Γίναμε οι άνθρωποι από τους οποίους οι γονείς μας, μας είχαν προειδοποιήσει να φυλαγόμαστε…

Εκ προοιμίου , να παραδεχτούμε πως σαν γενιά αποτύχαμε…
Το όνομά μας Νεοέλληνες!
Κάναμε αυτή η χώρα αυτό που είναι, γιατί οι πολίτες της, από την κορυφή της πυραμίδας μέχρι την βάση, είναι αυτό που είναι...
Περάσαμε από την αγροτική παραγωγή στον καταναλωτισμό , χωρίς ενδιάμεσο σταθμό!
Πυξίδα μας στη διαδρομή ήταν η ανεμοδούρα... Περιβάλλον μας είναι αυτό που μετατρέψαμε την φύση , αφότου την πήραμε υπό την προστασία μας.
Θα έπρεπε να μας υπερασπίζονται οι νόμοι, αλλά το κάνουν οι δικηγόροι. Καθαιρέσαμε την οικογένεια εν ονόματι μιας ελευθερίας ακατανόητης και μαζί της γκρεμίσαμε τις κοινωνικές μας σχέσεις... Αφήσαμε το χρήμα να μας μιλά και καταστήσαμε την Αλήθεια σιωπηλή…. Συμβιβαστήκαμε να συνυπάρχουμε με δύο ηθικές. Αυτή που κηρύττουμε και δεν χρησιμοποιούμε και αυτή που χρησιμοποιούσαμε αλλά σπάνια κηρύττουμε.
Πουλήσαμε την ψυχή μας και με καθαρή συνείδηση ζούμε με τόκους. Γίναμε σκλάβοι των "ευκολιών πληρωμής" και του συστήματος της εξόφλησης με δόσεις. Αφήσαμε τις τύχες μας σε εμπόρους Ελπίδας και επαγγελματιών παραμυθάδων με υποσχετικές εν είδη λαχείου, δίνοντας την ψήφο μας τοις μετρητοίς με λευκή επιταγή . Εξακολουθούμε ακόμη και σήμερα να δείχνουμε ανοχή σε κάθε τι που υποτιμά την νοημοσύνη μας , εκθέτει την χώρα μας , προσβάλει τις παραδόσεις και τα εθνικά μας ιδεώδη, καταστρέφει την κοινωνική μας συνοχή , την καθημερινή μας ασφάλεια , την παιδεία και τον πολιτισμό μας.
Εκχωρήσαμε ανεχόμενοι τα πάντα στους πάντες … με αντάλλαγμα λίγα ψίχουλα σύνταξης μισθού και επιδόματος …Μια ανοχή που όμως που ισοδυναμεί με ενοχή . Μια ενοχή που βαραίνει και το παρόν και το παρελθόν και το μέλλον μας….
Με απλά λόγια …. γίναμε οι άνθρωποι από τους οποίους οι γονείς μας, μας είχαν προειδοποιήσει να φυλαγόμαστε….

Οφείλουμε όμως κάποια στιγμή να υψώσουμε το ανάστημά μας, να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια και να τους πούμε με το χέρι στην καρδιά , ότι αν θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε μια καλύτερη Πατρίδα , δεν επιτρέπεται να γίνουν σαν κι εμάς...
Ότι η δύναμη δεν προκύπτει από τις νίκες. Οι μάχες που δίνεις είναι αυτό που μεγαλώνει τη δύναμή σου. Ότι όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες και αποφασίζεις να μην παραδοθείς, αυτό είναι δύναμη. Όταν προσπαθείς να υποτάξεις τις περιστάσεις στον εαυτό σου και όχι τον εαυτό σου στις περιστάσεις…. Αυτό είναι δύναμη…
Ότι δεν είναι τόσο ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν δύναμη θέλησης και κάποιοι δεν έχουν. Είναι ότι κάποιοι άνθρωποι είναι έτοιμοι να αλλάξουν και κάποιοι δεν είναι… Ότι για να κάνεις οτιδήποτε σ’ αυτό τον κόσμο που αξίζει τον κόπο, δεν κοντοστέκεσαι τρέμοντας, αναλογιζόμενος το κρύο και τον κίνδυνο . Βουτάς μέσα και παλεύεις όσο καλύτερα μπορείς…. σαν να μην υπάρχουν όρια για τις δυνατότητές σου….
Εν κατακλείδι,
Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι αυτοί που σηκώνονται, αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν, κι αν δεν τις βρουν, τις διαμορφώνουν….Γιατί οι δυσκολίες κάνουν κάποιους ανθρώπους να σπάνε και άλλους, να σπάνε ρεκόρ…
Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να γίνουν για τα παιδιά τους …

Ντέπη Στενού