Αυτό λένε τα λεξικά για τη Βαβέλ, την πόλη και τον πύργο όπου συνέβη η σύγχυση των γλωσσών σύμφωνα με την Βίβλο.

Κι έτσι σήμερα άλλοι μιλάμε ελληνικά (respect!), αγγλικά, σουαχίλι και μανδαρινίστικα. Στην εβραϊκή, γλώσσα κι αυτή, σημαίνει Πύλη του Θεού.

Πάει καλά... Δηλαδή πολύγλωσση η Πύλη του Θεού, αυτή που κατά την ιστορία (το μύθο καλύτερα), ήταν η αιτία της σύγχυσης, διότι οι άνθρωποι με τον Πύργο της Βαβέλ που κατασκεύαζαν, ήθελαν να φτάσουν στον ουρανό. Η υπεροψία τους τιμωρήθηκε, μαζί και των μετέπειτα γενεών. Όπως σε κάθε ιστορία, τα γεγονότα ανοίγουν το διάβα στο μέλλον, όσο αληθινό ή παραμυθένιο κι αν είναι το παρελθόν.

Aπό τον καιρό του Νώε υπήρχαν γλώσσες. Και ήταν οι απόγονοι του που δημιούργησαν τον Πύργο.

Ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι παρά ένα σύμβολο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και αλαζονείας...

Στο έργο του 1563, από τον Pieter Bruegel, απεικονίζεται ο τεράστιος όγκος του κτιρίου να συνθλίβει την πόλη. Ο ζωγράφος προσπάθησε να συμπεριλάβει κάθε δυνατή λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο μάτι να αδυνατεί να τις συλλάβει όλες.

Κι όμως, υπάρχουν παιδιά στα παράθυρα, υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται κι άνθρωποι που δουλεύουν, ακόμα κι άνθρωποι που στην ύπαιθρο “κάνουν την ανάγκη τους”.

Βαβέλ 2006: Μαρόκο: Δυο τσοπανόπουλα ρίχνουν μια τουφεκιά πάνω σ' ένα τουριστικό λεωφορείο και τραυματίζουν κατά λάθος μια Αμερικανίδα τουρίστρια. Μια Μεξικανίδα τροφός ταξιδεύει παράνομα στην πατρίδα της μαζί με τα αμερικανόπουλα που φυλάει. Τόκιο: Μια κωφάλαλη βιώνει άγρια το σεξουαλικό πέρασμα στην εφηβεία, ενώ ο πατέρας της αναζητάτε από την αστυνομία. Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών και Όσκαρ μουσικής για την ταινία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου, που έδωσε τη δυνατότητα στον Μπραντ Πιτ να έχει έναν εξαίσιο πρωταγωνιστικό΄ρόλο. Και σε όλους τους θεατές να ζήσουν ακόμα μια Βαβέλ...

Μέρα νύχτα χτυπάμε μια κάρτα.

Στη γη του Κάφκα.

Χάσαμε τη μπάλα κι ας μας τα ‘πανε αλλιώς.

Ξόφλησε ο κόσμος ο παλιός.

Τα λεφτά μας βγήκαν άχρηστα κι αυτά.

Τα καλά λεφτά μας μάς ρίξανε στα κάτεργα.

Μέρα νύχτα εργάτες στον Πύργο.

Να ζούμε λίγο.

Μυρμηγκοφωλιά - δουλειά ξαφνικά Κυριακή.

Βόλτες - καφέδες - τουμπεκί.

Στις ειδήσεις είπαν πάλι εκλογές

και γελούν με μας δώδεκα φυλές.

Τι τις θες ρε κόσμε τόσες άδειες γλώσσες;

Δε θα τις ξορκίσεις έτσι τις σιωπές σου.

Λες και ντε και σώνει κάποια απ' τις τόσες.

Θα σ’ ελευθερώσει από τη Βαβέλ σου.

Στίχοι Γεράσιμος Ευαγγελάτος και μουσική Θέμης Καραμουρατίδης, για να ερμηνεύσει υπέροχα η Νατάσα Μποφίλιου... σε λίγα λόγια τόσες αλήθειες...

