα.
12. Ο εμετικός: Τα ξέρασε όλα ο μαλάκας.
13. Ο καλοδεχούμενος: Καλώς τον μαλάκα.
14. Ο εξακριβωμένος: Είναι τελικά μαλάκας.
15. Ο επιρρεπής: Μη γίνεσαι μαλάκας τώρα.
16. Ο εκνευριστικός: Άει γ... ρε μαλάκα.
17. Ο ανεκδιήγητος: Δεν περιγράφεσαι ρε μαλάκα.
18. Ο αργοκίνητος: Κουνήσου ρε μαλάκα.
19. Ο φαφλατάς: Μιλάμε για πολύ χοντρομαλάκα.
20. Ο επαναλαμβανόμενος: Την είπε πάλι ο μαλάκας.
21. Ο απίστευτος: Τι λες ρε μαλάκα;
22. Ο κυριολεκτικός: Μαλακίζεσαι, ρε μαλάκα;
23. Ο προβλέψιμος: Ο αιώνιος μαλάκας.
24. Ο άξιος: Μπράβο μαλάκα.
25. Ο αγαπητός: Μαλάκα μου!
26. Ο υπέρβαρος: Xoντρομαλάκας.
27. Ο όμορφος: Ωραίος μαλάκας.
28. Ο άπαιχτος: Δεν παίζεσαι ρε μαλάκα.
29. Ο κοπρολάγνος: Mαλακοπίτουρας!!
30. Ο διαιρέσιμος: Κόψε έναν μαλάκα...
31. Ο εδώδιμος: Φάε έναν μαλάκα...
32. Ο μη εδώδιμος: Δεν τρώγεσαι με τίποτα ρε μαλάκα.
33. Ο αμφίχειρας: Και με τα δύο χέρια ρε μαλάκα;
34. Ο αυτόχειρας: Τον έφαγε η μαλακία!
35. Ο εκατόγχειρας: (βλ. νούμερο 33 ) Επί 50.
36. Ο τραυματίας: Τον χτύπησε η μαλακία στο κεφάλι.
37. Ο κλασματικός: Ένας μαλάκας και μισός !!
38. Ο αυτοπαθής: Γαμ...κες πάλι ρε μαλάκα.
39. Ο καρυοθραύστης: Η μαλακία του σπάει καρύδια.
40. Ο εστεμμένος: Μαλάκας με περικεφαλαία.
41. Ο στάσιμος: Μια ζωή μαλάκας.
42. Ο ψαράς: Μαλάκας με τόνο.
43. Ο μετεωρολόγος: Η μαλακία πάει σύννεφο.
44. Ο γεωμετρικός: Μαλάκας εις το τετράγωνο
45. Το εργαλείο: Ρε μαλακιστήρι.

Όπως έχει τραγουδήσει μια εικοσαετία πριν ο Γιάννης Μηλιώκας, «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες», ο Τζίμης Πανούσης στην «Ωδή του μαλάκα», ο Φοίβος Δεληβοριάς στην «Υβρεοπομπή», ο Γιάννης Λογοθέτης για τον Γιάννη Γιοκαρίνη στο «Καπέλο». Και η χρήση της στην έβδομη τέχνη φυσικά είναι must, ποιος ξεχνάει τον Σταμάτη Γαρδέλη «Άντε σπάσε ρε μαλάκα», που μάλλον παραπέμπει στο 16 της λίστας (Ο εκνευριστικός). Θα μπορούσε να είναι και μια κατηγορία μόνος του, π.χ. ο εύθραυστος.
Ομολογώ ότι τα περιεχόμενα της λίστας δεν ξέρω τίνος είναι και πως κατάφερε να τα μαζέψει, πραγματικά ο καφές του εκείνη την ώρα έπιασε τόπο!
Περίμενα μια καλή στιγμή να το δημοσιεύσω και νομίζω μία από αυτές είναι τώρα, έχω την απόλυτη Βαβέλ, ερμηνείες μιας παγκόσμιας λέξης για όλες τις χρήσεις!
Και φυσικά επειδή στην μαλακία η φαντασία "παίζει" μεγάλο ρόλο, σκέφτηκα ότι δε χρειάζεστε τίποτε άλλο παρά να την αφήσετε την να... καλπάσει!