Και η ιστορία επαναλαμβάνεται... ο κόσμος μας σήμερα είναι μια Βαβέλ. Ένας παγκόσμιος πύργος ψυχών, αισθημάτων και συναισθημάτων, λογικών και παραλόγων, καθαρεύουσας και δημοτικής και κυρίως πολιτικής και διπλωματίας. Όπου η γλώσσα είναι δίγλωσση ακόμα κι αν προέρχεται από το ίδιο λεξικό.

Η σύγχυση της γλώσσας, συμβολίζει την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων ακόμα και εκείνων που ανήκουν στην ίδια ομάδα και μιλούν την ίδια γλώσσα και εργάζονται για τον ίδιο σκοπό.

Καλώς ήλθατε στη δική μας Βαβέλ... κάθε εβδομάδα κοντά σας με λόγια που θα καταλαβαίνουμε...

Κώστας Προβατάς

https://www.facebook.com/costas.provatas.9

Εκ προοιμίου θέλω να καταθέσω πως  με ιδιαίτερη χαρά  και τιμή εγκαινιάζω αυτήν την στήλη στην  όμορφη σελίδα του «Lavita radio» και θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Γιάννη Ταμπάκη για αυτήν την δημιουργική συνεργασία, που δεν σταματά εδώ αλλά παντρεύεται κάθε Τετάρτη 3-5 μ.μ.  με την εκπομπή «Επί παντός επιστητού» , όπου μεταξύ επιλεγμένης Ελληνικής και ξένης Μουσικής, σε μια εκπομπή «παντός καιρού»  μιλάμε  για όλους και για όλα .

Ο Σεπτέμβρης που πριν λίγες μέρες μας άφησε, ξεκίνησε γλυκά με την σχολική  χρονιά και τελειωσε πικρά με μια οικολογική καταστροφή στον κόλπο του Σαρωνικού .

Και τα δύο γεγονότα όμως , έχουν ένα κοινό σημείο. Καταστάσεις που δημιουργούν την διάθεση  στους  ανθρώπους  να  κρίνουν και  να κατακρίνουν δίκαια ή άδικα ,  βάζοντας  ταμπέλες και  ετικέτες ως μη όφειλαν .

Εάν κρίνεις τους ανθρώπους, δεν θα μείνει χρόνος να τους αγαπήσεις, έλεγε η Μητέρα Τερέζα δείχνοντας μας απλά,  πως όταν κρίνεις και προσδιορίζεις τους άλλους,  στην ουσία δεν  προσδιορίζεις αυτούς , αλλά  τον εαυτό σου.

Είναι που οι ταμπέλες  φτιάχτηκαν για τους δρόμους και  οι ετικέτες για τα αντικείμενα,      γι αυτό  όταν τις χρησιμοποιούμε  για τους ανθρώπους θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί .

Ειδικά στον χώρο του σχολείου χρειάζεται μια ιδιαίτερη ευαισθησία όταν οι άνθρωποι κατακρίνουν την διαφορετικότητα  ελαφρά την καρδία,   με χαρακτηρισμούς που αναφέρονται στην ιδιαιτερότητά των ατόμων και όχι στην προσωπικότητά τους ,   όπως :

«Η Πετρούλα  είναι χοντρή…», «ο Λάκης   είναι   αυτιστικός…», «ο Μικές   είναι κουτσός….», «ο γιος της διπλανής είναι δυσλεκτικός …» «Η Ρίκα είναι χαζή ή  Ζανέτ τρελή », χαρακτηρισμοί  που λέγονται ακόμη και  από γονείς ή εκπαιδευτικούς  και  μάλιστα μπροστά στα παιδιά . Χαρακτηρισμούς που επαναλαμβάνουν και αυτά  μπροστά στους συμμαθητές τους, αφού τους ακούνε  καθημερινά να επαναλαμβάνονται γύρω τους  και  αδυνατούν   να σκεφτούν ότι τα ίχνη από μια κλωτσιά με  το πόδι σε λίγο εξαφανίζονται , αλλά τα ίχνη από την γλώσσα, μπορούν να μείνουν για πάντα..

Μόνο που όταν βάζουμε στα άτομα ταμπέλες με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, τις περισσότερες φορές  και τα ίδια νιώθουν ότι δεν περιμένουμε από αυτά να αλλάξουν ή να βελτιωθούν. Νιώθουν ότι θα πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους με αυτούς τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς, και μάλιστα επιβεβαιώνοντάς τους.

Ονομάζοντας  κάποια άτομα ανάλογα με κάποιο στοιχείο της προσωπικότητάς τους ή της εξωτερικής τους εμφάνισης, είναι  σαν να δείχνουμε  πως δεν βλέπουμε το άτομο αλλά την διαφορετικότητα  και αναγκάζουμε και τους ίδιους να στρέφουν την προσοχή τους στο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, αφήνοντας ανεκμετάλλευτους  άλλους  τομείς της προσωπικότητάς τους στους οποίους μπορεί να διαπρέψουν .

Με αυτόν τον τρόπο  τους στερούμε ένα λαμπρό μέλλον που πολύ πιθανόν θα είχαν, αν η αντιμετώπιση των υπολοίπων προς αυτά τα άτομα ήταν διαφορετική και αυτό γιατί η  ταμπέλα που «κολλάμε» στους ανθρώπους συνοδεύεται πολλές φορές από οίκτο και περιθωριοποίηση.

Ειδικά στην εκπαίδευση μπορεί να συνοδεύεται από μειωμένες προσδοκίες και ελαχιστοποίηση της πρόσβασης αυτών των ατόμων  στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα εξαιτίας της «ταμπέλας» τα παιδιά να βιώνουν τον αποκλεισμό από το σύνολο της κοινωνίας: «κανονικά» παιδιά έναντι «προβληματικών» παιδιών που χρειάζονται στην βοήθειά μας σε οποιαδήποτε κίνησή τους, μια βοήθεια που οι περισσότεροι την θεωρούν ελεημοσύνη, σε κάτι που δεν μπορεί να βελτιωθεί.

Αυτό γίνεται από το μεγαλύτερο μέρος της «υγιούς» κοινωνίας, το σχολείο ή την γειτονιά, τους εκπαιδευτικούς, τους γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους που συναναστρέφεται το άτομο στον περίγυρό του.

Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία  να αντιληφθούμε πως τα άτομα δεν «είναι» κοντά, χοντρά, υπερκινητικά, δυσλεκτικά, διπολικά αλλά «έχουν» μικρότερο ύψος από κάποιους άλλους, περισσότερα κιλά από κάποιους άλλους, περισσότερη καταπιεσμένη ενέργεια από κάποιους άλλους, δυσκολία στην ανάγνωση και την γραφή από κάποιους άλλους, κάποια ψυχικά προβλήματα σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Καλό θα ήταν την επόμενη φορά που θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον να  τον αποκαλέσουμε απλά με το όνομά του. Είναι άδικο να τον προσδιορίζουμε με κάτι στο οποίο υστερεί και εξαιρετικά αντιπαραγωγικό για το σύνολο της κοινωνίας μας να παραβλέπουμε τα θετικά κομμάτια του και τους τομείς στους οποίους μπορουν να διαπρέψουν αυτοί οι «φακελωμένοι» συνάνθρωποί μας.

Γιατί όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν… Αν τραγουδούσαν μόνο τα πουλιά που κελαηδούν όμορφα, τα δάση θα ήταν πολύ σιωπηλά …

Στην πολιτική πάλι η καλόπιστη κριτική θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενη απ όπου κι αν προέρχεται…

 Απορρίπτοντας   την καλόπιστη κριτική για κάτι που θα μπορούσε να διορθωθεί και να γίνει καλύτερο, απλά και μόνο  επειδή μας εμποδίζουν οι  ιδεολογικές ετικέτες  που κολλάμε στα άτομα από τα οποία προέρχεται αυτή η κριτική , αγνοώντας τις γνώσεις ή την εμπειρία των ατόμων    που την εκφράζουν… οδηγούμαστε πολλές φορές σε ανεπανόρθωτες ζημιές…

Ετσι χάνεται η ευκαιρία να αξιοποιηθεί μια πραγματικά καλή συμβουλή  ή ένα στρατηγικό σχέδιο, στο όνομα μιας στείρας αντιπολιτευτικής τακτικής που κατηγοριοποιεί  ανθρώπους και πρακτικές  σε ταξικές αντιθέσεις,  αφήνοντας να χαθεί πολύτιμος χρόνος ή και χρήμα για το καλό του τόπου …

Εν κατακλείδι… Για να φτάσει στην κατάσταση Κατανόησης ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να υιοθετήσει την κατάσταση μη κατάκρισης.  