Κώστας Προβατάς

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως είναι το τραγούδι με τις περισσότερες επανεκτελέσεις της τελευταίας 20ετίας. Το ερμήνευσε πρώτη και καλύτερη η Ελένη Βιτάλη το 1990 και έπειτα ο Αντώνης Καλογιάννης, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Έλλη Πασπαλά, η Τάνια Τσανακλίδου, η Αναστασία Μουτσάτσου, ο Διονύσης Τσακνής…ίσως κι άλλοι που ξεχνώ τώρα!Η ίδια η Ελένη Βιτάλη το ηχογράφησε άλλες δυο φορές. Το 2000 στο ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο της ιστορικής επανεμφάνισής της – ύστερα από απουσία επτά χρόνων – «Προσκήνιο» με δυο κιθάρες (Νότης Μαυρουδής και Παναγιώτης Μάργαρης) και στο live album «Ζωντανό Κύτταρο» (2009) με το σαντούρι της Αρετής Κετιμέ στην εισαγωγή να κάνει τη διαφορά…
Κάποτε είχε κυκλοφορήσει και μια συλλογή τραγουδιών με τίτλο «Ίσως φταίνε τα τραγούδια» αν θυμάμαι καλά, παραφράζοντας το γνωστό στίχο του Τάσου Σαμαρτζή…
Λέει λοιπόν ο Τάσος Σαμαρτζής στον Θεοδόση Βαφειάδη (2010, e-Orfeas.gr):
“Χειμώνας του ’90 , ήμουν τότε παραγωγός στην κρατική ραδιοφωνία με διευθυντή προγράμματος τον Νότη Μαυρουδή... έτσι γνωριστήκαμε. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν ήθελα να συμμετάσχω σε μια πολυσυλλεκτική (από άποψη στιχουργών, αλλά και ερμηνευτών) δουλειά κι έτσι, να μην τα πολυλογούμε, συμφωνήσαμε να του παραδώσω στίχους για τέσσερα τραγούδια : «Στο Φαρ-Ουέστ της Ομονοίας» (Μανώλης Μητσιάς), «Της ζωής το σινεμά» (Αρλέτα) και «Αυτοί που αφιερώθηκαν» / «Ερωτικό» (Τάνια Τσανακλίδου).
Από τη στιγμή λοιπόν που ανταποκρίθηκα, το ξέχασα το θέμα εντελώς, αφού ποτέ μου δεν πήρα την ιδιότητα του στιχουργού πολύ στα σοβαρά... πέρασε ο καιρός, ώσπου ένα απόγευμα μου τηλεφωνεί ο Μαυρουδής : «Άκου να δεις», μου λέει ασθμαίνοντας, «...συνέβη κάτι και αποφασίσαμε να μην βάλουμε ένα από τα επιλεγμένα τραγούδια στο δίσκο! Το πρόβλημα είναι ότι βρισκόμαστε στο τέλος των ηχογραφήσεων και πρέπει να μου γράψεις κάτι καλό μέχρι αύριο... δεν υπάρχει χρόνος, με σώζεις !»
Για όποιον γνωρίζει ή μπορεί να υποψιασθεί αυτό μοιάζει με διαταγή αναστολής ζωής, αφού σου δένει ένας κόμπος το στομάχι και το μυαλό σου δε λέει να ξεκολλήσει... το ίδιο βράδυ όμως, είχα κανονισμένο ερωτικό ραντεβού με μία κυρία (εδώ ταιριάζει το κοινότοπο «η σάρκα αντιμάχεται το πνεύμα»)... κι έτσι τραβήξαμε σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο στις παρυφές των Εξαρχείων, διότι οι καιροί – απ’ όσο θυμάμαι - ήσαν πάντα δύσκολοι από οικονομική άποψη.
Τις ξέρετε τώρα τις γυναίκες: όταν ανάβεις το «μετά-τσιγάρο» και δε δίνεις την πρέπουσα προσοχή, αρχίζουνε οι γκρίνιες! Εγώ όμως, αντέδρασα αστραπιαία, ζητώντας της ένα μολύβι κι εκείνη μου έδωσε αυτό που διέθετε τέλος πάντων... ένα μολύβι ματιών! Έσπευσα λοιπόν στη τουαλέτα για απομόνωση, κατέβασα το γνωστό καπάκι κι εκεί, με ένα μολύβι ματιών κι ένα μακρόστενο χαρτί από τον «Άσσο σκέτο» που κάπνιζα τότε, έγραψα :

«Μεσ’ το φτηνό ξενοδοχείο
και στα σεντόνια των πολλών
Μεσ’ σε καθρέφτες δίχως μνήμη,
θα ξεκινήσουμε λοιπόν...
Γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο
όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω
κάποιο αρχαίο σκηνικό...»

«Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες
και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πως μπλέκουν λέω οι ιστορίες
και των ανθρώπων οι τροχιές...
Μεσ’ στο φτηνό ξενοδοχείο
και στα σεντόνια των πολλών
μεσ’ σε καθρέφτες δίχως μνήμη,
θα τελειώσουμε λοιπόν...»

Λίγες ώρες αργότερα - σχεδόν ξημερώματα - τα κουπλέ αυτά συνάντησαν το ρεφρέν που τους ταίριαζε, το οποίο είχα γράψει μια δεκαετία πιο πριν (αφού το «πείραξα» λίγο, για να γίνει «θηλυκό»):

«Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
που 'μαι τόσο μοναχή -
νιώθω πως γερνώ τα βράδια
και χρωστάω στη ζωή...
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
και πολλοί με λεν τρελή -
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια
μήπως κάτι και συμβεί...
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια -
ίσως πάλι φταις κι εσύ...»

To μεσημέρι μίλησα με το Νότη και του υπαγόρευσα τον στίχο... δεν είπε κουβέντα κι αυτή τη σιγή δεν ήξερα πως να την ερμηνεύσω. Δεν πρόλαβαν όμως να περάσουν ούτε δυο ώρες και με παίρνει για να μου τραγουδήσει – από το τηλέφωνο - το τραγούδι... αυτό κι αν είναι βάσανο, καθότι ο μαέστρος είναι μεγάλος μελωδός, συνθέτης και κιθαρίστας, αλλά από φωνή...
Ομολογώ πως δεν κατάλαβα πολλά πράγματα και του το είπα! Αργότερα, το απογευματάκι πήγα από το σπίτι του και το άκουσα ζωντανά...θυμάμαι που περάσαμε κάποιες στιγμές μεσ’ στη σιωπή, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο... «νομίζω ότι είναι σπουδαίο», τόλμησα να πω, «...έτσι είναι» απάντησε χαμηλόφωνα. Είναι κάποιες στιγμές που ξέρεις τι ακριβώς έχει συμβεί!”

Κώστας Προβατάς

Η πορεία του σύγχρονου Άρτιου ανθρώπου πρέπει να είναι πάντα Αγωνιστική με ένα Αγωνιστικό φρόνημα το οποίο συνίσταται στο τρίπτυχο : ΑΡΝΟΥΜΑΙ-ΑΝΘΙΣΤΑΜΑΙ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ!!!

Σε μία περίοδο που η εθνική και κοινωνική ενότητα αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο, κάποιοι επιχειρούν εν μέσω των δυσμενών συνθηκών που βιώνουμε να δημιουργήσουν κλίμα φόβου και αποσταθεροποίησης, ελπίζοντας στην ανοχή της λαβωμένης κοινωνίας από την κρίση, την ανταγωνιστικότητα , τον εξοστρακισμό του εμείς που επισκιάζεται από τα εγώ του καθενός

Στην καταδίκη αυτών των φαινομένων όμως , δεν υπάρχει χώρος για αστερίσκους.

Πρέπει να υπάρχει ομοθυμία και ομοψυχία, από όλες τις δυνάμεις που πιστεύουν στις αρχές της δημοκρατίας.