Άλλωστε ως γνωστόν  κάθε φορά που  δείχνουμε  με το δάχτυλό μας  κάποιον, τα τρία μας δάχτυλα δείχνουν τον εαυτό μας….

Ντέπη Στενού

Μετά το "ΤΑΡΑΖΕΙΣ ΤΑ ΝΕΡΑ" του 2007 και το "ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ" του 2014,ο αγαπημένος τραγουδοποιός Λευτέρης Μέρος,επανέρχεται με τη νέα του δισκογραφική δουλειά, "Ο ΘΕΑΤΗΣ" ,που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα,από την Εταιρεία "ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ".
Από την πολυαναμενόμενη νέα δουλειά του Λευτέρη Μέρου,απολαμβάνουμε ,εδώ και λίγες ώρες ,ένα πρώτο δείγμα της,το εξαιρετικό "Μίλα τα ,ξαναμίλα τα",σε μουσική του ίδιου,που έντυσε υπέροχα τους εξαιρετικούς στίχους του Φάνη Καββαδά.
Αλλωστε από το "ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ",όπου ο Φάνης Καββαδάς παραχώρησε τους στίχους του για 5 τραγούδια του Λευτέρη Μέρου,φάνηκε η χημεία,μεταξύ συνθέτη και στιχουργού....κάτι ,που επιβεβαιώνεται και στο "Μίλα τα,ξαναμίλα τα"
"κούρνιασαν τ'αετόπουλα
ή κούρνιασε το θάρρος,
και καμαρώνει για νταής,
του λιμανιού ο γλάρος...

Με δεδομένη την προτίμηση του αγαπημένου τραγουδοποιού,στη χρήση φυσικών οργάνων ,ένα επιτελείο εξαιρετικών μουσικών συνέβαλλαν στο ,πραγματικά,άρτιο ηχητικό αποτέλεσμα.
Στις ηλεκτρικές κιθάρες ο Νίκος Παπαδόπουλος ,στο βιολί και τη φυσαρμόνικα ο Μιλτιάδης Παπαστάμου ,στα τύμπανα ο Θανάσης Αρχανιώτης και στο μπάσο ο Θάνος Κολοκυθάς ,βιρτουόζοι,όλοι τους,έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό,ώστε το "Μίλα τα ,ξαναμίλα τα",να έχει αυτό το "κάτι",που το κάνει να ξεχωρίζει.
Η ενορχήστρωση έγινε από τον Νίκο Παπαδόπουλο,όπως και η ηχογράφηση και η μίξη,που πραγματοποιήθηκε,στο Soundflakes Studio.
Εν αναμονή του "ΘΕΑΤΗ",λοιπόν,μιας δουλειάς ,που έρχεται με ενδιαφέρουσες συμμετοχές,όπως αυτή του Μίλτου Πασχαλίδη.
Τελικά,άξιζε η αναμονή...Αλλωστε,αξία έχει ο καλλιτέχνης να εκφράζεται ,όταν ,πραγματικά,έχει κάτι σημαντικό να δώσει...
Ευχαριστούμε Λευτέρη...

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}fZvJdc_Y3aQ{/youtube}

"...δρόμος ανήφορος κι ασήκωτη η πέτρα
νά σαι γιά όλους το καλύτερο παιδί"

Σε υπέροχους στίχους...στίχους ,κατ'άλλους ,γροθιά στο στομάχι,και κατ'άλλους,αυτοβιογραφικούς,πάντως σε μοναδικούς στίχους της Πωλίνας Κωνσταντινίδου,που μόνο αδιάφορο δεν σε αφήνουν,απεναντίας μάλιστα, κάπου μέσα σ'αυτούς, αναγνωρίζεις αποσπάσματα της δικής σου ζωής,ο Δημήτρης Λιόλιος ,συνθέτει και ερμηνεύει μοναδικά το "εκρηκτικό" ΣΙΝΙΑΛΟ.

Ενα τραγούδι ,που αν μη τι άλλο,μας προϊδεάζει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει από τον Δημήτρη Λιόλιο,που ετοιμάζει πυρετωδώς το νέο του,ολοκληρωμένο cd.

Με το ΣΙΝΙΑΛΟ ,ο Δημήτρης μας κλείνει το μάτι και μας βάζει σε κατάσταση αναμονής γι αυτά που θα ακολουθήσουν,που πιστέψτε με ,θα είναι πραγματικά σπουδαία.

Ο Δημήτρης Λιόλιος  τόσο με το ΣΙΝΙΑΛΟ ,όσο και με την πολυαναμενόμενη νέα ολοκληρωμένη του δουλειά,ανοίγει το παράθυρο στο επόμενο κεφάλαιο της πλούσιας καριέρας του,βασιζόμενος,πάντα στα γνωστά και επιτυχημένα συστατικά της ως τωρα πορείας του....τον σημαντικό στίχο ,την δυνατή σύνθεση και την εκρηκτική ερμηνεία...

"Κι έφυγα στής καρδιάς μου το σινιάλο
χόρεψα, με το ναι το πιό μεγάλο
φεύγει η ζωή κι ίσως άργησα πολύ..."

Δεν αργήσαμε καθόλου Δημήτρη...καθόλου....Τώρα είναι η ώρα...

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}6UQ-bLTBrTk{/youtube}

Το έργο Zeugma (Ζεύγμα) των Μιχάλη Ανδρονίκου και Rod Squance είναι το αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμών από κοινού, στο μπουζούκι και στη μαρίμπα αντίστοιχα, με στόχο τη δημιουργία απρόβλεπτων μουσικών στιγμών. Τα δύο αυτά όργανα δεν έχουν συνυπάρξει προηγουμένως ως αυτόνομο ντουέτο. Ο ρόλος και των δύο οργάνων είναι σολιστικός, ενώ οι τίτλοι στις ηχογραφήσεις έχουν προστεθεί μετά την ηχογράφηση. Οι ηχογραφήσεις έγιναν αυθόρμητα, χωρίς προετοιμασία και χωρίς διορθώσεις, στο Πανεπιστήμιο του Calgary, όπου και οι δύο αυτοσχεδιαστές δίδασκαν την περίοδο της ηχογράφησης. Οι αυτοσχεδιασμοί ηχογραφήθηκαν μετά από επιτυχημένες συναυλίες των δύο μουσικών. To έργο κυκλοφορεί τόσο σε CD όσο και σε ψηφιακή διανομή, από την Plaza Mayor Company, ΕΜΙ:
https://www.amazon.fr/dp/B06XWDG9WN/ref=sr_1_1?s=music&ie=UTF8&qid=1495868717&sr=1-1&keywords=zeugma

Λίγα λόγια για τους μουσικούς:

Ο Μιχάλης Ανδρονίκου είναι διδάκτωρ Σύνθεσης του Πανεπιστημίου του Calgary. Κατέχει Δίπλωμα Κλασικής Κιθάρας, Κλαρινέτου και Θεωρητικών από το Trinity College κι από το Royal Academy of Music του Λονδίνου, καθώς και Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής από το Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης. Είναι πτυχιούχος Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας, διπλωματούχος Σύνθεσης από το  Ελληνικό Ωδείο (καθηγητής: Θεόδωρος Αντωνίου) και απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα έχει μελετήσει παραδοσιακά  όργανα όπως πολίτικο λαούτο, ταμπουρά κλπ. Έχει γράψει μουσική για μικρά και μεγάλα σύνολα, για σόλο όργανο, μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, για εικαστικές εκθέσεις και τραγούδια. Έχουν κυκλοφορήσει επτά δισκογραφικές δουλειές αποκλειστικά με έργα δικά του και άλλες με συμμετοχές του. Παρτιτούρες των έργων του έχουν εκδοθεί από τη Βουλγάρικη εταιρεία Balkanota, την Καναδική Palliser Music Publishing και την Da Vinci Editions στην Ιταλία και την Ιαπωνία. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (ΕΕΜ), της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), του Κέντρου Κυπρίων Συνθετών και της ARMTA του Καναδά.