Οι αντίξοες συνθήκες στην παγκόσμια οικονομία , πράγματι προοιωνίζει ένα σκοτεινό και απαισιόδοξο μέλλον, για την κοινωνία των πολιτών. Όσο η οικονομική κατάσταση θα χειροτερεύει , καθημερινά θα υπάρχουν συμπολίτες μας , γείτονες , φίλοι, γνωστοί, που ξαφνικά θα βιώνουν ακραίες και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας , ήδη χάνουν καθημερινά , όλη την ζωή που με κόπο έκτισαν , τα όνειρα και τις προσδοκίες τους για ένα καλύτερο μέλλον. Από την μια στιγμή στην άλλη , βιώνουν την ποιοτική υποβάθμιση της ζωής τους, την βία, την πίεση και το άγχος της αβεβαιότητας.
Καλούμαστε να επιβιώσουμε σε μία εποχή , στην οποία μας επιβάλλουν συνεχώς νέες ανάγκες. Επιδιδόμαστε στο κυνήγι της καθημερινότητας μηδενίζοντας ή στη καλύτερη περίπτωση ελαχιστοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο μας.
Κλεισμένοι στο σπίτι μας ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας ή το πολύ για την οικογένειά μας, διασκεδάζουμε με την τηλεόραση και αποδεχόμαστε τα νέα πρότυπα που αυτή μας επιβάλλει.
Δεν ανταλλάσουμε απόψεις με τους άλλους συνανθρώπους μας, δεν προβληματιζόμαστε, δεν αντιδρούμε και κυρίως δεν αποτελούμε κίνδυνο γι αυτούς που θέλουν να ορίζουν τη ζωή μας…

Αυτό το φαινόμενο σήμερα παρά ποτέ , οφείλουμε να το εξαλείψουμε. Ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο , πιστεύω πως μπορούμε να το ανατρέψουμε άμεσα και οι Δημοτικοί άρχοντες μπορούν να παίξουν κυρίαρχο ρόλο σε αυτό, με τη βοήθεια και τη στήριξη όλων μας. Στόχος να γίνει το πρώτο βήμα για την αυτενέργεια του πολίτη και την συμμετοχή του σε κοινωνικές δραστηριότητες .

Για να μπορεί όμως να αυτενεργήσει ο πολίτης και να δει τη προσπάθειά του να ευδοκιμεί χρειάζονται δύο στοιχεία : Πρώτα η ύπαρξη παιδείας εθελοντή και αγωγής συμμετοχής στα κοινά μέσα σε μια κοινωνία πολιτών και δεύτερον η ηθική αναγνώριση της προσφοράς του.
Η εθελοντική δράση αποτελεί μαθησιακή και μορφωτική λειτουργία. Ενδυναμώνει και δίνει περιεχόμενο στη ζωή των ενηλίκων. Αυξάνει τη δυνατότητα συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία, ενώ μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και στη μάχη κατά της ανεργίας, όπως και να συμβάλλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη και κυρίως την καταπολέμηση των φαινομένων βίας που ξεκινά από μια στείρα άρνηση για τα πάντα και θυμό για κάθε αδικία που βιώνουμε .
Σήμερα λοιπόν , με τις αντίξοες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, είναι ανάγκη να μοιραστούμε όλοι μας , αυτό το βάρος της δημιουργίας των μηχανισμών της συνύπαρξης, της αλληλεγγύης και της αγωνιστικότητας.
Για να έχουμε και άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες ,για να ενισχύσουμε την απόκτηση κοινωνικών επικοινωνιακών ,επαγγελματικών δεξιοτήτων και την ανάπτυξη νέων ικανοτήτων στους συμπολίτες μας ώστε να ζουν και δημιουργούν σε πνεύμα συνεργασίας αντι να εξαντλούνται σε διχαστικά συνθήματα και πρακτικές, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην βία και την τρομοκρατία .

Ο εθελοντισμός μακριά από κάθε κομματική ή ιδεολογική έκφραση , διακρίνεται από ποιοτικά χαρακτηριστικά που καταξιώνουν τον άνθρωπο και την πολιτεία , όπως η αλληλεγγύη ,η λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών ,η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , η κοινωνική συνοχή.
Έτσι παρ’ όλο που ο εθελοντισμός δεν έχει πολιτικές αναφορές εν τούτοις αποκτά ιδεολογικό στίγμα.
Ταυτόχρονα διασφαλίζει στο πολίτη τη δυνατότητα να μην εξαντλεί τη συμμετοχή του με τη προσέλευσή του στις κάλπες μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά καθημερινά, όπου υπάρχουν προβλήματα και ανάγκες, όπου η επιστημονική, η επαγγελματική, ή βιοτική του ένταξη επιβάλλει και ακόμα να εκφράζει την αγωνία του και την αλληλεγγύη του για μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας (Φυσικές καταστροφές, εξάντληση φυσικών πόρων, απειλή καταστροφής του περιβάλλοντος,
τρομοκρατία, πολεμικές συγκρούσεις, ανθρώπινες τραγωδίες, φτώχεια, χρήση ναρκωτικών , δημόσια υγεία.)