Ο Rod Thomas Squance είναι διδάκτωρ κρουστών του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι. Γρήγορα καθιερώνεται ως ένας από τους πιο συναρπαστικούς μουσικούς εκτελεστές του Καναδά, καθώς είναι πολύ δραστήριος ως σολίστ κρουστών σε ατομικά ρεσιτάλ, συναυλίες και ηχογραφήσεις, καθώς και στον καναδικό ραδιοσταθμό CBC. Έχει εμφανιστεί με τον Yo-Yo Ma στο έργο του Road Silk Project, καθώς και με τους Paquito de Rivera, Dong-Won Kim, Prafulla Athalye, Sandeep Das κ.α.
Επίσης, παίζει τζαζ βιμπράφωνο και αυτοσχεδιάζει σε διάφορα στιλ.
Μελέτησε πολλές άλλες μουσικές εκτός της Δυτικής, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών του Μπαλί, τη Hindustani raga, Afro-Cuban, Kινεζική μουσική και Bραζιλιάνικη μουσική. Αυτήν την περίοδο διδάσκει Εθνομουσικολογία και κρουστά στο Πανεπιστήμιο του Calgary.

{youtube}z_uVZrlcsws{/youtube}

ΝΕΡΟ = ΖΩΗ 

Κυρίες και κύριοι,με ιδιαίτερη χαρά ,σας παρουσιάζω , πρίν την επίσημη κυκλοφορία της,τηνέα δουλειά του AURAL FRAGMENT .κατά κόσμον, ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΖΑΡΟΥ.

Ο Aural Fragment ,επέστρεψε στη Γή ,μετά το μνημειώδες RETURN TO SPACE,και αποδίδει τιμές στο στοιχείο,που χαρακτηρίζει και χρωματίζει το γαλάζιο σπίτι μας,την Γή μας...

Ο Aural Fragment ,συνθέτει για το ΝΕΡΟ ...για την ΖΩΗ...

Το OCEANIC ,η νέα concept δουλειά του Γιώργου Λαζάρου,έρχεται για να θυμήσει και να τιμήσει τις ρίζες της ανθρώπινης ύπαρξης....τα πρωτογενή στοιχεία της Δημιουργίας .....το στοιχείο της Ζωής....το ΝΕΡΟ...

Εμπλουτισμένο με φυσικούς ήχους και καταπληκτικά φωνητικά από την Μάνια Βλαχογιάννη και την Μαριάννα Κουκουτσάκη,το OCEANIC,του Γιώργου Λαζάρου,δεν έρχεται ,απλά, να επιβεβαιώσει πώς ο συνθέτης ,βρίσκεται σε στιγμές ιδιαίτερου οίστρου,αλλά ,κυρίως να καταδείξει ,πόσο τυχερή είναι η σύγχρονη Ελληνική μουσική σκηνή,που διαθέτει έναν αυθεντικό...ίσως εναν από τους τελευταίους εναπομείναντες συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής παγκοσμίως..

Το OCEANIC θα κυκλοφορήσει στα τέλη Ιουνίου,κάτω από το label της Ισπανικής EUBEA MUSIC και ο La Vita radio νοιώθει ιδιαίτερη τιμή,που ο συνθέτης ,μας παραχώρησε ένα δείγμα προς πρώτη ακρόαση ,το οποίο και μοιραζόμαστε μαζί σας.

Για τον www.lavitaradio.gr

Γιάννης Ταμπάκης

Με το αζημίωτο,μας αποζημίωσε,όλους ,όσους λατρεύουμε τις φωνητικές δυντότητες και ερμηνευτικές ικανότητές του ,ο μοναδικός Γιάννης Λεκόπουλος.

Τα "ΣΥΡΤΑΡΙΑ",ένα δυνατό ζεϊμπέκικο,σε υπέροχη μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη,και μοναδικούς στίχους του Κώστα Καρτελιά,δίνει την ευκαιρία στον 

Γιάννη Λεκόπουλο,για μια δυναμική επανεμφάνιση στα μουσικά δρώμενα..