Κάθε πρόταση για εθελοντική προσφορά είναι πρόταση ζωής. Μια πρόταση που οι καθημερινές συνθήκες ανάπτυξης της κοινωνίας την καθιστούν πιο απαραίτητη παρά ποτέ, αφού οι αντίξοες επιπτώσεις των παγκόσμιων προβλημάτων, ενεργοποιούν τα κατώτερα ένστικτα μας , υποβαθμίζουν τον πολιτισμό μας και εν τέλει δεν αφήνουν την συνείδηση κανενός μας ήσυχη.

Πρέπει να γίνει πλέον συνείδηση στον καθένα μας ότι για να ζήσει και να ευημερήσει ο άνθρωπος χρειάζεται τον άνθρωπο. Η αμοιβαία σχέση, η σχέση κοινωνικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην ομάδα και την μονάδα, είναι το μέσον για την ευδαιμονική συνύπαρξη και την πρόοδο της κοινωνίας.
Και επειδή το συνολικό προκύπτει από το μερικό, το σύνθημα που πρέπει να απευθύνεται σε κάθε κοινωνία δεν είναι άλλο από «το να μην μένουμε απαθείς θεατές των γεγονότων, αλλά να τα διαμορφώνουμε , πάνω από όλα με την εθελοντική προσφορά και παρέμβασή μας».

Για να αναπτύξει καποιος στην προσωπική του ζωή το τρίπτυχο : ΑΡΝΟΥΜΑΙ-ΑΝΘΙΣΤΑΜΑΙ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ αρκεί μόνο να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

Η Ελλάδα θα υπερβεί την κρίση, αργά ή γρήγορα.

Η υπέρβαση αυτή δεν είναι χωρίς κόστος, η κοινωνία έχει ματώσει, έχει υποστεί άδικες περικοπές, έχει υποβληθεί σε θυσίες.

Διατηρεί όμως την ωριμότητα και τη συνοχή της.

Αποστρέφεται τη βία, από όπου και αν προέρχεται.

Γιατί η βία και η τρομοκρατία δεν έχουν χρώμα, στοχεύουν στον ίδιο πάντα στόχο. Στην αποσταθεροποίηση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και στην υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας. Ολοι μαζί με συλλογική προσπάθεια μπορούμε να αντισταθούμε και να κάνουμε την ανατροπή .

Ντέπη Στενού

Σ'ένα διαφορετικό ταξίδι μας προσκαλεί ο Aural Fragment ( Γιώργος Λαζάρου),μέσα από  το OCEANIC ,την πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του πολυγραφότατου συνθέτη.
Μετά την Τριλογία του RETURN TO SPACE,ο βιρτουόζος των συνθετητών ,Γιώργος Λαζάρου,επιστρέφει με μια νέα δουλειά,χωρίς να ξεφεύγει απ'ότι ,μέχρι τώρα μας έχει συνηθίσει...
Επιστρέφει με μια συμπαγή,concept δισκογραφική δουλειά,κρατώντας ψηλά τη σημαία της concept ηλεκτρονικής μουσικής,ενός είδους,που ,ειλικρινά δεν ξέρω πόσοι συνθέτες το υπηρετούν,πλέον,σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ενα είδος,που ας μην ξεχνάμε,πως το υπηρέτησαν στο παρελθόν, ονόματα-μύθοι,όπως ο Vangelis ,o Jean Michel Jarre κ.α.
Οι συνθετητές αποκτούν ζωή στα χέρια του Aural Fragment,και μετατρέπουν το Oceanic σε μια επική διαδρομή στους απέραντους Ωκεανούς και στους μυστηριώδεις βυθούς τους.
Το Oceanic αποπνέει τον σεβασμό που απαιτείται προς το υγρό στοιχείο,το στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Γαλάζιο μας Πλανήτη.
Ξεκινώντας από την Μεσόγειο,με το επιβλητικό-σήμα κατατεθέν .του OCEANIC ,Mediterranian Sea και τα εξαιρετικά φωνητικά της Dramatic Soprano Μάνιας Βλαχογιάννη,ο Aural Fragment,φτάνει στο Gibraltar ,ένα track ，που μπορεί να ακουστεί πολύ και σε πολλούς χώρους.
Το μακρύ,μυστηριακό,επικίνδυνο και συγκλονιστικό ταξίδι του Aural Fragment στους Ωκεανούς,αποτελεί πραγματική πρόκληση για τα αυτιά του ακροατή .
Παρέα με θαλάσσιους ήχους ,αλλά και την εκπληκτική νέα Lyric Soprano ,Μαριάννα Κουκουτσάκη, στο South Atlantic Ocean,η διαδρομή στους βυθούς των τεσσάρων Ωκεανών,μόνο σαν μαγική μπορει να χαρακτηριστεί.
Ο μυστηριακός χαρακτήρας του υγρού στοιχείου,αναδύεται μέσα απο το The Devil's Triangle.Mέσα απο το Track ,που είναι αφιερωμένο στο Τρίγωνο του Διαβόλου,ο συνθέτης απλώνει με ένα μοναδικό τρόπο τον Σεβασμό πρός το Αγνωστο,που εν πολλοίς ,χαρακτηρίζει το υγρό στοιχείο του Πλανήτη μας.
Το Oceanic ,που μόλις κυκλοφόρησε,σε ψηφιακή μορφή,κάτω απο το label της FM RECORDS θα σας μαγεύσει.
Ακούστε το ολόκληρο....
Φορέστε τα ακουστικά σας και ακούστε το ολόκληρο.
Πρόκειται για ένα μουσικό ταξίδι-εμπειρία.

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}9mSAGLGdUtw{/youtube}

«Πριγκιπέσα» το τραγούδι που έγραψε ο Σωκράτης Μάλαμας σε λίγα λεπτά για να το κάνει δώρο γενεθλίων στη φίλη του επειδή δεν είχε καθόλου λεφτά.
 Ήταν η μέλλουσα σύζυγός του... 
Το τραγούδι «Πριγκιπέσα», σε στίχους – μουσική άλλα και πρώτη ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα, αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου. 
Κυκλοφόρησε το 2000 με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου «Ο Φύλακας και ο Βασιλιάς». 

Συνήθως, πίσω από ένα τραγούδι αγάπης κρύβεται και μια ιστορία.
 Η «Πριγκιπέσα» δεν αποτελεί εξαίρεση. 



Είναι πρόσωπο υπαρκτό και αγαπημένο για τον καλλιτέχνη, ο οποίος προσέφερε ως δώρο γενεθλίων το τραγούδι σε μια κοπέλα που έμελλε να τον σημαδέψει. 

Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Μάλαμας στο ΒΗΜΑgazino και τον Μάκη Προβατά, αποκάλυψε το πως εμπνεύστηκε το τραγούδι. 
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου εάν έχει κρίνει βιαστικά κάποιο από τα τραγούδια του, απάντησε: 
- «Κατά μια έννοια, έτσι έγινε με την “Πριγκιπέσα”. Την έγραψα ως δώρο γενεθλίων σε μια γυναίκα, επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι. 
Μαγείρευε να φάμε φακές, που ήταν ό,τι είχε απομείνει, και ενώ την έβλεπα σκέφτηκα: “Αυτό αξίζει τον κόπο τώρα να το τραγουδήσει κάποιος, να το βγάλει προς τα έξω”. Το έγραψα και το έπαιξα κατευθείαν, χωρίς να μεσολαβήσει καθόλου χρόνος. Όταν το έπαιξα λύθηκα στα γέλια, το θεώρησα τόσο αστείο. Η φίλη μου, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, άφησε κάτω τις κουτάλες και μου είπε: “Πότε το έγραψες αυτό το τραγούδι; Το ξέρεις ότι είναι πάρα πολύ καλό; Απορώ γιατί γελάς”». 
- Συγγνώμη, αλλά έπειτα από αυτό το δώρο δεν άλλαξε η σχέση σου με αυτήν τη γυναίκα; 
- «Την παντρεύτηκα».

{youtube}_9qvimjTG_0{/youtube}

Για τον www.lavitaradio.gr

Κώστας Προβατάς