Μετα το "Ψυχή μου,αλάνι" και το "Ολα του κόσμου τα αντίο",τα "ΣΥΡΤΑΡΙΑ",αποτελούν το επόμενο σκαλοπάτι του χαρισματικού ερμηνευτή προς τη καταξίωση,στα 

αυτιά και τις ψυχές του φιλόμουσου κοινού.

Ο Γιάννης Λεκόπουλος,με την μοναδική έκταση στη φωνή του,που κάνει πολύ προσεχτικές επιλογές ,στα τραγούδια ,που ερμηνεύει,είναι σίγουρο,πως θα μας συντροφεύει

ερμηνευτικα και τα επόμενα χρόνια...

"Σκόρπια χαριά

σκέψεις γραμμένες

πρόχειρα...

με αισθήματα παλιά

μουτζούρες με αλήθεια...

και ένα τηλέφωνο

που δεν ισχύει πια...

Συρτάρια μου μικρά

που μια ζωή ολόκληρη

χωράτε...."

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!! 

Για το www.lavitaradio.gr

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}r5ZY5B4W5I4{/youtube}

Ο Σταύρος Κουγιουμτζής είναι αναμφίβολα μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Δημιουργός με έντονα προσωπικό ύφος που ξεχωρίζει με το πρώτο άκουσμα. Στα τραγούδια του συναντιούνται όλα τα στοιχεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης και αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι οι καθαρές μελωδίες και η αμεσότητα.
Πηγαίος δημιουργός, με το έργο και τη στάση του άφησε βαθύ αποτύπωμα στο ελληνικό τραγούδι και έφυγε όπως ήρθε… φτερουγίζοντας, καθώς έγραψε και ο φίλος του Μιχάλης Μπουρμπούλης.

Περιεχόμενα

Σταύρος Κουγιουμτζής (1932 - 2005)
Αιμιλία Κουγιουμτζή, συνέντευξη στον Ηρακλή Οικονόμου
Μαρία Κουγιουμτζή: Ο αδελφός μου Σταύρος Κουγιουμτζής
Μιχάλης Μπουρμπούλης: Ο ζηλωτής της αξιοπρέπειας
Μάνος Ελευθερίου: Για τον Σταύρο Κουγιουμτζή
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Στάθηκε μακριά από τις σειρήνες της δημοσιότητας
Άκος Δασκαλόπουλος: Τα τραγούδια του Σταύρου
Γιώργος Νταλάρας: Ο Σταύρος μού έδωσε «φωνή» σε δύσκολους καιρούς
Ανδρέας Καρακότας: Ο δάσκαλός μου
Δύο γράμματα, της Κικής Δημουλά και του Μιχάλη Μπουρμπούλη
Θωμάς Κοροβίνης: «Σαν να βλέπουν μέσα στην ψυχή μου», μια συνομιλία με τους ποιητές
Ηλίας Κατσούλης: Κάποια τραγούδια με κάνουν και κλαίω
Θανάσης Γιώγλου: Ο «δικός μου» Σταύρος Κουγιουμτζής
Ηρακλής Οικονόμου: Σαράντα χρόνια Τραγούδια του καιρού μας
Θανάσης Γιώγλου: Μικραίνει ο κόσμος
Αλέξης Λιόλης: O στιχουργός Κουγιουμτζής
Θανάσης Γιώγλου: Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων
Είπαν για τον Σταύρο Κουγιουμτζή
«Παράλληλες ιστορίες» του Κουγιουμτζή με τον Κώστα Βάρναλη και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Δισκογραφία Σταύρου Κουγιουμτζή, επιμέλεια: Γιώργος Ξαγοράρης, Θανάσης Συλιβός

***
Λουκάς Θάνος
Δημήτρης Λέντζος
Χρίστος Τσιαμούλης
Ζαχαρίας Κασιμάτης
Ηρώ Σαΐα
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Παναγιώτης Στεργίου
Άρης Βλάχος, Αναστασία Έδεν - Αυτά τα χείλη
Στο πατητήρι των ήχων: Παναγιώτης Κελανδρίας, του Αλέξανδρου Γερασίμου
Κωστής Δρυγιανάκης - Οπτική Μουσική
Πίσω από τα όργανα: Βασίλης Κετεντζόγλου, του Γιώργου Αλτή
Ιστορίες τραγουδιών, του Βασίλη Τραπέτσα